Onder het pseudoniem A Midwestern Doctor schrijft een Amerikaanse arts over vaccins en hieraan gerelateerde onderwerpen. Hij moet al wat ouder zijn, want zijn kennis over de geschiedenis van vaccins is aanzienlijk. Ook uit dit goed onderbouwde artikel blijkt hoe sluw overheden en de farmaceutische industrie zijn in het verdoezelen van bijwerkingen, het ontlopen van hun verantwoordelijkheid en het herschrijven van de geschiedenis. Verlammende hersenletsels waren vroeger een algemeen erkende complicatie van vaccinaties. Wat is er veranderd?
De vergeten geschiedenis van neurologische vaccinatieschade
Het verhaal in een notendop:
• Een van de meest voorkomende complicaties van vaccinatie is neurologische schade, en sinds het pokkenvaccin meer dan twee eeuwen geleden op de markt kwam, zijn er in de medische literatuur ernstige en ongebruikelijke letsels gemeld.
• In plaats van deze letsels aan het publiek bekend te maken, koos de medische wereld ervoor om ze te verbergen onder de onjuiste overtuiging dat het algemeen belang van vaccinatie het rechtvaardigde om alles te verbergen wat twijfel aan vaccinatie zou kunnen zaaien – een wrede mentaliteit die nog steeds wordt gebruikt om onveilige en ineffectieve vaccins op te dringen aan het onwetende publiek.
• Veel van deze letsels, zoals verlammingen, worden benoemd als “één op een miljoen” letsels die voorkomen bij vaccinatie. En om de mythe dat vaccins “veilig en effectief” zijn in stand te houden, werd eeuwen van vaccin-toxiciteit uit het geheugen gewist, waardoor dezelfde vaccin-rampen zich konden blijven herhalen.
• Deze bezorgdheid bereikte een hoogtepunt in de jaren tachtig, wat leidde tot brede aandacht voor de schadelijke gevolgen van vaccinatie en de invoering van een federale wet om deze neurologische letsels te voorkomen. Om de industrie te beschermen, werden de belangrijkste bepalingen ervan opzettelijk geschonden en werden de erkende letsels (bijvoorbeeld ernstige hersenbeschadiging) hernoemd, zodat ze onder het tapijt konden worden geveegd.
• Tegelijkertijd werd er op grote schaal censuur ingesteld, waarbij zowel de media als medische tijdschriften weigerden verdere meldingen van letsel te publiceren, waardoor een maatschappelijke illusie werd gecreëerd dat deze letsels zeldzaam tot niet-bestaand waren.
• Dankzij het MAHA-moment hebben we een unieke kans om dit disfunctionele paradigma te veranderen. In dit artikel worden daarom die vergeten letsels en de precieze oorzaken ervan besproken, want zonder die kennis zullen deze letsels zich blijven herhalen en zullen de slachtoffers in stilte blijven lijden terwijl hen wordt verteld dat hun letsels “uiterst zeldzaam” zijn of “geen verband houden met vaccinatie”, in plaats van de hulp te krijgen die ze nodig hebben.
Vanaf onze geboorte wordt ons geleerd dat vaccins een van de meest opmerkelijke ontdekkingen in de geschiedenis zijn en zo veilig en effectief zijn dat veel nu onvoorstelbare plagen zijn verdwenen, met weinig tot geen bijwerkingen. In werkelijkheid is vrijwel alles van die mythe onjuist en omdat die nooit is ontkracht, doen zich om de paar decennia opmerkelijk vergelijkbare vaccin-rampen voor.
Dit komt grotendeels doordat het erg moeilijk is om veilige vaccins te maken, zowel vanwege de werking als de productie ervan. De beste “oplossing” die voor dit probleem kon worden gevonden, was dan ook om vol te houden dat vaccins veilig zijn en alle herinneringen aan vaccinrampen uit te wissen waardoor het mogelijk werd om iedereen die ernstig letsel had opgelopen door een vaccin te manipuleren en te beweren dat hun letsel een zeldzaamheid was of het gevolg van anti-vaccinatiehysterie.
