Wereldwijd wordt melding gemaakt van een mysterieuze ziekte die lijkt op polio. Jonge kinderen worden het meest getroffen. De ziektes zijn het resultaat van dezelfde enterovirussen (in de darm levende virussen) als polio. In de media wordt de ziekte meestal aangeduidt met ‘slappe verlamming’ of AFM (Acute Flaccid Myelitus). De reguliere media negeren omgevingsfactoren, inclusief vaccins als mogelijke oorzaak, maar zou het kunnen dat deze juist de sleutel zijn in voor het ontwarren van het mysterie? Het volgende artikel is een vertaling van ‘The non-polio-illness, that looks just like polio’, door geschreven door Lyn Redwood, directeur van ‘Children’s Health Defense‘
De Non-Polio Ziekte die ‘er net zo uitziet als polio’.
Sinds een jaar of vijf duikt er een vreemde en ernstige op polio lijkende ziekte, Acute Flaccid Myelitis (AFM) of Acute Flaccid Paralysis (verlamming) (AFP) op in ongewone groepen op allerlei plaatsen in de Verenigde Staten, voornamelijk onder kinderen. AFM en AFP gevallen worden ook gemeld in Europa, India en andere landen. Doelwit van AFM is een deel van het ruggemerg (de grijze stof) en de ziekte kan blijvende schade en soms ook de dood veroorzaken. Experts op het gebied van volksgezondheid zien AFM als ‘de meest voorkomende klinische vorm van paralytische poliomyelitis’ en wanneer de laboratorium analyse wijst naar het poliovirus als veroorzaker van de betreffende symptomen krijgt die persoon de diagnose ‘polio’. Echter, wanneer er geen betrokkenheid van het poliovirus wordt vastgesteld, diagnosticeren gezondheidsdiensten deze toestand als AFM of AFP, zelfs als het klinische beeld identiek is aan polio.
Een neuroloog uit Stanford geeft toe dat AFM:‘er net zo uitziet als polio, maar dat deze term paniek veroorzaakt bij de gezondheidsdiensten’
De huidige opmars van AFM gevallen in de U.S. lijkt te zijn begonnen rond augustus 2014, met sindsdien 362 door de Centers for Disease Control en Prevention “>geregistreerde gevallen. Zestien staten hebben in 2018 tientallen gevallen van zieke kinderen gemeld inclusief Pennsylvania (3 gevallen), Minnesota en Washington (ieder 6 gevallen), Illinois (9 gevallen) en Colorado (14 gevallen). Epidemiologen geloven dat het ware aantal ziektegevallen hoogstwaarschijnlijk wordt onderschat. In 2014 vroeg een spreker aan enkele honderden kinderneurologen die aanwezig waren op een conferentie hoeveel van hen een recent geval van AFM hadden gezien. ‘Ongeveer een derde van hen stak zijn hand op en toen werd gevraagd hoeveel van hen twee, drie, vijf of meer gevallen had gezien werden tientallen handen opgestoken’. Gezien het feit dat de kans op AFM gewoonlijk geschat wordt op ‘ongeveer 1 op de miljoen’ noemde een CDC neuro-epidemioloog dit aantal opgestoken handen ‘opmerkelijk’. Maar wat echt opmerkelijk is, is dat de officiële gezondheidsinstanties angstvallig vermijden te kijken naar mogelijke milieuaspecten waaronder ook vaccinaties.
De bewogen geschiedenis van ‘polio’
Het poliovirus is een enterovirus, een virus dat zich bevindt in het maagdarmstelsel, maar dat in staat is om het zenuwstelsel binnen te dringen. Vanuit het kortzichtige perspectief van de CDC’s is alleen het poliovirus maar in staat om de verlammingsverschijnselen te veroorzaken die men ‘polio’ noemt. Echter, vroege onderzoekers van het fenomeen polio schilderden een ander beeld (gepubliceerd niet lang na de introductie van het eerste polio-vaccin).
