We wilden onze zoon, geboren eind 2010 niet vaccineren. ‘Geen probleem’, dacht ik. Ik kom uit Nederland en onze oudste was ook niet ingeënt. Waar ik niet bij stil had gestaan is dat nummer 2 in België geboren is. Wat een verplichting tot vaccinatie inhoudt, slik! Maar goed, we wilden het echt niet… dus we deden het niet. ‘Mevrouw, U bent verplicht om het te doen’, aldus Kind en Gezin… ‘Ik weet het. Maar ik doe het niet!’ was mijn antwoord. ‘Dan krijgt u een rechtszaak.’ ‘Oké’, zei ik. Eerlijk gezegd geloofde ik toen niet dat het zover zou komen. En voor een tijdje was daar de kous mee af. Toen kwam er een brief van de FOD (federale overheidsdienst) Volksgezondheid (januari 2012). Oeps, dat was toch even schrikken.
Mijn kop in het zand steken leek me toen de beste oplossing. Ik heb de brief in elkaar gefrommeld, in de oud papiermand gegooid, en ging door met de afwas ( of wat ik ook alweer aan het doen was op dat moment). Toen kwam de tweede officiële brief (januari 2013). Kop in het zand en door met de strijk. Toen kwam in februari brief nr. 3. De dokter die de brief schreef had de eer mij eraan te herinneren dat onze zoon nog niet gevaccineerd was. Waar een mens zich al vereerd mee kan voelen! Als er nu niet geënt werd zou er een proces verbaal gemaakt worden en dat zou overgemaakt worden aan de procureur des Konings. Slik… kop in het zand leek me nu niet meer zo’n goede oplossing. Actie dus.
Bellen met de dokter was een goede start. Een alleraardigste secretaresse nam op. Ik vroeg haar wat ik moest doen naar aanleiding van hun brief. Inenten. Ja duh. Dat dus niet. Dan wist ze het ook niet eigenlijk…
Ik stel een brief op voor de dokter van de FOD. (In geval van onwetendheid is google een goede vriend. Alhoewel deze, net als echte vrienden, ook wel eens de feiten verdraaid kan weergeven zal achteraf blijken).
Op deze brief kreeg ik geen reactie. Wel een telefoontje van de politie. Oeps, grote slik! De politie, daar ben ik dan op de of andere manier dan weer van onder de indruk. Maar als ik er over nadenk en besef waarover het gaat voel ik me weer sterk. Ik wil niet onnodig gif in mijn gezonde baby spuiten! En dat zal ik dan graag komen uitleggen.
Toen ik daar kwam bleek de enge politieagent uit mijn hoofd een hele vriendelijke man die zich bijna verontschuldigde dat ik daar als verdachte moest zitten. De brief van de FOD had ik meegenomen en dat werd dan ook direct mijn verklaring. Dat was dus gemakkelijk. Toen vroeg de agent nog even door en na mijn volledige uitleg waarom ik niet vaccineer liet ik hem een beetje bleek en beduusd achter. Hij mompelde nog… maar ik heb mijn kinderen ook ingeënt… hij was een beetje geschrokken van ons verhaal want wist totaal niet wat er in vaccins zit. Tja… 😉
Januari 2014 gaat de bel. Vreemd ik verwacht niemand. Mijn man komt weer naar binnen met 2 brieven in zijn handen. We worden gedagvaard. Daar komt het oude gevoel naar boven, je weet wel, die van kop in het zand willen steken, maar ik zie al snel in dat dit nu niet gaat lukken. Jammer want ik ben op dat tijdstip hoogzwanger en mijn hoofd staat er helemaal niet naar om een rechtszaak voor te bereiden!
Gelukkig is er een bevriend koppel in het dorp die in precies dezelfde situatie zitten. Toeval bestaat niet. We wonen in en heel klein dorp, en kenden elkaar niet, maar zaten dus in precies dezelfde positie! Zij was ook hoogzwanger ten tijde van haar oproep, net 3 maanden ervoor. En zij had uitstel gekregen. Dus dat vroegen wij ook aan. Dat kregen we ook. Gelukkig, nog even rust.
