Terwijl in Nederland de eerste kamer zich opmaakt om de tijdelijke spoedwet te vervangen door de permanente pandemie wet – die de minister voor altijd de bevoegdheid geeft om de (lockdown)maatregelen bij zelfs een “potentiële pandemie” op te leggen, blijkt aan alle kanten dat het wereldwijde pandemie-beleid aan elkaar hangt van leugens en corruptie. Het lijkt alsof de politiek als een op hol geslagen paard doordendert en niet (wil) zien dat het hele corona-narratief al lang failliet is. Wat voorbeelden van wat nu onbetwistbaar aantoonbaar en bekend is.
• Voordat de vaccins werden toegediend was al duidelijk dat Covid-19 geen ziekte was met een hoog sterftecijfer;
• Alle belangrijke trials lieten zien dat er een significant risico was op toename van ernstige ziektes door de Covid-injectie;
• Sterfte in het kraambed is in 2021 – na uitrol van het vaccin – de hoogste sinds 1965;
• De covid-injectie is – in tegenstelling tot bijvoorbeeld middelen tegen verkoudheid die van de markt af zijn gehaald wegens een zeldzaam risico op anafylaxie – NIET van de markt gehaald;
• Iedereen die binnen 14 dagen na toediening van een Covid-injectie stierf stond geregistreerd als “ongevaccineerd”;
Waarom werden beproefde gezond-verstand protocollen om met een infectieziekte om te gaan plotseling massaal aan de kant geschoven? Waarom werden mensen bedrogen door opzettelijk verwarring te creëren tussen Absolute Risk Reduction (ARR), Relative Risk Reduction (RRR) en Numbers Needed to Vaccinate (NNV)? Waarom werd er verwarring gecreëerd over de ziekte Corona en het Corona virus?
Het onderstaande artikel, eerder gepubliceerd door het Brownstone Institute, legt uit dat er feitelijk en wetenschappelijk onderbouwd alleen maar redenen zijn om deze hele Covid-19 periode als een groot fiasco te beschouwen wat we nooit meer zouden mogen laten gebeuren. Maar helaas is voor de meeste mensen inmiddels duidelijk dat de politiek weinig interesse heeft in de noden van de bevolking en zelf in een soort dwangmatige fuik zit. De realiteit en een failliet Covid-narratief komen steeds verder uit elkaar te liggen.
Het Covid-narratief moet de aftocht blazen
Ramesh Thakur
De Lockdown Files (uitgelekte What’s App-berichten van onder andere de Engelse minister voor Volksgezondheid Matt Hancock) hebben een merkwaardige uitwisseling die begin 2020 tussen Britse top beleidsadviseurs plaatsvond aan het licht gebracht. Hieronder bevond zich op 29 februari een reactie op een WhatsApp bericht van de hoofdadviseur van premier Boris Johnson, Dominic Cummings. In dit bericht stond dat Israëlische wetenschappers slechts enkele weken verwijderd waren van de ontwikkeling van een Covid vaccin en de vraag of dit geloofwaardig was. Chief Scientist Sir Patrick Vallance antwoordde: “Short answer is no” – het korte antwoord is ‘Nee’.
Chief Medical Officer Chris Whitty legde uit: “Voor een ziekte met een laag (bij wijze van spreken 1%) sterftecijfer moet een vaccin zeer veilig zijn, dus de veiligheidsstudies kunnen niet worden verkort. Die zijn zeer belangrijk voor de lange termijn.” Het bleek zelfs nog minder dan 1% te zijn. Het hoogste sterftecijfer in Engeland was in april 2020 met 0,6%, dit daalde tot 0,55% in januari 2021 – en daarna tot 0,04% in januari 2023.
Op basis van de oorspronkelijke fase 3 onderzoeks-data liet Bart Classen al in augustus 2021 zien: “De resultaten bewijzen dat geen van de vaccins een gezondheidsvoordeel oplevert, en alle belangrijke trials laten een statisch significante toename zien van ‘all cause severe morbidity’ (ernstige ziekte door alle oorzaken) in de gevaccineerde groep vergeleken met de placebogroep.”