In een studie over een polio-uitbraak in 1958 in Michigan (gepubliceerd in The Journal of the American Medical Association JAMA), werd beschreven dat ‘in een groot aantal gevallen van verlamde als ook niet-verlamde patiënten het poliovirus niet de oorzaak was’. De JAMA onderzoekers meldden ook dat hun laboratoriumonderzoeken niet alleen twee verschillende immunologische typen van het poliovirus hadden geïdentificeerd, maar ook andere typen enterovirussen en ‘er waren geen duidelijk 
klinische verschillen’ te vinden. Dr. Suzanne Humphries die de JAMA-studie aanhaalt, heeft geconstateerd dat het poliovirus millennia lang bestond als een ‘gewone’ en ‘onbeduidende’ bewoner van de darm, die pas in de 20e eeuw verlamming veroorzaakte. Humphries suggereert dat voeding en omgevingsfactoren (blootstelling aan giftige stoffen als arsenicum, lood en DDT incluis) evenals de opkomst van invasieve medische procedures (zoals vele soorten intramusculaire injecties inclusief vaccinaties) de aangeboren immuniteit van het 20e-eeuwse individu hebben verzwakt waardoor het mogelijk werd de verlamming eenzijdig te wijten aan een infectie door het poliovirus.
Voorkeurfocus op uitleg over virussen
Anders dan de één-oorzaak-één-uitkomst-visie betreffende paralytische polio, geven het CDC en andere hedendaagse onderzoekers toe dat AFP een breed spectrum van mogelijke ziekteverwekkers heeft. Sommige nieuwe berichten besteden aandacht aan de mogelijke rol van voor het milieu giftige stoffen, maar vrijwel elk gepubliceerd onderzoek betreffende AFM houdt zich afzijdig van die mogelijkheid. In plaats daarvan zijn onderzoekers bezig met de conclusie dat twee non-polio enterovirussen (enterovirus D68 (EV-D68) en enterovirus A71 (EVA71) in beginsel de schuld zijn, zelfs terwijl geen van de twee virussen zichzelf als een consistent pathogeen heeft getoond. (consitent pathogeen = aanhoudende ziekteverwekker).
Studies uit Colorado, gepubliceerd in de Lancet Infectious Diseases (2018) en het CDC’s Morbidity and Mortality Weekly Report (2016) leggen niet alleen een link tussen de twee enterovirussen en AFM, maar beschrijven ook andere mysterieuze neurologische verschijnselen ‘van onbekende etiologie’ die zich de laatste tijd hebben voorgedaan bij kinderen uit Colorado. (etiologie = oorzaak)
Een verbazingwekkend aspect van EV-D68 (een enterovirus die voor het eerst in 1960 werd geïdentificeerd) is dat de genetisch oudere stammen van EV-D68, net zoals het millennia oude poliovirus, voor 2014 nooit eerder is aangemerkt als een veroorzaker van verlammingen, maar meestal geassocieerd werd met milde verkoudheidssymptomen in verder gezonde individuen. Na 2014 speculeren onderzoekers die de nooit eerder tegengekomen virusstammen van EV-D68 hebben geïsoleerd in pediatrische AFM gevallen, dat de recente genetische evolutie van het virus mogelijk verantwoordelijk is voor de plotselinge neurovirulentie. (pediatrische= bij kinderen, neurovirulentie = gevaarlijk, giftig voor zenuwen)
Het Orale Poliovaccin
Neurovirulentie is een zeer bekende term voor degenen die het bestaan van vaccin-gerelateerde poliomyelitis hebben bestudeerd in landen die het levende orale (via de mond toegediende) poliovirus vaccin (OPV) gebruiken. Het OPV-vaccin staat bekend als ‘genetisch onstabiel’ en is in staat de menselijke darm te veranderen om zo de neurovirulentie en virale replicatie van de karakteristieken van verwante wilde virusstammen te behouden. (replicatie= vermenigvuldigen van (levende) virussen die in het vaccin zitten in het lichaam van de ontvanger)
Studies in landen als Ghana en China hebben vaccin-gerelateerd poliovirus geïdentificeerd in kinderen met verlammingen in streken met een hoge OPV-dekking (hoge vaccinatiegraad), en hebben daarin de ziekte van de kinderen benoemd als AFP, liever dan als polio. Onderzoekers uit India beschreven onlangs de relatie tussen het aantal Non-Polio Acute Flaccid Paralyse (NPAFP) en de in dit land gepraktiseerde pulse-polio-immunisation (perdiodieke OPV vaccinatie van alle kinderen onder de vijf jaar). Het aantal poliogevallen ‘toonde een grote overeenkomst met de NPAFP-graad’ en het sterftecijfer van NPAFP patiënten was ‘twee keer zo hoog als het sterftecijfer bij wilde polio’.
