“Kishan was een heel sociaal jongetje dat liep of rende eigenlijk met 10 maanden. Vanaf 1 jaar kwamen de eerste woordjes en alles leek perfect; hij hielt van de aandacht en de sociale interactie en er was veel wederkerig spel. Maar rond juni 2015 veranderde hij drastisch – en we hebben sinds september van dat jaar veel paden bewandeld. Na een aantal observaties vanuit vroegtijdig onderzoek werd aangegeven dat hij kenmerken vertoont uit het autisme spectrum.
We gingen met Kishan naar het audiologisch centrum Kentalis, waar hij meerdere gehooronderzoeken heeft gehad. Zijn eerste test was onvoldoende en het bleek dat hij buisjes moest zodat hij weer voldoende kon horen. Kishan reageerde na de buisjes weer meer op zijn omgeving en was wat minder in zichzelf gekeerd, maar zijn taal keerde helaas niet meer terug. Van een jongetje met een normale ontwikkeling dat zei: ‘Waar zijn de teletubs?’, ‘wakker geword’, ‘slaap lekker’, ‘papa’, ‘auto’, en nog een aantal woorden werd hij een jongetje dat in zichzelf gekeerd was, bijna niets meer zei, geen oogcontact meer maakte en behalve het woord ‘daar’ alleen nog maar klanken gebruikt. We hebben hem aangemeld voor de voorschool, op zoek naar onder andere extra stimulans voor zijn taal. Al snel moest er extra begeleiding aangevraagd worden, want Kishan (nu 2,5 jaar) is niet goed te sturen. Ik snap dit goed want dit hebben we thuis natuurlijk al opgemerkt. Er werd geconstateerd dat Kishan ook prikkel (over)gevoelig (hoog sensitief) is (geworden). Hij heeft een half jaar logopedie aan huis gehad, maar in plaats van taal waren we al snel meer bezig met het reguleren van Kishan. Er heerste vooral veel onrust en dat zou voortkomen vanuit zijn sensorische informatieverwerking. Aan het eind van een logopedie sessies, de allerlaatste keer zei hij voor het eerst weer een woord: ‘cirkel’.
Op advies hebben we Kishan aangemeld voor Het Kabouterhuis waar hij een half jaar geobserveerd en begeleid werd door verschillende specialisten. In juli 2017 hebben ze voorlopig de diagnose autisme gegeven. Zij denken aan een lichte vorm van autisme, maar ook de specialisten zijn er niet zeker van door de verschillende beelden die hij liet zien en door z’n ‘gezonde’ start.
Wij wilden er zeker van zijn dat er medisch niets aan de hand was daarom zijn onder andere bloed en urine en zijn vitamine waardes onderzocht. Heeft hij een MRI-scan gehad en daarnaast zijn er ook 2 EEG’s afgenomen. Iedereen is op zoek naar een passend antwoord. Hoewel Kishan nu dus ‘anders’ is, blijkt uit een IQ-test dat hij bovengemiddeld intelligent is met een bijzonder inzicht (vormen, puzzels, bouwen). Motorisch is hij ook altijd sterk geweest zowel zijn fijne als grove motoriek. Hij heeft oog voor detail en is erg creatief, maar is er een duidelijke verbale en sociale achterstand. Kishan is fan van treinen, als hij zich even wilt terugtrekken dan gaat hij voor het bouwen van de meest mooie treinsporen. Daarnaast heeft hij veel affectie met water en vindt hij sensopathisch materiaal heel fijn (klei, kinetisch, zand etc.). Ik heb ineens heel veel over autisme gelezen en geleerd en snap dat er hierin kenmerken van autisme te zien zijn.
Inmiddels werd het september 2017 en hadden we alle medische uitslagen binnen. De uitslagen zeiden: ‘Hij is volop gezond! Geen afwijking te zien’. Dit is natuurlijk geweldig nieuws, maar er blijft nog steeds een vraagteken over. Wat is er gebeurd met mijn Kishan? Waardoor werd zijn weerstand slecht, en was hij een soort van chronisch verkouden? Waarom kreeg hij zo’n beetje elk virus die er circuleerde? Waarom kreeg hij longontsteking, keelontsteking, talloze oorontstekingen, plekjes met eczeem enz.? Waarom werd hij zo onrustig? Waarom kon hij niet meer praten? Waarom leek hij er te zijn, maar toch ook niet? Waar is mijn Kishan! Als moeder komen deze vragen iedere dag bij me op. Zijn het dan toch de vaccinaties waarvan medici zeggen dat dit niet mogelijk is? Kan het dan toch zo zijn dat z’n immuunsysteem hier niet goed op gereageerd heeft? En waarom had ik een slecht voorgevoel om überhaupt de vaccinaties te laten zetten? Ik moest letterlijk op de gang staan omdat ik het niet kon aanzien, en zelfs daar stond ik nog te huilen. Het voelde niet goed! Ik ging akkoord met de vaccinaties omdat ik dacht hem hiermee juist te beschermen. Wat ze misschien ook deels kunnen doen maar na al deze gedachtes en het lezen van helaas vele soortgelijke verhalen en de conclusie met de tijdlijn van zijn toegediende vaccinaties ben ik naar een homeopaat gegaan. Ik had me ingelezen over het ontstoren van de vaccinaties (CEASE-therapie). Ik ben hier nu plus minus 6 maanden mee bezig en we boeken tot zover goede resultaten en er is vooruitgang. Ik wil alles proberen omdat ik juist nu ook extra weet hoe belangrijk het is om echt – maar dan ook echt – naar mijn gevoel te luisteren als het om mijn kinderen gaat, en eigenlijk als het om alles gaat… Ik ben wakker geworden.
Kishan laat me anno 2017 een filmpje zien waarin een jongetje naar de dokter moet en prikjes krijgt. In het filmpje zingt hij, mama mama alsjeblieft niet naar de dokter meer, dokter dokter geef me geen prikjes meer, geef me maar een pleister dan huil ik echt niet meer… en dan laat hij me steeds alleen dit stukje opnieuw horen. Het liedje heet ‘Ziek’. Wil hij me iets duidelijk maken. Is dit omdat kinderen het überhaupt niet leuk vinden bij de dokter of is dit meer dan dat?
In september 2015 trok ik aan de bel na lange wachttijden en veel onbegrip zitten we nu bijna in december 2017 en is Kishan inmiddels 4 jaar. Het is niet zo dat als mijn zoon een vorm van autisme heeft ik dat niet wil accepteren, dat is oprecht prima. Dat meen ik uit de grond van mijn hart. Maar om terug te komen bij mijn innerlijke gevoelens.. there is just something off.. hij heeft geen autisme: hij is ziek geworden. Ik ben daar inmiddels van overtuigd. Ik denk aan vaccinatieschade. Het enige positieve hiervan is dat ik, nu ik dat besef hier gerichter aan kan werken en het misschien zelfs kan genezen. Liefs van een moeder in process.. maar on the winning team.”
Auteur: Melanie van der Mee (moeder van Kishan)