Dit wordt mooi (hoewel grimmig) bevestigd door een recent CDC rapport van 16 maart waaruit blijkt dat de Amerikaanse maternale sterfte (ook wel kraamvrouwen- of moedersterfte genoemd) een sprong maakt naar 1.205 in 2021 vergeleken met 861 in 2020 en 754 in 2019.
De 32,9 moedersterfte per 100.000 levendgeborenen in 2021 is de hoogste moedersterfte sinds 1965. Hmmm, laten we eens kijken. Wat was de nieuw ingevoerde farmaceutische interventie in 2021 die begint met ‘v’, die niet genoemd mag worden in verband met onverklaarde sterfgevallen? En die bovendien ook de toegang tot gezondheidszorg voor niet-farmaceutische interventies verslechterde?
Zoals Sonia Elijah opmerkt, trokken toezichthouders op geneesmiddelen eerder deze maand 20 gewone hoest- en verkoudheidsmiddelen terug “vanwege bezorgdheid over een ‘zeer zeldzaam’ risico op anafylaxie (acute, levensbedreigende, overreactie van het immuunsysteem)”. Het Europees Geneesmiddelenbureau identificeerde anafylaxie als een belangrijk risico van het COVID-19-vaccin van Pfizer in december 2020 en signaleerde het opnieuw in augustus 2021.
Dus het vaccin werd onmiddellijk teruggetrokken, vraagt u? Maakt u een grapje? Probeer alsjeblieft te onthouden dat iedereen die binnen 14 dagen na een Covid-injectie stierf, geregistreerd stond als ‘ongevaccineerd’.
Thomas Buckley vat het bondig samen:
“Tetanus boosters worden niet elke vier maanden gepland… en polio is een vreselijke herinnering uit het verleden.
Covid is er nog steeds en zal er waarschijnlijk altijd blijven, evenals de groeiende lijst van gezondheidsproblemen in verband met de prik zelf…”
Van “twee weken om de verspreiding te stoppen” zijn we gegaan naar elke vier maanden een injectie – het is géén vaccin – in de “strijd tegen Covid”. De reactie op de pandemie was vol leugens en leed voor het grote publiek, en geld en macht voor de autocraten en oligarchen en hun priesters.”
Het wangedrag werd nog verergerd door de lafheid van politieke leiders die zich verschuilen achter “Follow the Science” (volg de wetenschap). Ze verwarden een slogan met beleid en lieten op voorheen democratische samenlevingen onvoorstelbare daden en taferelen van censuur, dwang en wreedheid los, die het vertrouwen in autoriteiten en instellingen hebben uitgehold.
Helaas zijn regelgevers in de eerste plaats vaccin-promotors geworden, die zich meer inzetten om vaccins te verdedigen tegen kritiek, dan om mensen te beschermen tegen de risico’s van de prikken.
In gegenereerde paniek werden op wetenschap en 100 jaar ervaring gebaseerde programma’s voor de bestrijding van pandemieën overboord gegooid. De verzamelde wijsheid was om de zieken in quarantaine te plaatsen, niet degenen die zich goed voelden; om prioriteit te geven aan de meest kwetsbaren, niet om de minst kwetsbaren te dwingen. Ik ben teruggegaan om de ‘Community Mitigation Guidelines to Prevent Pandemic Influenza‘ van de CDC uit 2017 te lezen. Onderstaande conclusies komen uit dit document:
“De CDC “zou het gebruik van mondkapjes door zieke personen kunnen aanbevelen als maatregelen om verspreiding van het virus te voorkomen tijdens ernstige, zeer ernstige of extreme grieppandemieën wanneer drukke gemeenschapsomgevingen niet kunnen worden vermeden.” Er is echter “weinig bewijs voor de noodzaak van het gebruik van mondkapjes door gezonde personen in gemeenschapsverband”.”
