Dit artikel is een vertaling van ‘Public Health officials are lying about Lockdowns’, door dr. Mercola. Met dank aan Riccardo Barbieri voor de ondertiteling van het filmpje.
Ambtenaren volksgezondheid liegen over Lockdowns
Dr. Joseph Mercola
Zoals Ivor Cummins in de onderstaande video laat zien, blijkt uit de beschikbare gegevens dat “lockdowns” geen enkel effect hebben gehad op het verlagen van het aantal positieve PCR-testen, terwijl ze wel een enorme prijs hebben geëist in termen van menselijk lijden en maatschappelijke gezondheid. Alle rapporten en studies die in zijn video worden besproken, zijn ook beschikbaar op zijn website, TheFatEmperor.com.1
Aan die lange lijst van bewijzen kunnen we nog een ander rapport toevoegen van de Canadese specialist infectieziekten bij kinderen Dr. Ari Joffe, die aantoont dat de schade van opsluiting ongeveer 10 keer groter is dan de voordelen ervan.2
In zijn 51 pagina’s tellende paper,3 “COVID-19: Rethinking the Lockdown Groupthink” bespreekt Joffe hoe en waarom de aanvankelijke voorspellingen niet overeenkwamen met de werkelijkheid, wat de nevenschade van het lockdown-beleid is, en wat kosten-batenanalyses ons vertellen over de effectiviteit van de lockdown-strategie.
Voorspellingen sterftecijfer waren totaal fout
Volgens de aanvankelijke modellen zouden 510.000 Britten, 2,2 miljoen Amerikanen en 40 miljoen mensen wereldwijd sterven aan COVID-19 tenzij strategieën zoals lockdowns gedurende de volgende twee jaar ten minste tweederde van de tijd zouden worden toegepast4 , maar dergelijke prognoses bleken totale onzin.
Zoals Joffe opmerkt, werd al snel aangetoond dat de letaliteit (sterfte) van SARS-CoV-2 lang niet zo hoog was als de aanvankelijk voorspelde 2% tot 3%. Hij schrijft:5
“De WHO schatte onlangs dat ongeveer 10% van de wereldbevolking al besmet kan zijn. Dit betekent dat bij een wereldbevolking van 7,8 miljard en 1,16 miljoen sterfgevallen een ruwe schatting van de IFR (kans om te sterven als je besmet bent in een percentage) doet uitkomen op 0,15%.
Een op serologie (bloedonderzoek) gebaseerde schatting van het IFR in Genève, Zwitserland, schatte het IFR op: leeftijd 5-9 jaar 0,0016%, 10-19 jaar 0,00032%, 20-49 jaar 0,0092%, 50-64 jaar 0,14%, en leeftijd 65+ buiten zorginstellingen 2,7%, voor een totale bevolking met een IFR van 0,32%.
Een grote studie uit Frankrijk vond een kentering in het IFR rond de leeftijd van 70 jaar. Verreweg de belangrijkste risicofactor is oudere leeftijd. Er is een ~1000-voudig verschil in sterfterisico voor mensen >80 jaar ten opzichte van kinderen”.
Drempel voor groepsimmuniteit enorm overschat
Rekenkundigen hadden ook ongelijk toen zij voorspelden dat 70% tot 80% besmet zou raken voordat de groepsimmuniteit de verspreiding van de infectie op natuurlijke wijze zou doen afnemen.
In werkelijkheid blijkt de drempel voor groepsimmuniteit veel lager te liggen, waardoor social distancing en lock-downs niet langer gerechtvaardigd zijn. Meer dan een dozijn wetenschappers beweren nu dat de drempel voor groepsimmuniteit waarschijnlijk lager ligt dan 50%,6 misschien zelfs lager dan 10%.7,8 Gegevens uit het district Stockholm, Zweden, tonen een kudde-immuniteitsdrempel van 17%.9 In een essay merkte professor Dr. Andrew Bostom van Brown University het volgende op:10
“Hoofdonderzoeker Dr. Gomes, van de Liverpool School of Tropical Medicine, en haar collega’s concludeerden: ‘natuurlijk verworven immuniteit tegen SARS-CoV-2 kan populaties over de drempel voor groepsimmuniteits zetten zodra slechts 10-20% van de individuen immuun is.’11
Afzonderlijke HIT-berekeningen van 9%,12 10-20%,13 17%,14 en 43%15,16 – elk aanzienlijk lager dan de dogmatisch beweerde waarde van ~70%17 – zijn gerapporteerd door onderzoekers van respectievelijk de universiteit van Tel-Aviv, de universiteit van Oxford, het University College of London, en de universiteit van Stockholm”.
Hoe kunnen ze het zo fout hebben met de waarde van 70%?
