”Letterlijk miljoenen kinderen zijn getroffen door een verouderde vaccinpolitiek die op geen enkele manier is gebaseerd op enig wetenschappelijk principe, studie, of onderzoek van de data.”
Russell Blaylock, neurochirurg Regimentation in Medicine and the Death of Creativity
Duizenden verslagen van officieel orthodox medisch onderzoek laten niets aan duidelijkheid te wensen over. Vaccinatie is niet wat ouders en artsen denken dat het is, een relatief veilige manier om kinderen te beschermen tegen infectieziekten. De waarheid die uit deze uitvoerige rapporten te voorschijn komt, is grimmig: vaccinatie herbergt zeer grote risico’s en is bovendien ineffectief.
De overmacht aan rationele feiten die de emotionele mantra ’Vaccinaties zijn veilig en effectief’ weerleggen, zijn in de loop van de jaren gepubliceerd in verschillende gerenommeerde medische tijdschriften. Ontdaan van het stof dat zij in bibliotheken stonden te verzamelen, heeft Dr. Viera Scheibner’s deze in haar boeken ’Vaccination’ en ’Behavioural Problems in Childhood’ helder op een rij gezet en in perspectief gebracht. Bewijsmateriaal dat niet alleen de grondvesten zal doen schudden onder het wereldbeeld van ouders, maar vooral ook dat van het referentiekader van menig Westers geschoolde arts.
Halve waarheden
Iedereen, waar ook ter wereld, wordt vroeg of laat geconfronteerd met het fenomeen vaccinatie. In landen waar vaccinatieprogramma’s verplicht zijn, zoals in de Verenigde Staten, blijft ouders helaas weinig anders over dan te gehoorzamen, de enige uitweg is weigering op grond van geloofsovertuiging. In andere landen realiseren ouders zich meestal niet dat ze mogelijkheid tot weigering hebben, omdat ze eenvoudigweg nooit op die basisoptie attent zijn gemaakt. Sterker nog, de argumenten waarmee hun referentiekader van hogerhand wordt gevuld, versluieren de noodzaak om zich zeer kritisch op te stellen. In het boekje ’Vaccinaties voor kinderen en jongeren – Antwoorden op veelgestelde vragen’ dat in Nederland vroeger samen met de eerste oproep tot vaccinatie bij jonge ouders op de mat viel, staat ”Het immuunsysteem is onuitputtelijk”. De auteur, de TNO-jeugdarts Ruud J.F. Burgmeijer, liep zelf encefalitis op vanwege een pokkenrevaccinatie rond zijn 20ste. Tijdens zijn lezingen laat deze spreekbuis van het RIVM (Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu: het instituut met de langste neus van Nederland) zijn pro-vaccinatie pleidooien vergezeld gaan van citaten en grafieken zonder enige bronvermelding. Keukentafelstatistieken?
Wanneer ouders besluiten hun kind niet te vaccineren, wordt uit alle macht geprobeerd om hen van dat idee af te brengen. In Australië – waar vaccinatie net als in Nederland niet is verplicht– staat na de tweede computergestuurde herinnering ogenblikkelijk een verpleegster op de stoep, spuit in de aanslag, ongeacht dat daar – eveneens net als in Nederland – in de wet is vastgelegd dat een patiënt vóór iedere medische handeling op de hoogte moeten worden gesteld van alle mogelijke negatieve gevolgen, zelfs wanneer de patiënt daar zelf niet naar vraagt…
Voorlichting onvolledig
Verplicht tot vaccineren of niet, wereldwijd worden ouders systematisch onvolledig of verkeerd voorgelicht over de ernstige risico’s die vaccins in zich dragen. Nogmaals, het informatieboekje dat de Nederlandse provinciale ent-administraties lange tijd met de eerste oproep meestuurden, geeft een wel zeer éénzijdige voorlichting, evenals de nieuwe versie daarvan, de informatie op overheidswebsites.
Ook producenten van vaccins maken de gedachte dat vaccinaties niet veilig zijn, steeds openlijk belachelijk. Artsenopleidingen gaan niet dieper op de materie in dan te herhalen dat vaccineren veilig en effectief is. Autoriteitsfiguren als artsen zijn dus in veel gevallen zelf onvoldoende op de hoogte of zelfs ronduit misleid, en zijn daardoor naar ouders simpelweg een doorgeefluik van onbewuste onwaarheden. Consultatiebureauartsen die ouders meer over de negatieve gevolgen willen vertellen, worden door het RIVM daarin actief ontmoedigd. De ruim 80 jaar oude Haarlemse arts Dr. Moolenburgh ziet de gevaren wel degelijk, en schrijft in een reactie op een van mijn columns over dit onderwerp in het blad Arts & Apotheker: ”Ik fulmineer op mijn spreekuur al 30 jaar tegen te vroege en te vele entingen, en ik behandel nog wekelijks kinderen met vaccinatieschade”.
Bertrand Russell (1872-1970), was een Nobelprijs winnaar (1950, literatuur) en filosoof, maar ook een fanatieke aanhanger van de eugenetica (verbetering van het menselijk ras: wie mag zich voortplanten, en wie wordt gesteriliseerd). Russell noemde vaccinatie een chemische lobotomie: een ingreep in de hersensubstantie, ofwel een gedeeltelijk uitschakelen daarvan. In zijn boek The Impact of Science on Society uit 1952 beschrijft hij op pagina 50 hoe voeding, injecties (vaccinaties) en gerechtelijke bevelen de middelen zijn voor het creëren van een geprogrammeerd en volgzaam volk.
Hij was daarin kennelijk niet de enige: ruim 50 jaar later lijkt de bewerkte, verarmde, genetisch gemanipuleerde en met chemische E-nummers vergiftigde voeding op de Westerse supermarktschappen in de verste verte niet meer op het oorspronkelijk voedingspakket. Ook worden er steeds meer vaccins opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP). De morele blackmail waarmee deze in Nederland worden opgedrongen, grenst aan regelrechte verplichting.
En hoe vaak blijken vaccinaties en de chemicaliën in de voeding niet ook de opmaat te zijn naar ADHD, het voorportaal van de kindercocaïne ritalin?
Mythes rondom vaccinatie
• Vaccinaties zijn veilig en effectief;
• Vaccinaties zijn in het algemeen onschadelijk en geven slechts zelden (ernstige) complicaties;
• Vaccinaties geven levenslang bescherming;
• Bij een te laag percentage gevaccineerden (kudde-immuniteit), ontstaat er gevaar voor epidemieën;
• Het gehele vaccinatiesysteem berust op wetenschappelijke feiten.
Het principe van vaccinatie
Vaccinatie was ooit bedoeld als een makkelijke en veilige manier om het lichaam levenslang bescherming te bieden tegen een aantal infectieziekten. Vaccins moesten via de kunstmatige introductie in het lichaam van de gedode of verzwakte ziektekiem(en), het immuunsysteem aanzetten tot de aanmaak van antistoffen tegen de desbetreffende ziekte(n).
Àls ze dat al doen, blijkt dat effect zeer tijdelijk: men spreekt niet voor niets over ’booster shots’. De enige manier die een werkelijk levenslange immuniteit oplevert, is het doormaken van de desbetreffende infectieziekte(n) zelf.
Feit is, dat lange tijd voordat vaccins ooit werden toegepast, de infectieziekten waartegen wordt ingeënt, al op hun retour waren, sommige al voor zo’n 90%. Roodvonk en builenpest zijn nagenoeg verdwenen zonder dat daar ooit een vaccin aan te pas is gekomen.
Gebruikelijk toont men grafieken over wat er gebeurde vanaf 1960.
Interessant is om verder terug te kijken:
Vanwege de denkfout in het 150 jaar oude Pasteuriaanse principe waarop de moderne medische wetenschap is gegrondvest – daarover later meer – stoelt op zijn beurt de vaccinatiegedachte op een misvatting. Nogmaals, na juiste interpretatie van de beschikbare literatuur van hetzelfde medische establishment dat vaccinaties toedient, wordt duidelijk dat vaccins niet alleen gevaarlijk zijn, maar bovendien rechtstreeks het tegenovergestelde van het gewenste resultaat opleveren – tenminste, als dat resultaat de gezondheid van de bevolking is.
Het volgen van het geldspoor is een goede manier om achter de waarheid te komen. Het testen van vaccins en medicijnen wordt over het algemeen gedaan door mensen die niet van belangen zijn ontbloot. De Amerikaanse Food & Drug Administration (FDA) presenteert zich als wereldwijd toonaangevend instituut in de goedkeuring van medicijnen. In haar boek The Truth about the Drug Companies meldt voormalig hoofdredacteur van de New England Journal of Medicine (NEJM) Marcia Angell dat de FDA feitelijk op de loonlijst staat van de farmaceutische bedrijven die het wordt geacht te controleren. De arts Jay S. Cohen laat in Over Dose, the Case against the Drug Companies zien hoe de FDA deze fondsen meer aanwendt voor het snel op de markt brengen van medicijnen, dan voor het – daarvoor en daarna – controleren van hun veiligheid.