Toen de onderzoekers ‘het aantal verlamde kinderen per jaar die elk jaar de verwachte aantallen overstegen’ berekenden over de periode van 2000-2017, vonden zij dat er 491000 verlamde kinderen meer waren dan het te verwachten aantal van 149000. Uitgaande van het sterke verband tussen non-polio verlamming met het aantal geleverde doseringen OPV-vaccin, deden de onderzoekers de volgende intrigerende speculatie:
‘Herhaalde doseringen vaccin met levende virussen die in het maagdarmstelsel terecht komen koloniseren mogelijk de darm en veranderen het virale microbioom (red. bacteriebevolking in de darm) en dit kan leiden tot verandering in de enteropathogene stammen. Het is mogelijk dat nieuwe neurotropische enterovirussen (red. met een voorkeur het zenuwstelsel aan te vallen) die de darm koloniseren verlammingen kunnen induceren.’
(red. met andere woorden: de virussen die met het orals polio vaccin wat niet ingespoten maar doorgeslikt wordt in de darmen van de kinderen terecht komt, blijft daar en veranderd het evenwicht waardoor er een toename ontstaat van virussen die gevaarlijk zijn voor het zenuwstelsel)
Vermijd het ‘P’-woord en het ‘V’-woord
In de V.S. wordt het geïnactiveerde poliovaccin (IPV) gebruikt (via injectietoegediend), dat de darm niet koloniseert. IPV kan daarom niet de veranderingen in virale stammen veroorzaken op de manier die de Indiase onderzoekers in verband met het OPV-vaccin (oraal poliovaccin) hebben geopperd.
Echter, er zijn veel andere redenen om het vaccin-gerelateerde mechanisme voor wat betreft de oorzaak van het ontstaan van AFM in de U.S. te verdenken, waarvan een van de eerste is dat wetenschappelijke literatuur verlammingen al decennialang als een schadelijke bijwerking van vaccinaties heeft beschreven.
Een rapport uit 1950 in The Lancet beschrijft een uitbraak van poliomyelitis in Australië, waarin een relatie tussen paralytische polio werd gezien na kinkhoest-vaccinatie en een ‘aanzienlijke stijging in de ernst van de verlamming in de laatst gevaccineerde ledemaat van die kinderen onder de drie jaar die een injectie kregen, binnen 35 dagen na het begin van poliomyelitis’. Een overlevende van de uitbraak die hoorde van de Lancet-publicatie, ontdekte dat het rapport verborgen werd gehouden vanwege de ‘angst voor verzet tegen immunisatie’.
In een recente Nieuwsbrief publiceert de gepensioneerde huisarts Dr. Gary Kohls minutieus studies die post-vaccinale verlammingen beschrijven, waarvan enkele zeer recent zijn gepubliceerd. (1998, 2003, 2013, 2014, 2016). Hij citeert de gepensioneerde kinderarts Allan Cunningham, die het bekende fenomeen van paralytische polio die volgt op een intramusculaire vaccinatie bespreekt in een brief aan The British Medical Journal in 2015, en met het oog op AFM, het volgende verklaart:
‘Wanneer er een op polio-gelijkend virus in de V.S. rondwaart, moet de mogelijkheid dat dit is geprovoceerd door en of meer vaccins worden overwogen’. Cunningham legt uit: ‘Het is een taboe om te suggereren dat vaccins hierin mogelijk een rol spelen, maar sommige oude rotten in het vak herinneren zich ‘de provocatie poliomyelitis (PP) of de provocatie verlammingen’… die volgden na intramusculaire injecties, typisch voor vaccinaties. PP werd zeer overtuigend gedocumenteerd gedurende de Britse polio-epidemie van 1949 toen het risico op paralytische polio 20-voudig was gestegen onder kinderen die de DPT- vaccinatie hadden gekregen. Gelijke observaties werden gedaan in New York City, literatuuronderzoek citeert verdachte gevallen vanaf 1921.’
