Dit artikel verscheen eerder op ‘The Vaccine Reaction’ onder de titel ‘The threat of selfspreading vaccines’.
Het klinkt misschien als de plot van een science fiction film, maar door de ‘National Institutes of Health’ (NIH) van Amerika gefinancierde wetenschappers hebben in het geheim gewerkt aan genetisch gemanipuleerde vaccins die levende virussen bevatten en die zij “besmettelijke” vaccins noemen. Deze virussen uit het vaccin kunnen zich zelfstandig onder de bevolking verspreiden. De vaccins zijn zo besmettelijk dat slechts 5% van de bevolking de prik hoeft te krijgen, en dan wordt de overige 95% passief gevaccineerd door uitscheiding en overdracht van de virussen uit het vaccin.
Een “besmettelijk” vaccin zou zich snel verspreiden wanneer mensen in nauw contact komen met lichaamsvloeistoffen van een recent gevaccineerde persoon, zoals speeksel of snot. Zoals wanneer iemand niest of hoest en een ander de druppeltjes inademt van iemand die besmet is met een verkoudheids- of griepvirus.1 Aangespoord door de COVID-19-pandemie, onderzoeken wetenschapper in de Verenigde Staten, Europa en Australië het gebruik van dit soort in de gemeenschap overdraagbare vaccins voor de toekomst.2
Het poliovaccin dat levende, verzwakte virussen bevat besmette bevolkingsgroepen met virussen uit het vaccin
Het levende orale poliovaccin (OPV) was het eerste vaccin dat volksgezondheids-functionarissen gebruikten om bevolkingsgroepen opzettelijk te besmetten met vaccin-virussen om te proberen polio-infecties van het wilde type te voorkomen.
Een van de redenen waarom het orale polio vaccin (OPV) als superieur aan het geïnactiveerde, injecteerbare poliovaccin (IPV) werd beschouwd, was dat het OPV mensen die in nauw contact kwamen met recent gevaccineerde personen passief gevaccineerd werden (zonder hun medeweten of geïnformeerde toestemming).3 Ontvangers van OPV scheidden het virus van het vaccin uit in urine, ontlasting, speeksel en snot. In bevolkingsgroepen waar OPV wordt gebruikt, kunnen gevallen van polioverlamming door de virussen uit het vaccin optreden bij naaste contacten van recent gevaccineerde personen, zoals ouders die de luiers van een pas gevaccineerde baby verschonen.4 In 1999 zijn de VS gestopt met het aanbevelen van OPV voor kinderen en overgestapt op IPV om gevallen van polio door virussen uit het vaccin te stoppen.
De milieu-impact van poliovirussen uit het vaccin dat watervoorraden besmette, dook onlangs opnieuw op in Londen. Er werd een “vaccine derived poliovirus type 2 (VDPV2)” (door het vaccin veroorzaakte polio) gesignaleerd – dus poliovirussen uit het vaccin die in waterresevoirs terecht waren gekomen hadden mensen besmet- en volksgezondheids-functionarissen drongen er bij iedereen op aan om “up to date” te zijn met poliovaccinaties.5
In 2014 publiceerde Barbara Loe Fisher, medeoprichter en voorzitter van het National Vaccine Information Center (NVIC) en redacteur van The Vaccine Reaction, een van bronnen voorzien rapport, ‘The Emerging Risks of Live Virus and Virus Vectored Vaccines: Vaccine Strain Infection, Shedding and Transmission’, waarin de potentiële schade van het gebruik van levende virussen en vectorvaccins voor mens en milieu wordt besproken.6
Zij waarschuwde:
“In het licht van de grote lacunes in de wetenschappelijke kennis over besmettelijke microben, het microbioom, epigenetica en de aard van de menselijke gezondheid, zijn de veiligheid en effectiviteit op lange termijn van het gebruik van levende verzwakte virusvaccins en genetisch gemodificeerde vaccins nog niet aangetoond.”