“Personen in gemeenschapsverband die symptomen vertonen die wijzen op griep en die mogelijk besmet zijn met (waarschijnlijke) pandemische griep, moeten zo snel mogelijk worden gescheiden van personen die zich goed voelen, naar huis worden gestuurd en vrijwillig thuis worden geïsoleerd.”
Terwijl Zweden een eenzame uitschieter was in het vasthouden aan bestaande wetenschap en pandemie-protocollen, verkozen bijna alle andere landen experimenten boven tientallen jaren ervaring. Bizar genoeg, nu Lockdowns als standaardreactie zijn genormaliseerd, was Zweden degene die moest uitleggen waarom het land bij zijn bestaande aanpak bleef.
Dit gebeurde omdat bijgelovig dictaat de overhand kreeg in de wens om iets te doen. Angst werd ingezet als instrument om de burgers volgzaam te maken. In een Yale-studie van november 2021 werd geconcludeerd dat berichten over de volksgezondheid effectief waren om mensen te intimideren en te dwingen zich te laten vaccineren “om zich te beschermen”, in de overtuiging dat dit ook de datum zou versnellen waarop de hele gemeenschap van de beperkingen kon worden vrijgesteld.
Maar vaccins werden slechts getest om de kans op infectie die tot ernstige ziekte en dood leidt te verminderen, niet om te beschermen tegen infectie en overdracht. Robert Blumen heeft opgemerkt hoe fabrikanten en gezondheidsautoriteiten de cijfers van absolute risicovermindering (Absulute Risk Reduction – ARR) en aantallen die nodig zijn om te vaccineren (Numbers Needed to Vaccinate – NNV) negeerden. In plaats daarvan stelden zij de Relatieve Risicovermindering van 95% centraal, zodat mensen ten onrechte dachten dat het 95% bescherming tegen besmetting betekende. “Covid-injecties waren een behandeling, geen vaccin,” merkt Blumen op.
Het risico om COVID te krijgen neemt nauwelijks af door de prik
Op 20-04-2021 publiceerde toonaangevend wetenschappelijk medische tijdschrift “The Lancet” een studie met de ARR van elk vaccin in een percentage. De ARR is de ‘Absolute Risk Reduction’ of te wel vermindering van het risico om COVID-19 te krijgen als u de prik neemt.3 Dit ligt rond de 1%.
ARR (absolute risk reductions):
0,84% voor Pfizer–BioNTech
1,2% voor Moderna–NIH
0,93% voor Gamaleya
1,2% voor J&J
1,3% voor AstraZeneca–Oxford
RRR = 90% of meer
De media gebruiken het RRR percentage (‘Relatieve Risk Reduction’ – of te wel de vermindering van het “relatieve risico”). Hiermee wordt het publiek misleid. Joris Baas legt uit wat het verschil is tussen de ARR en de RRR is.
Er zou nooit de wijdverbreide publieke steun voor vaccinatie-paspoorten zijn geweest als de mensen niet waren misleid door het gevaar van Covid met een veelvoud te overdrijven, en verwarring te creëren over de relatieve en de absolute risicovermindering. Dit bracht hen tot de onjuiste overtuiging dat massale vaccinatie de pandemie zou beëindigen en dat de niet-gevaccineerden egoïstisch waren en de dag van het beëindigen van de maatregelen vooruitschoven.
De hersenspoeling was zo effectief dat velen tot op de dag van vandaag volhouden dat de hoge vaccinatiegraad Novak Djokovic beschermde tegen Covid.
Het virus en de ziekte zijn twee verschillende dingen die in het publieke debat door elkaar werden gehaald. Coronavirus’ is een algemene term die een grote familie van virussen omvat met stekelige uitsteeksels op hun oppervlak die op kronen lijken. SARS-CoV-2 is een specifiek virus. Covid is de ademhalingsziekte die door het virus wordt veroorzaakt (net zoals mazelen de ziekte is die door het mazelen-virus wordt veroorzaakt).