Onlangs heb ik (Mid Western Doctor) bijvoorbeeld besproken hoe vaccins autisme veroorzaken, en heb ik me gericht op een centraal argument dat wordt gebruikt om het verband tussen beide te ontkrachten: dat de enige reden waarom mensen geloven dat vaccins autisme veroorzaken, is omdat een in ongenade gevallen Britse arts (Dr. Andrew Wakeflied) in 1998 een frauduleuze studie publiceerde waarin hij beweerde dat dit het geval was, waarna iedereen begon te hallucineren dat er vaccinatieschade optrad.
Deze mythe gaat echter voorbij aan het feit dat hersenletsel al lang een groot probleem was bij vaccinaties. Zo onthulde een NBC-nieuwsprogramma uit 1982 dat veel ouders kinderen hadden die “post-pertussis encefalopathie” (na het kinkhoestvaccin optredende hersenontsteking) ontwikkelden na het DPT-vaccin, dat de meeste artsen weigerden dit te melden, en dat:
Medische kennis over ernstige reacties als gevolg van het kinkhoestvaccin terug gaat tot het begin van de jaren dertig. Sindsdien zijn er in medische tijdschriften talloze rapporten gepubliceerd. In 1948 rapporteerden twee Amerikaanse artsen over casussen van veel kinderen die hersenbeschadiging hadden opgelopen of waren overleden als gevolg van DPT-vaccins in Boston. Het jaar daarop onderzocht een andere arts kinderartsen in het hele land en vond nog meer gevallen. Die onderzoeken zijn in de vergetelheid geraakt.
Evenzo was er in 1985 in een van de populairste talkshows in Amerika (de Donahue-show) een item waarin artsen van beide kanten (en neurologisch beschadigde leden van het publiek) debatteerden over de risico’s en voordelen van vaccinatie en de ethiek van vaccinatieverplichtingen.
Voor zover ik weet, was dit de laatste keer dat er een open debat over vaccinatie op de mainstream televisie werd uitgezonden, iets wat volgens mij te wijten was aan het besef dat een openbaar debat de scepsis over vaccins alleen maar zou vergroten, gezien de sterke bewijzen tegen vaccins. De in Amerika zeer bekende pro-vaccin arts Peter Hotez heeft onlangs 2,62 miljoen dollar afgewezen om met Robert F Kennedy Jr. in debat te gaan.
The Forgotten Side of Medicine is een door lezers ondersteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kunt u zich aanmelden als gratis of betalend abonnee. Om te zien hoe anderen baat hebben gehad bij deze nieuwsbrief, klikt u hier!
Diagnostische verduistering
In beide tv-programma’s uit de jaren 80 en in veel van de eerdere studies die in dit artikel worden aangehaald, werden de kinderen met hersenbeschadiging door vaccins beschreven als “achterlijk” of “debiel”. Ook een beroemde regeringsfilm uit 1964 (die bedoeld was om medeleven te wekken) had als titel “Introducing the Mentally Retarded” (Maak kennis met debielen).
In het midden en aan het einde van de jaren negentig werd ‘achterlijk’ geleidelijk aan afgeschaft omdat het als te stigmatiserend werd beschouwd. Er ontstond een beweging om minder beledigende termen te gebruiken en uiteindelijk, in 2010, ondertekende Obama een wet die alle gevallen van ‘mentally retarded’ en ‘mental retardation’ in federale wetten verving door ‘intellectual disability’ (verstandelijk gehandicapt). Als gevolg daarvan wordt deze term nu nog maar zelden gebruikt en kun je in de problemen komen als je hem hardop uitspreekt (hoewel veel artsen die ik ken informeel de afkorting “MR” gebruiken om de klinische situatie van verstandelijk gehandicapte patiënten aan collega’s uit te leggen).
Een van de klassieke trucs in propaganda is juist om woorden voortdurend te manipuleren en te herdefiniëren, zodat hun cliënten tegenstrijdige en ongerechtvaardigde standpunten kunnen rechtvaardigen. In het geval van autisme wordt vaak beweerd dat de toename ervan niet te wijten is aan een giftige stof in het milieu (bijvoorbeeld vaccins), maar aan het feit dat steeds meer ‘normale’ dingen als autisme worden geclassificeerd. Een van de belangrijkste studies die dit argument ondersteunde, een studie uit 2009 uit Californië, toont inderdaad aan dat er een herclassificatie heeft plaatsgevonden, maar wat deze studie eigenlijk aantoonde, is dat 26,4% van de kinderen die eerder als “verstandelijk gehandicapt” waren gediagnosticeerd, “autistisch” werden (net als een andere veel geciteerde studie).