Zichzelf verspreidende vaccins in de dierenpopulatie
Het eerste experiment met besmettelijke vaccins werd in 1999 uitgevoerd op een eiland voor de kust van Spanje. Dierenarts José Manuel Sánchez-Vizcaíno ving 147 konijnen en vaccineerde 73 van hen met een zichzelf-verspreidend vaccin dat hij had gemaakt met een combinatie van hemorragische ziekte voor konijnen en het myxoma virus. Hij plaatste een microchip in alle konijnen om ze te kunnen volgen voordat ze weer in het wild werden vrijgelaten. Omdat het vaccin zo nauw verwant was aan het myxoma virus, geloofde Dr. Sánchez-Vizcaíno dat het vaccin zich langs konijnen in het wild zou verspreiden. Toen de dierenarts de konijnen ongeveer een maand later opnieuw ving, ontdekte hij dat 56 procent van de niet-gevaccineerde konijnen antilichamen tegen beide virussen had.7
Momenteel worden zichzelf verspreidende vaccins getest bij dier-populaties over de hele wereld. Ongeveer 10 laboratoria wereldwijd werken aan de ontwikkeling van besmettelijke vaccins vanaf september 2020.8 Het merendeel van de laboratoria bevindt zich in de VS, andere bevinden zich in Europa en Australië. De financieringsbronnen voor dit onderzoek zijn de National Institute of Health (NIH), het Department of Health and Human Services (HHS), de National Science Foundation (NSF), het Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA), academische instellingen en de Bill & Melinda Gates Foundation.9
Onderzoekers in Europa werken momenteel met besmettelijke vaccins in varkenspopulaties.10 DARPA overweegt zichzelf verspreidende vaccins te ontwikkelen om de West-Afrikaanse Lassa-koorts te helpen bestrijden, een virale ziekte die in West-Afrika door ratten wordt verspreid.11,12 Momenteel worden besmettelijke vaccins gemaakt voor Ebola en rundertuberculose, terwijl onderzoekers overwegen zichzelf verspreidende vaccins te ontwikkelen om de ziekte van Lyme, het West-Nijlvirus, rabiës en de pest te helpen bestrijden. Zij menen dat zichzelf verspreidende vaccins een ideale manier zijn om wilde dieren te vaccineren en zo het risico te verminderen dat de virussen en bacteriën op een dag spontaan van dier op mens zullen overspringen.13
Onderzoekers ontwikkelen twee soorten besmettelijke vaccins voor in het wild levende dieren: (1) overdraagbare vaccins die op de vacht van het dier worden aangebracht door middel van een pasta; en (2) overdraagbare vaccins, die worden geïnjecteerd of oraal worden ingenomen. Hoewel overdraagbare vaccins de mogelijkheid bieden om meer afgelegen dieren sneller te vaccineren, zijn sommige wetenschappers bezorgd dat de snelheid waarmee overdraagbare vaccins de virussen uit het vaccin verspreiden, een groter risico kan inhouden op mutatie of co-infectie met andere virussen in het wild, die dan mensen zouden kunnen besmetten.