Giftige stoffen
De werkelijkheid is dat vaccins uiterst giftige substanties zijn. Waar niemand bij stilstaat, is dat een vaccin veel meer bevat dan alleen de desbetreffende – verzwakte of gedode – ziektekiem(en). Zo is er nog altijd geen afdoende oplossing gevonden voor het uit het vaccin verwijderen van de ongewenste resten van de (dierlijke) cultuurbodems waarop de virale en bacteriële componenten van het vaccin werden gekweekt, of van het weglaten van gevaarlijke conserveer-, en weefselfixeermiddelen. Wat deze laatste twee betreft, kan het gaan om stoffen als formaldehyde, aluminiumfosfaat, aluminiumhydroxide en kwikverbindingen. Deze laatste zijn op zich meetbaar in kwantiteit, en min of meer bekend in hun toxisch effect. Dat is niet het geval bij de restanten uit de gebruikte cultuurbodems: dierlijk weefsel met daarin talloze vreemde dierlijke proteïnen, lichaamsvreemd RNA en DNA, bacteriën en virussen – onbekend (en soms wel degelijk bekend, maar niet gemeld) in aantal, soort, oorsprong en gedrag. Voor het vervaardigen van het poliovaccin bijvoorbeeld worden de fijngemalen nieren van apen gebruikt – het is meer dan waarschijnlijk dat via deze weg aids onder de mensen is gekomen. Er zijn geluiden dat in Nederland sinds enkele jaren een andere productiemethode wordt gebruikt, de bijsluiter vermeldt echter onveranderd culturen van apenniercellen (www.rivm.nl). In Amerika worden tegenwoordig in de hersentumoren van volwassenen de virussen aangetroffen, afkomstig uit de poliovaccins die ze een halve eeuw eerder toegediend hebben gekregen. (Michele Carbone, http://www.mercola.com/2002/apr/27/sv40.htm).
In een nooit uitgezonden radio interview met medisch historicus Edward Shorter vertelt Dr. Maurice Hilleman (viroloog en directeur van producent Merck van 1957 tot 1984) dat hij al in 1957 op de hoogte was van de aanwezigheid van SV40, een kankerverwekkend virus in Merck’s poliovaccins afkomstig van de apenniercellen waarop het vaccin wordt gekweekt: zowel in de orale Sabin-vaccins, als in de injecteerbare Salk-vaccins (www.liveleak.com/view?i=327_1195303011).
Op de 3e International Conference on Vaccine Safety, in november 2002 georganiseerd door het National Vaccine Information Centre in Washington DC, meldde Stanley Kops, een advocaat wiens informatie over poliovaccins in gerenommeerde medische tijdschriften is gepubliceerd, de gegevens over SV-40 zoals hij die een paar maanden tevoren had gepresenteerd op een conferentie van het Institute of Medicine (IOM). Deze resultaten, in oktober 2002 gepubliceerd, bevatten positief bewijs dat het orale poliovaccin altijd met SV-40 gecontamineerd (‘vervuild’) is geweest. Ook na 1963, toen alle officiële organen bezwoeren dat de poliovaccins vrij waren van deze kankerverwekkende verontreiniging vanuit apenniercellen. Stanley Kops toonde bovendien aan dat de autoriteiten altijd hebben geweten dat SV-40 nooit uit de poliovaccins is weggeweest.
In feite zijn vaccins vaak giftiger dan de celdodende middelen die tijdens chemokuren worden toegediend aan kankerpatiënten, en die hun immuunsysteem volledig uitschakelen. Vreemd genoeg heeft deze toxiciteit nog nooit ter discussie gestaan. Enkele voorbeelden van de gifstoffen in vaccins:
• Het kinkhoestbacterietoxine is de meest giftige stof ter wereld. In het kinkhoestvaccin kan de giftigheidgraad van dit pertussistoxine per flesje variëren van 1 tot 26.9 microgram endotoxinen per milliliter. En of het nu gaat om een cellulair-, dan wel om een a-cellulair vaccin, de meest gevaarlijke component, het pertussistoxine, is daarin altijd aanwezig.
En wat te denken van het feit dat het kinkhoestvaccin door wetenschappers wordt gebruikt om bij laboratoriumdieren opzettelijk hersenontstekingen te veroorzaken? Het zogenaamd ’normale’ hersenhuilen van baby’s na hun DKTP-prik houdt hiermee verband; deze vermelde ’bijwerking’ is dus allerminst ’gewoon’, maar een duidelijk signaal dat er met de baby iets ernstig mis is. Interessant is ook hoe tijdens de aanprijzingen van het a-cellulaire vaccin, de nadelen van het cellulaire kinkhoestvaccin ineens onverbloemd boven tafel kwamen! Het ’oude’ kinkhoestvaccin is intussen wel gedurende tientallen jaren bij miljoenen Nederlandse kinderen ingespoten.
• Aluminiumhydroxide en andere aluminiumverbindingen. Aluminium is een nauwelijks onderzocht neurotoxine en een experimenteel epileptogeen: een stof bedoeld om epileptische aanvallen te veroorzaken. Deze vinden plaats onder alle kinderen, maar specifiek onder autistische kinderen geldt hiervoor een percentage van 20-25%. Sinds 1995 zijn vele duizenden vaccinatiegerelateerde gevallen gerapporteerd aan VAERS, het Amerikaanse meldpunt bij de FDA voor negatieve werkingen van vaccins. Dit is een passief meldsysteem, hetgeen betekent dat deze cijfers 1-10% van de werkelijke incidentie vertegenwoordigen, in Nederland is dat niet beter. Het humaan papilloma virus vaccin Gardasil van Merck bevat een obsceen grote hoeveelheid aluminiumhydroxyfosfaatsulfaat. Veel van de acute en chronische Gardasilreacties herkent de Amerikaanse radioloog dr. Ayoub als effecten van aluminium (A&A 2007/5&6).
• Kwik zit niet in alle vaccins, al worden zij vaak wel met behulp daarvan gekweekt. Indien in het eindproduct nog aanwezig, activeert dit in de hersenen de microglia, immuuncellen die grote hoeveelheden zeer agressieve excitotoxinen afgeven: quinolinezuur en glutamaat. Deze stoffen verwoesten in de hersenen verbindingen in de synapsen, zorgen ervoor dat dendrieten verschrompelen, en doden tenslotte talloze neuronen. Kwik activeert niet alleen de microglia, maar remt bovendien de afbraak van glutamaat.
• MSG, monosodiumglutamaat, is een neurotoxine dat veel vrij glutamaat in de bloedbaan brengt. Dit veroorzaakt een overmaat van glutamaat in de hersenen, met grote permanente schade als gevolg. De webpagina FDA and Monosoium Glutamate (MSG) meldt dat ”Injecties met glutamaat in laboratoriumdieren hebben geresulteerd in schade aan de zenuwcellen in de hersenen”.
• Onbeperkte hoeveelheden bacteriën, dierlijke virussen en amoeben komen in de vaccins terecht vanuit de dierlijke cultuurbodems waarop het desbetreffende vaccinpathogeen werd gekweekt. Daarop wordt niet getest. Men poogt deze te ’inactiveren’ met formaldehyde, maar dat lukt niet altijd. Voor dieren kunnen zulke microben onschuldig zijn, voor mensen soms juist helemaal niet, zoals bij de SIV uit resusapen die bij mensen HIV werd (Horowitz, Emerging Viruses, Aids & Ebola).
• Antibiotica in vaccins zijn simpelweg meer gifstoffen.
• Polysorbaat 80 is slechts in sommige vaccins aanwezig (wel in Gardasil). Bij muizen levert dit E-nummer 433 onvruchtbaarheid op.
• Vreemde dierlijke eiwitten – vaak ook belastend groot – zoals gelatine en weefsel, waaronder ook menselijk weefsel uit geaborteerde foetussen. Alle geïnjecteerde eiwitten zijn giftig.
• Dierlijk genetisch materiaal, hiervan is bekend dat het overdraagbaar is naar de menselijke genetische code. Dat dit schade aanricht, waaronder chromosomale veranderingen, is al bekend (Hum Genet 1978 Feb23;41(1):89-96). In feite beschadigen we onze species, onherstelbaar.
• Genetisch gemanipuleerde producten zoals gist en recombinant DNA. Genetisch gemanipuleerd voedsel vloekt met onze cellen en onze genen (A&A 2007/5). Inspuiting daarvan is niets minder dan een nog grotere ramp.
• De bedoelde ziekteverwekker, of delen daarvan. Men beweert dat deze zijn ‘verzwakt’ (gebruikelijk door formaline). En dus dat zij onschadelijk zijn gemaakt. Dit is de zoveelste mythe. Alle stoffen, waaronder formaline, zijn beperkt in hun vermogen deze verzwakking tot stand te brengen. Virussen zijn ook niet gek, zij willen ook overleven, en daarom kunnen zij zichzelf in het lichaam van de ontvanger weer veranderen naar hun oorspronkelijke potentie. Bovendien kan tijdens het kweekproces het virus muteren, en zelfs meer virulent worden dan in de oorspronkelijke vorm. Het menselijk immuunsysteem heeft in zijn databank immers geen informatie over het nieuwe gemuteerde virus.
De hoeveelheid waarin al deze genoemde onderdelen in het vaccin terechtkomen, kan op geen enkele manier worden beheerst. De giftigheidgraad van een vaccin wordt pas duidelijk vanuit de reacties bij de ontvangers. Dat is waarom vaccins uit éénzelfde productieronde geografisch breed worden verspreid. Zo blijft een ’hot lot’ voor het publiek onzichtbaar. Vaccinatie is dus een vorm van Russisch roulette.
Een gebruikelijke misvatting is dat de antigenen in deze vaccindoseringen veel kleiner zijn dan wanneer men de ziekteverwekker tegenkomt onder natuurlijke omstandigheden. De dosis in een vaccin van een ziekteverwekker kan zeer groot zijn. Bovendien, infectie gaat over de gevoeligheid voor de desbetreffende ziekteverwekker, niet over de mate van blootstelling daaraan.
