In een artikel over ‘Cochrane Evidence Synthesis and Methods’ worden interne documenten van de farmaceutische industrie onderzocht, die voornamelijk zijn verkregen via rechtszaken. Uit het onderzoek blijkt dat de farmaceutische industrie talloze ‘strategieën’ gebruikt om onderzoek te corrumperen, regelgeving te omzeilen en te ondermijnen, consumenten te manipuleren en haar eigen belangen te beschermen.
Het onderzoek werd uitgevoerd door Marc-André Gagnon en Miaoran Dong van de Carleton University in Canada. De auteurs schrijven:
“De wetenschappelijke literatuur die interne documenten gebruikte, bevestigde de wijdverspreide invloed van bedrijven in de farmaceutische sector. Terwijl de academische literatuur interne documenten gebruikte die betrekking hadden op slechts een handvol producten, tonen onze onderzoeksresultaten, gebaseerd op ghostmanagementcategorieën, de mate van de invloed van bedrijven aan in alle geledingen van de farmaceutische markten, met name in klinisch onderzoek en klinische praktijk. Het stelt ons ook in staat om de conceptuele categorieën van ghost-management beter te verfijnen om de invloed van bedrijven en belangenverstrengeling beter in kaart te brengen.”
Het huidige onderzoek was gericht op het verzamelen en analyseren van wetenschappelijke artikelen die interne farmaceutische documenten gebruikten om beter te begrijpen hoe de invloed van bedrijven de farmaceutische sector beïnvloedt. Om dit doel te bereiken, zochten de auteurs in acht wetenschappelijke tijdschriftendatabases (Pubmed, Web of Science, PAIS Index, Business Source, CINAHL, ERIC, ProQuest Political Science Database en SCOPUS) naar artikelen die interne documenten van de farmaceutische industrie gebruikten om de spookmanagementstrategieën van de industrie beter te begrijpen. Het uiteindelijke onderzoek omvatte 37 (peer reviewed) collegiaal getoetste artikelen.
Uit de analyse van de artikelen bleek dat de farmaceutische industrie verschillende ghostmanagementstrategieën gebruikt. Spookbeheer is een systeem van processen achter de schermen waarmee de industrie onderzoekers, artsen en regelgevende instanties corrumpeert met geschenken en steekpenningen en bepaalt welk onderzoek wordt gefinancierd, welke wetenschappelijke tijdschriften mogen publiceren en hoe artsen enz. hun product presenteren.
Het huidige onderzoek onthult acht brede categorieën van ghost management waaronder: scientific capture, professional capture, regulatory capture, media capture, market capture, technological capture, civil society capture (verovering van de wetenschap, verovering van de professionals, verovering van de media, verovering van de markt, verovering van de techniek, verovering van het maatschappelijk leven)
Scientific capture was de meest geanalyseerde ghost management strategie in het huidige onderzoek. 28 van de 37 artikelen bespraken scientific capture. De auteurs splitsen deze categorie op in vijf strategieën die door de industrie worden gebruikt om de wetenschap te corrumperen voor winst. Ten eerste is ghostwriting een proces waarbij psy-professionals ermee instemmen dat de industrie onderzoek schrijft/publiceert onder hun naam. Ten tweede gebruikt de industrie haar invloed om te voorkomen dat negatieve bevindingen over haar producten gepubliceerd worden. Ten derde bagatelliseert de industrie negatieve resultaten in klinische onderzoeken. Ten vierde gebruiken klinische onderzoeken vaak een ontwerp dat bevooroordeeld is in de richting van positieve resultaten voor producten van de industrie. Ten slotte creëert de industrie belangenverstrengeling door geschenken/beloftes over werk/omkoping te geven aan onderzoekers en redacteuren van tijdschriften.
Professional capture was de volgende meest geanalyseerde categorie van ghost management. Het werd genoemd in 16 van de 37 artikelen die in het overzicht zijn opgenomen. De auteurs identificeren negen subcategorieën van professional capture:
• Farma benadert professionals met beloftes over titels (key opinion leader) en lucratieve spreekvergoedingen om haar producten te promoten.
• Medewerkers van de industrie gebruiken promotionele bijeenkomsten met professionals om de verkoop te verhogen
• Medewerkers van de industrie moedigen het off-label gebruik (het gebruik van medicijnen voor de behandeling van aandoeningen waarvoor geen bewijs van werkzaamheid bestaat) van hun producten aan.
• Onderzoek financieren
• Het produceren van klinisch onderwijs- en trainingsmateriaal dat bevooroordeeld is ten gunste van de producten van de industrie
• Adverteren bij professionals in de gezondheidszorg
• Belangenverstrengeling creëren in richtlijnen voor klinische praktijken
• Belangenverstrengeling creëren door middel van geschenken
• Belangenverstrengeling creëren door middel van steekpenningen
In zes artikelen werd regulatory capture besproken. De auteurs verdelen deze categorie in vier strategieën.
