Het onderstaande artikel is een vertaling van: ‘Klaus Schwab and his great fascist reset’. Het is een lang artikel en een helder overzicht dat ons kan inspireren om verzet te bieden.
Klaus Schwab en zijn grote fascistische reset
Klaus Schwab, geboren in Ravensburg in 1938, is een kind van Adolf Hitler’s Duitsland; een politiestaat regime gebouwd op angst en geweld, op hersenspoeling en controle, op propaganda en leugens, op industrialisatie en eugenetica, op ontmenselijking en “desinfectie”, op een huiveringwekkende en grandioze visie van een “nieuwe orde” die duizend jaar zou duren.
Schwab heeft zijn leven gewijd aan het opnieuw uitvinden van die nachtmerrie en aan zijn pogingen om deze niet alleen voor Duitsland, maar voor de hele wereld een werkelijkheid te laten worden.
Erger nog, zoals zijn eigen woorden keer op keer bevestigen, is zijn technocratische fascistische visie ook een verwrongen trans-humanistische visie. Een visie die mensen en machines zal doen samensmelten in “merkwaardige mengsels van digitaal en analoog leven”, die ons lichaam zal besmetten met “Smart Dust”, en waarin de politie blijkbaar in staat zal zijn onze hersenen te lezen.
En, zoals we zullen zien, gebruiken hij en zijn handlangers de Covid-19 crisis om democratische verantwoording te omzeilen, om oppositie te overstemmen, om hun agenda te versnellen en deze tegen onze wil op te leggen aan de rest van de mensheid in wat hij een “2004 door Israël aan hem werd toegekend.
Maar het fascisme van de 21e eeuw heeft andere politieke vormen gevonden om zijn kernproject voort te zetten, namelijk het aanpassen van de mensheid aan het kapitalisme met overduidelijk autoritaire middelen.
Dit nieuwe fascisme wordt vandaag de dag aangeprezen onder het mom van global governance, bioveiligheid, het “Nieuwe Normaal”, de “New Deal for Nature” en de “Vierde Industriële Revolutie”.
Schwab, de tachtigjarige stichter en uitvoerend voorzitter van het Wereld Economisch Forum, zit in het centrum van deze matrix als een spin in een reusachtig web.
Het oorspronkelijke fascistische project, in Italië en Duitsland, draaide om een samensmelting van staat en bedrijfsleven.
Terwijl het communisme de overname van het bedrijfsleven en de industrie door de overheid beoogt die – theoretisch! – handelt in het belang van het volk, ging het in het fascisme erom de staat te gebruiken om de belangen van de rijke elite te beschermen en te bevorderen.
Schwab zette deze benadering voort, ontdaan van de term nazi, na de Tweede wereld oorlog, toen hij in 1971 het European Management Forum oprichtte dat jaarlijkse bijeenkomsten hield in Davos in Zwitserland.
Hier promootte hij zijn ideologie van het “stakeholder” kapitalisme, waarbij ondernemingen nauwer met de overheid gingen samenwerken.
“Stakeholderkapitalisme” wordt door het zakenblad Forbes omschreven als “het idee dat een bedrijf zich richt op het voldoen aan de behoeften van al zijn belanghebbenden: klanten, werknemers, partners, de gemeenschap en de samenleving als geheel”.
Zelfs in de context van een bepaald bedrijf is het steevast een leeg etiket. Zoals het Forbes artikel opmerkt, betekent het eigenlijk alleen dat “bedrijven privé geld kunnen blijven doorschuiven naar hun aandeelhouders en leidinggevenden, terwijl ze publiekelijk een façade van uitmuntende sociale gevoeligheid en voorbeeldig altruïsme ophouden”.
Maar in een algemene sociale context is het stakeholder-concept zelfs nog geniepiger, omdat het elk idee van democratie en heerschappij door het volk overboord gooit ten gunste van heerschappij door bedrijfsbelangen.
De samenleving wordt niet langer beschouwd als een levende gemeenschap, maar als een bedrijf waarvan het opleveren van winst het enige geldige doel is van menselijke activiteit.
Schwab zette deze agenda reeds uiteen in 1971, in zijn boek ‘Moderne Unternehmensführung im Maschinenbau’ (Moderne bedrijfsleiding in de machinebouw), waarin zijn gebruik van de term “belanghebbenden” (die Interessenten) mensen effectief herdefinieerde: niet als burgers, vrije individuen of leden van gemeenschappen, maar als secundaire deelnemers aan een massale commerciële onderneming.
Het doel van ieders leven was “het bereiken van groei en welvaart op de lange termijn” voor de onderneming – met andere woorden, het beschermen en vergroten van de rijkdom van de kapitalistische elite.
Dit alles werd nog duidelijker in 1987, toen Schwab zijn Europees Management Forum omdoopte tot het Wereld Economisch Forum.
Het WEF beschrijft zichzelf op zijn eigen website als “het mondiale platform voor publiek-private samenwerking” met medewerking van bewonderaars die beschrijven hoe het “partnerschappen creëert tussen zakenmensen, politici, intellectuelen en andere leiders van de samenleving om “belangrijke kwesties op de mondiale agenda te definiëren, te bespreken en vooruit te helpen”.
De “partnerschappen” die het WEF tot stand brengt, zijn erop gericht om de democratie te vervangen door een mondiaal leiderschap van zelfgekozen en ongekozen individuen, wiens taak het niet is om het publiek te dienen, maar om de heerschappij van de 1% op te leggen aan dat publiek, met zo weinig mogelijk inmenging van de 99%.
In de boeken die Schwab schrijft voor het publiek, drukt hij zich uit in de twee-gezichten clichés van corporate spin en greenwashing.
Dezelfde holle frasen worden keer op keer opgedist. In ‘Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World’ heeft Schwab het over “het samensmelten van stakeholders en de verdeling van voordelen” en over “duurzame en inclusieve partnerschappen” die ons allen naar een “inclusieve, duurzame en welvarende toekomst” zullen leiden! (1)
Achter deze opschepperij gaan winst en uitbuiting schuil, de echte drijfveer achter zijn “stakeholder-kapitalisme”, dat hij nog steeds meedogenloos promootte op de conferentie van het WEF in Davos in 2020.
Zo schrijft Schwab in zijn boek ‘The Fourth Industrial Revolution’ uit 2016 over de Uberisering (o.a. digitalisering) van werk en de daaruit voortvloeiende voordelen voor bedrijven, met name snelgroeiende start-ups in de digitale economie: “Aangezien menselijke cloudplatforms werknemers als zelfstandigen classificeren, zijn ze – voorlopig – vrij van de verplichting om minimumlonen, werkgeversbelastingen en sociale uitkeringen te betalen.” (2)
Dezelfde kapitalistische ongevoeligheid komt naar voren in zijn houding tegenover mensen die het einde van hun werkende leven naderen en toe zijn aan een welverdiende rust: “Vergrijzing is een economische uitdaging, want tenzij de pensioengerechtigde leeftijd drastisch wordt verhoogd – zodat oudere leden van de samenleving kunnen blijven bijdragen aan de beroepsbevolking wat economische voordelen biedt – daalt de bevolking in de werkende leeftijd op hetzelfde moment dat het percentage afhankelijke ouderen toeneemt”. (3)
Alles in deze wereld wordt gereduceerd tot economische uitdagingen, economische imperatieven en economische voordelen voor de heersende kapitalistische klasse.