De werkelijkheid is dat de routinematige medische handeling van het rechtstreeks inspuiten van deze besmette en giftige substanties in de lichamen van baby’s en kinderen, hen ernstig bedreigt in hun algeheel welbevinden. Voor de andere ’grijpbare groepen’, bejaarden en soldaten, die vaccins krijgen toegediend, geldt precies hetzelfde; veel Nederlandse militairen die naar oorlogsgebieden werden uitgezonden, leiden inmiddels aan dezelfde verschijnselen als Amerikaanse Golfoorlog veteranen. Voor baby’s is de aanslag op hun systeem soms zo groot, dat verscheidene onder hen dit simpelweg niet overleven, en vele anderen er hun leven lang in meer of minder ernstige mate last van houden. Metingen met de nieuwste, zeer fijnzinnige, computergestuurde kwantum biofeedback instrumenten – QXCI en SCIO – laten overduidelijk zien hoe vaccins nog tot vele jaren na toediening hun negatieve invloed op het lichaamssysteem uitoefenen – of beter gezegd: in feite nooit ophouden van invloed te zijn.
Verminkende bijwerkingen
Vaccinatie is oorzaak nummer één van wiegendood. Dr. Viera Scheibner heeft dit met haar onderzoek naar ademhalingspatronen van baby’s onomstotelijk bewezen. Het gelijk van haar bevinding wordt onder meer bevestigd door het feit dat op het moment dat Japan rond 1970 de minimumleeftijd voor vaccinatie optrok naar 2 jaar, in dat land het cijfer van zuigelingensterfte als een komeet omlaag dook (Cherry et al 1988). In officiële onderzoeken naar de oorzaak van wiegendood, is het hele woord vaccinatie niet te vinden. Op de vraag die niet wordt gesteld, komt geen antwoord. Dat wil echter niet zeggen dat het antwoord geen realiteit is.
Met het bezigen van de term ’wiegendood’ of ’SIDS’ (Sudden Infancy Death Syndrome) wordt het oorzakelijk verband met vaccinatie onzichtbaar gemaakt. Evenzo kan men met de term ’Shaken Baby Syndrome’ (SBS) de connectie met vaccinatie wel trachten te verdoezelen, maar deze niet teniet doen.
De nieuwste manier om de vernietigende werking van vaccinaties via een omweg te ontkennen, dan wel obscuur te maken, is het Münchausen Syndrome by Proxy (MSP): moeders worden ervan beschuldigd hun kinderen te hebben beschadigd of gedood, om zelf aandacht te krijgen. Sinds de Lancet van 13 augustus 1977 de geenszins wetenschappelijk onderbouwde hypothese hierover publiceerde van de Britse kinderarts Dr. Roy Meadow, heeft dit dwaze verhaal honderden onschuldige moeders de gevangenis ingejaagd. Terwijl vaccinatie in het merendeel van de gevallen het correcte antwoord is voor de dood en verminkingen van de kinderen van deze justitiële slachtoffers, is Dr. Roy Meadow inmiddels Sir Roy Meadow geworden. Net zoals de al eerder genoemde Maurice Hilleman van Merck, veroorzaker van een wereldwijde kankerpandemie, de hoogste medische Amerikaanse onderscheiding kreeg.
Dr. Viera Scheibner wordt over de hele wereld ingeschakeld door ouders die verwikkeld raken in rechtszaken waarin zij maar moeten zien aan te tonen dat de verwondingen in de hersenen en lichamen van hun comateuze, of overleden baby’s niet afkomstig zijn van een door hen verrichte ruwe behandeling, maar van de aan het kind toegediende (kinkhoest en tetanus) vaccins. Het is natuurlijk ook heel vreemd dat plotseling, over de hele wereld, ouders van allerlei ras, economische klasse en educatieve achtergrond ineens hun kinderen zijn gaan schudden met als resultaat dezelfde beschadigingen. En dit altijd nadat het desbetreffende kind is gevaccineerd…
Wanneer Viera Scheibner na bestudering van de desbetreffende zaak tot de slotsom komt dat vaccins inderdaad de oorzaak zijn en haar medisch wetenschappelijke bewijzen daarvoor overlegt, wordt de zaak gewoonlijk stilletjes geseponeerd… Alles liever dan een precedent te scheppen door Scheibner’s op schrift aangeleverde, wetenschappelijk bewijs in de officiële annalen te moeten vastleggen.
De realiteit in Nederland
Na maanden van wachten is de baby eindelijk geboren. Moe en trots kijken de jonge ouders naar de vrucht van hun liefde: een volmaakt miniatuurmens, volledig op hun liefdevolle zorg en aandacht aangewezen. Dag en nacht zijn de ouders hun kind toegewijd, gedrieën wennen ze aan hun nieuwe leven. Op het consultatiebureau wordt de ouders uitgelegd dat het in het belang van de gezondheid van hun kind is dat hij nu, twee maanden oud, wordt gevaccineerd. Men voegt daaraan toe dat vaccinaties veilig en effectief zijn, en dat het hier gaat om een medische standaardprocedure.
In de rij met anderen en hun baby’s ziet ook dit ouderpaar geen aanleiding om de autoriteit van de consultatiebureauarts en diens uitspraken in twijfel te trekken. Hun aandacht reikt daarom niet veel verder dan de pijn van het toezien hoe een injectienaald het perfecte huidje van hun baby doorboort, en hoe een vloeistof, waarvan men hen overtuigde dat die hem in zijn verdere leven tegen de calamiteiten van diverse ziekten zal beschermen, zijn weerloze lichaampje wordt binnengespoten.
Thuisgekomen na zijn eerste gecombineerde toediening van DaKTP, Hib-, en Hepatitis-B-vaccins, begint de tot dan toe zo tevreden baby ontroostbaar te krijsen. Urenlang. Zonder ophouden. Hij krijgt koorts. Hij eet niet. Hij slaapt niet. Hij gilt. Zijn beide beentjes zwellen op. Van pure uitputting valt hij ten slotte 24 uur later in slaap.
Ondanks zijn zeer heftige reacties krijgt deze baby volgens het entprogramma een maand later opnieuw een serie vaccins ingespoten; ditmaal ontbreekt het Hepatitis-B-vaccin. In de uren daarna is het geluid van zijn gehuil anders dan de eerste keer. Hij zakt nu weg in een versuffing waaruit hij nog maar moeilijk wakker te krijgen is. Zijn koorts loopt hoog op. Nu zwelt maar één beentje, dat waarin de prik werd gegeven.
In de week voorafgaand aan zijn derde geplande vaccinatie is de baby koortsig en snotterig. De huisarts sust geruststellend. Ondanks de ernstige verschijnselen na de eerste twee entingen, gaat de derde vaccinatieronde volgens officieel plan alweer gewoon door. Weer omvat deze zowel DaKTP en Hib, als Hepatitis-B.
De navolgende nacht huilt de baby opnieuw zonder ophouden, zijn koorts loopt op tot 40 graden. Hij eet niet. Wat met grote moeite toch naar binnen kwam, gooit hij er direct daarna weer uit. Om half 5 ’s morgens valt hij eindelijk in slaap. De eerste fles van die dag spuugt hij weer uit. Van uitputting valt hij rond 8 uur in zijn wipstoeltje opnieuw in slaap. Wanneer de vader hem zijn tweede fles wil geven, lijkt de baby plotseling daarin te stikken, om te eindigen in een stuip. De vader draait het kind om en klopt hem op de rug zodat hij zich niet kan verslikken. Plotseling voelt hij het lijfje in zijn handen verslappen. Hij tilt een armpje op, doelloos valt het terug. Wanneer hij de baby weer naar zich toekeert, blijkt deze te zijn gestopt met ademen. Zijn gezichtje is blauw.
Met zijn zoon in de armen rent de vader naar de huisartsenpraktijk onder in de flat waar hij woont. Daar vindt hij de deur gesloten, men zit in vergadering. Op zijn wanhopig bellen en bonzen wordt pas na enige tijd gereageerd. De aanwezige verpleegkundigen raken daarop zodanig in paniek, dat zij, anders dan het waarschuwen van 112, niet tot adequaat handelen in staat zijn. In een ultieme poging zijn kind te redden, begint de vader daarom zelf met beademen. Wanneer het ambulancepersoneel arriveert, blijkt bij het ontbloten van het babylijfje dat de borstkas geheel is dichtgeklapt. Men slaagt er ten slotte in de baby weer te laten ademen. Nog steeds in coma wordt het kind vervolgens naar het ziekenhuis overgebracht.
Daar aangekomen, laat de vader zijn paniek en wanhopige boosheid zien. Dat is voor genoeg om enige tijd later de schade aan de baby – bloedingen in de retina en de hersenen – zonder verdere omhaal aan kindermishandeling toe te schrijven. En terwijl deze vader in werkelijkheid niets anders heeft gedaan dan gehoorzaam opvolgen wat hem werd geadviseerd, wordt hij ter plekke aangeklaagd op beschuldiging van het schudden van zijn baby…
Een half jaar later is deze aanklacht tegen de vader nog altijd niet in behandeling genomen. Wel is de baby officieel uit huis geplaatst. Beide ouders worden door de gezinsvoogd van de Raad voor de Kinderbescherming dwarsgezeten. In het ziekenhuis waar hun zoontje verblijft, worden zij, mede vanwege hun Turkse afkomst, gediscrimineerd. Ze hebben er machteloos moeten toezien hoe een vastgegroeide sonde zonder verdoving uit zijn lichaampje werd verwijderd. Verder hebben ze plompverloren te horen gekregen dat wanneer hun kind een terugval krijgt, hij onder de code ’niet reanimeren’ valt. De optie om tegen die beslissing in actie te komen, lijkt hen niet gegeven. Ondanks hun verzoek tot herziening van dit vonnis nam een tweede ziekenhuis dit advies integraal over.
In juni 2007 is het kind overleden zonder dat de ouders daarbij mochten zijn. In oktober 2007 kreeg de moeder te horen dat er nog delen van het lichaampje van haar kind in verschillende Nederlandse laboratoria rondzwerven.