Aangezien autisme bewust niet is gedefinieerd, omvat het zowel ernstig autisme (25-30% van de gevallen) als autistische kenmerken (bijvoorbeeld beheersbare neurologische stoornissen of ‘op het spectrum zitten’). Hoewel deze twee groepen bepaalde kenmerken gemeen hebben, zijn ze toch heel verschillend (bijvoorbeeld non-verbaal of minimaal verbaal zijn, een verstandelijke beperking hebben en levenslange ondersteuning nodig hebben voor het dagelijks leven, versus sociaal onhandig zijn met eigenaardigheden of hoogfunctionerend autisme hebben, zoals Elon Musk).
Een belangrijk punt dat ik in deze publicatie heb benadrukt, is dat wanneer de meeste giftige stoffen schadelijk zijn voor mensen, de schade zich verdeelt over een bell curve, waarbij ernstigere letsels veel zeldzamer zijn dan minder ernstige (en moeilijker te herkennen) letsels. Als je dus een cluster van ernstige letsels ziet, weet je dat er veel mildere letsels onder de oppervlakte schuilgaan, en omgekeerd, als je veel matige letsels ziet, zijn er ook ernstigere aanwezig. Van de mensen met “autisme” heeft ongeveer 26,7% van de kinderen “ernstig autisme”, en hoewel beide vormen samen met de toename van vaccinaties zijn toegenomen, is volgens de CDC niet-ernstig autisme sneller toegenomen.
Dit woordspel leidt er vervolgens toe dat beide begrippen worden vermengd om kritiek op ernstig autisme af te wenden (bijvoorbeeld door iedereen die zegt dat ernstig autisme een “probleem” is aan te vallen door te beweren dat dit stigmatiserend is voor alle mensen met hoogfunctionerend autisme) en om te beweren dat alle beweringen dat vaccins autisme veroorzaken, in werkelijkheid te wijten zijn aan het feit dat mensen met autistische eigenaardigheden de diagnose autisme krijgen (waardoor de duidelijke toename van ernstig autisme uit het debat wordt gehaald).
Evenzo maakt het gebruik van de mildere term autisme (en pro-autisme woorden als ‘neurodivers’ of ‘neurodivergent’) om deze letsels te omvatten en te normaliseren, het veel gemakkelijker om dit ongemakkelijke onderwerp uit het zicht en uit het hoofd te houden van mensen die niet direct te maken hebben met de realiteit van deze letsels (bijvoorbeeld de ouders van een kind met ernstig autisme). Dit voorkomt dat genoeg mensen zich uitspreken over deze kwestie, zodat er iets aan gedaan kan worden.
Ik vermeld dit alles om twee redenen:
• Wij zijn van mening dat het verdoezelen van deze definities opzettelijk is gedaan om de epidemie van vaccinatieschade te verbergen.
• In veel van de vroegere literatuur werd de hersenschade die we nu associëren met ernstig ‘autisme’ wel beschreven, maar werd deze aangeduid met termen als ‘mentale achterstand’, ‘encefalitis’ of ‘encefalopathie’.
Opmerking: aangezien ik een groot publiek heb, voel ik de verantwoordelijkheid om gematigde taal te gebruiken die anderen niet onnodig kwetst of onbedoeld kwaadaardige taalkundige propaganda ondersteunt. Tegelijkertijd verafschuw ik dit, deels omdat ik persoonlijke vrijheid hoog in het vaandel heb staan en er een hekel aan heb dat mijn taalgebruik wordt gecontroleerd, en deels omdat ik vind dat het gebruik van eufemismen om ongemakkelijke onderwerpen niet openlijk aan te kaarten, verantwoordelijk is voor een enorme hoeveelheid bloedvergieten en leed door de geschiedenis heen (aangezien cruciale onderwerpen die breed begrepen moeten worden om een catastrofe te voorkomen, niet begrepen worden omdat niemand ze op een ongemakkelijke manier wil beschrijven die voor iedereen duidelijk begrijpelijk is). Stel je eens voor hoe anders de hele discussie over vaccins zou zijn als mensen in plaats daarvan gewoon dingen hadden gezegd als “vaccins kunnen je ernstig achterlijk maken” of “de zoon van Bill is mentaal achterlijk geworden na de prik waar Sue’s dochter problemen mee had” of “in slechts acht jaar tijd is het aantal ernstig achterlijke kinderen verdubbeld”, in plaats van hoe het is versluierd onder het vage label “autisme”.