Iedereen kon het virus krijgen, maar de gezondheidsrisico’s van de ziekte waren sterk afhankelijk van de leeftijd. Dus ja, het virus discrimineert niet, maar nee, we zaten er niet samen in. Het door elkaar halen van het virus en de ziekte leidde rechtstreeks tot de beleidsverwarring waarbij gerichte bescherming werd verworpen ten gunste van universele voorschriften.
Een vaccinatie tegen Covid helpt het lichaam om immuniteit tegen de ziekte op te bouwen. Iemand die dankzij de vaccinatie een verhoogde immuniteit heeft tegen de ziekte, kan het virus dat de ziekte veroorzaakt echter nog steeds bij zich dragen en overdragen.
De drie belangrijkste en onderscheiden getallen voor de beoordeling van de doeltreffendheid van vaccins zijn absolute risicovermindering, relatieve risicovermindering en het aantal dat nodig is om te vaccineren (NNV). De vaccinfabrikanten en -promotors hebben een misleidende campagne gevoerd.
Een artikel in Lancet gaf de relatieve risicoreductie van vijf vaccins aan van 67% tot 95%, maar hun absolute risicoreductie varieerde van 0,84% voor Pfizer tot 1,3% voor AstraZeneca: niet indrukwekkend, maar wel realistisch. Een werkzaamheid van 95% binnen een subgroep van 1% zet totaal geen zoden aan de dijk. Deze prik was niet effectief.
Wat het aantal te vaccineren personen betreft, tweette CDC-directeur Rochelle Walensky op 25 juni 2021 dat bij 12-17-jarigen één miljoen gevaccineerden één sterfgeval voorkomt. Om in te schatten hoe de voordelen zich verhouden tot de risico’s, zouden we dus de schadelijke bijwerkingen voor die leeftijdsgroep moeten kennen.
Dit is waar de berekeningen van Dr. Aseem Malhotra relevant zijn. Het NNV om één Covid-dode in de leeftijdsgroep van 18-29-jarigen te voorkomen (cijfers voor het jongere cohort zijn niet gegeven) tijdens de dominantie van de Delta-variant in de drie maanden na de vaccinatie bedroeg 93.000. Het risico van een ernstige bijwerking (die leidt tot ziekenhuisopname of invaliditeit) als gevolg van een mRNA-injectie is 1 op 800. Samengevat suggereren de oorspronkelijke onderzoeks-data van Pfizer dus dat er “een groter risico op ernstige bijwerkingen door het vaccin bestaat dan door ziekenhuisopname door COVID-19”.
Het raadsel waarom er een wereldwijde bron van honderd jaar opgebouwde kennis door wetenschappelijke en beleidsadviseurs werd losgelaten, zal onderzoekers nog vele jaren bezighouden. Het resultaat is dat oude lessen opnieuw moeten worden geleerd. Te oordelen naar de stortvloed van studies die nu binnenkomen en de belangrijkste stellingen van het 2020-22 Covid-narratief tegenspreken, is er hoop dat de muur van stilzwijgen, geworteld in groepsdenken en angst voor gevolgen voor carrière en reputatie, is doorbroken.
Recente Studies
Op gemeenschapsniveau biedt noch isolatie noch vaccinatie, maar socialisatie de beste immunisatie. Een studie in de Proceedings of the National Academy of Sciences van juli jongstleden toonde aan dat gebrek aan blootstelling van kinderen in hetzelfde gezin de Covid ziekenhuisopname van volwassenen met 27% en IC-opname met 49% deed toenemen.
De staat bleek de meest efficiënte Oma-moordenaar en de grootste verspreider van mis- en desinformatie. Een onderzoek onder bijna 300.00 mensen in Californië toonde aan dat volwassenen een sterk verhoogd risico lopen op hart-, huid- en psychiatrische aandoeningen in de drie maanden na Covid injecties. In februari, drie jaar te laat, publiceerde de Lancet een meta-analyse van 65 studies waarin werd bevestigd dat de immuniteit die door een eerdere infectie wordt opgeroepen reëel, robuust en langdurig is – minstens even beschermend als twee doses van de mRNA-vaccins.