De mythe van de vooruitgang is lang door de 1% gebruikt om de mensen over te halen de technologieën te aanvaarden die ontworpen zijn om ons uit te buiten en te controleren. En Schwab speelt hierop in wanneer hij verklaart dat “de Vierde Industriële Revolutie een belangrijke bron van hoop vertegenwoordigt voor het voortzetten van de stijging in menselijke ontwikkeling die heeft geresulteerd in dramatische verhogingen van de levenskwaliteit voor miljarden mensen sinds 1800”. (4)
Hij voegt enthousiast toe: “De vierde industriële revolutie is een nieuw hoofdstuk in de menselijke ontwikkeling, vergelijkbaar met de eerste, tweede en derde industriële revolutie, en opnieuw aangedreven door de toenemende beschikbaarheid en interactie van een reeks buitengewone technologieën”. (5)
Maar hij is zich er terdege van bewust dat technologie niet ideologisch neutraal is, zoals sommigen graag beweren. Technologieën en samenlevingen geven elkaar vorm, zegt hij. “Technologieën zijn immers verweven met hoe wij dingen weten, hoe wij beslissingen nemen en hoe wij over onszelf en elkaar denken. Ze zijn verbonden met onze identiteiten, wereldbeelden en mogelijke toekomsten. Van nucleaire technologieën tot de ruimtewedloop, smartphones, sociale media, auto’s, geneeskunde en infrastructuur maakt de betekenis van technologieën ze politiek. Zelfs het concept van een ‘ontwikkelde’ natie berust impliciet op het accepteren van technologieën en wat ze voor ons betekenen, economisch en sociaal”. (6)
Technologie is voor de kapitalisten erachter nooit een kwestie van sociaal goed geweest, maar louter van winst, en Schwab maakt heel duidelijk dat dit ook geldt voor zijn Vierde Industriële Revolutie.
Hij legt uit: “De technologieën van de Vierde Industriële Revolutie zijn werkelijk ontwrichtend – ze gooien bestaande manieren van waarnemen, berekenen, organiseren, handelen en leveren overhoop. Zij vertegenwoordigen geheel nieuwe manieren om waarde te creëren voor organisaties en burgers”. (7)
In het geval dat de betekenis van “waarde creëren” niet duidelijk was, geeft hij enkele voorbeelden: “Drones vertegenwoordigen een nieuw type kostenbesparende werknemer die onder ons werkt en taken uitvoert waarvoor vroeger echte mensen nodig waren”. (8) En “het gebruik van steeds slimmere algoritmen breidt de productiviteit van werknemers snel uit – bijvoorbeeld bij het gebruik van chatbots om ‘live chat’-ondersteuning voor klantinteracties te vergroten (en in toenemende mate te vervangen)”. (9)
Schwab gaat in ‘The Fourth Industrial Revolution’ wat dieper in op de kostenbesparende, winstverhogende wonderen van zijn brave new world.
Hij legt uit: “Eerder dan de meesten verwachten, kan het werk van uiteenlopende beroepen als advocaten, financiële analisten, artsen, journalisten, accountants, verzekeringsassuradeuren of bibliothecarissen geheel of gedeeltelijk worden geautomatiseerd.
“De technologie gaat zo snel dat Kristian Hammond, medeoprichter van Narrative Science, een bedrijf dat gespecialiseerd is in het automatisch genereren van verhalen, voorspelt dat tegen het midden van de jaren 2020 90% van het nieuws gegenereerd zou kunnen worden door een algoritme, het meeste zonder enige vorm van menselijke tussenkomst (afgezien van het ontwerp van het algoritme natuurlijk)”. (10)
Het is deze economische noodzaak die Schwab’s enthousiasme verklaart voor “een revolutie die de manier waarop we leven, werken en met elkaar omgaan fundamenteel verandert”. (11)
Schwab is lyrisch over de 4IR, die volgens hem “anders is dan alles wat de mensheid ooit heeft meegemaakt”. (12)
Hij ratelt: “Denk aan de onbeperkte mogelijkheden van het hebben van miljarden mensen verbonden door mobiele apparaten, die aanleiding geven tot ongekende dataverwerking, opslagmogelijkheden en toegang tot kennis. Of denk aan de duizelingwekkende samenloop van opkomende technologische doorbraken op uiteenlopende gebieden als kunstmatige intelligentie (AI), robotica, het internet van dingen (IoT), autonome voertuigen, 3D-printen, nanotechnologie, biotechnologie, materiaalwetenschap, energieopslag en quantumcomputing, om er maar een paar te noemen. Veel van deze innovaties staan nog in de kinderschoenen, maar bereiken nu al een keerpunt in hun ontwikkeling omdat zij op elkaar voortbouwen en elkaar versterken in een samensmelting van technologieën in de fysieke, digitale en biologische wereld”. (13)
Hij kijkt ook uit naar meer online-onderwijs, met “het gebruik van virtuele- en augmented (verbeterde) reality” om “de onderwijsresultaten drastisch te verbeteren” (14), naar sensoren “die worden geïnstalleerd in huizen, kleding en accessoires, steden, vervoers- en energienetwerken” (15) en naar “smart cities” (slimme steden), met hun o zo belangrijke “dataplatforms”. (16)
“Alle dingen zullen slim zijn en verbonden met het internet”, zegt Schwab, en dit zal zich uitstrekken tot dieren, aangezien “in vee sensoren met elkaar kunnen communiceren via een mobiel telefoonnetwerk”. (17)
Hij houdt van het idee van “slimme celfabrieken” die “de versnelde generatie van vaccins” (18) en “big-data technologieën” mogelijk zouden kunnen maken. (19)
Deze, zo verzekert hij ons, zullen “nieuwe en innovatieve manieren opleveren om burgers en klanten van dienst te zijn”. (20) En we zullen moeten ophouden met bezwaar maken tegen bedrijven die profiteren van het benutten en verkopen van informatie over elk aspect van ons persoonlijke leven.
“Vertrouwen stellen in de gegevens en algoritmen die worden gebruikt om beslissingen te nemen, zal van vitaal belang zijn,” benadrukt Schwab. “Bezorgdheid van de burger over privacy en het vaststellen van verantwoordingsplicht in zakelijke en juridische structuren zal aanpassingen in het denken vereisen.” (21)
Aan het eind van de dag is het duidelijk dat al deze technologische opwinding puur draait om winst, of “waarde” zoals Schwab het verkiest te noemen in zijn 21e eeuwse zakelijke, nieuwe taalgebruik.