Vaccinatie geeft scheurbuik en vasculitis
De meest simpele en wetenschappelijke manier om kindermishandeling te onderscheiden van vaccinatieschade, is dan ook het meten van de vitamine C- en histamineniveaus in bloed en serum. ’SBS-verschijnselen’ ontstaan wanneer het lichaam alle in de weefsels aanwezige vitamine C heeft gemobiliseerd, als antwoord op de vrije radicalen cascade ten gevolge van de overmaat aan gifstoffen in vaccins. Vitamine C is een onontbeerlijke bouwstof van collageen, dat op zijn beurt weer het basismateriaal is voor vaten en botten. Deze mobilisatie leidt daarom tot acute, totale vitamine C deficiëntie: scheurbuik, ofwel de ziekte van Barlow. Via het plots verzwakken van het collageen, gebrekkige botmatrixformatie, en een toename in de botresorptie, leidt acute vitamine C deficiëntie daarom tot verschijnselen die maar al te gemakkelijk – op emotionele gronden, niet op wetenschappelijke! – worden verward met shaken baby syndrome (SBS): intercraniale bloedingen (subdurale en retinale hematomen), botbreuken van ribben en ledematen, parenchymale beschadigingen, en/of veranderingen in de zuurstofconcentratie in de weefsels.
Vaccinatie geeft daarmee op een essentieel niveau beschadigingen aan vaten, weefsels en organen. Door de individualiteit van de respons is er echter een zeer brede variëteit in zowel de wijze, alsook het moment waarop de symptomen zich uiten (huid, ogen, hart, gewrichten; direct, of jaren later). In het vakjesmodel van de Westerse medische ’wetenschap’ krijgt dezelfde basisbeschadiging (vasculitis) daarom telkens een andere naam: wiegendood, shaken baby syndrome, Kawasaki syndroom, Stevens-Johnson syndroom, ziekte van Behçet, ziekte van Goodpasture, Takayasu arteritis, infantile arteritis nodosa… Deze eindeloos groeiende lijst laat prachtig zien hoe de wetenschappelijke opdeling van het lichaam in partjes, het overzicht vertroebelt over zowel het geheel, als de talloze subtiele interacties daarin, daarmee het inzicht verhindert in de oorspronkelijke aanleiding, en vervolgens de behandeling op een dwaalspoor brengt.
Net zoals het (te lage) niveau van vitamine C in het bloed predisponeert tot infectie, en vice versa, is er een omgekeerd evenredige relatie tussen het niveau in het bloed van vitamine C en dat van histamine. Dat acute scheurbuik bij baby’s kan voorkomen, is nog nooit onderzocht – en dus ook nog nooit weerlegd.
Daarom is het wetenschappelijk antwoord op een baby die bij binnenkomst in het ziekenhuis dit soort verschijnselen presenteert, om eerst kindermishandeling te onderscheiden van vaccinatieschade door vaststelling van de plasma niveaus van vitamine C, en de heel-bloed niveaus van histamine. En niet simpelweg – vanuit emotie, en in ontkenning van wat de ouders zeggen – hen direct van kindermishandeling te beschuldigen…
• J.E. Leestma, Shaken Baby Syndrome: Do Confessions by Alleged Perpetrators Validate the Concept? J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 14-16. Ook op: www.jpands.org/vol11no1/leestma.pdf;
• M.D. Innis. Vaccines, Apparent Life-Threatening Events, Barlow’s Disease, and Questions about “Shaken Baby Syndrome. J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 17-19. Also available at www.jpands.org/vol11no1/innis.pdf;
• C.A.B. Clemetson, Caffey Revisited: A Commentary on the Origin of “Shaken Baby Syndrome” J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 20-21. Ook op: www.jpands.org/vol11no1/clemetson.pdf ;
• J.E. Leestma. “Case analysis of brain-injured admittedly shaken infants: 54 cases, 1969-2001.” Am J Forensic Med Pathol. September 2005. 26(3): 199-212. Review;
Vitamine C – L-ascorbinezuur
Te midden van 325 andere fundamentele rollen is één van de meest belangrijke – want levensvoorwaardelijke – functies van het essentiële macronutriënt vitamine C, die van bijdrage in de hydroxylase van procollageen proline. In de synthese naar hydroxyproline is vitamine C onmisbaar als co-factor van het enzym prolyl hydroxylase. Hydroxyproline, vrijwel alleen voorkomend in collageen, stabiliseert de drievoudige helixstructuur daarvan, door tussen de strengen waterstofbruggen te bouwen. Dit maakt vitamine C onontbeerlijk in het handhaven van de integriteit van bloedvaten, botten, en dentine…
Ter verdediging tegen de aanslag door vaccins mobiliseert het lichaam alle vitamine C uit de weefsels, waardoor botten en vaten zwak worden en kapot kunnen gaan.
En vervolgens krijgen ouders daarvan doorgaans de schuld, onder de noemer ’shaken baby syndrome’.
In het algemeen zal men na de dood van een (wiegendood)baby in de patholoog-anatoom rapportage vergeefs zoeken naar vermelding van de vaccinatiestatus.
Zoals gezegd, van het kinkhoestvaccin zijn de gevaren bekend. Toen onlangs met veel bombarie het a-cellulaire kinkhoestvaccin werd geïntroduceerd, kwamen de gevaren van het oude vaccin plotseling onverdund in de openbaarheid. In feite gaf men daar officieel mee toe hoe gevaarlijk de tot dan toe gespoten kinkhoestvaccins in werkelijkheid zijn! Echter, hoe a-cellulair het nieuwe kinkhoestvaccin ook moge zijn, de meest levensgevaarlijke component ervan is nog altijd dezelfde: het pertussistoxine.
Dat het kinkhoestvaccin op verzoek zo gemakkelijk en als eerste uit de cocktail wordt weggelaten, stemt eveneens tot nadenken.
Ook is in dit verband opvallend dat op het officiële enquêteformulier waarop Canadese artsen vaccinatiecomplicaties kunnen aangeven, elke vraag in verband met het kinkhoestvaccin ontbreekt. Evenals overigens op het formulier dat Australische baby’s toegang geeft tot de ‘green card’, het verplichte voorportaal tot deelneming aan de gezondheidszorg aldaar.
Over andere mogelijke vormen van vaccinatieschade – zoals astma, diabetes, kanker en aids als gevolgen op langere termijn – zijn duizenden pagina’s orthodox medische literatuur gepubliceerd die tot in détail de ernstige en soms onherstelbare gevolgen beschrijven.
Het idee dat er artsen zijn die simpelweg niet van deze feiten op de hoogte zijn, is griezelig. Dat een aantal van hen dat wèl is, is doodeng.
Feiten rond vaccinatie
• Vaccinatie kan de ziekte waartegen werd gevaccineerd, juist veroorzaken;
• Gevaccineerde personen kunnen anderen besmetten, ook al vertonen zij zelf geen symptomen van de ziekte;
• Vaccins kunnen mensen meer vatbaar maken voor de desbetreffende ziekte;
• Influenza-, en Hepatitis-B-virussen zijn snel bezig resistent te worden tegen vaccin gerelateerde antilichamen. Behalve volslagen waardeloos, zijn deze vaccins bovendien uiterst gevaarlijk;
• Vaccinatie heeft vele negatieve gevolgen, variërend van ‘simpele’ allergieën tot (wiegen)dood;
• Lang voordat welk vaccinatieprogramma dan ook had aangevangen, waren de ziekten waartegen wordt gevaccineerd al op hun retour (sommige zelfs al voor 90%); verbetering van voeding en hygiëne was daarvan de aanleiding;
• Ook al vertoont een kind na vaccinatie geen reacties, betekent dat niet er later geen negatieve gevolgen worden ondervonden.
Valse immuniteit
Wanneer vaccinaties werkelijk zo effectief zijn, vanwaar dan al die herhaalde toedieningen? De kwaliteit van door vaccinatie verkregen (beperkte) ’immuniteit’ neemt na verloop van tijd af. Waar het doormaken van het natuurlijke proces van een infectieziekte het gehele immuunsysteem een krachtige positieve impuls geeft – en behalve in het geval van TBC en de ziekte van Lyme een her-infectie gewoonlijk uitsluit – richt vaccinatie zich uitsluitend op het aanmaken van (tijdelijke) antistoffen, die bovendien slechts zijn gericht tegen de ziekte(n) van het desbetreffend vaccin.
De dramatische gevolgen van massale vaccinatiecampagnes tegen pokken op de Filippijnen (1918) hebben laten zien dat vaccinatie mensen inderdaad juist bevattelijker maakt voor de ziekte in kwestie. In Manilla, waar 95% van de populatie tegen pokken was ingeënt, stierf 54% van de bevolking; de bewoners van het naburig eiland Mindanao hadden vaccinatie geweigerd, onder hen bedroeg dat percentage slechts 11%. Van ditzelfde fenomeen zijn vandaag de dag het kinkhoest-, en griepvaccins goede voorbeelden.
Andere besmettingsroute
Een besmetting per vaccin is niet alleen kunstmatig, maar verloopt ook anders dan de wijze waarop een ziektekiem normaliter het lichaam binnenkomt. Volgen bijvoorbeeld natuurlijke verkoudheid, griep, kinkhoest en mazelen de weg van de luchtwegen, zowel het kinkhoest-, als het mazelenvaccin worden per injectie toegediend en dringen daarbij plotseling, in grotere getale en ook veel dieper in het lichaam door. Geconfronteerd met indringers die niet de normale weg via huid en slijmvliezen hebben bewandeld, maar in de bloedbaan gespoten directe schade aan de organen kunnen aanrichten, is herkenning door het immuunsysteem moeilijker, en de belasting meer overweldigend. Het lichaam moet daarom veel meer moeite doen deze belagers van zich af te schudden. Daarnaast is het gevaar van vreemd DNA- en RNA-materiaal en talloze onbekende virussen en bacteriën die – binnengebracht via vaccinatie – als een tijdbom diep in het lichaam de tijd wegtikken, allerminst denkbeeldig gebleken.