Het bevriende koppel komt voor en hebben een goed gevoel over hun zaak maar het blijft spannend! Tot nu toe zijn er al flinke boetes gegeven en erger nog, een strafblad. Daar zitten we niet op te wachten uiteraard. Ik beviel van ons 4e kindje en als hij 2,5 maand is zijn wij aan de beurt.
Ik had al heel veel uitgezocht maar het was nog geen samenhangend geheel. En ik werk nu eenmaal het beste als de druk groot is dus de avond ervoor ben ik mijn pleidooi gaan schrijven. (geld voor een advocaat was er niet en daarnaast had ik ook geen vertrouwen in een advocaat, dit ging om ons gevoel, onze kinderen). Tijdens de voorbereidingen heb ik heel veel hulp gehad van Ellen Vader, Desirée Rover en ook Dokter Gaublomme heeft me ’s nachts nog bewijsstukken opgestuurd die ik nodig had om aan te tonen dat formaldehyde echt vergif is! De mensen op de facebookpagina vaccinvrij leefden ook enorm mee en dat heeft me echt kracht gegeven! (nogmaals bedankt allemaal!!!)
De dag des oordeel brak aan. Gespannen, maar vol zelfvertrouwen gingen we richting Tongeren. Een lieve vriendin kwam van heel ver om zich over onze kleine baby te ontfermen en manlief en ik gingen naar binnen. Beetje gek, zo’n rechtbank. Dan zit je daar. De mensen voor ons werden verdacht van een ramkraak… Terwijl we zaten te wachten bedacht ik me dat ik niet wist hoe de rechter aan te spreken dus dat ben ik nog snel aan een man met een interessant pak en een geweer (geloof ik) die daar rondliep gaan vragen. Hij moest lachen, gewoon mevrouw was voldoende. Ja weet ik veel.
Net voordat we aan de beurt zijn komt de man van ons bevriende koppel binnen om hun vonnis in te zien… zo spannend! Zeker net voordat wij “moeten”. In hele ingewikkelde taal meenden we te snappen dat er geen straf werd gegeven!!! (maar helemaal 100% zeker was ik nog niet)
Goed wij zijn aan de beurt, en ik doe het woord. Althans, dat probeer ik. Door de spanning en de emotie (vreemde wereld dat je tussen vermeende boeven moet staan om voor de gezondheid van je kind op te komen) kom ik niet uit mijn woorden en moet ik ook heel even een traantje laten. Na een paar keer diep slikken en ademhalen (lang leve de yogatechnieken) verman ik mezelf en lees mijn pleidooi voor. De rechter en aanklager knikken meelevend en zijn lang niet zo eng als ik dacht. Een beetje een rode draad in deze ervaring… alles is lang niet zo eng als je hoofd het maakt! Nadat ik klaar ben vraagt er een meneer naast de rechter nog wat dingen (ik weet zijn functie niet eens, beetje erg maar de waarheid. En de vragen weet ik ook niet meer precies. Het was zo veel allemaal). Wat ik me goed herinner is dat de rechter me nog een tip gaf. De rechtbank is er om de wet uit te voeren. De wet stelt poliovaccinatie verplicht. Om die wet aan te vechten moet je een ander platform gebruiken. Of ik ervan op de hoogte ben dat daar al mensen mee bezig zijn! Bedank mevrouw de rechter!
De openbare aanklager vraagt om opschorting van de zaak! Yes! Dat betekent zoveel als geen vrijspraak maar ook geen straf/boete!
Bijna euforisch lopen we de rechtbank uit. We hebben het gedaan. We zijn opgekomen voor ons recht! Dat voelde heel goed! Nu afwachten… en ook wij kregen opschorting! Geen straf! Geen boete! Het recht heeft gezegevierd!
Over de auteur: Vera Hoxha is moeder van drie ongevaccineerde kinderen