De blockchain-technologie zal dus fantastisch zijn en “een explosie van verhandelbare activa teweegbrengen, aangezien allerlei vormen van waarde-uitwisseling op de
Het gebruik van gedistribueerde grootboek-technologie, voegt Schwab eraan toe, “zou de drijvende kracht kunnen zijn achter massale stromen van waarde in digitale producten en diensten, door veilige digitale identiteiten te verschaffen die nieuwe markten toegankelijk kunnen maken voor iedereen die op het internet is aangesloten”. (23)
In het algemeen is het belang van de 4IR voor de heersende zakelijke elite dat het “geheel nieuwe bronnen van waarde zal creëren” (24) en “aanleiding zal geven tot ecosystemen van waarde-creatie die onmogelijk zijn voor te stellen met een mentaliteit die is blijven steken in de derde industriële revolutie”. (25)
De technologieën van de 4IR, uitgerold via 5G, vormen ongekende bedreigingen voor onze vrijheid zoals Schwab toegeeft: “De instrumenten van de vierde industriële revolutie maken nieuwe vormen van toezicht en andere controlemiddelen mogelijk die ingaan tegen gezonde, open samenlevingen”. (26)
Maar dat weerhoudt hem er niet van om ze in een positief daglicht te presenteren, zoals wanneer hij verklaart dat “de openbare criminaliteit waarschijnlijk zal afnemen door het gebruik van sensoren, camera’s, AI en gezichtsherkenningssoftware”. (27)
Hij beschrijft met genoegen hoe deze technologieën “kunnen binnendringen in de tot dan toe privéruimte van onze geest, hoe ze onze gedachten kunnen lezen, en ons gedrag kunnen beïnvloeden”. (28)
Schwab voorspelt: “Naarmate de mogelijkheden op dit gebied verbeteren, zal de verleiding voor rechtshandhavingsinstanties en rechtbanken toenemen om technieken te gebruiken om de waarschijnlijkheid van criminele activiteiten vast te stellen, om schuld te beoordelen of mogelijk zelfs herinneringen rechtstreeks uit de hersenen van mensen op te halen. Zelfs het overschrijden van een landsgrens zou op een dag gepaard kunnen gaan met een gedetailleerde hersenscan om het veiligheidsrisico van een individu te beoordelen”. (29)
Er zijn momenten waarop de WEF-chef zich laat meeslepen door zijn passie voor een sciencefiction-toekomst waarin “menselijke ruimtereizen over lange afstand en kernfusie gemeengoed zijn” (30) en waarin “het volgende trendy bedrijfsmodel” zou kunnen inhouden dat iemand “de toegang tot zijn of haar gedachten ruilt voor de tijdbesparende optie om een bericht op sociale media met alleen gedachten te typen”. (31)
Praten over “ruimtetoerisme” onder de titel “De vierde industriële revolutie en de laatste grens” (32) is bijna grappig, net als zijn suggestie dat “een wereld vol drones een wereld vol mogelijkheden biedt”. (33)
Maar des te verder de lezer zich in de wereld van Schwabs boeken verdiept, des te minder grappig het allemaal is.
De waarheid is dat deze zeer invloedrijke figuur, in het centrum van de nieuwe wereldorde die momenteel wordt geïnstalleerd, een regelrechte transhumanist is die droomt van het einde van natuurlijk gezond menselijk leven en gemeenschap.
Schwab herhaalt deze boodschap keer op keer, alsof hij er zeker van wil zijn dat we naar behoren gewaarschuwd zijn.
“De verbijsterende innovaties die door de vierde industriële revolutie op gang zijn gebracht, van biotechnologie tot AI, herdefiniëren wat het betekent om mens te zijn,” (34) schrijft hij.
“De toekomst zal ons begrip van wat het betekent om mens te zijn op de proef stellen, zowel vanuit biologisch als vanuit sociaal oogpunt”. (35)
“Nu al dwingt de vooruitgang in neurotechnologieën en biotechnologieën ons om ons af te vragen wat het betekent om mens te zijn”. (36)
In ‘Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution’ zet hij het nog eens op een rijtje: “De technologieën van de vierde industriële revolutie zullen niet ophouden deel uit te maken van de fysieke wereld om ons heen – ze zullen deel van ons worden. Sommigen van ons hebben zelfs al het gevoel dat onze smartphones een verlengstuk van onszelf zijn geworden. De externe apparaten van vandaag – van draagbare computers tot virtual reality headsets – zullen vrijwel zeker implanteerbaar worden in ons lichaam en in onze hersenen. Exo-skeletten en protheses zullen onze fysieke kracht vergroten, terwijl de vooruitgang in neurotechnologie onze cognitieve vermogens zal verbeteren. We zullen beter in staat zijn onze eigen genen, en die van onze kinderen, te manipuleren. Deze ontwikkelingen roepen diepgaande vragen op: Waar trekken we de grens tussen mens en machine? Wat betekent het om mens te zijn?” (37)
Een heel deel van dit boek is gewijd aan het thema “Altering the Human Being”. Hier kwijlt hij over “het vermogen van nieuwe technologieën om letterlijk deel van ons te worden” en beroept hij zich op een cyborg-toekomst waarin sprake is van “merkwaardige mengvormen van digitaal en analoog leven die onze menselijke aard zullen herdefiniëren”. (38)
Hij schrijft: “Deze technologieën zullen binnen onze eigen biologie opereren en veranderen hoe wij met de wereld omgaan. Ze zijn in staat de grenzen tussen lichaam en geest te overschrijden, onze fysieke mogelijkheden te vergroten en zelfs een blijvende invloed op het leven zelf te hebben”. (39)
Geen overtreding lijkt te ver te gaan voor Schwab, die droomt van “actieve implanteerbare microchips die de huidbarrière van ons lichaam doorbreken”, “slimme tatoeages”, “biologisch computergebruik” en “op maat ontworpen organismen”. (40)
Hij is opgetogen te kunnen melden dat “sensoren, geheugenschakelaars en circuits kunnen worden gecodeerd in gewone menselijke darmbacteriën”, (41) dat “Smart Dust”: complete computers met antennes, die elk veel kleiner dan een zandkorrel zijn, zich nu in het lichaam kunnen organiseren.” En dat “geïmplanteerde apparaten waarschijnlijk ook zullen helpen om gedachten te communiceren die normaal gesproken verbaal worden geuit via een ‘ingebouwde’ smartphone, en mogelijkerwijs niet-geuite gedachten of stemmingen door hersengolven en andere signalen te lezen”. (42)
“Synthetische biologie” ligt in Schwab’s 4IR wereld in het verschiet, waardoor de technocratische kapitalistische heersers van de wereld “de mogelijkheid krijgen om organismen aan te passen door DNA te (her)schrijven”. (43)
Het idee van neurotechnologieën, waarbij mensen volledig kunstmatige geheugens in de hersenen geïmplanteerd zullen krijgen, is genoeg om sommigen van ons een licht misselijk gevoel te geven, net als “het vooruitzicht van het verbinden van onze hersenen met virtual reality (VR) via corticale modems, implantaten of nanobots”. (44)
Het is een schrale troost te vernemen dat dit alles – uiteraard! – in het grotere belang van kapitalistisch winstbejag is, omdat het “nieuwe industrieën en systemen voor waarde-creatie aankondigt” en “een kans vertegenwoordigt om geheel nieuwe waardesystemen te creëren in de vierde industriële revolutie”. (45)
En wat te denken van “het bio-printen van organische weefsels” (46), of de suggestie dat “dieren mogelijk gemanipuleerd kunnen worden om farmaceutische producten en andere vormen van behandelingen te produceren”? (47)
Iemand ethische bezwaren?
