In Amerika roeren de levensverzekeringen zich. Er sterven dermate veel mensen, en opvallend veel mensen op jongere leeftijd, dat zij in de knoop komen met hun budgetten. Eerder besteedden wij er aandacht aan met een artikel over de bevindingen van Edward Down. Klik hier en hier. In dit artikel legt de Amerikaanse arts Pierre Kory de bizarre situatie bloot dat de levensverzekeringen het uitschreeuwen, terwijl de volksgezondheidsinstanties, en de medische genootschappen zwijgen.
Dit is groter dan COVID: Waarom sterven zoveel Amerikanen op jonge leeftijd?
De commissaris van de Food and Drug Administration, Robert Califf, betreurde onlangs op X de “catastrofale” daling van de Amerikaanse levensverwachting.
Maar zijn post, die ging over roken, voeding, chronische ziekten en gezondheidszorg, negeerde het voor de hand liggende: mensen sterven in abnormaal hoge aantallen, zelfs nu en lang nadat COVID-19 afnam. Toch zwijgen volksgezondheidsinstanties en medische genootschappen.
Levensverzekeraars hebben consequent de noodklok geluid over deze onverwachte of “overtollige” sterfgevallen (oversterfte), die 158.000 Amerikanen meer opeisten in de eerste negen maanden van 2023 dan in dezelfde periode in 2019. Dat overtreft Amerika’s gecombineerde verliezen van elke oorlog sinds Vietnam. Het Congres moet dringend samenwerken met verzekeringsexperts om deze verontrustende trend te onderzoeken.
Met het ergste van COVID achter de rug, zou het jaarlijkse aantal doden door alle oorzaken terug moeten zijn op het niveau van voor de pandemie – of zelfs lager door het verlies van zoveel zieke en zieke Amerikanen. In plaats daarvan blijft het dodental “alarmerend“, “verontrustend” en verdient het “dringende aandacht“, volgens artikelen uit de verzekeringssector.
Actuariële rapporten – die door verzekeraars worden gebruikt om beslissingen te onderbouwen – laten zien dat sterfgevallen onevenredig vaak voorkomen onder jonge mensen in de werkende leeftijd. Desondanks koos Amerika’s belangrijkste gezondheidsmanager, de Centers for Disease Control and Prevention, er in september voor om de webpagina over oversterfte te archiveren met de opmerking: “Deze datasets worden niet langer bijgewerkt”.
Geld is natuurlijk een motiverende factor voor verzekeraars. In 2020 maakten de claims voor overlijden de grootste sprong in één jaar sinds de griepgolf van 1918, met een stijging van 15,4 procent tot 90 miljard dollar aan uitbetalingen. Na het bereiken van 100 miljard dollar in 2021, vertraagden de claims in 2022, maar ze liggen nog steeds boven die van 2019. Schade-experts dringen aan op de invoering van een waarschuwingsprogramma om dreigende gezondheidsproblemen bij mensen met een levensverzekering op te sporen en hen in leven te houden.
In tegenstelling tot de beginfase van de pandemie vallen deze sterfgevallen niet voornamelijk onder ouderen. Voor mensen van 65 jaar en ouder lag het sterftecijfer in het tweede kwartaal van 2023 6 procent onder de norm van voor de pandemie, volgens een nieuw rapport van de Society of Actuaries. De sterfte was 26 procent hoger onder verzekerde 35- tot 44-jarigen en 19 procent hoger onder 25- tot 34-jarigen, waarmee een sterftepiek werd voortgezet die in het derde kwartaal van 2021 een piek bereikte van respectievelijk 101 procent en 79 procent boven de normale waarde.
“COVID-19-claims verklaren niet volledig de toename in de incidentie van opgelopen claims,” zei de Society. COVID-19 sterfgevallen daalden met 84 procent van de eerste drie kwartalen van 2021 tot dezelfde periode in 2023.
Tot op zekere hoogte weten we wat de jongeren doodt: een actuariële analyse van overheidsgegevens toont een toename van het sterftecijfer aan lever-, nier- en hart- en vaatziekten en diabetes. Ook het aantal drug-overdoses nam landelijk toe, maar niet in de eerste plaats bij de jonge werkende klasse.
Hierin ligt de meest prangende vraag voor verzekeraars, epidemiologen en ambtenaren van gezondheidsinstanties. Waarom sterft de traditioneel gezondste sector van onze samenleving – jonge, werkende, verzekerde werknemers – zo snel? Volksgezondheidsfunctionarissen hielden agressief toezicht op de reactie op de pandemie, in goede en slechte tijden. Waarom onderzoeken ze dit niet?
In het Verenigd Koninkrijk, waar na de pandemie ook nog steeds sprake is van oversterfte onder vergelijkbare bevolkingsgroepen, is een door de overheid gefinancierd onafhankelijk onderzoek aan de gang. “Met elke week die het COVID-onderzoek vordert,” meldde de BBC onlangs, “wordt het duidelijk dat er grote fouten zaten in de manier waarop beslissingen werden genomen en informatie werd verstrekt tijdens de pandemie.”
De Verenigde Staten hebben zo’n onderzoek nodig naar de maatregelen die zijn genomen om de pandemie te bestrijden. Dit onderzoek – door een onbevooroordeelde commissie op hoog niveau – moet zich richten op wat werkte en wat niet werkte.
Lockdowns beperkten de toegang tot onderwijs, sociale interactie en gezondheidszorg met gedocumenteerde schade aan de ontwikkeling van kinderen, de geestelijke gezondheid en de economie. Behandelingsprotocollen dicteerden hoe artsen COVID-zorg moesten leveren – voornamelijk in ziekenhuizen en met dure medicijnen – en beperkten in een vroeg stadium de toegang tot reeds bestaande medicijnen (zoals Ivermectine en Hydroxychloroquine) die hadden kunnen helpen.
Vaccins werden gegeven aan meer dan 270 miljoen mensen, waaronder baby’s, zwangere vrouwen en werknemers onder werkgeversmandaten. De therapeutische “warpspeed emergency use authorization”, of te wel overhaast op de markt gebrachte injecties, moet deel uitmaken van elke post-pandemische analyse. Dit in het licht van de meer dan 1 miljoen meldingen van mogelijke schade aan het Vaccine Adverse Events Reporting System en een nieuw onderzoek van de Universiteit van Yale dat een chronisch post-vaccinatiesyndroom bevestigt.
Tot slot moeten overheidsfunctionarissen die ongekende censuur van afwijkende meningen goedkeurden – en pandemische maatregelen afdwongen door druk uit te oefenen op de media – ter verantwoording worden geroepen.
Actuarissen en analisten voorspellen dat het sterftecijfer onder mensen met een levensverzekering tot 2030 zal blijven stijgen en “naar verwachting het hoogst zal zijn op jongere leeftijden”. Deze voorspelling tart de normale sterfteverwachtingen voor een robuuste populatie van mensen met een levensverzekering. Bedenk nu eens hoe het andere Amerikanen met een handicap en een slechte verzekering zal vergaan.
Om ervoor te zorgen dat toekomstige generaties beschermd zijn en om klaar te zijn voor de mogelijkheid van een nieuwe pandemie, moet het Congres beoordelen wat wel en niet werkte.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op The Hill.com