Wat zou er gebeuren als Mark Rutte af zou treden? Zou hij direct worden opgevolgd door een nieuwe volger van het World Economic Forum? Of zouden er kleine partijen die de grondwet wel respecteren opstaan? In Italië is het bovenstaande scenario waarheid. Premier Draghi, die het land net zoals Rutte naar de afgrond leidde, lijkt richting exit te gaan. En er zijn meerdere nieuwe partijen uit de grond geschoten. De tijd is kennelijk rijp, want zelfs in de periode dat alle Italianen op vakantie waren, is het vier kleine nieuwe partijen gelukt om voldoende handtekeningen te verzamelen om mee te mogen doen aan de verkiezingen. Zij hebben allemaal het herstel van de grondwet in het vizier. De opstand en de support is van het volk en door het volk.
En wat gebeurt er in Zweden, zonder dat de media er al te veel aandacht aan besteden? We berichten u over de onverwachte verkiezingsuitslagen in Zweden onderaan dit artikel. Ook hier een hoopvolle en onverwachte ontwikkeling. Gaat er iets verschuiven? Eén van onze vertalers woont in Italië en heeft ons deze update gestuurd over de situatie in Italië. Dat eerst..
Italiaanse verkiezingen als geplande verrassing?
Het lijkt allemaal heel plotseling en verrassend gegaan te zijn, maar misschien was het wel precies zo gepland.
Half juli kondigt Premier Draghi aan af te willen treden. Dit wordt in eerste instantie niet geaccepteerd door President Mattarella en deze schuift het probleem door naar het parlement. Draghi laat wel even weten dat hij alleen blijft als hem volledige steun en in feite carte blanche wordt toegezegd. Maar onze ongekozen bankier vindt niet voldoende steun voor zijn “pieni poteri” (volledige bevoegdheden), dus de regering valt en de verkiezingen worden uitgeroepen, op 21 juli voor 25 september. Als klap op de vuurpijl stelt Draghi zich overigens wel weer verkiesbaar…
Mission impossible voor de nieuwe pro-grondwet partijen?
In de wandelgangen werd er stiekem al verwacht/gehoopt dat Draghi zou opstappen, maar de schattingen waren dat dit zou gebeuren in september of october, niet nét voor het vakantie-hoogseizoen in Italië (augustus). Met name dit doet velen vermoeden, dat het in werkelijkheid zo gepland was. Italië heeft nog nooit verkiezingen gehad in september, juist omdat er rekening gehouden werd met de vakantie van bijna het hele volk in augustus. Wilde Draghi de oppositie dwarszitten? Was het überhaupt mogelijk om, terwijl iedereen op vakantie is, voldoende handtekeningen op te halen om mee te kunnen doen aan de verkiezingen?
Zoals in alle landen zijn er ook in Italië in de loop van het twee jaar durende covid-scenario talloze groeperingen, bewegingen en kiemen voor politieke partijen ontstaan, die nu onverwacht voor het blok waren gezet. Om mee te kunnen doen aan de landelijke verkiezingen moet een nieuwe partij namelijk eerst voldoende handtekeningen verzamelen: 75.000 op nationaal niveau met een minimum van 750 per kiesdistrict. Deze aantallen moesten nu ineens haasje repje gehaald worden tussen 1 augustus en de deadline van 22 augustus, 20:00 uur. Dus toevallig precies wanneer de meeste Italianen “er niet zijn”… Overigens ook toevallig dat eind mei een verordening is gemaakt waardoor de (ook nieuwe) partij van Draghi er niet aan hoeft te voldoen.
Het leek mission impossible voor deze nieuwe pro-grondwet partijen, waarvan er in eerste instantie een twintigtal bestonden, maar die zich vrij snel gehergroepeerd hebben tot de uiteindelijke zes die officieel gingen proberen in drie weken tijd, zonder reeds bestaande organisatie of structuur duizenden handtekeningen fysiek ter plekke te verzamelen (nu is virtueel zomaar ineens niet meer goed genoeg), terwijl de overgrote meerderheid van de Italianen NIET thuis is.
Maar toch, zoals advocaat Polacco in de video overtuigd stelt: “ze hebben zich misrekend, want zelfs op vakantie staan er rijen om te tekenen”. En inderdaad, uiteindelijk hebben vier partijen het gehaald. De drie van de video: Italexit, Italia Sovrana e Popolare en Vita. De vierde is Alternativa per l’Italia.