Het is blijkbaar allemaal goed voor Schwab, die blij is te kunnen aankondigen: “De dag dat koeien gemanipuleerd kunnen worden om in hun melk een bloedstollend element te produceren dat hemofiliepatiënten ontberen, is niet ver meer. Onderzoekers zijn al begonnen met het manipuleren van het genoom van varkens met het doel om organen te kweken die geschikt zijn voor transplantatie bij de mens”. (48)
Het wordt nog verontrustender. Sinds het sinistere eugenetica programma van Nazi Duitsland waarin Schwab werd geboren, is deze wetenschap door de menselijke samenleving als verwerpelijk beschouwd. Maar nu vindt hij blijkbaar dat eugenetica aan een revival toe is en kondigt hij aan over genetische manipulatie: “Dat het nu veel gemakkelijker is om het menselijk genoom in levensvatbare embryo’s met precisie te manipuleren, betekent dat we in de toekomst waarschijnlijk de komst van designer baby’s zullen meemaken, die bepaalde eigenschappen bezitten of resistent zijn tegen een bepaalde ziekte”. (49)
In het beruchte trans-humanistische schrijven ‘Ik Cyborg’ uit 2002, voorspelt Kevin Warwick: “Mensen zullen in staat zijn om zich te ontwikkelen door gebruik te maken van de buitengewone intelligentie en extra vermogens die de machines van de toekomst bieden door zich met hen te verenigen. Dit alles wijst op de ontwikkeling van een nieuwe menselijke soort, die in de science-fiction wereld bekend staat als ‘cyborgs’. Dit betekent niet dat iedereen een cyborg moet worden. Als je tevreden bent met je toestand als mens, dan is dat maar zo, je kunt blijven zoals je bent. Maar wees gewaarschuwd – net zoals wij mensen ons jaren geleden hebben afgesplitst van onze chimpansee neven, zo zullen cyborgs zich afsplitsen van mensen. Degenen die mens blijven, zullen waarschijnlijk een ondersoort worden. Zij zullen in feite de chimpansees van de toekomst zijn”. (50)
Schwab lijkt te zinspelen op dezelfde toekomst van een “superieure”, verbeterde kunstmatige trans-humane elite die zich afscheidt van het natuurlijk geboren gepeupel in deze bijzonder vernietigende passage uit ‘De Vierde Industriële Revolutie’: “We staan op de drempel van een radicale systemische verandering die vereist dat de mens zich voortdurend aanpast. Als gevolg daarvan kunnen we getuige zijn van een toenemende mate van polarisatie in de wereld, gekenmerkt door degenen die verandering omarmen versus degenen die zich ertegen verzetten.
“Dit geeft aanleiding tot een ongelijkheid die verder gaat dan de eerder beschreven maatschappelijke ongelijkheid. Deze ontologische (studie van het zijn) ongelijkheid scheidt degenen die zich aanpassen van degenen die zich verzetten – de materiële winnaars en verliezers in alle betekenissen van het woord. De winnaars kunnen zelfs profiteren van een vorm van radicale menselijke verbetering, die door bepaalde segmenten van de vierde industriële revolutie wordt gegenereerd (zoals genetische manipulatie), waarvan de verliezers verstoken zullen blijven. Hierdoor dreigen klassenconflicten en andere botsingen te ontstaan zoals we nog nooit eerder hebben gezien”. (51)
Schwab had het al in 2016 over een grote “transformatie” (52) en is duidelijk vastbesloten om alles te doen wat in zijn niet onaanzienlijke macht ligt om zijn eugenetisch geïnspireerde trans-humanistische wereld van kunstgrepen, bewaking, controle en exponentiële winst tot stand te brengen.
Maar, zoals blijkt uit zijn verwijzing hierboven naar “klassenconflicten”, maakt hij zich duidelijk zorgen over de mogelijkheid van “maatschappelijke weerstand” (53) en hoe verder te gaan “als technologieën veel weerstand krijgen van het publiek”. (54)
Schwabs jaarlijkse WEF-feestjes in Davos worden al lange tijd beantwoord met antikapitalistische protesten. En ondanks de huidige verlamming van radicaal-links, is hij zich terdege bewust van de mogelijkheid van hernieuwde en misschien bredere tegenstand tegen zijn project, met het risico van “wrok, angst en politiek verzet”. (55)
In zijn meest recente boek geeft hij een historische context door op te merken dat “de antiglobalisering sterk was in de aanloop naar 1914 en tot 1918. Daarna minder sterk in de jaren 1920, maar in de jaren 1930 weer opbloeide als gevolg van de Grote Depressie”. (56)
Hij merkt op dat in het begin van de jaren 2000 “de politieke en maatschappelijke weerstand tegen globalisering onophoudelijk aan kracht won”. (57) Hij zegt dat “sociale onrust” de afgelopen twee jaar over de hele wereld wijdverspreid was, waarbij hij onder andere de Gilets Jaunes in Frankrijk noemt, en beroept zich op het “sombere scenario” dat “hetzelfde opnieuw zou kunnen gebeuren”. (58)
Hoe kan een eerlijke technocraat zijn toekomstvoorkeur voor de wereld uitrollen zonder de instemming van de wereld-bevolking? Hoe kunnen Schwab en zijn miljardair-vrienden hun voorkeursmaatschappij opleggen aan de rest van ons?
Eén antwoord is de niet-aflatende propaganda – uitgekraamd door de massamedia en de academische wereld die eigendom zijn van de 1% elite – wat zij zelf “a narrative”, een verhaal(lijn) of naratief noemen.
Voor Schwab weerspiegelt de onwil van de meerderheid van de mensheid om aan boord van zijn 4IR te springen de tragedie dat “de wereld een consistent, positief en gemeenschappelijk naratief mist die de kansen en uitdagingen van de vierde industriële revolutie schetst. Een verhaallijn die essentieel is als we een diverse groep individuen en gemeenschappen mondig willen maken en een volksverzet tegen de fundamentele veranderingen die gaande zijn, willen voorkomen”. (59)
Hij voegt daaraan toe: “Het is daarom van cruciaal belang dat we aandacht en energie investeren in multistakeholder-samenwerking over academische, sociale, politieke, nationale en industriële grenzen heen. Deze interacties en samenwerkingsverbanden zijn nodig om positieve, gemeenschappelijke en hoopvolle verhaallijnen te creëren, die individuen en groepen uit alle delen van de wereld in staat stellen om deel te nemen aan, en te profiteren van, de huidige transformaties”. (60)
Een van deze “narratives” witwast de redenen waarom 4IR technologie zo snel mogelijk overal ter wereld geïnstalleerd moet worden.
Schwab is gefrustreerd over het feit dat “meer dan de helft van de wereldbevolking – ongeveer 3,9 miljard mensen – nog steeds geen toegang heeft tot het internet”, (61) waardoor 85% van de bevolking van de ontwikkelingslanden offline en dus buiten bereik blijft, tegenover 22% in de ontwikkelde wereld.
Het eigenlijke doel van de 4IR is om deze bevolkingen uit te buiten voor winst via wereldwijd techno-imperialisme, maar dat kan natuurlijk niet worden vermeld in de propaganda “verhaallijn” die nodig is om het plan te verkopen.
In plaats daarvan moet hun missie worden voorgesteld, zoals Schwab zelf doet, als een poging om “technologieën en systemen te ontwikkelen die dienen om economische en sociale waarden zoals inkomen, kansen en vrijheid te verdelen onder alle belanghebbenden”. (62)
Hij werpt zich vroom op als hoeder van wakkere liberale waarden, door te verklaren: “Inclusief denken gaat verder dan denken over armoede of gemarginaliseerde gemeenschappen als een aberratie (afwijking) – als iets dat we kunnen oplossen. Onze privileges staan op dezelfde kaart als hun lijden. Het gaat verder dan inkomen en rechten, hoewel deze belangrijk blijven. In plaats daarvan verruimen de “inclusion of stakeholders” en de “devision of benefits” de vrijheden voor iedereen”. (63)
Dezelfde techniek, van een vals “verhaal” om weldenkende burgers om de tuin te leiden en hen te dwingen een imperialistisch kapitalistisch plan te steunen, is uitgebreid gebruikt met betrekking tot de klimaatverandering.
Schwab is natuurlijk een grote fan van Greta Thunberg, die na haar één-meisje-protest in Stockholm nog maar nauwelijks van de stoep was opgestaan, voordat ze werd weggevoerd om het WEF in Davos toe te spreken.
Hij is ook een voorstander van de voorgestelde wereldwijde New Deal for Nature, met name via Voice for the Planet, die in 2019 op het WEF in Davos werd gelanceerd door de Global Shapers. Dit is een door Schwab in 2011 in het leven geroepen organisatie voor de jeugd, die door onderzoeksjournalist Cory Morningstar treffend werd omschreven als “een groteske vertoning van zakelijk ambtsmisdijf vermomd als zijnde iets goeds”.