Niettemin houden overal ter wereld overheid en medische ’wetenschap’ vast aan de mythe dat vaccinatie een veilige en effectieve manier is voor het verkrijgen van levenslange bescherming tegen infectieziekten. Is hier een andere agenda aan het woord?
Wiegendood
In de loop van haar onderzoek naar ademhalingspatronen van baby’s stuitte onderzoekswetenschapper Dr. Viera Scheibner ongewild op het verband tussen wiegendood en vaccinatie. Het maandenlang volgen van baby’s via een speciaal ontworpen ademhalingsmonitor – de CotWatch – en het bestuderen van de gegevens die de daaraan verbonden microprocessor op schrift had vastgelegd, liet bij alle baby’s zien hoe na vaccinatie een zelfde stresspatroon ontstond. Echter, ook Viera Scheibner’s denken was destijds misleid door de mythe ’vaccinaties zijn veilig en effectief’ – en toen zij keurig haar dochters had laten vaccineren, had ook zij toen het verband niet gelegd met de later bij hen optredende negatieve verschijnselen. Daarom duurde het enige tijd voordat zij de ware betekenis van haar onderzoeksuitkomsten doorzag: vaccinaties leveren een zodanige stressfactor op voor baby’s, dat zij die aanslag op hun systeem soms niet overleven. Toen zij die conclusie deelde met de kinderartsen met wie zij in het CotWatch project samenwerkte, lieten deze haar prompt als een baksteen vallen… Dat prikkelde haar nieuwsgierigheid nog verder, en vanaf dat moment is zij elk officieel gepubliceerd medisch wetenschappelijk onderzoeksrapport gaan verzamelen dat aan vaccinatie is gerelateerd. Na bestudering van 30.000 pagina’s hiervan schreef ze haar boek “Vaccinatie, 100 jaar orthodox wetenschappelijk onderzoek toont aan dat vaccins een medische aanslag op het immuunsysteem betekenen”. Inmiddels hebben ruim 100.000 door haar gescreende pagina’s een plaats in haar archief gevonden, heeft zij een tweede boek gepubliceerd ”Behavioural Problems in Childhood – the Link to Vaccination”, en wordt Viera Scheibner overal ter wereld uitgenodigd om het denkraam van ouders, studenten en artsen te voorzien van de juiste gegevens omtrent vaccinatie. In Canada werd zij tot getuige-deskundige benoemd door een medische tuchtraad die Guylaine Lanctôt op het matje riep vanwege haar boek “The Medical Mafia”. Daarin stelt deze arts de angstaanjagende rol van vaccinaties onverbloemd aan de kaak. Lanctôt: ”De medische mafia baseert zich op drie leugens: Aids is besmettelijk, kanker is ongeneeslijk, en vaccinaties zijn veilig en effectief”. Men achtte op dit gebied de deskundigheid van Dr. Viera Scheibner groter dan die van enkele artsen. Viera Scheibner kwam in oktober 1996 voor het eerst naar Nederland en heeft sindsdien regelmatig en op verschillende plaatsen lezingen gehouden.
Non-specific stress syndrome
De van oorsprong Hongaarse arts en onderzoeker Hans Selye heeft zich zijn hele leven beziggehouden met de oorzaken en de gevolgen van stress. Wat Viera Scheibner terugvond in de computeruitdraaien van de ademhalingspatronen van de baby’s gevolgd door de CotWatch, bleek geheel overeen te komen met het door Selye geformuleerde ’Non-specific stress syndrome’. Selye ontdekte dat wanneer een zoogdier of een mens een toxische stof krijgt toegediend, het lichaam een vast reactiepatroon doorloopt.
Vanaf het vaccinatiemoment vertoonden de ademhalingspatronen van de ’CotWatch baby’s’, die tot dan toe gelijkmatig waren geweest, allemaal hetzelfde typerende stress syndroomritme, met pieken op de momenten zoals in onderstaand kader aangegeven:
De 3 fasen van Selye’s non-specific stress syndrome
Fase I Eerste 24-48 uur – alarmstadium: het lichaam is acuut aangedaan: mobilisering van alle verdedigingsmechanismen, sterke stijging corticoïde activiteit;
Fase II Dag 5, 6 of 7 – stadium van weerstand: het lichaam op toppunt van weerstand tegen giftige stof;
Fase III Dag 16 – stadium van uitputting: crisispunt: iedere verdediging is uitgeput: het lichaam gaat nu ten onder, of herstelt zich.
De doodsmomenten in 1979 van de acht zogeheten Tennessee wiegendoodbaby’s bleken veelal gevallen te clusteren rond deze kritieke fasen, hetgeen wijst op een oorzakelijk verband.
Gevolgen op de lange duur
Vaccinatie beïnvloedt twee generaties: de vaccins waaraan de moeders zijn blootgesteld, vernietigen de immuniteit die zij via de placenta aan hun baby’s moeten doorgeven. Omdat deze baby’s daardoor in hun eerste twee levensjaren deze natuurlijke immuniteit missen, zien we nu dat baby’s al vanaf één maand oud de strijd moeten aanbinden met ziektes als kinkhoest en mazelen – meer dan eens opgelopen vanuit het vaccin dat het kind zelf kreeg, of vanuit gevaccineerden in de omgeving (’crèche-collega’s’). Deze kinkhoest wordt dan prompt pseudo-kroep genoemd, omdat het vanwege de vaccinaties immers ’nooit kinkhoest kan zijn’… Dit gebrek aan placenta-immuniteit, in combinatie met de vaccinaties die baby’s en jonge kinderen zelf ondergaan, verklaart ook voor een groot deel de aanzienlijke toename in het aantal gevallen van kanker en leukemie in die leeftijdsgroep.
Leonard Horowitz beschrijft in radio-interviews en in zijn boek ”Emerging Viruses, Aids and Ebola” hoe het Hepatitis B vaccin dat in Amerika in 1979 – eerst in New York en daarna in San Francisco en Denver – bij homofiele proefpersonen werd ingespoten, leukemie bevatte. De deelnemers aan deze ’trials’ waren hoogopgeleiden, geselecteerd op hun traceerbaarheid. De follow-up data van deze ’onderzoeken’ blijven echter hermetisch buiten het bereik van onafhankelijke onderzoekers weggesloten…
Wanneer vaccinatieprogramma’s op dit moment zouden worden stopgezet, duurt het nog drie generaties eer het immuunsysteem van de bevolking weer geheel op peil is. In plaats van het immuunsysteem te versterken, ondermijnt vaccinatie dit, daarbij de deur openend naar degeneratieve ziektes als kanker, aids, multiple sclerosis, Alzheimer’s etc. op latere leeftijd. Ook ME, het vermoeidheidssyndroom getypeerd door lusteloosheid en onbestemde, zeer veelzijdige klachten, past in deze rij. De veroorzaker van de ziekte van Lyme, de Borrelia burgdorferi-bacterie, kan in de weefsels verscholen liggen, en door de immuunsuppressie veroorzaakt door vaccins, ineens in al zijn felheid tevoorschijn voorkomen.
Een greep uit de mogelijke gevolgen van vaccinaties:
• Chronische infecties: verkoudheid, neusloop, hoesten, oorontsteking, bronchitis;
• Abnormaal schreeuwen, constant huilen;
• Collaps, of shock episodes;
• Stuiptrekkingen, epilepsie;
• Verlammingen;
• Diabetes en hypoglykemie;
• Mononucleose (Pfeiffer klierkoorts);
• Ontsteking van verschillende delen van de hersenen;
• Achterstand in groei en mentale ontwikkeling;
• Gedragsproblemen;
• Hyperactiviteit, leerproblemen, MBD, ADD, ADHD, dyslexie;
• Bloedafwijkingen, leukemie;
• Het vermoeidheidssyndroom ME;
• Autisme;
• Auto-immuunziekten;
• Kanker;
• Dood en wiegendood.
Vaccinatie put immuunsysteem uit
Interessant is dat er nog nooit een onderzoek is gepubliceerd waaruit blijkt dat een epidemie van een infectieziekte uitsluitend binnen een groep van niet-gevacineerden plaatsvindt – Viera Scheibner is daar al jaren naar op zoek! In Amerika, waar vaccinaties al langere tijd verplicht zijn, tekent zich het beeld af dat de kinderziekten waartegen wordt geënt, nu juist slachtoffers eisen onder oudere leeftijdsgroepen. In Zweden, waar men is gestopt met het toedienen van het kinkhoestvaccin, is deze ziekte sindsdien niet alleen teruggekeerd tot de oorspronkelijke leeftijdsgroep en aantal gevallen, maar heeft deze bovendien weer een goedaardiger verloop.
Want kinderziektes, door vaccins buiten het normale leeftijdspatroon gestoten, verlopen doorgaans feller en met meer (blijvende) complicaties. De wet van de resonantie doet dus ook hier zijn werk: dat waar men bang voor is, wordt werkelijkheid!
Een ander gevolg van een door vaccinaties uitgeput immuunsysteem is, dat jongeren tegenwoordig ziektebeelden vertonen die vroeger uitsluitend voorkwamen binnen oudere leeftijdsgroepen.
De cirkel doorbreken
De vraag waarom het uitgebreide bewijsmateriaal tegen vaccinaties niet bij ouders terechtkomt, is interessant, maar valt buiten de context van dit artikel (volg het geldspoor!). Belangrijker is om te weten hoe ouders wèl – en op tijd – zich van de volledige informatie kunnen voorzien. Zij kunnen immers alleen vanuit een totaaloverzicht een gefundeerde beslissing nemen. De enige manier om een einde te maken aan de desastreuze gevolgen van vaccinaties is wanneer mensen – ouders, zowel als artsen – zich volledig van die gevolgen bewust zijn en daar ook naar handelen. Alleen dan kan de kunstmatig in stand gehouden vicieuze vaccinatiecirkel van ‘vraag’ en aanbod worden doorbroken.