Op dezelfde manier werd “complottheorieën” opzettelijk ingevoerd als label voor elk standpunt dat afwijkt van het standaardverhaal (waardoor dat label noodzakelijk werd om een sceptische houding beknopt over te brengen aan een groot publiek), maar tegelijkertijd maakte dat label het mogelijk om duidelijk aantoonbare kritiek op misbruik door bedrijven te verdoezelen met hoogst speculatieve en opruiende overtuigingen, waardoor die dubbelzinnigheid kon worden gebruikt om het label “complottheoreticus” en vervolgens de extreme ‘complottheorieën’ bewust of onbewust hun standpunten in diskrediet te brengen (hoewel deze tactiek gelukkig veel minder effectief is geworden omdat ze zo vaak is gebruikt en sinds COVID veel mensen zich identificeren als ‘complottheoretici’ en vrij zijn van het stigma dat vroeger aan het label kleefde).
Vrijstelling voor hersenbeschadiging
De Vaccine Injury Act van 1986 werd aangenomen als reactie op de publieke druk tegen vaccinatieschade (bijvoorbeeld het NBC-programma van 1982) en bevatte tal van bepalingen om ouders van kinderen met vaccinatieschade te helpen. Een daarvan was dat, aangezien rechtszaken over hersenletsel door DPT moeilijk (maar mogelijk) te winnen waren, een “no-fault”-systeem werd ingevoerd dat werd gefinancierd door een belasting op vaccins (waardoor vaccinproducenten werden vrijgesteld van aansprakelijkheid).
Voor dit systeem werd bij de goedkeuring van de wet na uitgebreide onderhandelingen een tabel met letsels opgesteld. Als een kind kort na vaccinatie letsel opliep dat in de tabel stond, werd een schadevergoeding toegekend. Ten slotte werd erkend dat er nieuwe wetenschappelijke inzichten en vaccins zouden komen, en kreeg de minister van Volksgezondheid en Human Services (HHS) de bevoegdheid om nieuwe letsels aan de tabel toe te voegen naarmate de wetenschap vorderde.
Helaas werden de meeste nuttige bepalingen van de wet op de een of andere manier ondermijnd. Aangezien de federale overheid uiteindelijk voor deze letsels opdraait, stimuleert zij bijvoorbeeld:
• Het schrappen van letsels uit de lijst of het verkorten van de termijn waarbinnen zij worden vergoed.
• Het nooit laten toevoegen van iets anders aan het schema door de minister van Volksgezondheid en Human Services.
• Het nooit laten goedkeuren van “niet-gedekte” letsels door de vaccinrechtbank.
• Het schrappen van vaccins met kostbare letsels uit het immunisatieschema en het niet dekken van dezelfde letsels voor hun vervangingsmiddelen.
Toen de oorspronkelijke lijst met letsels werd opgesteld, omvatte elk vaccin op het schema (met uitzondering van het geïnactiveerde poliovaccin) letsels, waarvan de meeste neurologisch van aard waren:
Sindsdien zijn twaalf nieuwe vaccins aan het schema toegevoegd, terwijl alle vaccins behalve BMR zijn vervangen door alternatieve vaccins. Als u echter naar de huidige lijst kijkt, ziet u dat ondanks bijna 40 jaar “wetenschap” behalve het Guillain-Barré-syndroom door influenza, brachiale neuritis door acellulaire DPT en flauwvallen binnen een uur na vaccinatie (door enkele vaccins), geen neurologische letsels aan de tabel zijn toegevoegd, terwijl de bovenstaande tabel is ingekort (bijvoorbeeld: resterende epileptische aandoeningen zijn verwijderd uit MMR en het tijdsbestek voor encefalitis is verkort).