In zijn boek uit 2020 zet Schwab uiteen hoe fake “jeugdactivisme” wordt gebruikt om zijn kapitalistische doelstellingen te bevorderen.
Hij schrijft, in een opmerkelijk openhartige passage: “Jeugdactivisme neemt wereldwijd toe, en wordt gerevolutioneerd door sociale media die de mobilisatie verhogen in een mate die voorheen onmogelijk zou zijn geweest. Het neemt vele verschillende vormen aan, variërend van niet-geïnstitutionaliseerde politieke participatie tot demonstraties en protesten. En het richt zich op uiteenlopende zaken als klimaatverandering, economische hervormingen, gender-gelijkheid en LGBTQ-rechten. De jonge generatie staat in de voorhoede van de sociale verandering. Het lijdt weinig twijfel dat zij de katalysator van verandering zal zijn en een bron van kritische impulsen voor de Grote Reset”. (64)
In feite is de ultra-industriële toekomst die Schwab voorstelt natuurlijk allesbehalve groen. Hij is niet geïnteresseerd in de natuur, maar in “natuurlijk kapitaal” en “het stimuleren van investeringen in groene en sociaal grensverleggende markten”. (65)
Vervuiling betekent winst en milieucrisis is gewoon een nieuwe zakelijke kans, zoals hij in detail beschrijft in ‘De Vierde Industriële Revolutie’: “In dit revolutionaire nieuwe industriële systeem verandert koolstofdioxide van een broeikasvervuilende stof in een bedrijfsmiddel. En de economie van koolstof afvang en -opslag verandert van een put van kosten en vervuiling, in een winstgevende productiefaciliteit. Nog belangrijker is dat bedrijven, regeringen en burgers zich meer bewust worden van, en betrokken raken bij, strategieën om natuurlijk kapitaal actief te regenereren. Hierdoor kan intelligent en regeneratief gebruik van natuurlijk kapitaal richting geven aan duurzame productie en consumptie en ontstaat ruimte voor het herstel van de biodiversiteit in bedreigde gebieden”. (66)
Schwabs “oplossingen” voor de hartverscheurende schade die het industriële kapitalisme aan onze natuurlijke wereld heeft toegebracht bestaan uit meer van hetzelfde gif, maar dan erger.
Geo-engineering is een van zijn favorieten: “Voorstellen omvatten het installeren van reusachtige spiegels in de stratosfeer om de zonnestralen af te buigen, het chemisch inzaaien van de atmosfeer om de regenval te verhogen, en het inzetten van grote machines om kooldioxide uit de lucht te halen”. (67)
En hij voegt eraan toe: “Nieuwe benaderingen worden momenteel bedacht door de combinatie van technologieën van de Vierde Industriële Revolutie, zoals nanodeeltjes en andere geavanceerde materialen”. (68)
Zoals alle bedrijven en pro-kapitalistische NGO’s die de afschuwelijke New Deal for Nature steunen, is Schwab volstrekt NIET groen.
Voor hem omvat de “ultieme mogelijkheid” van “schone” en “duurzame” energie kernfusie (69) en hij kijkt uit naar de dag waarop satellieten “de planeet zullen bedekken met communicatiewegen die kunnen helpen om de meer dan 4 miljard mensen die nog steeds geen online toegang hebben, met elkaar te verbinden”. (70)
Schwab betreurt ook ten zeerste al die bureaucratische rompslomp die de ongehinderde opmars van genetisch gemodificeerd voedsel verhindert. En hij waarschuwt dat “wereldwijde voedselzekerheid alleen kan worden bereikt als de regelgeving inzake genetisch gemodificeerd voedsel wordt aangepast aan de realiteit dat het bewerken van genen een precieze, efficiënte en veilige methode biedt om gewassen te verbeteren”. (71)
mondiaal bestuur De nieuwe orde die Schwab voor ogen staat zal de hele wereld omvatten en dus is er mondiaal bestuur nodig om die op te leggen, zoals hij herhaaldelijk stelt.
De toekomst die hij voor ogen heeft “kan alleen tot stand komen door een beter mondiaal bestuur” (72), benadrukt hij. “Er is een vorm van effectief mondiaal bestuur nodig” (73).
Het probleem van vandaag is dat van een mogelijk “tekort aan wereldorde” (74), beweert hij, er de onwaarschijnlijkheid aan toevoegend dat de Wereldgezondheidsorganisatie “opgezadeld zit met beperkte en slinkende middelen”. (75)
Wat hij eigenlijk zegt is dat zijn 4IR/great reset society alleen zal functioneren als die overal op de planeet tegelijkertijd wordt opgelegd, anders “zullen we verlamd raken in onze pogingen om mondiale uitdagingen aan te pakken”. (76)
Hij geeft toe: “In een notendop, mondiaal bestuur is de verbindende schakel naar al deze andere kwesties”. (77)
Dit allesomvattende imperium fronst zijn wenkbrauwen over het idee van een bepaalde bevolking die op democratische wijze besluit een andere weg in te slaan. Deze “dreigen geïsoleerd te raken van mondiale normen, waardoor deze naties het risico lopen de achterblijvers van de nieuwe digitale economie te worden”, (78) waarschuwt Schwab.
Elk gevoel van autonomie en ergens thuishoren wordt vanuit Schwabs imperialistische perspectief beschouwd als een bedreiging en zal onder de 4IR worden uitgeroeid.
Hij schrijft: “Individuen identificeerden hun leven vroeger het sterkst met een plaats, een etnische groep, een bepaalde cultuur of zelfs een taal. De komst van online engagement en een grotere blootstelling aan ideeën uit andere culturen betekent dat identiteiten nu meer verwisselbaar zijn dan vroeger… Dankzij de combinatie van historische migratiepatronen en goedkope verbinding worden familiestructuren geherdefinieerd”. (79)
Oprechte democratie valt voor Schwab in wezen in dezelfde categorie. Hij weet dat de meeste mensen niet vrijwillig zullen instemmen met plannen om hun leven te vernietigen en hen tot slaven te maken van een globaal techno-fascistisch systeem van uitbuiting, dus hen inspraak geven is gewoon geen optie.
Daarom is het “stakeholder” concept zo belangrijk geweest voor Schwab’s project. Zoals hierboven besproken, is dit de ontkenning van democratie, met in plaats daarvan de nadruk op “het bereiken van groepen “stakeholders” (belanghebbenden) voor het bouwen van oplossingen”. (80)
Als het publiek, de mensen, in dit proces worden betrokken, dan is dat slechts op een oppervlakkig niveau. De agenda is al opgesteld en de beslissingen zijn achter de schermen al genomen.
Schwab geeft dit feitelijk toe wanneer hij schrijft: “We moeten opnieuw een dialoog tot stand brengen tussen alle stakeholders om te zorgen voor wederzijds begrip dat verder bouwt aan een cultuur van vertrouwen tussen regelgevers, NGO’s (niet-gouvernementele organisaties), professionals en wetenschappers. Er moet ook rekening worden gehouden met het publiek, omdat het moet deelnemen aan de democratische vormgeving van biotechnologische ontwikkelingen die van invloed zijn op de samenleving, individuen en culturen”. (81)
Dus met het publiek moet “ook” rekening worden gehouden, als een bijzaak. Niet eens rechtstreeks geraadpleegd, alleen maar “rekening houden met”. En de rol van het volk zal slechts bestaan uit het “deelnemen” aan de “vormgeving” van biotechnologische ontwikkelingen. De mogelijkheid dat het publiek het idee zelf van biotechnologische ontwikkelingen afwijst is volledig weggenomen dankzij de opzettelijk ingebouwde aannames van de “stakeholder”-formule.