Pasteur vs. Béchamp
Louis Pasteur (1822-1895) poneerde de gedachte van het monomorfisme (eenvormigheid) en formuleerde van daaruit zijn germ theory: ziektekiemen kunnen worden geclassificeerd in vaste, en onveranderlijke species en genera; iedere species veroorzaakt specifieke ziekten. Binnen en buiten het lichaam vertoont zo’n ziektekiem zich in slechts één enkele gestalte.
Pasteur rectificeerde zijn stelling op zijn doodsbed, en gaf hij zijn tijdgenoot Antoine Béchamp (1816-1908) gelijk: ”Ce n’est pas le microbe, c’est le terrain”. Op basis van wat Béchamp onder zijn microscoop zag, formuleerde hij de principes van polymorfisme (het beginsel van de veelvormigheid van een organisme, denk aan een vlinder) en van symbiose (vreedzaam en wederzijds profijtelijk naast elkaar bestaan). In zijn boek Les Microzymas (1883) verklaart Béchamp hoe alle dierlijke en plantaardige cellen minuscule, moleculaire granulen bevatten (microzymen), die ook nadat het organisme zelf is gestorven, blijven voortbestaan. Microzymen vormen de bron van fermentatie, en van daaruit kunnen ook micro-organismen ontstaan. Ziekte wil zeggen dat deze microzymen in het lichaam door de omstandigheden werden gedwongen van aard te veranderen, een omkeerbaar proces. C’est le terrain: het goed-, of kwaadaardige gedrag van de micro-organismen wordt bepaald door de staat van het lichaam, en deze is te beïnvloeden (met voeding, omstandigheden, etc.).
Sinds het omarmen van Pasteur’s misleide germ theory – zijn rectificatie daarvan werd genegeerd – richt de orthodoxe medische wetenschap zich op het doden van ziektekiemen. Behalve – hopelijk – de desbetreffende ziekteverwekker, vernietigen antibiotica echter ook de goedaardige darmbacteriën die onontbeerlijk zijn voor een goed functioneren van het immuunsysteem… En daarnaast kweekt deze benadering therapieresistente ziektekiemen: om het vege lijf te redden, veranderen deze simpelweg van structuur… volgens het principe dat Béchamp zo duidelijk heeft beschreven!
Ook vaccinatie is een Pasteuriaanse benadering.
Vaccinaties… in wiens belang eigenlijk?
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) zorgt ervoor dat bij iedere baby in Nederland de vaccinatieoproepen prompt en veelvuldig in de bus vallen. Intrigerend is dat dit RIVM op minstens vier stoelen zit: men ontwikkelt niet alleen vaccins, men produceert ze en verkoopt ze bovendien. En als klap op de vuurpijl is ditzelfde instituut niet alleen het meldpunt voor de negatieve gevolgen van de (eigen!) vaccins, maar vervult het tevens de rol van adviseur aan de minister. De vorming sinds de eerste verschijning van dit artikel van het Nederlands Vaccin Instituut, is een flinterdunne afleiding. Afgezien dat hier sprake is van een vermenging van belangen, laat het melden door artsen zeer te wensen over. Deels omdat de gevolgen categorisch worden gebagatelliseerd, en deels ook omdat – wil er sprake zijn van een oorzakelijk verband – men het er niet over eens is welke tijdsduur (‘interval’) tussen de vaccinatie en de negatieve gevolgen daarvoor moet worden aangehouden. Terwijl het RIVM daarvoor een tijdsnorm van ’hooguit twee dagen’ hanteert, volgt uit de bevindingen van Dr. Viera Scheibner dat de periode waarin gevaarlijke en/of ongewenste effecten van vaccins naar buiten kunnen treden vele malen langer is (zie kader ’Non-specific Stress Syndrome’).
Verder is gebleken dat consultatiebureau artsen actief worden ontmoedigd in het geven van uitvoerige voorlichting aan ouders omtrent de negatieve effecten van vaccins. Daarnaast is het meer dan eens gebeurd dat de arts van een consultatiebureau en de betreffende ouders zich moesten laten welgevallen dat een RIVM-medewerker de door hen aangemelde gevolgen met kracht onder het tapijt veegt. Voor zowel artsen als ouders niet bepaald een uitnodiging tot melding. Overigens kunnen ouders ook zelf bij het RIVM de vaccinatieschade bij hun kind aanmelden – tot zelfs jaren na het ontstaan daarvan.
In het 1994 rapport over het melden van ’bijwerkingen’ schrijft het RIVM zelf dat tot 1993 hun archivering dusdanig gesplitst was georganiseerd, dat men niet in staat was de gegevens in te zetten in overzichten en tabellen ten behoeve van het trekken van enige conclusie… In hetzelfde rapport steekt enkele malen de reden van deze handelwijze de kop op: in verband met een (vermeende) kudde-immuniteit men wil graag een vaccinatiegraad van 98% bereiken. Verder blijkt meer dan eens zowel uit de toon als uit de verwoordingen, dat het belang van het vaccinatieprogramma zwaarder telt dan het belang van het (individuele) kind.
Om op basis van bovenstaande uitgangspunten uitspraken te doen over de veiligheid en de effectiviteit van vaccins, klinkt voorbarig en niet erg wetenschappelijk.
Vaccins…
• activeren microglia (immuuncellen in de hersenen die vrije radicalen produceren)
• stimuleren excitotoxiciteit
• veroorzaken lekkende darm syndroom
• bevorderen het vrijkomen van neuroactieve voedselcomponenten
• bevorderen schimmelinfecties
• onttrekken vitale nutriënten
• versnellen abnormale ontwikkeling van hersenpaden
• verwoesten dendritische verbindingen
• verminderen DHA (een omega-3 bouwstof voor de hersenen die ook onderhoudt en beschermt)
Dr. Russell L. Blaylock, Health and Nutrition Secrets, tabel 6,1, pag. 159
Onthutsende waarheid
Er is dus meer dan genoeg reden om de beslissing ten aanzien van het al of niet vaccineren heel bewust te nemen. Maar helaas ligt in het reguliere circuit voor ouders de benodigde kennis voor het onderbouwen van die beslissing nog altijd niet voor het oprapen. Bovendien krijgen zowel ouders als artsen nog steeds maar een gedeelte van de waarheid te horen. De media helpen de mythes in stand te houden, bijvoorbeeld door bij de beschrijving van een ‘Staphorst-epidemie’ er niet bij te vertellen dat soms tot ca 70% van de getroffen groep wel degelijk was gevaccineerd… Bij deze kwesties blijkt telkens weer dat doorvragen van essentieel belang is om de complete feiten boven tafel te krijgen. Vaak vraagt men niet verder, omdat het denkkader rond vaccinaties nog altijd grotendeels door de mythes (‘veilig en effectief’) wordt bepaald.
In de praktijk blijkt het gebrek aan volledige en concrete gegevens meer dan eens levensgevaarlijk te zijn. Voor onszelf en voor onze kinderen.
Voorstanders van vaccinatie – doorgaans politici, artsen of professoren die hun bestaansrecht op vaccinatie hebben gefundeerd – weerleggen in televisie-, en radio-uitzendingen iedere kritiek op hun standpunt meestal met het bijzonder onwetenschappelijke argument van ”Dat is niet waar”. Om daarna de vaccindissidente spreker te blijven interrumperen, of belachelijk te maken. Alles om de kritiek op vaccinatie geen stem te geven.
Veilige oplossingen
Al is in Nederland de Westerse patentgeneeskunde op dit moment (nog) de meest politiek correcte en verbreide benadering, er zijn nog tal van andere geneeswijzen en filosofieën die de mens op zijn levensweg kunnen bijstaan. Ieder individu heeft immers een eigen constitutie; de gedachte dat er één eenduidige methode om die tegemoet te treden, is niet reëel.
Homeopathie, uitgaande van de basisgedachte dat men het gelijke kan genezen met het gelijke, richt zich op het gehele lichaam, brengt dat van binnenuit weer in balans, zodat het zelfgenezend vermogen van het lichaam wordt hersteld. Het immuunsysteem kan dan worden verleid tot grotere en meer toegespitste activiteit, en de ziekte kan oplossen.
Met betrekking tot vaccinatie kan homeopathie tweezijdig worden ingezet, zowel therapeutisch als diagnostisch. Het herstellen van vaccinatieschade met de nosode (homeopathische verdunning) van een bepaald vaccin dient overigens uiterst behoedzaam te gebeuren, aangezien deze benadering de toxinen van het oorspronkelijk vaccin te snel uit de weefsels tevoorschijn kan lokken, en zo de betrokkene veel last bezorgen. [Arjen Pasma: het zgn. ‘ontstoren van de vaccinaties’ dient alleen onder strikte begeleiding van een deskundig homeopaat. Er is mijn ervaring dat dit ‘ontstoren’ niet zonder slag of stoot verloopt. Nogmaals, doe dit alleen onder begeleiding.]
Bij het doormaken van een natuurlijke kinderziekte kan homeopathie – indien nodig – het proces in veiliger banen leiden. Behalve ingeval van eenmaal aangerichte ernstige hersenbeschadigingen – en soms zelfs ook dan nog – kan veel van de door vaccinatie veroorzaakte disbalans in het lichaam worden hersteld. Wanneer een dergelijk specifiek gerichte homeopathische behandeling succesvol is, wijst dit vaccinatie als schuldige factor aan. De 170 jaar oude homeopathische grondgedachte van Hahnemann is in de loop van de tijd wel met enige ervaringsfeiten uitgebreid, maar de onderliggende principes ervan zijn nog steeds onverdund intact. Hetzelfde geldt voor de nog veel oudere gezondheidsbenaderingen als Ayurveda, Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM), en acupunctuur.