• Ten eerste, lobbyen met middelen uit de industrie om wetten te maken die de winst van de industrie maximaliseren.
• Ten tweede zet de farmaceutische industrie aan tot “zelfregulering”.
• Ten derde gebruikt de industrie geschenken, steekpenningen, etc. om belangenverstrengeling te creëren voor mensen die belast zijn met het reguleren van hun industrie.
• Ten vierde is er een draaideur waardoor regelgevers vaak lucratieve posities krijgen binnen de farmaceutische industrie in ruil voor het op de markt brengen van producten uit de industrie met minimaal toezicht.
Drie artikelen gaan over mediaverovering door de industrie via direct-to-consumer reclame en samenwerking met journalisten. In vier artikelen worden strategieën besproken om de markt te veroveren, zoals de farmaceutische industrie die haar middelen gebruikt om beslissingen over vergoedingen te beïnvloeden. Twee artikelen bespreken technologische overname in de zin van het strategisch patenteren van medicijnen om te voorkomen dat generieke geneesmiddelen op de markt komen. Vier artikelen bespreken ‘civil society capture’, waarbij de industrie patiëntenbelangengroepen financiert om de verkoop van hun product te verhogen. De laatste categorie die de auteurs identificeren, “andere”, omvat opzettelijke onwettige activiteiten door de industrie en het gebruik van intimidatietactieken om klokkenluiden te voorkomen.
De auteurs geven het voorbeeld van Zyprexa om de reikwijdte van het ghost management systeem van de industrie te illustreren. Eerst overtuigde de farmaceutische industrie beroepsbeoefenaars om agenten van de industrie “wetenschappelijke” artikelen te laten schrijven in hun naam, die reclame maakten voor Zyprexa en een “wetenschappelijk” verhaal gaven voor hun product. De industrie moedigde artsen aan om Zyprexa voor te schrijven voor aandoeningen waarvan niet bewezen was dat ze ermee behandeld konden worden. Eli Lilly, het bedrijf dat Zyprexa produceert, verborg schadelijke onderzoeksgegevens over haar product en verdraaide negatieve testresultaten. Verkoopvertegenwoordigers gebruikten psychologische profielen van artsen om “belangrijke opinieleiders” te vinden die ze konden manipuleren om reclame te maken voor hun medicijn. Eli Lilly gebruikte ook haar invloed om bevooroordeelde educatie en klinische praktijkrichtlijnen voor artsen rond haar product te creëren.
De auteurs melden verschillende beperkingen van het huidige werk. De artikelen waren beperkt tot ‘peer reviewed’ wetenschappelijke artikelen (met collegiale toetsing). Onderzoeksjournalistiek en rechtszaken zouden inzicht kunnen geven in de strategieën van de industrie voor het magagen van ghostwriters. Het huidige onderzoek omvat niet de openbaarmaking van documenten uit 2022 van de industrie met betrekking tot door de industrie geproduceerde opiaten. De auteurs hebben interne documenten niet rechtstreeks geanalyseerd. Tot slot zijn alle artikelen in het onderzoek in het Engels gepubliceerd, waardoor mogelijk strategieën ontbreken die in niet-Engelse publicaties worden belicht.
Eerder onderzoek heeft het systeem van “spookbeheer” aan het licht gebracht dat de industrie gebruikt om haar medicijnen te verkopen ten koste van de volksgezondheid, inclusief het “ghostwriting” van artikelen na het veroordelen van deze werkwijze. Daarnaast gebruikt de farmaceutische industrie haar middelen om invloed te kopen in het hele medische veld, waardoor belangenconflicten ontstaan in medisch onderzoek, leerboeken en belangrijke medische tijdschriften. Onderzoek heeft ook aangetoond dat de industrie haar producten op onethische wijze op de markt brengt door middel van bevooroordeelde medische trainingen, waarbij artsen worden aangemoedigd om geneesmiddelen uit de industrie voor te schrijven zonder de gevolgen in overweging te nemen.
Regelgevende instanties zoals de FDA werken vaak samen met de industrie die ze zogenaamd reguleren om potentieel gevaarlijke, ineffectieve medicijnen snel op de markt te brengen. De FDA gebruikt samen met de industrie maffia tactieken om klokkenluiders de mond te snoeren. Onderzoek heeft ook aangetoond dat regelgevers vaak lucratieve posities binnen de farmaceutische industrie accepteren nadat ze medicijnen waarvan de werking dubieus was hebben goedgekeurd.
Klinische onderzoeken worden vaak gecorrumpeerd door geld uit de industrie, een fenomeen dat sponsor bias wordt genoemd. Bovendien bleek uit een onderzoek dat minder dan de helft van de klinische proeven zich houdt aan de wetten die hen verplichten om de resultaten van het onderzoek nauwkeurig te rapporteren.
Bron artikel: Internal Pharma Documents Reveal Strategies Used to Corrupt the Medical Field by Richard Sears
Vertaling: Door Frankema