Groepsimmuniteit wordt berekend aan de hand van het reproductie-getal, of ‘R-naught’ (R0), dat is het geschatte aantal nieuwe infecties dat kan ontstaan door één besmette persoon.18 R0 van minder dan 1 (waarbij R1 betekent dat één besmette persoon naar verwachting één andere persoon zal besmetten) geeft aan dat het aantal gevallen afneemt, terwijl R0 boven 1 aangeeft dat het aantal gevallen toeneemt.
Het is echter verre van een exacte wetenschap, aangezien de gevoeligheid van een persoon om te worden geïnfecteerd varieert. Dit is afhankelijk van vele factoren, waaronder zijn gezondheid, leeftijd en contacten binnen een gemeenschap. De oorspronkelijke R0-berekeningen voor de drempel voor groepsimmuniteit tegen COVID-19 waren gebaseerd op de veronderstelling dat iedereen dezelfde vatbaarheid heeft en zich willekeurig zou mengen met anderen in de gemeenschap.
In het echte leven gebeurt dat echter niet.
Volgens professor Karl Friston, een statisticus, was de “effectieve vatbare populatie”, d.w.z. diegenen die nog niet immuun waren voor COVID-19 en dus risico liepen op besmetting, nooit 100%. Hoogstens was het 50% en hoogstwaarschijnlijk slechts rond de 20%.19
Ondanks de toename van dergelijke gegevens en de duidelijke wetenschap dat lockdowns onvoorstelbare schade toebrachten aan de geestelijke gezondheid, de lichamelijke gezondheid, het onderwijs en de plaatselijke economieën, werden in verschillende delen van de wereld toch herhaaldelijk nieuwe lockdowns ingevoerd.
In het eerste rapport gebaseerd op rekenkundige modellen van het ‘COVID-19 Response Team van het Imperial College’ werd toegegeven dat “niet was gekeken naar de ethische of economische implicaties” van de voorgestelde pandemische maatregelen en werd alleen opgemerkt dat “de sociale en economische gevolgen van de maatregelen die nodig zijn om dit beleidsdoel te bereiken, ingrijpend zullen zijn”. Vandaag weten we veel beter hoe ingrijpend de sociale en economische gevolgen in feite zijn geweest; ze zijn verwoestend.
Grimmige realiteit tegenover fictie
Wanneer we nadenken over de weg vooruit, is het belangrijk om de fictie die gecreëerd en verspreid is door rekenkundigen van het Imperial College en andere doemdenkende profeten binnen onze regering en diverse gezondheidsinstanties, te scheiden van objectievere, op de realiteit gebaseerde gegevens.
Het feit dat er nog steeds lockdowns worden toegepast zegt ons dat ze nog steeds gebaseerd zijn op fictieve veronderstellingen. Het antwoord is om terug te slaan met gegevens uit de echte wereld en te weigeren ons neer te leggen bij gefantaseerde doemscenario’s.
We moeten ook aandringen op formele kosten-baten analyses. Tot op de dag van vandaag heeft geen enkele regering een dergelijke analyse aan het publiek voorgelegd, wat voor Joffe de aanleiding was om de zaak te onderzoeken. Zoals Joffe opmerkte in een interview met Toronto Sun columnist Anthony Furey:20
“Aangezien lockdowns een volksgezondheids-maatregel zijn om het welzijn van de bevolking te verbeteren, moeten we zowel de voordelen van lockdowns als de kosten ervan voor het welzijn van de bevolking in overweging nemen.
Toen ik meer te weten kwam, besefte ik dat lockdowns veel meer schade berokkenen dan ze voorkomen. Uit nieuwe gegevens blijkt dat de zogenaamde ‘nevenschade’ door de lockdowns ontstellend groot is.”