Vitamine C
Over het orthomoleculaire olifantengeweer L-ascorbinezuur valt een bibliotheek te vullen. Vitamine C is betrokken bij 325 processen in het menselijk lichaam, en daarmee een van de belangrijkste stoffen. Een essentiële stof zelfs, dat wil zeggen: het menselijk lichaam maakt zelf geen vitamine C aan, de stof moet dus van buitenaf komen – uit voeding of uit voedingsupplementen. Bij een gebrek aan vitamine C wordt het lichaam ziek, bij een geheel ontbreken ervan volgt de dood. Een orthomoleculaire dosis laat zich uitdrukken in grammen, niet in microgrammen. Beneden de 10 gram per dag is er bij volwassenen geen therapeutisch effect te verwachten! Soms is de benodigde dosis te hoog om door het maagdarmkanaal te kunnen worden verdragen, en moet de stof als natriumascorbaat intraveneus worden toegediend. Dat heeft de Amerikaanse arts Dr. Frederick Klenner zijn leven lang gedaan, telkens wanneer hij oog in oog stond met de meest uiteenlopende infectieziektes, vergiftigingen en insectenbeten. En altijd met succes. Zo ook rond 1940, toen hij de 60 patiëntjes van een polio-epidemie, van wie sommigen al verlammingsverschijnselen vertoonden, intraveneus megadoseringen vitamine C toediende en hen allemaal hielp te genezen – geheel en al zonder restverschijnselen… (www.orthomed.com).
Vitamine C zorgt ervoor dat een infectieziekte een natuurlijk verloop heeft, zonder de negatieve bij- of restverschijnselen, en met de opbrengst van een levenslange immuniteit.
De hierboven genoemde Dr. Viera Scheibner, de zeer in het oog springende, strijdbare wetenschapper die zich volledig heeft toegelegd op het onderzoeken en blootleggen van vaccinatieschade, kwam op haar zoektocht vitamine C onvermijdelijk tegen. Zelf is zij een fervent gebruikster van deze stof en al ontelbare malen heeft zij ouders de weg gewezen naar deze helende en soms zelfs levensreddende substantie. Uit haar ervaring citeer ik de volgende voorbeelden:
• Kinderen met kinkhoest zijn na een juiste (lees: orthomoleculaire) dosis van vitamine C binnen 24 uur van de voor deze ziekte zo kenmerkende en uitputtende blafhoest af. Doorbehandeling zorgt voor totale genezing, en tilt tegelijkertijd het algehele immuunsysteem naar een hoger niveau van werkzaamheid ten opzichte van andere ziekteverwekkers. Ware immuniteit dus!
• Hetzelfde geldt voor polio. De juiste dosering vitamine C zorgt ervoor dat de ziekte niet verder doorzet en de verlammingsverschijnselen achterwege blijven. Overigens kan polio er ook heel tam uitzien, en zich bijvoorbeeld uiten als slechts een fikse verkoudheid. De ziekte geeft lang in niet alle gevallen de verlammingsverschijnselen waarvan het op de regie van de angst voortgedreven vaccinatie-evangelie zich te pas en te onpas van bedient.
• Een baby met een bacteriële meningitis, die in het ziekenhuis na de vruchteloze behandelingen met een heel scala aan antibiotica ten dode leek opgeschreven en daarom van de levensverlengende apparatuur zou worden afgekoppeld, kreeg in plaats daarvan op advies van Dr Scheibner intraveneus vitamine C toegediend. Enige tijd later kon dit kind gezond en wel het ziekenhuis verlaten. Op de vraag van de vader van deze baby aan de behandelend ziekenhuisarts, of hij bij een volgend meningitisgeval deze vitamine C behandeling zou toepassen, antwoordde deze laatste ontkennend…
• Ook de ziekte van Pfeiffer – de klierkoortsziekte mononucleose, vaak een gevolg van een (pokken)vaccin – is met behulp van vitamine C zeer goed te behandelen. Het gaat hier om het Epstein Barr virus (EBV, vaak een vaccincontaminant). Een virus is nimmer met antibiotica te bestrijden. Een zeer effectvolle manier om deze ziekte het hoofd te bieden, is daarom om de antivirale werking van het lichaam op te wekken, door de patiënt onder leiding van een goed opgeleide orthomoleculaire arts of therapeut tot darmtolerantie vitamine C te laten innemen. Belangrijk is wel om daarbij – in samenwerking met de huisarts(!) – met bloedonderzoek voortdurend controle op het virus te houden. Koorts is bij virusinfecties overigens een natuurlijke reactie van het lichaam om het virus geen kans te geven zich te vermeerderen.
Ayurveda en antroposofie
De oeroude Indiase geneeskunst van de Ayurveda is een ander beproefd voorbeeld van de vele manieren die de mens heeft gevonden om de weg tussen wieg en graf zo gezond mogelijk af te leggen. Ook in dit gezondheidsbewustzijn staat de individuele mens centraal. Men werkt er, net als in de homeopathie, met het indelen van mensen in een aantal typeringen, echter met dien verstande dat de onderverdeling die daarbinnen weer kan worden gemaakt, in nog grotere mate fijnzinnig, individueel en aan het moment gekoppeld is. Therapeutisch werkt de Ayurveda met het principe van het tegendeel, warm brengt koud in balans, zoals vocht dat doet met droogte, etc. Iemand die redelijk in balans is, heeft van het doorlopen van een infectieziekte niets te vrezen. Het vuur van de koorts dient slechts als middel om die balans te verbeteren.
Hoewel het te ver voert om in dit kader alle alternatieve benaderingen te belichten, verdient ook de antroposofie zeker te worden vermeld. Binnen deze filosofie heeft men op dit terrein veel werk verzet. De initiatiegedachte achter kinderziektes – kinderziekten als stappen van geestelijke ontwikkeling, is geheel in de lijn van deze opvattingen.
Aangeboren wijsheid
De natuur gehoorzaamt aan de wetten van het universum. Natuurlijke ziektes zijn er vanwege een reden. Kinderziektes zijn een natuurlijke manier om het immuunsysteem van het kind in zijn geheel te versterken als voorbereiding op het latere leven. Daarnaast biedt het doormaken van een natuurlijke kinderziekte het kind de gelegenheid tot een groeistoot op lichamelijk, zowel als op mentaal en psychisch gebied. Voor wie goed kijkt, laten kinderziektes zich zien als een soort initiatie, ze zijn er in het belang van het kind, voor de korte en langere termijn.
Andere positieve gevolgen van het doormaken van kinderziekten zijn onder meer dat vrouwen, die als kind de bof hebben doorgemaakt, een aantoonbaar kleinere kans op eierstokkanker hebben. Door het hebben gehad van mazelen, kan men op latere leeftijd meer resistentie blijken te hebben tegen degeneratieve ziekten als kanker, bot-, kraakbeen- en huidziekten.
In het relatief zeldzame geval dat een kinderziekte ongehoord fel verloopt, kunnen (intraveneuze) vitamine C en geneeswijzen als homeopathie en Ayurveda dat proces veilig ondersteunen, zonder de werking en het initiatie-effect ervan weg te nemen.
Erfgoed
Inentingen tegen mazelen, rode hond en bof ontnemen een kind een onvervangbaar deel van zijn erfgoed. Voor een volwassene dient een infectieziekte eveneens om het immuunsysteem een extra stimulans te geven, zodat men zich voor erger kan behoeden.
Wanneer een ouder voor zichzelf en/of voor zijn kinderen vaccinatie afwijst, hoe is er dan bescherming te creëren tegen de aanslagen die ziektekiemen en andere organismen en gebeurtenissen in de loop van het leven op de desbetreffende immuunsystemen doen? Een goede gezondheid begint met een immuunsysteem dat optimaal functioneert.
Dit wordt verkregen via de juiste voeding: door het gebruik van zoveel mogelijk onbewerkte voedingsproducten, en door het vermijden van suiker, suikervervangers, geur-, kleur-, en smaakstoffen (E-nummers), chips, MacDonald’s, Coca Cola etc. En vervolgens door een harmonieuze leefwijze en mentale instelling (ook in dit verband is borstvoeding voor baby’s van doorslaggevend belang).
Algemeen gezegd betekent dit dat men zijn persoonlijke mentale en fysieke gezondheid integraal binnen de eigen verantwoordelijkheid plaatst en dat men gehoorzaamt aan de wetten van de natuur.
Tot slot
Vaccinatie is een uitmuntend voorbeeld van wat ongehoorzaamheid aan die basiswetten, en het niet vertrouwen op de ingeboren wijsheid van het lichaam, teweeg kan brengen.
Hippocrates zei “Primum non nocere”, ofwel: “Allereerst: geen schade aanrichten”. Vaccinatie is hiermee in regelrechte tegenspraak. De inmiddels meer dan 100.000 pagina’s medische literatuur die daarvan het bewijs vormen, zijn dankzij Dr. Viera Scheibner’s boeken nu binnen het bereik van zowel artsen als ouders.
Nawoord van de auteur
Wanneer ik alle informatie die ik de afgelopen 25 jaar heb verzameld, naast elkaar leg, past de praktijk van vaccinatie in een uiterst grimmig totaalbeeld. Daarin is niets hoe ons wordt geserveerd dat het is.
