De apartheidspas heeft net zoveel effect op je gezondheid als de avondklok.
Dus GEEN effect!
En toch is deze pas op 25 september 2021 ingevoerd.
En dat maakt mij toch zo ontzettend benieuwd…
Benieuwd naar mijn vrienden, kennissen en collega’s die zo’n groen vinkje hebben, ongeacht hoe ze deze verkregen hebben.
Het maakt me zó ontzettend benieuwd naar hoe dat nou voelt.
Hoe voelt dat nou?
Hoe voelt het dat jij bevoorrecht wordt?
Dat jij leuke dingen ‘mag’ doen?
Dat je toestemming hebt gekregen van ome Hugo en ome Mark?
Dat jij naar binnen mag… en zelfs van het toilet gebruik mag maken?
Ik kan me zó voorstellen dat dat heerlijk is, zeker na 1,5 jaar niks mogen.
Ik kan me zó voorstellen dat je eraan toe bent om weer een beetje van het normale leven te proeven.
Maar ik ben eigenlijk nog véél nieuwsgieriger naar hoe het voelt dat jij dingen mag die ik niet mag.
Die velen niet mogen, ook al zijn ze gezond.
En ik voel al aankomen wat je dan nu wil zeggen: ik mag ook, als ik me maar eerst laat testen.
Maar met testen hou je dit hele crisis-systeem in stand.
Want hoe komen we aan al die zogenaamde ‘besmettingen’? En wat zeggen die ‘besmettingen’ nou eigenlijk?
Zoveel vragen die niet gesteld mogen worden, maar ik stel ze toch.
Ome Mark heeft een tijd geleden al heel duidelijk aangegeven dat testen zonder symptomen geen zin heeft.
Dat zorgt enkel voor vals positieven.
En nu MOETEN mensen zonder symptomen verplicht testen voor toegang. Zo worden de zo geliefde cijfers van Hugo kunstmatig hoog gehouden.
Ik ben tegen dit hele systeem omdat het nergens op slaat.
Meedoen aan dit systeem is het begin van het einde.
Ik ben gezond.
Geen test kan mij ervan overtuigen dat ik ziek ben.
Ik ben gezond!
Ik ga NIET meewerken aan de cijfers hoog houden en ik laat me niet chanteren tot het verhogen van de vaccinatiegraad.
En in zoverre is dit een keuze.
Een keuze die iedereen kan maken.
Als deze keuze mij tot paria maakt, dan zij het zo. Dan accepteer ik dat.
Keur ik dat goed? NEE!
Vind ik het terecht? NEE!
Begrijp ik dat jij dit wel accepteert? NEE!!!
Maar… hoe voelt dat nou voor jou?
Dat je bevoorrecht bent?
Dat je een eersterangsburger bent omdat je toevallig doet wat Hugo wil?
Sta je er überhaupt bij stil dat jouw app, met dat groene vinkje waar je zo trots op bent, het begin is van een social-credit systeem?
Hoe voelt het dat je hier zo makkelijk aan meewerkt?
Realiseer je je dat als je eenmaal dat groene vinkje hebt, dat je er alles aan zult doen om dat vinkje te behouden?
En realiseer je je dat straks een test niet meer toegestaan is, dat je echt die prik moet hebben gehaald? En de derde, en de vierde, en de vijfde en de zesde… en ga zo maar door!
Want dáár is het ze om te doen. Controle.
Realiseer je je dat er straks ook andere voorwaarden aan gekoppeld zullen worden?
Niet alleen meerdere prikken per jaar, maar ook je energie/gasgebruik. Wat je in de supermarkt haalt en hoe zich dat verhoudt tot je ziektekostenverzekering. Je gedrag en je mening. (ben je het eens of oneens met de overheid?)
Meedoen = in stand houden.
In stand houden = uitbreiden.
Hoe voelt het nou om met vrienden, kennissen of collega’s op een terras te zitten en dat jij wel naar het toilet mag en de ander niet?
Een hond mag nog naar binnen, maar zo’n tweederangsburger als ik niet.
Voel jij je daar prettig bij?
Voel je opluchting?
Of wringt er toch iets?
Haal je je schouders op?
Of zet het je aan het denken?
Echt, ik ben toch zó benieuwd hoe het voelt.
Misschien kom ik er zelfs een keer bij zitten, gewoon zodat je het eens kan ervaren…
Jij wel… ik niet…
Hoe voelt dat nou?
En voordat je denkt dat dit mij ongelukkig maakt…
Nee, dat heb je mis.
Ik voel me supersterk en sta voor wat ik vind.
Ik weet dat ik verre van alleen ben in mijn opvattingen en mijn strijd tegen het social-credit systeem.
Ik voel me geliefd en bouw aan een nieuwe, mooiere wereld met de andere ‘tweederangsburgers’.
Een wereld waar IEDEREEN welkom is, ook jij!
Een sterke vrouw op facebook