Als zodanig:
• De omvangrijke literatuur (die in de jaren tachtig algemeen bekend was) waaruit blijkt dat vaccins neurologische schade veroorzaken, is “vergeten”.
• Het werd bijna onmogelijk om schadevergoeding te krijgen voor de meeste neurologische letsels. In feite was de enige keer dat een geval van regressief autisme schadevergoeding kreeg in 2010, omdat de vader een vooraanstaand neuroloog was. Daar concludeerde de rechtbank dat een cluster van vaccins (waaronder BMR) “een onderliggende mitochondriale aandoening aanzienlijk verergerde, waardoor zij vatbaar was voor tekorten in het cellulaire energiemetabolisme, wat zich uitte in een regressieve encefalopathie met kenmerken van een autismespectrumstoornis”.
• Er was een sterke prikkel om de resterende gedekte hersenbeschadiging (encefalopathie door BMR) uit het dagelijks taalgebruik te verwijderen, te vervangen door niet-vergoedbaar ‘autisme’ en vervolgens iedereen die beweerde dat BMR autisme veroorzaakte, voortdurend te demoniseren (wat gebeurde met Andrew Wakefield).
Opmerking: Peter Marks, het hoofd van de FDA, die alle meldingen van letsel door COVID-vaccins die zij ontvingen, meedogenloos in de doofpot stopte en de beste vaccindeskundigen van de FDA negeerde om een formele goedkeuring voor het vaccin en de boosters te versnellen (zodat de gewetenloze verplichtingen konden worden ingevoerd), verscheen onlangs op de nationale televisie en deed veel onjuiste uitspraken over BMR, waaronder dat het “geen encefalitis veroorzaakt”.
Bovendien werd er systematisch getracht om verder onderzoek naar deze neurologische letsels te voorkomen, of te verhinderen dat de resultaten daarvan werden gepubliceerd. Zo werd het dogma ingeprent dat vaccins zo veilig en effectief zijn dat het “onethisch” is om een placebogecontroleerde vaccinproef uit te voeren (omdat dit kinderen een ‘levensreddend’ vaccin zou onthouden), terwijl tegelijkertijd alle onderzoek dat de schadelijke effecten van vaccinaties aantoont, als “pseudowetenschap” werd afgedaan omdat die gegevens geen placebocontroles bevatten.
Als gevolg daarvan werd in alle gevallen waarin onderzoekers toch wetenschappelijk onderzoek deden (bijvoorbeeld door grote aantallen patiëntendossiers te bestuderen), de publicatie van hun gegevens tegengehouden en werden de onderzoekers in veel gevallen gestraft (bijvoorbeeld een kinderarts in Oregon verloor zijn medische vergunning). Zoals u wellicht vermoedt, laten al deze gegevens (die ik hier heb samengevat) een enorme toename zien van veelvoorkomende infectieziekten, auto-immuunziekten en neurologische aandoeningen bij kinderen. Dit zijn bijvoorbeeld de toenames in neurologische aandoeningen die in al deze onderzoeken zijn gevonden (waarbij een toename van 1,1-1,2 [10-20%] normaal gesproken voldoende zou zijn om een product een rode vlag te geven, vooral als het aan grote groepen mensen wordt toegediend).
Ten slotte zijn er talrijke grote databases met zowel gevaccineerde als niet-gevaccineerde personen waaruit die gegevens “ethisch” zouden kunnen worden verkregen zonder vaccins achter te houden, maar ondanks tientallen jaren van juridische verzoeken werden deze consequent achtergehouden voor onafhankelijke onderzoekers omdat het “niet ethisch” was om (gemakkelijk te anonimiseren) persoonlijke gezondheidsinformatie te verstrekken. RFK voerde op zijn beurt campagne om deze database daadwerkelijk te bestuderen, maar opmerkelijk genoeg werd deze, net voordat zijn team er toegang toe kreeg, door medewerkers van het H.H.S. illegaal verwijderd.
“Zeldzame” bijwerkingen van vaccins
Aangezien al deze tactieken vaak onvoldoende zijn om vaccinatieschade te verdoezelen, is een andere veelgebruikte aanpak om ze af te doen als ‘zeldzaam’ en te beweren dat ze slechts “één op een miljoen” treffen.