Uit een studie van de George Mason University van februari bleek dat vaccinatieverplichtingen in negen Amerikaanse steden het gebruik van vaccins niet hebben doen toenemen, waardoor een van de belangrijkste rechtvaardigingen ervan werd ondermijnd. Uit gegevens die in februari door het Office of National Statistics werden vrijgegeven, bleek dat in Engeland het aantal sterfgevallen onder gevaccineerden onevenredig hoog was voor alle leeftijdsgroepen gedurende het grootste deel van 2021 en 2022.
Uit een andere studie van een Sloveens team, gepubliceerd in preprint, blijkt dat de mortaliteit van gevaccineerde groepen gemiddeld 14,5 procent hoger ligt dan die van niet-gevaccineerde groepen.
Uit een studie in 2022 bleek dat in 19 Europese landen de geboortecijfers negen maanden na de invoering van de vaccins daalden. Pfizer begon in februari 2021 met een klinisch onderzoek om de veiligheid en doeltreffendheid van zijn mRNA-vaccin bij zwangere vrouwen en hun pasgeborenen te onderzoeken, maar de vrijgave van de gegevens van het onderzoek laat nog op zich wachten.
Misschien wel de grootste verrassing is een artikel in ‘Cell Host & Microbe‘ gepubliceerd op 11 januari 2023 met Anthony Fauci als een van de co-auteurs. In tegenstelling tot de vele absolutistische beweringen van de dokter toen hij nog in functie was, geeft dit artikel toe dat “het niet verrassend is dat geen van de overwegend mucosale respiratoire (in het slijm in de longen aanwezige) virussen ooit effectief is bestreden door vaccins”.
Van Covid-injecties kon en mocht nooit worden verwacht dat zij de infectie of overdracht aanzienlijk zouden verminderen. Hier is een compilatie van vijf minuten van de vele inconsistenties, tegenstrijdigheden en ontkenningen van Anthony Fauci.
Fauci vs. Fauci:
A compilation of countless lies and contradictions on Gain of Function, Lab Leak Theory, Masks, Lockdowns, Vaccine Side Effects and Masks. pic.twitter.com/6X0x0toYxQ— TexasLindsay™ (@TexasLindsay_) March 15, 2023
Dr. Guy Hatchard heeft de aandacht gevestigd op twee studies van auteurs van het Nieuw-Zeelandse Ministerie van Gezondheid die het volgende aantonen:
(1) een statistisch significant verband tussen Pfizer Covid-injecties, en myocarditis en acute nierschade,
(2) duidelijke samenhang tussen vaccinatiestatus en sterfte in 2021-2023, en
(3) 73% van de mensen hebben boostershots (Pfizer) gekregen, en zij zijn desondanks goed voor een onevenredige 80% van alle Covid sterfgevallen (hoewel niet duidelijk is hoeveel hiervan leeftijdsgebonden is).
Andere studies tonen aan dat vervolgdoses minder effectief zijn en dat herhaalde doses infecties kunnen veroorzaken. Een studie in december in ‘Science Immunology’ van Duitse wetenschappers gaf aan dat de derde en hierop volgende doses mRNA-injecties het immuunsysteem zouden kunnen verzwakken, waardoor het risico op infectie toeneemt en langer duurt en ernstiger wordt.
In dezelfde maand bleek uit een andere studie van medewerkers van de Cleveland Clinic in Ohio ook – in tegenstelling tot de verwachtingen van de auteurs – dat het infectiepercentage stapsgewijs toeneemt met elke opeenvolgende dosis van een Covid-injectie. De drievoudig gevaccineerden hadden driemaal hogere infectiepercentages dan de niet-gevaccineerden.
Uit een in februari gepubliceerde studie bleek dat mRNA-vaccins miljarden deeltjes zelf-replicerend (zichzelf namakend) DNA bevatten die menselijke cellen kunnen veranderen in permanente fabrieken voor het produceren van COVID-19 spike-eiwit. Dit zou de aanhoudende aanwezigheid van het spike-eiwit in het lichaam gedurende maanden na de injectie kunnen verklaren.