Dezelfde boodschap klinkt door in de titel van Schwabs conclusie van Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: “Wat u kunt doen om de Vierde Industriële Revolutie vorm te geven”. (82) De techno-tyrannie kan niet worden aangevochten of gestopt, alleen worden “vormgegeven”.
Schwab gebruikt de term “systeemleiderschap” om de diep antidemocratische manier te beschrijven waarop de 1% zijn agenda aan ons allen oplegt, zonder ons de kans te geven om “nee” te zeggen.
Hij schrijft: “Systeemleiderschap gaat over het cultiveren van een gedeelde visie op verandering – door samen te werken met alle stakeholders van de mondiale samenleving – en er vervolgens naar te handelen om zo te veranderen hoe het systeem zijn voordelen oplevert, en aan wie. Systeemleiderschap vereist actie van alle stakeholders, waaronder individuen, leidinggevenden in het bedrijfsleven, social influencers en beleidsmakers”. (83)
Hij verwijst naar deze volledige top-down controle als “het systeembeheer van het menselijk bestaan” (84) hoewel anderen misschien de voorkeur geven aan de term “totalitarisme”.
Een van de onderscheidende kenmerken van het historische fascisme in Italië en Duitsland was het ongeduld over de hinderlijke beperkingen die de heersende klasse (“de Natie” in fascistische taal) werden opgelegd door de democratie en het politieke liberalisme.
Dit alles moest uit de weg worden geruimd om een Blitzkrieg van versnelde “modernisering” mogelijk te maken.
Dezelfde geest zien we weer opduiken in Schwabs oproepen tot “agile governance” (wendbaar bestuur), waarin hij beweert dat “het tempo van de technologische ontwikkeling en een aantal kenmerken van technologieën de eerdere beleidsvormingscycli en -processen ontoereikend maken”. (85)
Hij schrijft: “Het idee om bestuursmodellen te hervormen om met nieuwe technologieën om te gaan is niet nieuw, maar de urgentie om dit te doen is veel groter in het licht van de kracht van de opkomende technologieën van vandaag. Het concept van “agile governance” probeert de lichtvoetigheid, vloeibaarheid, flexibiliteit en het aanpassingsvermogen te evenaren van de technologieën zelf en van de actoren (betrokken personen en organisaties) in de particuliere sector die ze overnemen”. (86)
De uitdrukking “bestuursmodellen hervormen om in te spelen op nieuwe technologieën” is toonaangevend. Net als onder het fascisme moeten sociale structuren opnieuw worden uitgevonden om tegemoet te komen aan de eisen van het kapitalisme en zijn winst-verhogende technologieën.
Schwab legt uit dat zijn “wendbaar bestuur” zou inhouden dat er zogenaamde beleidslabs worden gecreëerd – “beschermde ruimten binnen de overheid met een expliciete bevoegdheid om te experimenteren met nieuwe methoden van beleidsontwikkeling door gebruik te maken van wendbare principes” – en dat “samenwerking tussen overheden en bedrijven wordt aangemoedigd om ‘ontwikkelingszandbakken’ en ‘experimentele testbedden’ te creëren om regelgeving te ontwikkelen met gebruikmaking van sector-overschrijdende en flexibele benaderingen”. (87)
Voor Schwab bestaat de rol van de staat uit het bevorderen van de kapitalistische doelstellingen, niet om ze aan enige vorm van controle te onderwerpen. Hoewel hij een voorstander is van de rol van de staat om de overname van ons leven door het bedrijfsleven mogelijk te maken, is hij minder enthousiast over de regulerende functie van de staat, die de instroom van winst in particuliere handen zou kunnen afremmen. Daarom denkt hij aan “de ontwikkeling van ecosystemen van particuliere regelgevers, die concurreren op markten”. (88)
In zijn boek uit 2018 bespreekt Schwab het probleem van vervelende regelgeving en hoe deze beperkingen het best kunnen worden “overwonnen” in de context van data en privacy.
Hij komt met de suggestie van “publiek-private overeenkomsten voor het delen van gegevens ‘in geval van nood’. Deze komen alleen tot hun recht in vooraf overeengekomen noodsituaties (zoals een pandemie), en kunnen helpen vertragingen te beperken en de coördinatie van de hulpverleners te verbeteren door tijdelijk gegevens te delen wat onder normale omstandigheden illegaal zou zijn. (89)
Grappig genoeg was er twee jaar later inderdaad een “pandemie” en werden deze “vooraf overeengekomen noodsituaties” werkelijkheid.
Dit zal voor Schwab geen verrassing geweest zijn, aangezien zijn WEF in oktober 2019 medeorganisator was geweest van de beruchte Event 201-conferentie, die een fictieve coronavirus-pandemie modelleerde.
Hij verspilde weinig tijd met het uitbrengen van een nieuw boek, ‘Covid-19: The Great Reset’, dat hij schreef samen met Thierry Malleret, die de Monthly Barometer beheert. Het was “een beknopte voorspellende analyse voor particuliere investeerders, mondiale CEO’s en opinie- en besluitvormers”. (90)
Het boek, dat in juli 2020 verscheen, wilde “vermoedens en ideeën naar voren brengen over hoe de wereld er na de pandemie uit zou kunnen – en misschien wel zou moeten zien”. (91)
Schwab en Malleret geven toe dat Covid-19 “een van de minst dodelijke pandemieën is die de wereld de laatste 2000 jaar heeft meegemaakt”, en voegen eraan toe dat “de gevolgen van COVID-19 in termen van gezondheid en sterfte mild waren in vergelijking met vorige pandemieën”. (92)
Zij voegen daaraan toe: “Zij vormt geen existentiële bedreiging, noch een schok die decennialang zijn stempel zal drukken op de wereldbevolking”. (93) Maar hoe bizar, deze “milde” ziekte wordt tegelijkertijd gepresenteerd als het excuus voor ongekende sociale veranderingen onder de vlag van “The Great Reset”!
En hoewel ze expliciet verklaren dat Covid-19 geen grote “schok” vormt, gebruiken de auteurs herhaaldelijk dezelfde term om de bredere impact van de crisis te beschrijven.
Schwab en Malleret plaatsen Covid-19 in een lange traditie van gebeurtenissen die plotselinge en belangrijke veranderingen in onze samenlevingen mogelijk hebben gemaakt.
Zij halen specifiek de Tweede Wereldoorlog aan: “De Tweede Wereldoorlog was de transformatieoorlog bij uitstek, die niet alleen fundamentele veranderingen in de wereldorde en de wereldeconomie teweegbracht. Maar die ook radicale verschuivingen teweegbracht in sociale attitudes en overtuigingen, die uiteindelijk de weg vrijmaakten voor radicaal nieuwe beleidsmaatregelen en sociale contractbepalingen (zoals de toetreding van vrouwen tot de arbeidsmarkt alvorens kiezers te worden). Er zijn uiteraard fundamentele verschillen tussen een pandemie en een oorlog (waar we op de volgende bladzijden nader op in zullen gaan), maar de omvang van hun transformerende kracht is vergelijkbaar. Beide hebben het potentieel om een transformerende crisis van voorheen onvoorstelbare proporties te worden”. (94)
Ze sluiten zich ook aan bij veel hedendaagse “complotdenkers” in het maken van een directe vergelijking tussen Covid-19 en 9/11: “Dit is wat er gebeurde na de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Overal ter wereld werden nieuwe veiligheidsmaatregelen zoals het gebruik van wijdverspreide camera’s; het vereisen van elektronische identiteitskaarten; en het loggen van werknemers of bezoekers bij aankomst- en vertrek, de norm. Destijds werden deze maatregelen als extreem beschouwd, maar vandaag worden ze overal toegepast en als ‘normaal’ beschouwd”. (95)
Wanneer een tiran het recht verklaart om over een bevolking te heersen zonder rekening te houden met hun opvattingen, rechtvaardigen zij hun dictatuur graag met de bewering dat zij daartoe moreel gerechtigd zijn omdat zij “verlicht” zijn.