Een klassiek voorbeeld is het Guillain-Barré-syndroom (GBS), een neurologische aandoening waarbij het immuunsysteem het perifere zenuwstelsel aanvalt, wat leidt tot spierzwakte, gevoelloosheid en, in ernstige gevallen, verlamming, waarbij ongeveer 2-10% van de gevallen dodelijk is. De symptomen beginnen vaak in de benen en kunnen snel verergeren, waardoor soms ziekenhuisopname nodig is. De meeste mensen herstellen met behandeling, maar het herstel kan weken tot maanden duren.
Op de medische faculteit wordt studenten geleerd dat de meeste gevallen van GBS het gevolg zijn van bepaalde infecties, maar dat het ook een ‘één op een miljoen’ bijwerking van het griepvaccin kan zijn (een risico dat nog verder wordt geminimaliseerd door erop te wijzen dat griepinfecties een hoger risico op GBS met zich meebrengen, zodat het in uw eigen belang is om u te laten vaccineren als u GBS wilt voorkomen – niet anders dan hoe werd beweerd dat COVID-19 meer kans gaf op myocarditis dan het vaccin).
Het viel me dan ook op dat ik steeds weer hoorde over “één op een miljoen” gevallen van GBS (bijvoorbeeld onlangs Tucker Carlson die aan dr. Mary Bowden vertelde dat zijn jongste zoon GBS had gekregen door een griepprik). Op een klein ziekenhuis waar ik werkte, ontmoette ik twee verpleegsters die een patiënt of collega hadden gehad die GBS had gekregen na een griepvaccinatie. Later hoorde ik van een gemeenschap met ongeveer 100.000 inwoners waar één GBS-patiënt minstens 20 verschillende mensen had geïdentificeerd (van wie de meesten in de gezondheidszorg werkten) die GBS hadden gekregen na een griepvaccinatie. Aangezien voor dergelijke ervaringen ongeveer 1 op de 1000 griepvaccinaties tot GBS zou moeten leiden, vermoedde ik dat het cijfer “één op een miljoen” onjuist was.
Opmerking: net als veel anderen zag ik (Mid Western Doctor) aan het begin van de uitrol van het COVID-vaccin een buitengewoon hoog aantal gevallen van vaccinatieschade, en ik concludeerde daarom dat de mensen die ons vertelden dat dit ‘zeer zeldzaam’ was, logen, en dat ze ook logen toen dat veranderde in ‘er treden af en toe letsels op, maar COVID veroorzaakt veel meer problemen, dus u moet zich laten vaccineren’. Dit werd vervolgens bevestigd door latere onderzoeken waaruit bleek dat 34% van de gevaccineerden melding maakte van lichte bijwerkingen, terwijl 7% melding maakte van ernstige bijwerkingen die hun kwaliteit van leven ernstig en negatief beïnvloedden (wat opnieuw de toxiciteitsbellcurve aantoont) en een groot onderzoek waaruit bleek dat het vaccin de kans op COVID vergroot.
Het varkensgriepfiasco
Het vaccin dat het sterkst in verband werd gebracht met GBS was het varkensgriepvaccin uit 1976; een volstrekt overbodig, experimenteel vaccin dat ondanks de waarschuwingen van de eigen wetenschappers van de FDA (die later deelnamen aan het Donahue-debat in 1985) dat het niet veilig was, met spoed op de markt werd gebracht. De reactie van de CDC hierop was de vaccins die aan het publiek werden toegediend niet te testen). Het veroorzaakte een aanzienlijk aantal letsels en er volgden talrijke politieke aardverschuivingen (net zoals bij Biden en de COVID-vaccins speelde het fiasco rond het varkensgriepvaccin een belangrijke rol in het verlies van Ford bij de verkiezingen van 1976).
Aangezien de pers nog niet was omgekocht door de farmaceutische industrie (wat in 1997 gebeurde nadat Clinton farmaceutische reclame legaliseerde), verschenen er veel vernietigende artikelen over. De New York Times bijvoorbeeld schreef een artikel over het “Swine Flu Fiasco”, en een ander artikel over de talloze letsels en over alle farmaceutische bedrijven die “dreigden de productie volledig stop te zetten totdat het Congres hen zou beschermen tegen rechtszaken van mensen die last hadden van bijwerkingen van de vaccinatie”. De meest iconische en gedenkwaardige daarvan was een programma van 60 Minutes uit 1978.