De bijkomende schade die Joffe noemt is onder andere:21
- 82 tot 132 miljoen mensen meer getroffen door voedselonzekerheid
- 70 miljoen mensen die in ernstige armoede terechtkomen
- 1,7 miljoen moeders en baby’s sterven als gevolg van onderbroken gezondheidszorg
- Miljoenen sterfgevallen door andere infectieziekten als gevolg van onderbroken gezondheidszorg (zoals tuberculose, malaria en HIV)
- Miljoenen kinderen verliezen toekomstig verdien-potentieel en levensduur als gevolg van sluiting van scholen en onderwijstekorten
- Miljoenen vrouwen die het slachtoffer zijn van verergerd of door de pandemie geïnitieerd huiselijk geweld
- Werkloosheid, een van de belangrijkste risicofactoren voor vroegtijdige sterfte, kortere levensduur en chronische ziekten
- Toenemende eenzaamheid en alle negatieve gezondheidsproblemen die daarmee gepaard gaan
- Toenemende dakloosheid
- Verslechtering van de geestelijke gezondheid in de hele samenleving en een toename van sterfgevallen door wanhoop
- Toename van aan drugs gerelateerde sterfgevallen
- Een toename van 83% van het aantal sterfgevallen door dementie in Engeland/Wales in april 2020, en een toename van het aantal sterfgevallen door de ziekte van Alzheimer en dementie in de Amerika, toegeschreven aan een gebrek aan sociaal contact22
Kosten-batenanalyse van Lockdowns
Het document van Joffe is in wezen een kosten-batenanalyse van de lockdowns, die op zijn minst had moeten worden uitgevoerd alvorens wereldwijd te worden ingevoerd en maandenlang te worden gehandhaafd. In zijn interview met Furey, legt Joffe zijn aanpak uit:23
“In de kosten-batenanalyse bekijk ik de baten van lockdowns in termen van het voorkomen van sterfgevallen door COVID-19, en de kosten van lockdowns in termen van de effecten van de recessie, eenzaamheid en werkloosheid op het welzijn van de bevolking en het sterftecijfer.
Ik heb geen rekening gehouden met alle andere hierboven vermelde zogenaamde “nevenschade” van lockdowns. Het bleek dat de kosten van lockdowns (in Canada) minstens 10 keer hoger zijn dan de baten. Dat wil zeggen dat lockdowns veel meer schade toebrengen aan het welzijn van de bevolking dan COVID-19 kan aanrichten.”
Een van de voornaamste voordelen van de lockdowns was het voorkomen van COVID-19 sterfgevallen. Zoals gedetailleerd in het rapport van Joffe,24 “Uitgaande van de leeftijdsverdeling van sterfgevallen en co-morbiditeiten, had in Engeland de gemiddelde persoon die stierf als gevolg van COVID-19 nog 3 tot 5 gezonde jaren te leven.” Dat is een Quality Adjusted Life Years (QALY) score van 3 tot 5, wat gelijk staat aan een Wellbeing Years (WELLBY) score van 18 tot 30.
Joffe presenteert gegevens waaruit blijkt dat lockdowns hooguit 58,5 QALY of 360 miljoen WELLBY hebben “bespaard”, gezien het feit dat de drempel voor groepsimmuniteit en het sterftecijfer van de infecties veel lager zijn dan voorspeld. Joffe vermoedt dat het totale aantal sterfgevallen dat daadwerkelijk door de lockdowns is voorkomen minder dan 5,2 miljoen bedraagt.
Intussen zijn de kosten van de lockdowns in Engeland, uitgedrukt in WELLBY, vijf maal hoger dan de bespaarde kosten, en in werkelijkheid misschien wel 50 tot 87 maal hoger.
Zoals vermeld door Joffe in het interview citaat hierboven, zijn de kosten voor lockdowns in Canada ten minste 10 keer groter dan het voordeel. In zijn verslag haalt hij gegevens aan waaruit blijkt dat in Australië de minimumkosten 6,6 maal hoger liggen en in Amerika de kosten naar schatting ten minste 5,2 maal hoger liggen dan de baten van lockdowns.
Uit een kosten-batenanalyse voor Nieuw-Zeeland, waarbij werd gekeken naar de kosten van slechts vijf extra dagen “COVID-19 alarmniveau 4”, bleek dat de kosten in QALY 94,9 maal hoger waren dan de baten. In zijn verslag haalt Joffe ook onderzoek aan waarin wordt geschat dat om “quitte te spelen en een radicaal beheersings- en uitroeiings-beleid de moeite waard te maken”, het infectiesterftecijfer van SARS-CoV-2 7,8% zou moeten bedragen.25
Het maakt niet uit hoeveel niet-COVID-doden ten onrechte worden toegeschreven aan COVID-19, je zult dat niveau van dodelijkheid niet halen, wat betekent dat de lockdown de bevolking meer sterftegevallen eist dan het virus.
CDC heeft COVID-19 het aantal sterfgevallen met 1,670% opgeblazen, en de wet overtreden.
Volgens een peer reviewed (door collega’s getoetste) studie26,27 van oktober 2020 door het ‘Public Health Policy Initiative’ van het ‘Institute for Pure and Applied Knowledge’, heeft de CDC de COVID-19 sterftecijfers met 1,670% opgeblazen, en nog zijn we ver verwijderd van een sterftepercentage van 7,8%.
Volgens die studie lijkt het CDC de federale wetgeving te hebben overtreden, waaronder de ‘Information Quality Act in Section 515 van Public Law 106-554’ en de ‘Paperwork Reduction Act codified at 44 USC 3501’, en daardoor was het CDC in staat om essentieel toezicht door het ‘Office of Management and Budget’ en het ‘Office of Information and Regulatory Affairs’ te omzeilen.