Een analyse van de situatie in West-Australië (WA) is bijzonder interessant, want hoewel in 2021 vier miljoen vaccin-doses werden toegediend, werden de grenzen voor interstatelijk en internationaal reizigersverkeer angstvallig gesloten om de staat als infectie-vrije zone te beschermen. Latere bijwerkingen kunnen daarom niet worden toegeschreven aan Covid.
In een op 14 maart gepubliceerde analyse merkt Rebekah Barnett op dat het aantal bijwerkingen als gevolg van Covid-injecties (264,1 per 100.000 doses) bijna 24 keer hoger was dan alle andere (11,1). Het aantal bijwerkingen in 2021 – besef dat er dat jaar bijna geen Covid was in West Australië – was 10.726, dat is 39 keer hoger dan het gemiddelde van 276 per jaar, in de periode 2017-20. Ze citeert het jaarlijkse “Western Australia Vaccine Surveillance Report”:
“Het aantal bijwerkingen na immunisatie was in 2021 aanzienlijk hoger dan in voorgaande jaren als gevolg van de invoering van het COVID-19 vaccinatieprogramma.”
De impact van de Covid-vaccinatiecampagne in 2021 op gerapporteerde bijwerkingen is visueel vrij dramatisch in haar eerste grafiek (figuur 1). Enkele van de belangrijkste conclusies zijn:
• Vrouwen werden onevenredig zwaar getroffen (64%);
• In tegenstelling tot wat de nationale regelgevende instantie voor geneesmiddelen beweert, moest 57% van de getroffenen worden behandeld op de spoedeisende hulp van ziekenhuizen;
• De leeftijdsgroep 30-49 jaar werd het zwaarst getroffen;
• Het aantal myocarditis en pericarditis steeg met respectievelijk 35% en 25%.
De gevolgen van de Lockdowns komen tot uiting in een hoger aantal doden, banenverlies, chaos in de toeleveringsketen en stijgende kosten van levensonderhoud. Dit kan in de komende twee tot vijf jaar nog erger worden voordat het begint te normaliseren. Zweden lijkt deze trend te ontlopen (figuur 2).
Ik vraag me af waarom? Zou het kunnen dat als we de economie en de gezondheidszorg niet hadden stilgelegd, kanker- en hartinfarcten niet hadden geannuleerd, geen massale angst onder de bevolking hadden gezaaid, mensen niet hadden tegengehouden om in de buitenlucht te sporten en het sociale isolement niet hadden versterkt door mensen te beletten met elkaar te praten, zou het kunnen dat we dan een lager sterftecijfer zouden hebben gehad? Hoewel het sterftecijfer in Zweden over de hele pandemische periode relatief laag is, dient het te worden vermeld dat Zweden in het laatste deel van 2021 en in heel 2022 een aanzienlijke hoeveelheid sterfgevallen kende, waaronder tot 32% in december.
De Lockdown Files laten zien dat de Britse minister van Volksgezondheid Matt Hancock zich steeds meer opwond over het Zweedse tegenvoorbeeld. Ik ben ziek van het “fucking Zweden argument”, zei hij, en eiste “drie of vier bulletpoints (punten) waarom Zweden het verkeerd doet”. Hij vroeg niet of Zweden ongelijk had. Ervan uitgaande dat ze het fout deden, wilde hij kunnen aantonen waarom dat zo was: een perfect voorbeeld van policy-based evidence making – met andere woorden: het bewijs fabriceren dat de politiek nodig heeft om haar beleid te onderbouwen.
Dat gezegd hebbende, kan het lage sterftecijfer van Zweden een waarschuwing zijn tegen argumenten waarbij het verband tussen vaccinatie en oversterfte wordt verward met causaliteit. Will Jones, redacteur van de ‘Daily Sceptic‘, onderzoekt verschillende alternatieve hypotheses over het verband tussen overmatige sterfte, het virus, lockdowns en vaccins.