Hoewel er verschillende letsels, waaronder talrijke sterfgevallen, in verband werden gebracht met het vaccin, zeggen alle standaardbronnen dat het enige probleem een “lichte toename van Guillain Barree Syndroom (GBS) bij ongeveer 1 op de 100.000 ontvangers” was. Er was bijvoorbeeld één geval waarbij drie ouderen die binnen hetzelfde uur in dezelfde kliniek waren ingeënt, allemaal een fatale hartaanval kregen, maar hun overlijden werd als “niet-gerelateerd” beschouwd.
Als je dit met een kritische blik bekijkt, is de fixatie op het cijfer van 1 op 100.000 GBS niet logisch, want als de letsels “zo zeldzaam” waren, zou het geen nationale ramp zijn geworden. Dit wordt volgens mij het best geïllustreerd door een arts – met wie ik onlangs deze chronologie heb geverifieerd – die:
• In 1976 zijn praktijk begon
• Tussen 50 en 100 patiënten had op het moment dat het varkensgriepvaccin in 1976 op de markt kwam
• Zijn patiënten waarschuwde om het vaccin niet te nemen omdat het overhaast was en er dus onbekende bijwerkingen konden optreden.
• Ongeveer de helft toch het vaccin nam vanwege de agressieve manier waarop de overheid het vaccin promootte.
• Twee patiënten kreeg die GBS ontwikkelden.
Opmerking: 45 jaar later had die arts een bijna identieke ervaring met het COVID-vaccin, waarbij veel langdurige patiënten (die veel vertrouwen hadden in de arts) toch toegaven aan de druk van de overheid om het COVID-vaccin te nemen en nu een schokkend aantal zeer zieke patiënten heeft met kenmerkende COVID-19-letsels (bijv. turbo-kankers). Evenzo vertelde een patiënt die ik tijdens de uitrol van het COVID-19-vaccin ontmoette, dat hij had geweigerd het COVID-vaccin te nemen omdat hij blijvende longschade had opgelopen door het vaccin van 1976 en “niet nogmaals in de leugens van de overheid zou trappen”.
Veel hiervan wordt samengevat in een Duits artikel uit 1961, waarin werd benadrukt dat variolatie (wat voorafging aan de pokkenvaccinatie) een sterftecijfer van 2% had, dat de pokkenvaccins ook een hoog percentage complicaties hadden en dat de medische wereld en de gezondheidsautoriteiten complicaties “over het hoofd zagen”, ‘bagatelliseerden’ of “ontkenden” om het vertrouwen van het publiek in vaccins te behouden, aangezien het van het grootste belang was dat pokken werden uitgeroeid. Als zodanig werden de letsels pas erkend toen pokken geen bedreiging meer vormden (in een artikel uit 1913 werden deze letsels bijvoorbeeld “afwijkingen” genoemd, terwijl in 1927 de term “vaccinatieschade” in gebruik kwam) en werd eerlijk toegegeven dat het noodzakelijk was om de zeldzame gevaren te erkennen om het vertrouwen van het publiek in vaccinatie te waarborgen.
De gevaren van immunisatie
In 1966 schreef een vooraanstaand bacterioloog “The Hazards of Immunization” (De gevaren van immunisatie), waarin hij een groot aantal vergeten vaccinrampen onthulde die hij had verzameld (zowel via zijn team dat de medische literatuur onderzocht als via insiders die hun privébestanden met hem deelden) in de hoop dat dit zou leiden tot veiligere vaccins, aangezien dezelfde rampen zich bleven herhalen en dat waarschijnlijk zouden blijven doen, tenzij zijn beroepsgroep deze risico’s zou erkennen (wat helaas nog steeds niet het geval is).
De gevaren van immunisatie – Sir Graham Wilson
2,01 MB ∙ PDF-bestand.
Bovendien deden veel van deze vergeten letsels zich voor bij soldaten over de hele wereld, die vanwege de aard van hun beroep geen mogelijkheid hadden om vaccinatie te weigeren en beperkte mogelijkheden hadden om de letsels te melden.
Bron: The forgotten history of neurological vaccine injuries