De ethische implicaties van zichzelf verspreidende menselijke vaccins
Het onderzoek naar besmettelijke vaccins is niet beperkt tot de in het wild levende dierenpopulatie. Wetenschappers menen zichzelf verspreidende vaccins te kunnen ontwikkelen met virussen en bacteriën, die wereldwijd van mens op mens kunnen worden overgedragen, maar geen ernstige ziekte veroorzaken. De meeste zichzelf verspreidende vaccins maken gebruik van virale vectortechnologie, vergelijkbaar met de technologie die wordt gebruikt voor de door virussen gevectoriseerde COVID-vaccins van AstraZeneca en Johnson & Johnson.14
Wetenschappers maken in een laboratorium een verzwakte vorm van het doelvirus, zoals het HIV-virus, en brengen DNA daarvan in een besmettelijker maar milder virus in, zoals een van de virussen die de symptomen van een gewone verkoudheid veroorzaken. DNA-fragmenten van het doelvirus liften in feite mee met het onschuldigere virus en verspreiden het onder de bevolking, waardoor het immuunsysteem volgens wetenschappers wordt voorbereid op het gevaarlijkere doelvirus en het hopelijk geen ernstige ziekte, schade of overlijden veroorzaakt. Hun plan is dat een kleine groep mensen in verschillende delen van de wereld ofwel geïnjecteerd wordt met een besmettelijk vaccin, ofwel een vaccin inhaleert dat zichzelf over de hele wereld zou verspreiden.15
“Sommige mensen zullen sterven” wanneer mensen worden blootgesteld aan besmettelijke vaccins
De regering van het Verenigd Koninkrijk onderzoekt het gebruik van deze besmettelijke vaccin-technologie in plaats van het huidige griepvaccin om influenza van het type A en B te bestrijden. Hoewel wetenschappers toegeven dat sommige mensen aan deze clandestiene massavaccinatie-strategie zouden overlijden, geloven zij dat een dergelijk geheim passief vaccinatieplan gerechtvaardigd is, omdat het aantal mensen dat zou overlijden als gevolg van zichzelf verspreidende vaccinatie kleiner zou zijn dan het aantal mensen dat aan de eigenlijke griep zou overlijden.16
Volgens een rapport van de Britse regering:
“Zichzelf verspreidende vaccins zijn minder dodelijk, maar niet ongevaarlijk: ze kunnen nog steeds dodelijk zijn. Sommige mensen zullen sterven die anders zouden hebben doorgeleefd, maar het totaal aantal mensen dat sterft zal minder zijn.17
Intussen waarschuwen andere onderzoekers dat het zelf verspreiden van nieuwe vaccin-technologie ernstige gevolgen kan hebben. Jonas Sandbrink, bioveiligheids-onderzoeker aan het Future of Humanity Institute van de Universiteit van Oxford, waarschuwt:
“Als je eenmaal iets in de natuur hebt gebracht dat gemanipuleerd is en zichzelf kan overdragen, dan weet je niet wat ermee gebeurt en waar het naartoe zal gaan. Zelfs als je alleen maar begint met het uit te zetten in dier-populaties, kan een deel van de genetische elementen zijn weg terug vinden naar de mens.”18
Er zijn geen veiligheidsstudies in het veld of in het laboratorium uitgevoerd voor besmettelijke vaccins.19
Andrew Peters, PhD, universitair hoofddocent gezondheid en pathologie van in het wild levende dieren aan de Charles Sturt University in Australië en voorzitter van de Wildlife Disease Association, waarschuwde:
“Ons begrip van de dynamiek van besmettelijke ziekten bij in het wild levende dieren is voor het grootste deel nog te beperkt om de uitkomst van een dergelijke interventie te voorspellen.”20
Onbekende milieu-effecten van besmettelijke vaccins
Fillipa Lentozos, PhD, wetenschapper en deskundige op het gebied van internationale veiligheid aan het Kings College in Londen, waarschuwt dat het moeilijk te voorspellen is wat een besmettelijk vaccin in de toekomst zou kunnen aanrichten, omdat virussen van nature onstabiel zijn en vaak muteren. Men vreest dat een virus dat uitsluitend bij bepaalde in het wild levende dieren wordt aangetroffen, naar andere soorten zou kunnen overspringen en een hele reeks problemen zou kunnen veroorzaken voor zowel dieren als mensen.21
Een ander punt van zorg bij het uitroeien van ziekten bij in het wild levende dieren door middel van besmettelijke vaccins is dat bepaalde soorten overbevolkt zouden kunnen raken wanneer zij niet langer vatbaar zijn voor ziekten die met een vaccin worden behandeld. Knaagdieren die ontvankelijk zijn voor het Lasso-virus, vernietigen bijvoorbeeld gewassen, huizen, voedsel- en wateropslagplaatsen en dragen bij tot onhygiënische omstandigheden. Als zij niet langer regelmatig uitgedund zouden worden door het Lasso-virus, zouden deze knaagdieren overbevolkt kunnen raken en een ravage kunnen aanrichten.