Conclusie
De overgrote meerderheid van de Covid-doden in veel landen bevindt zich inmiddels onder de gevaccineerden en geboosterden. Dit bewijst onomstotelijk de ondoeltreffendheid van vaccins op gemeenschapsniveau en brengt de stelling van vaccinverplichtingen volledig in diskrediet, maar laat de mogelijkheid open van netto beschermende voordelen voor doelgroepen zoals ouderen en mensen met co-morbiditeiten.
De beleidsconclusie is om de verplichtingen in openbare instellingen op te heffen en bedrijven te verbieden ze op te leggen in de meeste bedrijfsomgevingen, zodat mensen in plaats daarvan geïnformeerde beslissingen kunnen nemen in overleg met hun artsen, zonder druk van regelgevende instanties voor geneesmiddelen.
Ondanks de enorme bedragen die door de belastingbetaler aan Big Pharma zijn overgemaakt, lijken de Covid-vaccins meestal weinig oorzakelijk verband te hebben met de sterftecijfers:
• Niet elk sterfgeval dat is geregistreerd als een Covid sterfgeval werd veroorzaakt door Covid;
• Niet elke gevaccineerde persoon die stierf, werd gedood door het vaccin;
• Niet iedereen die werd gevaccineerd, en daarna door het virus werd besmet en Covid kreeg maar niet stierf, leeft nog dankzij de vaccins;
• En omgekeerd geldt ook: niet iedereen die niet is gevaccineerd en die is overleden aan Covid is dat omdat hij of zij niet is gevaccineerd;
• Niet elke niet-gevaccineerde persoon die door het virus werd besmet en ziek werd door Covid maar niet stierf, leeft dankzij het vermijden van het vaccin.
Het belangrijke punt is de dwingende noodzaak om het fenomeen te onderzoeken. De weigering van regeringen om dit te doen is ergerlijk, maar misschien ook veelzeggend: stel nooit een vraag waarop je het antwoord niet wil weten.
Lockdowns hebben generaties lang armoede en ongelijkheid in en tussen landen veroorzaakt. Historisch analfabetisme is nu een functievereiste voor “deskundigen”. Politici leren niet van fouten die gemaakt zijn met andermans gezondheid en geld. Ook de media maakten hun beschrijving als stenografen met geheugenverlies waar. De staat dicteerde elk aspect van het leven van mensen, tot in de meest belachelijke, absurde en intieme details.
Met blind vertrouwen in regeringen, omarmden mensen de naleving van draconische richtlijnen van politici die ijzeren vuisten als tovermiddel aanboden.
Op elk belangrijk geschilpunt bij het beheersen van de pandemie had de ‘Verklaring van Great Barrington’, afgelegd door 936.000 artsen gelijk. Het gezond verstand dat in de #18 en #19, vrijgegeven door Matt Taibbi, weten we nu dat overheidsinstanties, NGO’s, de academische wereld, Big Tech, de media en de inlichtingendiensten samenwerkten in het ‘Virality Project’ onder leiding van de Stanford University om juiste informatie te censureren als mis- en desinformatie als het de mensen aan het denken zou zetten over de Covid-injecties. Dit gold ook voor de ervaringen die werden gedeeld over schade en sterfte als gevolg van Covid-injecties.
Zoals Andrew Lowenthal het stelt, in plaats van veiligheidssignalen te benadrukken om het publiek te beschermen, ging het censuur-industrieel complex “samenwerken om Big Pharma te beschermen door critici zwart te maken en te censureren. De morele verdorvenheid is verbazingwekkend en zeer waarschijnlijk crimineel”.
Machtsmisbruik door de overheid is de werkelijke bedreiging en niet een verzonnen pandemie.
Over de auteur: Ramesh Thakur is emeritus hoogleraar aan de Crawford School of Public Policy van de Australian National University en voormalig adjunct-secretaris-generaal van de VN. Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd door het Brownstone Institute.