Hetzelfde geldt voor de door Covid gevoede tirannie van Schwab’s grote reset, die in het boek wordt gecategoriseerd als “verlicht leiderschap”, waaraan wordt toegevoegd: “Sommige leiders en besluitvormers die reeds in de voorhoede van de strijd tegen de klimaatverandering stonden, zullen wellicht van de door de pandemie veroorzaakte schok willen profiteren om langdurige en bredere milieuveranderingen door te voeren. Zij zullen in feite de pandemie ‘goed gebruiken’ doordat zij de crisis niet verloren te laten gaan”. (96)
De wereldwijde kapitalistische heersende elite heeft zeker haar best gedaan om “voordeel te halen uit de schok die de paniek teweegbracht” door ons allen vanaf de allereerste dagen van de uitbraak te verzekeren dat – om de een of andere ondoorgrondelijke reden – niets in ons leven ooit nog hetzelfde zou kunnen zijn.
Schwab en Malleret zijn – onvermijdelijk – enthousiast in hun gebruik van het Nieuw Normaal frame, ondanks hun erkenning dat het virus ooit slechts “mild” was.
“Het is ons beslissende moment”, kraaien ze. “Veel dingen zullen voor altijd veranderen”. “Een nieuwe wereld zal ontstaan”. “De maatschappelijke omwenteling die COVID-19 teweegbrengt zal nog jaren duren, en mogelijk zelfs generaties. “Velen van ons vragen zich af wanneer alles weer normaal zal worden. Het korte antwoord is: nooit”. (97)
Ze gaan zelfs zo ver dat ze een nieuwe historische scheiding voorstellen tussen “het pre-pandemische tijdperk” en “de post-pandemische wereld”. (98)
Zij schrijven: “Radicale veranderingen zijn op komst met zulke grote gevolgen dat sommige experts hebben verwezen naar een ‘voor coronavirus’ (VC) en ‘na coronavirus’ (NC) tijdperk. We zullen verrast blijven worden door zowel de snelheid als de onverwachte aard van deze veranderingen. Naarmate ze met elkaar verweven raken, zullen ze tweede-, derde-, vierde- en meer gevolgen, kettingreacties en onvoorziene uitkomsten teweegbrengen. Zo zullen zij vormgeven aan het “nieuwe normaal” dat radicaal verschilt van het normale dat wij geleidelijk achter ons zullen laten. Veel van onze overtuigingen en veronderstellingen over hoe de wereld eruit zou kunnen of moeten zien, zullen in dit proces aan diggelen vallen”. (99)
Al in 2016 keek Schwab vooruit naar “nieuwe manieren om technologie te gebruiken om gedrag te veranderen” (100) en hij voorspelde: “De schaal en de breedte van de zich ontvouwende technologische revolutie zal economische, sociale en culturele veranderingen inluiden van zulke fenomenale proporties dat ze bijna niet te overzien zijn.” (101)
Een van de manieren waarop hij hoopte dat zijn technocratische agenda zou worden bevorderd was – zoals we hebben opgemerkt – door middel van de nep “oplossingen” voor de klimaatverandering die werden voorgesteld door fake groene kapitalisten.
Onder de titel “environmental reset”, stellen Schwab en Malleret: “Op het eerste gezicht lijken de pandemie en het milieu misschien slechts ver van elkaar verwante neven te zijn; maar ze zijn veel dichterbij en meer met elkaar verweven dan we denken”. (102)
Een van de verbanden is dat zowel de klimaatcrisis als de viruscrisis door het WEF en consorten zijn gebruikt om hun agenda van mondiaal bestuur er doorheen te drukken. Zoals Schwab en zijn co-auteur stellen, “zijn ze mondiaal van aard en daarom kunnen ze alleen goed worden aangepakt op een mondiaal gecoördineerde manier”. (103)
Een ander verband is de manier waarop de “post-pandemische economie” en de “groene economie” (104) enorme winsten met zich meebrengen voor grotendeels dezelfde sectoren van het grootkapitaal.
Covid-19 is duidelijk goed nieuws geweest voor de kapitalisten die hopen te profiteren van de vernietiging van het milieu met Schwab en Malleret die melden: “De overtuiging dat ESG-strategieën (Environmental, Social Governance) profiteerden van de pandemie en hoogstwaarschijnlijk verder zullen profiteren, wordt bevestigd door verschillende onderzoeken en rapporten. Uit de eerste gegevens blijkt dat de duurzaamheidssector het in het eerste kwartaal van 2020 beter heeft gedaan dan de conventionele fondsen”. (105)
De kapitalistische haaien van de zogenaamde “duurzaamheidssector” wrijven zich in de handen bij het vooruitzicht van al het geld dat zij zullen verdienen aan de grote fascistische reset die door Covid wordt voorgekauwd. En waarin de staat wordt geïnstrumentaliseerd om hun hypocriete woekerwinsten te financieren.
Schwab en Malleret: “De sleutel om privaat kapitaal te om te zetten in nieuwe bronnen van natuurvriendelijke economische waarde zal zijn om belangrijke beleidshefbomen en publieke financiële stimulansen onderdeel te maken van een bredere economische reset”. (106)
“In een door Systemiq in samenwerking met het World Economic Forum opgesteld beleidsdocument wordt geschat dat de opbouw van een natuurpositieve economie tegen 2030 meer dan 10 biljoen dollar per jaar zou kunnen opleveren. Het opnieuw instellen van het milieu moet niet worden gezien als een kostenpost, maar veeleer als een investering die economische activiteit en werkgelegenheidskansen zal genereren”. (107)
Gezien de door Schwab geschetste verstrengeling van klimaat- en Covid-crises, zouden we kunnen speculeren dat het oorspronkelijke plan was om de Nieuw Normaal-reset door te drukken op de rug van de klimaatcrisis.
Maar blijkbaar heeft al die publiciteit voor Greta Thunberg en de door de grote bedrijven gesteunde Extinction Rebellion het publiek niet genoeg paniek aangejaagd om dergelijke maatregelen te rechtvaardigen.
Covid-19 past perfect in het belang van Schwab, omdat de onmiddellijke urgentie ervan het mogelijk maakt het hele proces te versnellen en het er zonder grondig onderzoek doorheen te jagen.
“Dit cruciale verschil tussen de tijdsduur van een pandemie en die van klimaatverandering en natuurverlies betekent dat het risico van een pandemie onmiddellijke actie vereist die een snel resultaat zal opleveren, terwijl klimaatverandering en natuurverlies ook onmiddellijke actie vereisen, maar het resultaat (of de ‘toekomstige beloning’, in het jargon van economen) zal pas met een zekere vertraging volgen”. (108)
Voor Schwab en zijn vrienden is Covid-19 de grote versneller van alles wat ze ons al jaren willen opdringen.