“Pro-grondwet” partijen?
Deze nieuwe partijen worden door het Italiaanse media-apparaat geframed als “anti-sistema” (tegen het systeem), terwijl de werkelijkheid (zoals tegenwoordig bijna altijd, helaas) volledig tegenovergesteld is. Alle groeperingen en bewegingen waar deze partijen uiteindelijk uit zijn opgebouwd, deelden allemaal, zonder uitzondering, één fundamentele eis: respecteer de grondwet en de mensenrechten. Dat is wat de regeringspartijen (en vaak zelfs ook oppositie) in Italië en vele andere landen precies niet hebben gedaan, waarmee juist zij anti-systeem of duidelijker gesteld anti-grondwet genoemd zouden moeten worden. Als een vorm van contra-framing, hebben deze nieuwe partijen alle recht en reden om pro-grondwet genoemd te worden.
Ommekeer en voorbeeld voor de rest van Europa?
Het feit, dat deze pro-grondwet partijen in staat geweest om in zo’n korte tijd, in de meest nadelige omstandigheden en tegen alle verwachting in de vereiste hoeveelheid handtekeningen te verzamelen kan een signaal zijn, dat ze ook in de werkelijke verkiezingen onverwachte resultaten kunnen behalen en dat kan een ommekeer betekenen. Als dat gebeurt, juist in Italië, het land dat eerst de Europese voortrekker van het hele covid-verhaal was en dat volgens velen ook voor The Great Reset en Agenda 2030 moet zijn, dan is dat een prachtig voorbeeld en stimulans voor alle pro-grondwet bewegingen in heel Europa en mogelijke volgende verkiezingen.
Zweden
De ommekeer is in Zweden al in gang gezet met een verrassende verkiezingsuitslag. Op 15-9-22 bericht de NOS:
Rechts blok wint parlementsverkiezingen Zweden, premier treedt af
“De parlementsverkiezingen in Zweden van afgelopen zondag zijn gewonnen door de rechtse oppositiepartijen, onder leiding van de Zweden Democraten. De leider van die partij claimde vanavond de overwinning. Jimmie Akesson, leider van de radicaal-rechtse Zweden Democraten, zei dat zijn partij de veiligheid in Zweden weer gaat herstellen.”
Naast stijgende energieprijzen en inflatie was het bendegeweld in Zweedse steden een belangrijk onderwerp bij deze verkiezingen. De afgelopen jaren waren in veel Zweedse steden wilde schietpartijen tussen rivaliserende groepen, die grotendeels bestaan uit jongeren met een migratieachtergrond.1
“De parlementsverkiezingen in Zweden van afgelopen zondag zijn gewonnen door de rechtse oppositiepartijen, onder leiding van de Zweden Democraten. De leider van die partij claimde vanavond de overwinning. Jimmie Akesson, leider van de radicaal-rechtse Zweden Democraten, zei dat zijn partij de veiligheid in Zweden weer gaat herstellen.”Zweden hanteert een politiek ‘blokkensysteem’. Partijen laten voor de verkiezingen weten bij welk blok ze willen horen. Daarmee is op voorhand duidelijk welke partijen in de coalitie komen als hun blok het grootste wordt.
In beide blokken zitten op dit moment vier partijen, waarbij de rechtse partijen dus aan het langste eind trekken. Die kant leek het aanvankelijk niet op te gaan: volgens de eerste exitpoll zou het linkse blok de verkiezingen winnen, zij het nipt. Later kantelde het beeld in het voordeel van het rechtse blok.1
Is het reden voor een sprankje hoop? Kunnen we in zijn algemeenheid stellen dat de linkse partijen, die er voorheen “voor het volk” waren, zich nu inzetten voor het plan van de elite? De problemen waar heel Europa mee kampt zijn vergelijkbaar: de covid-crisis, de energie-crisis, de inflatie, asielzoekersbeleid etc. En de achilleshiel van de democratie is merkbaar door heel Europa: de infiltratie van het World Economic Forum binnen overheden waardoor zij politici zover krijgen om zich in te zetten voor hun “great reset”.
Is “radicaal rechts” de spaak in het wiel van de globalistische plannen?
Bron Zweden: https://nos.nl/artikel/2444621-rechts-blok-wint-parlementsverkiezingen-zweden-premier-treedt-af