Vanuit het standpunt van de gezondheid van onze kinderen, zijn vaccinaties zijn niet veilig, en ook niet effectief. Vanuit het standpunt dat de wereldbevolking vanuit vaccinaties kan worden aangestuurd, beheerst en beperkt, zijn vaccinaties uiterst effectief (Dr. Stanley Monteith, None dare call it genocide, www.radioliberty.com/nlov04.html)
Literatuur
– Dr Viera Scheibner – Vaccination. 100 Years of Orthodox Research shows that Vaccines represent a Medical Assault on the Immune System”. ISBN 0 646 15124 X.
– Dr Viera Scheibner – Behavioural Problems in Childhood – the Link with Vaccination. ISBN 0.9578007.0.3.
– Dr Guylaine Lanctôt – The Medical Mafia – how to get out of it alive and take back your health and wealth.
– Leonard Horowitz – Emerging Viruses, Aids and Ebola. ISBN 0.923550.12.7, www.tetrahedron.org.
– DL Röver – Gardasil, recombinant humaan papilloma virus vaccin – Connecting the dots, A&A 2007/5 en 6.
– DL Röver – Knutselvoedsel en vloekvoer – Jeffrey Bland’s wetenschappelijk weg terug uit de desastreuze dynamiek van de moderne ’voeding’, A&A 2007/5.
– Selma Timmer, Désirée Röver – “Ortho”- artikelen in de nrs 2, 3 en 4 van 1997. Tel. 0315 695211.
– Diane Broeckhoven – Is het middel erger dan de kwaaltjes? Interview met Viera Scheibner. Onkruid juli/aug 1997.
– Drs Tinus Smits – Het Post-Vaccinaal Syndroom. Waalre. Smits-van Hove, 1996. ISBN 90-803326-1-5.
– Ronald van Vierzen – De zonen van Hippokrates. ISBN 90 6556 1137.
– Leon Chaitow – Vaccinatie en immunisatie. Gevaren, misvattingen en alternatieven – ISBN 90 202 5267 4.
– Harris Coulter, Barbara Loe Fisher – A shot in the Dark.
– Harris Coulter – Vaccination, Social Violence and Criminality, the Medical Assault on the American Brain.
– Wolfgang Goebel & Michaela Glöckler – Kinderspreekuur – Christofoor, ISBN 90 6238 269 X.
– Dr Robert S. Mendelsohn – How to raise a healthy child… in spite of your doctor.
– Dr Gerhard Buchwald – Impfen. Das Geschäft mit der Angst.
– Simone Delarue – Vaccination ~ Protection: Mythe ou Réalité?
– F. en S. Delarue – La rançon des Vaccinations.
– Hans Ruesch – Die Pharma Story, Der Grosse Schwindel.
– Trevor Gunn – Mass Immunisation. A point in Question.
– Whiteman, T. Hypercoagulable States, Hematol. Oncol. Clin. North Am.-Apr-2000;14(2): 355-77.
Marshall, John C. MD, FRCSC. Inflammation, coagulopathy and the pathogenesis of multiple organ dysfunction syndrome, Crit Care Med. Vol. 29; 7. July, 2001;
– Dr. Russell L. Blaylock, Health and Nutrition Secrets, ISBN 0.929173.48.1, www.russellblaylockmd.com;
Realiseert u zich dat…
… vaccinaties in Nederland niet verplicht zijn?
… vaccinaties niet alleen ineffectief, maar zelfs ronduit gevaarlijk zijn?
… het kinkhoestvaccin bij laboratoriumdieren wordt gebruikt om hersenontstekingen te veroorzaken?
… in geen enkel officieel onderzoek staat vermeld dat vaccinatie oorzaak nummer één van wiegendood is?
… infectieziekten waartegen wordt gevaccineerd al op hun retour waren, lang voordat welk vaccin dan ook werd toegepast?
… de beste manier om niet ziek te worden is: goede voeding, voldoende rust, een evenwichtige geest, vitaminen (C!), mineralen etc.?
… gevaccineerde moeders via de placenta aan hun baby geen, of onvoldoende immuniteit doorgeven?
… er nog nooit een epidemie is geweest die uitsluitend een niet-gevaccineerde groep betrof?
… mazelen, bof en rode hond natuurlijke en onontbeerlijke ontwikkelingsstappen zijn in de geestelijke en lichamelijke groei en ontwikkeling van kinderen?
… kinderziekten (maar ook griep) dienen om van het immuunsysteem te versterken?
… er tegelijk met elk vaccin ook gevaarlijke verontreinigingen diep het lichaam worden binnengebracht, zoals: aluminiumfosfaat, formaldehyde, restanten van dierlijke cultuurbodems — met daarin behalve vreemde, dierlijke eiwitten en RNA en DNA, ook onder meer talloze onbekende virussen en bacteriën?
… dat zowel de gifstoffen, als deze bacteriën en virussen vanuit de dierlijke cultuurbodems, via de vaccins de kans hebben vitale organen direct aan te tasten?
… vaccinaties de ontvanger juist ontvankelijk maken voor de betreffende ziekte?
… kinderen na vaccinaties door immuunsuppressie vaak terechtkomen in een eindeloze cirkelgang van loopneuzen, verkoudheden, ooraandoeningen (buisjes!), allergieën, eczeem en astma etc.?
… gevaccineerden — ook al hebben ze zelf geen verschijnselen — de desbetreffende ziekte juist kunnen overbrengen?
… “epidemieën” van b.v. polio of kinkhoest veelal tot zo’n 70% in gevaccineerden plaatsvinden?
… dat deze poliogevallen vaak voortkomen uit besmetting door gevaccineerden, zoals onlangs weer in Nigeria?
… vaccinatie vandaag de dag in de VS de enige oorzaak van polio is omdat de polio-stam waardoor men ziek wordt, rechtstreeks uit het laboratorium afkomstig is?
… vaccinatie nummer één oorzaak is voor wiegendood (SIDS)?
… het serum van wiegendoodbaby’s zo giftig is dat de allerkleinste hoeveelheid ervan, dodelijk is voor de muizen bij wie het werd ingespoten?
… vaccinaties op de lange termijn grote gevolgen kunnen hebben: MS, ME, kanker, Aids, autisme, dyslexie, astma, allergie, etc.?
… de uit apencellen afkomstige kankerverwekkende virusverontreiniging SV40 in de poliovaccins van de jaren rond 1950 nu wordt aangetroffen in de hersentumoren van volwassen Amerikanen?
… het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) vaccins niet alleen ontwikkelt, maar ook produceert, verkoopt, er de meldingen van de negatieve bijwerkingen van moet inventariseren en beoordelen… en tot slot adviesorgaan van de overheid is?
… de meldingen van negatieve bijwerkingen die bij het RIVM binnenkomen slechts een flinterdun sneeuwlaagje op het topje van de ijsberg zijn?
… het RIVM vanwege het ontbreken van een deugdelijke database lang niet in staat is geweest om wetenschappelijk verantwoorde uitspraken te doen over zaken als trends, verschuivingen, effectiviteit, en/of de werkelijke effecten van hun vaccins?
… de meeste artsen geen tijd hebben/nemen om de informatie van het RVP (Rijksvaccinatieprogramma) op waarde te beoordelen, en vanwege de hypnose ”Vaccinaties zijn veilig en effectief” vaak klakkeloos aan hun patiënten herhalen wat henzelf op de mouw werd gespeld?
… uit hun eigen rapportage overduidelijk blijkt dat het RIVM uitsluitend is geïnteresseerd in het goed laten functioneren van het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) omwille van het kunnen realiseren van de vermeende kudde-immuniteit bij een 95% vaccinatiegraad?
… het RIVM consultatiebureauartsen actief ontmoedigt om ouders ’te veel’ over de negatieve effecten van vaccins te vertellen?
… het poliovaccin werd gekweekt op gemalen apennieren en dat van daaruit aids de wereld is binnengekomen?
… het toedienen van een griepvaccin aan (demente) bejaarden meer dan eens een vorm van verkapte actieve euthanasie is?
… dat artsen zichzelf en hun kinderen vaker niet, dan wel vaccineren?
… dat artsen in Frankrijk massaal het Hepatitis B vaccin hebben geweigerd?
… dat de Franse militairen, zonder enig vaccin de Golfoorlog ingegaan, daarvan gezond thuiskwamen – in tegenstelling tot hun verplicht geprikte Britse en Amerikaanse collega’s, voor wie de term Gulf War Syndrome moest worden uitgevonden…
… deze historie zich herhaalt met de (Nederlandse) militairen, ingezet in Bush’s laatste hersenspinsel, Irak?…
… de wetenschapper die dat aan de kaak stelde, Nobelprijs genomineerde kankeronderzoeker professor Garth Nicolson, zijn openhartigheid moest bekopen met herhaalde aanslagen op zijn leven en dat van zijn vrouw, de verwoesting van hun laboratorium en het uit de lucht verdwijnen van hun website (www.immed.org)…
… dat vaccins meer dan eens bewust worden misbruikt als vehikel voor nieuwe, uit biowar programma’s stammende ziekteverwekkers: vaccins voor Golfoorlog militairen met daarin de door de Amerikaanse overheid gepatenteerde mycoplasma fermentans incognitus (Mfi), of tetanusvaccins die human choriogonadotrophin hormone (HCG) bevatten, zodat vrouwen hun zwangerschappen nooit kunnen voldragen en in feite worden gesteriliseerd…
… dat Nobelprijs winnaar Betrand Russell (1872-1970) uitvoerig heeft beschreven hoe vaccins, met daarin kwik en andere hersenbeschadigende stoffen, een gedeeltelijke chemische lobotomie teweegbrengen – en daarmee een overlevende zombie bevolking…
… het Gardasil vaccin van Merck, dat claimt infectie met het human papilloma virus te voorkomen waardoor er geen baarmoederhalskanker kan ontstaan – meer dan vermoedelijk een verkapte sterilisatie agenda is…
Auteur: Désirée L. Röver ©1997, 2005, 2007.