Een verslag van een casus uit 2018 van een vijf jaar oud AFP-patiëntje in Taiwan meldt dat het kind een plotseling begin van Acute Flaccid Paralysis meemaakte die de linker arm betrof na drie dagen koorts en ademhalingsproblemen. Echter dit verslag – en veel nieuwe verslagen betreffende AFM – hebben geen van allen ook maar enige melding gemaakt over de recente vaccinatiegeschiedenis van de zieke en overleden kinderen.
Een decennium geleden beschreven Chinese virologende hersenstam als het voornaamste doelwit van een infectie met EV71 (een van de twee entero-virussen die verdacht worden van het veroorzaken van op polio lijkende verlamming), maar zij gaven aan dat voorafgaand onderzoek de ‘neurotransmission route’ niet had kunnen bepalen. In hun onderzoek met muizen vonden deze onderzoekers dat het intramusculair injecteren van EV71 ‘resulteerde in hersenontsteking, flaccid paralysis (= verlamming), longdysfunctie en de dood van zeven dagen oude muizen’. In dit onderzoek dat intramusculair injecteren vergeleek met orale toediening van EV71 werd ook gezien dat de muizen opmerkelijk gevoeliger waren voor de intramusculaire dan voor de orale toediening.
Om draagvlak te krijgen voor een theorie over retrograde axonaal transport*, deden de onderzoekers de veronderstelling dat EV71 zich verspreid ‘van spieren naar het zenuwstelsel via neuronale verbindingen zowel als via de bloedbaan op enig moment van de infectie’. Retrograde axonaal transport zou ook kunnen verklaren hoe injecties die worden gegeven tijdens een infectie de mogelijkheid voor bacteriën en virussen kan scheppen de hersenen binnen te komen.
(* zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Axonal_transport)
De meeste IPV-vaccins in de U.S. zijn aluminiumhoudende combinatievaccins. Franse onderzoekers hebben aangetoond dat aluminiumdeeltjes in vaccins een sleutelrol spelen in een andere, steeds vaker voorkomende toestand die Macrofage Myofasciitis (MMF) wordt genoemd. Deze MMF onderzoekers hebben verklaard dat wanneer ‘slecht biologisch afbreekbare aluminiumcoated (=met aluminium bedekte) deeltjes’ in de spieren worden geïnjecteerd, deze deeltjes zich later door het lichaam kunnen verspreiden en zich langzaam in de hersenen kunnen ophopen’.
Onderzoek met dieren heeft aangetoond dat aluminiumhoudende vaccins bijdragen tot ‘een neurodegeneratief proces …van de grijze stof in het ruggenmerg’, tot ‘verlamming van de achterhand’ en andere neuropathologische veranderingen. Het is zorgwekkend dat AFM een uniek ziektepatroon laat zien en een groot gebrek aan reactie op de standaardbehandelingen zoals die er zijn bij de meer traditionele vormen van ontstekingen van het ruggenmerg. In een onderzoek van 29 gevallen van AFM door Europese onderzoekers in 12 Europese landen stierven twee van de 29 patiënten en totale genezing van degenen die het overleefden kwam slechts zelden voor.
Echter in plaats dat men harde vragen stelt over post-vaccinale paralyse ontwikkelt de farmaceutische industrie alleen nog maar méér vaccins. Gesteund door een haastige consensus dat EV-D68 en EV-A71 vandaag de dag de gevaarlijke virussen zijn en de hoofdoorzaak van AFP heeft de industrie alvast een ‘effectief’ EV-A71 vaccin ontwikkeld terwijl een EV-D68 vaccin aan de horizon verschijnt.
Wanneer de vaccins die kinderen nu al krijgen een belangrijke bijdrage leveren aan de kans dat deze enterovirussen in de hersenen terecht komen of via andere mechanismen verlammingen veroorzaken, kan het zijn dat de farmaceutische industrie en de gezondheidsdiensten zich in een lastig publiek debat gaan bevinden. En daarom worden er woordspelletjes gespeeld die zover gaan dat AFM wordt beschreven als ‘op polio lijkend’, maar die het woord ‘polio’ of ‘vaccin’ niet wagen te gebruiken.
Het originele artikel is te lezen op www.ChildrensHealthDefense.org
Vertaling: Lonneke Schuller tot Persum. Lonneke is klassiek homeopathe en voert praktijk in Staphorst en Steenwijk.