- De classificering van de WHO laat ruimte over voor ‘vrij spel’
- Co-morbiditeit mag worden genegeerd
- De testgroep mag naar willekeur worden samengesteld
- De diagnose mag met terugwerkende kracht worden gesteld
- De piek-die-nog-moet-komen is gebaseerd op onjuiste berekeningen
1. De classificering van de WHO laat ruimte over voor ‘vrij spel’
De verwarring begint bij de Wereldgezondheidsorganisatie, met een definitie van een code die zo ruim is dat in feite elke griep weg geschreven kan worden als COVID-19.
ICD-code van de WHO
ICD-code staat voor ‘International Classification of Disease’ code, een internationaal geldende code voor een ziekte. De uitbraak van COVID-19 is door de WHO uitgeroepen tot een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang.
Van de website van de WHO komt het volgende citaat:1,2
“De nood-ICD-10 code ‘U07.1 COVID-19, virus geïdentificeerd’ is toegewezen aan een door laboratoriumtests bevestigde ziekte-diagnose van COVID-19.”
“De ICD-10 noodcode van “U07.2 COVID-19, virus niet geïdentificeerd” wordt toegekend aan een klinische of epidemiologische diagnose (op basis van uiterlijke symptomen) van COVID-19 wanneer de laboratoriumbevestiging geen uitsluitsel geeft of niet beschikbaar is.”
Met andere woorden: ook als er geen laboratorium bevestiging is mag er van de WHO worden gesteld dat het gaat om een COVID-19 geval. En de WHO vervolgt:
“Zowel U07.1 als U07.2 kunnen worden gebruikt voor de codering van het sterftecijfer als doodsoorzaak.”
Dus sterfgevallen aan de griep die door een ander griepvirus zijn veroorzaakt kunnen ‘vanwege de pandemie’ zonder problemen worden geclassificeerd als sterfte aan COVID-19.
2. Co-morbiditeit mag worden genegeerd
Sterfte aan COVID-19 doet voorkomen alsof het virus de enige oorzaak is van het overlijden. Maar in bijna alle gevallen is er sprake van ‘co-morbiditeit’, dat wil zeggen: meerdere factoren die de oorzaak zijn van het overlijden.
In het onderstaande fragment van de Amerikaanse talkshow de HIGHWIRE wordt uitgelegd hoe dit er in de praktijk uit ziet. (24 min – Nederlands ondertiteld)
‘IJsberg aan coronadoden’ buiten ziekenhuizen, zij staan niet in de cijfers
“Deels komt dit doordat het RIVM en het CBS met andere weken rekenen, maar de belangrijkste verklaring is dat het RIVM niet alle sterfgevallen als gevolg van corona in kaart brengt. Vooral ouderen die in verpleeghuizen of thuis sterven worden niet allemaal getest op het coronavirus. Zij tellen niet mee in de officiële coronacijfers van het RIVM. Er zijn dus relatief veel ‘onzichtbare’ coronadoden. “‘Het grote sterven’ gebeurt buiten de ziekenhuizen”, zegt huisarts en columnist Joost Zaat. “Dat gaat razendsnel.”3
Joost Zaat vergeet voor het gemak dat ‘vooral ouderen die in verpleeghuizen of thuis sterven’ hoogstwaarschijnlijk nog een aantal andere aandoeningen hebben. Met andere woorden: als er ergens sprake is van co-morbiditeit is het onder ouderen die thuis en in verpleeghuizen sterven.
Het NOS-artikel over de ‘Coronadoden’ vervolgt:
“Zou er meer op corona getest moeten worden onder ouderen, om zo een duidelijker beeld te krijgen van de omvang van het probleem buiten de ziekenhuizen? Dat is niet waar Zaat per se voor pleit. “Ik ben als huisarts gewend om dingen niet helemaal zeker te weten. We gaan af op het klinische beeld, de klachten van de patiënt. Je kunt ook vandaag negatief testen en morgen positief.”3
Testen hoeft dus niet volgens deze arts. En volgens de WHO hoeft het virus niet aangetoond te worden – dus ja, om een ‘duidelijker beeld te krijgen van de omvang van het probleem’ wordt gebruik gemaakt van natte-vinger-diagnostiek? Is dat waar een wereldwijde lock-down op is gebaseerd?
3. De testgroep mag naar willekeur worden samengesteld
De Duitse arts Dr. Wolfgang Wodarg is een longspecialist. Hij heeft, binnen een bereik van 150.000 mensen een monitor-systeem beheerd dat aangaf hoeveel mensen er jaarlijks ziek werden. Hij geeft zeer interessante informatie over hoe de manier waarop de cijfers worden geregistreerd, de indruk kan wekken dat een ziekte gevaarlijk is of juist niet. (10 min – Nederlands ondertiteld)
4. De diagnose mag met terugwerkende kracht worden gesteld
Op 13-04-20 bericht de NOS: ‘Huisartsen gaan verborgen Corona-doden registreren’:5
“Vanaf deze week kunnen huisartsen patiënten registreren die niet getest zijn, maar wel ernstig ziek zijn geweest of zijn overleden. Ook kunnen ze de overlijdensgevallen van de afgelopen weken met terugwerkende kracht invoeren. “Elke huisartspraktijk heeft nu een eigen lijstje waarop deze vermoedelijke coronadoden staan.”
Elke persoon die is overleden aan een normale griep kan nu dus worden weggeschreven als een ‘coronadode’.
Het lijkt wel of de overheid alles uit de kast haalt om maar de piek te bereiken die voorspeld is… Maar dat wordt moeilijk, want de wetenschapper die de piek-die-nog-moet-komen heeft berekend, heeft onlangs toegegeven dat hij een fout in de berekening heeft gemaakt.
5. De piek-die-nog-moet-komen is gebaseerd op onjuiste berekeningen
In een aflevering van de Amerikaanse talkshow ‘HIGHWIRE’ besteedt onderzoeksjournalist Del Bigtree aandacht aan het rekenmodel van Neil Ferguson, een Britse epidemioloog en hoogleraar wiskundige epidemiologie. De hele wereld heeft aan de hand van de grote aantallen overlijdens die Neil Ferguson en zijn team hadden berekend maatregelen getroffen.
Onlangs heeft Ferguson echter gezegd dat hij zich heeft vergist, en dat de gevolgen van de lockdown veel erger zijn, dan de pandemie. (13 min – Nederlands ondertiteld)
Waar komt het op neer?
Onbetrouwbare cijfers zijn de basis voor maatregelen die onherstelbare economische schade aanrichten. En de vele levens die daarmee verwoest zullen worden, zullen het aantal ‘corona-doden’ waarschijnlijk doen verbleken.
Bronnen:
- https://www.who.int/classifications/icd/en/
- https://www.who.int/classifications/icd/covid19/en/
- https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2329348-ijsberg-aan-coronadoden-buiten-ziekenhuizen-zij-staan-niet-in-de-cijfers.html
- https://nos.nl/artikel/2330364-huisartsen-gaan-verborgen-coronadoden-registreren.html
Over de auteur: Door Frankema is moeder van twee ongevaccineerde, inmiddels volwassen kinderen, schrijfster van het boek: ‘Vaccinvrij – ouders, artsen en wetenschappers over vaccins en vaccinvrij opgroeien’, en initiatiefneemster van de Stichting Vaccinvrij.