Een ander probleem is dat door het verstoren van het ecosysteem waarin virussen en bacteriën voorkomen en het uitroeien van één van de vele virussen, andere virussen of bacteriën kunnen opduiken die ziekten kunnen gaan veroorzaken.
Dr. Andrew Peters stelt voor:
“Een drastische verschuiving van het evenwicht door te proberen een endemisch (ineen bepaald gebied voorkomend) virus in de natuur uit te roeien of te verminderen, kan het risico met zich meebrengen dat er andere ziekteverwekkers opduiken die zowel wilde diersoorten zelf als mensen en onze huisdieren treffen.”22
Critici van besmettelijke vaccins beroepen zich op het voorzorgsprincipe
Critici van besmettelijke vaccins willen deze technologie benaderen volgens het Voorzorgsprincipe, dat stelt dat schadelijke technologie niet mag worden ontwikkeld voordat we met een redelijke mate van wetenschappelijke zekerheid weten hoe de technologie zal werken en wat de gevolgen op korte en lange termijn kunnen zijn. Het instellen van veranderingen in de populatie van wilde dieren zou de biodiversiteit van het ecosysteem kunnen bedreigen.23
Science Journal publiceerde onlangs een beleidsverklaring waarin wetenschappers waarschuwen dat besmettelijke vaccins gevaarlijk en moeilijk te controleren zijn – en “genetisch te onstabiel om veilig en voorspelbaar buiten ingeperkte faciliteiten te worden gebruikt”24 Dit risico is een “op bewijs gebaseerde norm” in plaats van een mening, aldus de wetenschappers, en “aangezien deze norm nu lijkt te worden betwist,” bestaat de mogelijkheid van “riskant onderzoek naar in het lab gemodificeerde zichzelf verspreidende virussen.”25
De wetenschappers die kritiek hebben op zichzelf verspreidende vaccins blijven aandringen op voorzichtigheid…
Het onderzoek naar zichzelf verspreidende vaccins gaat door ondanks een gebrek aan nieuwe informatie die de al lang bestaande, op bewijs gebaseerde normen in de virologie, de evolutiebiologie, de ontwikkeling van vaccins, het internationaal recht, de volksgezondheid, de risicobeoordeling en andere disciplines falikant zou weerleggen.26
Volgens de beleidsverklaring heeft het onderzoek naar zichzelf verspreidende vaccins de afgelopen jaren een hoge vlucht genomen, met programma’s die momenteel worden uitgevoerd door de Europese Unie (E.U.), NIH en DARPA.27
Critici van zichzelf verspreidende vaccin-technologie zijn bezorgd dat besmettelijke vaccins niet zullen helpen om de verspreiding van dierziekten naar mensen te beperken, maar het in plaats daarvan gemakkelijker zullen maken voor dierlijke virussen om mensen te besmetten. Zij wijzen erop dat, zodra een nieuw vaccinvirus door middel van een besmettelijk vaccin in het wild wordt vrijgelaten, het niet meer onder controle kan worden gehouden en dat het virus kan muteren, grenzen kan overschrijden of van soort kan veranderen…28
De overgrote meerderheid van de momenteel bestaande virussoorten is niet beschreven door de wetenschap. dat maakt het moeilijk om de afzonderlijke virussoorten die in het wild circuleren zou kunnen identificeren en vervolgens te onderscheiden van de virussen uit het vaccin. Het feit dat virussen voortdurend muteren (veranderen) maakt deze taak des te zwaarder.29
Besmettelijke vaccins kunnen worden omgevormd tot biowapens
Wetenschappers wijzen erop dat er reële bezorgdheid bestaat over het gevaar dat zichzelf verspreidende vaccin-technologie wordt gebruikt om biowapens te creëren. Dezelfde technologie die wordt gebruikt om het vaccin te verspreiden zou kunnen worden gebruikt om dodelijke virussen of andere ziekten te verspreiden die, wanneer ze eenmaal onder de menselijke bevolking zijn verspreid, niet meer onder controle kunnen worden gehouden, of kunnen worden gebruikt om grote aantallen mensen onder dwang te steriliseren.30
Daniel Streiker, PhD, een ziekte-ecoloog aan de Universiteit van Glasgow in Schotland, die aan het hoofd staat van een lab dat onderzoek doet naar zichzelf verspreidende vaccins, gelooft echter dat er gemakkelijker manieren zijn om biowapens te maken en steunt de voortzetting van het onderzoek naar besmettelijke dierlijke vaccins.