Op 23 augustus 2020 meldde de CDC een COVID-19 dodental van 161.392. Ondertussen bedroeg het meer nauwkeurige sterftecijfer, gebruikmakend van de standaard rapportage-richtlijnen die sinds 2003 van kracht waren, slechts 9.684.
Het is een onthutsend rapport, en ik moedig u aan om het door te lezen. Het kan u een ontnuchterende “realitycheck” geven als u zich nog steeds zorgen maakt. Op pagina 20 staat bijvoorbeeld een grafiek waarin het aantal dodelijke slachtoffers van COVID-19 op basis van de illegaal bijgewerkte rapportage-richtlijnen van de CDC wordt vergeleken met het aantal dodelijke slachtoffers als men de richtlijnen van de afgelopen 17 jaar was blijven gebruiken.
Op 23 augustus 2020 rapporteerde de CDC een COVID-19 dodental van 161.392. Het nauwkeurigere sterftecijfer – met gebruikmaking van de standaard richtlijnen voor rapportage die sinds 2003 van kracht waren – bedroeg slechts 9.684. Naar welke dataverzameling we ook kijken, we stellen vast dat de COVID-19 pandemie zwaar overdreven werd en lange tijd na haar natuurlijke vervaldatum in leven werd gehouden.
Hoe zijn we hier gekomen en hoe gaan we verder?
Joffe beantwoordt deze vragen in zijn interview met Furey door te verklaren:28
“De aanvankelijke rekenmodellen en prognoses waren onnauwkeurig. Dit leidde tot een angstbeleid over de hele wereld. De reguliere media concentreerden zich op absolute aantallen COVID-19 gevallen en -doden, onafhankelijk van de context. Er was een zuiver eenzijdige focus op het voorkomen van infectie aantallen.
De econoom Paul Frijters schreef dat het “allemaal ging om het doen voorkomen van verminderen van risico’s van infectie en sterfte door deze ene specifieke ziekte, met uitsluiting van alle andere gezondheidsrisico’s of andere levenszorgen. Angst en bezorgdheid verspreidden zich, en we verhieven COVID-19 boven al het andere dat er mogelijk toe zou kunnen doen.
Onze cognitieve vooroordelen verhinderden ons optimaal beleid te voeren: we negeerden verborgen ‘statistische sterfgevallen’ die op bevolkingsniveau werden gerapporteerd, we gaven de voorkeur aan onmiddellijke voordelen boven nog grotere voordelen in de toekomst, we negeerden al het bewijs dat het beleid ontkrachtte, en verdubbelden onze inzet in de vastgestelde koers van actie …
Elke dag sterven er in niet-pandemische jaren meer dan 21.000 mensen aan tabaksgebruik, 3.600 aan longontsteking en diarree bij kinderen onder de 5 jaar, en 4.110 aan tuberculose. We moeten de tragische cijfers van COVID-19 in hun context zien.
Ik ben van mening dat wij een “pauze” moeten inlassen en de ons ter beschikking staande informatie moeten heroverwegen. We moeten onze reactie afstemmen op het werkelijke risico, rationele kosten-batenanalyses maken van de afwegingen en een eind maken aan het groepsdenken dat ons op slot zet”.
Hij herhaalt deze gevoelens in zijn verslag, waarin hij benadrukt dat de nadruk moet worden gelegd op de bescherming van degenen die het grootste risico lopen op ernstige COVID-19 en sterfte daaraan. Hieronder vallen:
- In het ziekenhuis opgenomen patiënten
- Verpleeghuisbewoners
- Overvolle instellingen zoals opvangtehuizen voor daklozen, gevangenissen en elke grote bijeenkomst
- Mensen ouder dan 70 jaar, vooral als zij ernstige co-morbiditeit hebben
In deze gevallen zijn het dragen van mondkapjes en andere strategieën om infectieziektes te bestrijden gerechtvaardigd, aldus Joffe. De rest van de bevolking kan en moet het normale leven weer oppakken. Gewone mensen moeten niet universeel worden behandeld als hoog risico. Het sluiten van scholen, bijvoorbeeld, zal waarschijnlijk verstrekkende en verwoestende gevolgen hebben die volkomen onnodig zijn. Zoals opgemerkt door Joffe:29
“We moeten scholen openhouden omdat kinderen een zeer lage morbiditeit en mortaliteit hebben door COVID-19, en (vooral die van 10 jaar en jonger) minder kans hebben om besmet te worden door, en een zeer lage waarschijnlijkheid hebben om de bron te zijn van overdracht van SARS-CoV-2.”
Vertaling: Door Frankema