Hij zei:
“Er is veel technologie die misbruikt kan worden. Ik denk niet dat dit op zichzelf een reden hoeft te zijn om technologie te verwerpen die enorme voordelen zou kunnen hebben. We hebben het over het potentieel elimineren van virussen die mensen doden uit dierpopulaties.”31
Bronnen:
1 Hagan P. The vaccine that spreads immunity by passing itself on like a virus: Researchers investigate potential for self-spreading, needle-less inoculations in wake of Covid pandemic. Daily Mail Feb. 21, 2022.
2 Kheriaty A. Contagious Vaccines: A Warning. The Epoch Times June 17, 2022.
3 McKenna M. Polio Vaccination May Continue After Wild Virus Fades. CIDRAP Oct. 16,
2008.
4 Fisher BL, Cáceres M. Polio Eradication Stalls with More Wild-Type and Vaccine Strain Polio Outbreaks. The Vaccine Reaction Dec. 7, 2019.
5 Watts e. Poliovirus in London wastewater: Is it a cause for concern? Medical News Today June 28, 2022.
6 Fisher BL. The Emerging Threat of Live Virus and Virus Vectored Vaccines: Vaccine Strain Infection, Shedding and Transmission. National Vaccine Information Center 2014.
7 Craig J. The controversial quest to make a ‘contagious’ vaccine. National Geographic Mar. 18, 2022.
8 Glick M. Self-Spreading Animal Vaccines Could Combat Human Pandemics. Discover June 4, 2021.
9 Lentzos F, Reeves G. Scientists are working on vaccines that spread like a disease. What could possibly go wrong? Bulletin of the Atomic Scientists Sept. 18, 2020.
10 Kheriaty A. Contagious Vaccines: A Warning. The Epoch Times June 17, 2022.
11 Ibid.
12 Craig J. The controversial quest to make a ‘contagious’ vaccine. National Geographic Mar. 18, 2022.
13 Ibid.
14 Hagan P. The vaccine that spreads immunity by passing itself on like a virus: Researchers investigate potential for self-spreading, needle-less inoculations in wake of Covid pandemic. Daily Mail Feb. 21, 2022.
15 Ibid.
16 Kheriaty A. Contagious Vaccines: A Warning. The Epoch Times June 17, 2022.
17 Ibid.
18 Craig J. The controversial quest to make a ‘contagious’ vaccine. National Geographic Mar. 18, 2022.
19 Ibid.
20 Ibid.
21 Ibid.
22 Ibid.
23 Robinson-Green R. Are Self-Spreading Vaccines the Solution to Potential Future Pandemics? Prindle Post Apr. 8, 2022.
24 Dvorsky G. Self-Spreading Vaccine Research Could Spin Out of Control, Experts Warn. MSN Jan. 6, 2022.
25 Ibid.
26 Ibid.
27 Ibid.
28 Lentzos F, Reeves G. Scientists are working on vaccines that spread like a disease. What could possibly go wrong? Bulletin of the Atomic Scientists Sept. 18, 2020.
29 Dvorsky G. Self-Spreading Vaccine Research Could Spin Out of Control, Experts Warn. MSN Jan. 6, 2022.
30 Lentzos F, Reeves G. Scientists are working on vaccines that spread like a disease. What could possibly go wrong? Bulletin of the Atomic Scientists Sept. 18, 2020.
31 Glick M. Self-Spreading Animal Vaccines Could Combat Human Pandemics. Discover June 4, 2021.
Vertaling: Door Frankema