Zoals hij en Malleret zeggen: “De pandemie verergert en versnelt duidelijk de geopolitieke tendensen die reeds duidelijk waren voor de crisis uitbrak”. (109)
“De pandemie zal een keerpunt betekenen door deze overgang te versnellen. Zij heeft de kwestie uitgekristalliseerd en een terugkeer naar de status quo van vóór de pandemie onmogelijk gemaakt”. (110)
Zij kunnen nauwelijks hun vreugde verbergen over de richting die de samenleving nu inslaat: “De pandemie zal de innovatie nog meer versnellen en de technologische veranderingen die al aan de gang zijn katalyseren (vergelijkbaar met het verergerende effect dat zij heeft gehad op andere onderliggende mondiale en binnenlandse kwesties). En zij zal elke digitale onderneming of de digitale dimensie van elke onderneming ‘turbo-chargen'”. (111)
“Met de pandemie heeft de ‘digitale transformatie’ waar zoveel analisten het al jaren over hebben, zonder precies te weten wat die inhield, zijn katalysator gevonden. Een belangrijk effect van de Lockdown zal zijn dat de digitale wereld zich op een vaak permanente manier zal uitbreiden en voortschrijden.
“In april 2020 hebben verschillende technologieleiders geconstateerd hoe snel en radicaal de door de gezondheidscrisis ontstane behoeften de invoering van een breed scala aan technologieën hebben bespoedigd. In het tijdsbestek van slechts één maand bleek dat veel bedrijven in termen van tech-introductie een aantal jaren waren vooruitgesneld”. (112)
Het lot lacht Klaus Schwab duidelijk toe, want deze Covid-19 crisis is er gelukkig in geslaagd om bijna elk aspect te bevorderen van de agenda die hij de laatste decennia heeft gepromoot.
Zo melden hij en Malleret met voldoening dat “de pandemie de invoering van automatisering op de werkplaats en de introductie van meer robots in ons persoonlijk en beroepsleven zal versnellen”. (113)
Lockdowns over de hele wereld hebben – overbodig om te zeggen – een grote financiële stimulans gegeven aan de bedrijven die online winkelen aanbieden.
De auteurs vertellen: “Consumenten hebben producten nodig en als ze niet kunnen winkelen, zullen ze onvermijdelijk hun toevlucht nemen tot online aankopen. Naarmate de gewenning toeneemt, zullen mensen die nog nooit online hebben gewinkeld, zich daar gemakkelijker bij gaan voelen, terwijl mensen die vroeger parttime online winkelden,dit waarschijnlijk vaker zullen gaan doen. Dit werd duidelijk tijdens de lockdowns. In de VS hebben Amazon en Walmart samen 250.000 werknemers geworven om aan de stijgende vraag te kunnen voldoen en zij hebben een enorme infrastructuur uitgebouwd om online te kunnen leveren. Deze versnelde groei van de e-handel betekent dat de reuzen van de onlinedetailhandel waarschijnlijk nog sterker uit de crisis zullen komen dan in het tijdperk vóór de pandemie”. (114)
Zij voegen daaraan toe: “Naarmate meer en meer dingen en diensten via onze mobieltjes en computers tot ons worden gebracht, zullen bedrijven in uiteenlopende sectoren als e-handel, contactloze transacties, digitale inhoud, robots en dronebezorging (om er maar een paar te noemen) gedijen. Het is geen toeval dat bedrijven als Alibaba, Amazon, Netflix of Zoom als ‘winnaars’ uit de Lockdowns tevoorschijn zijn gekomen”. (115)
We zouden kunnen suggereren dat het “niet toevallig” is dat regeringen die zijn veroverd en worden gecontroleerd door grote bedrijven – dankzij organisaties als het WEF – een “nieuwe realiteit” hebben opgelegd aan de bevolking waarin grote bedrijven de “winnaars” zijn.
Het door Covid geïnspireerde goede nieuws houdt nooit op voor alle bedrijfssectoren die profiteren van de Vierde Industriële Repressie.
“De pandemie zal een zegen blijken te zijn voor online onderwijs,” melden Schwab en Malleret. “In Azië is de verschuiving naar online onderwijs buitengewoon opmerkelijk geweest, met een sterke toename van digitale inschrijvingen van studenten, met veel hogere waarderingen voor online onderwijsbedrijven en met meer kapitaal beschikbaar voor ‘ed-tech’ start-ups. In de zomer van 2020 lijkt de richting van de trend duidelijk: de wereld van het onderwijs zal, net als voor zo veel andere industrieën, gedeeltelijk virtueel worden.” (116)
Online sport heeft ook een hoge vlucht genomen: “Een tijd lang kan sociale afstand de beoefening van bepaalde sporten beperken, wat op zijn beurt ten goede zal komen aan de steeds sterkere expansie van e-sports. Tech en digitaal zijn nooit vervan elkaar verwijderd!”. (117)
Er is vergelijkbaar nieuws uit de banksector: “Interacties met online bankieren zijn tijdens de crisis gestegen van 10 procent naar 90 procent, zonder dat de kwaliteit is afgenomen.” (118)
De door Covid geïnspireerde verschuiving naar online activiteiten is duidelijk in het voordeel van Big Tech, die enorme winsten maakt uit de crisis, zoals de auteurs beschrijven: “De gecombineerde marktwaarde van de leidende tech-bedrijven bereikte record na record tijdens de Lockdowns, en steeg boven het niveau van voordat de uitbraak begon. En het is niet waarschijnlijk dat dit fenomeen snel zal afnemen, integendeel”. (119)
Maar het is ook goed nieuws voor alle betrokken bedrijven die niet langer mensen hoeven te betalen om voor hen te werken. Automatisering is, en is altijd geweest, een kwestie van kosten besparen en dus van winstverhoging voor de kapitalistische elite.
De cultuur van het fascistische Nieuwe Normaal zal ook lucratieve spin-off voordelen opleveren voor bepaalde bedrijfssectoren zoals de verpakkingsindustrie, leggen Schwab en Malleret uit.
“De pandemie zal onze aandacht voor hygiëne zeker doen toenemen. Een nieuwe obsessie voor reinheid zal vooral de creatie van nieuwe vormen van verpakking met zich meebrengen. We zullen worden aangemoedigd om de producten die we kopen niet aan te raken. Eenvoudige genoegens zoals het ruiken aan een meloen of het uitpersen van een vrucht zullen worden afgekeurd en misschien zelfs tot het verleden gaan behoren”. (120)
De auteurs beschrijven ook wat erg klinkt als een technocratische winst-gerelateerde agenda achter het “social distancing” dat zo’n belangrijk element is geweest van de Covid “Reset”.
Zij schrijven: “In de een of andere vorm zullen sociale en fysieke distantiërende maatregelen waarschijnlijk blijven bestaan nadat de pandemie zelf is verdwenen hetgeen in veel bedrijven uit verschillende sectoren de beslissing rechtvaardigt om de automatisering te versnellen. Bezorgdheid over werkloosheid zal wegebben naarmate samenlevingen de nadruk leggen op de noodzaak om de werkplek zodanig te herstructureren dat nauw menselijk contact tot een minimum wordt beperkt. Automatiseringstechnologieën zijn namelijk bijzonder geschikt voor een wereld waarin mensen niet te dicht bij elkaar kunnen komen of bereid zijn hun interacties te verminderen. Onze aanhoudende en mogelijk blijvende angst om besmet te worden met een virus (COVID-19 of een ander) zal dus de meedogenloze opmars van de automatisering versnellen, vooral op de gebieden die het meest vatbaar zijn voor automatisering”. (121)
Zoals eerder vermeld, is Schwab al lange tijd gefrustreerd door al die vervelende reglementeringen die kapitalisten verhinderen zoveel geld te verdienen als ze zouden kunnen, doordat ze zich moeten concentreren op economisch irrelevante zaken zoals de veiligheid en het welzijn van de mens.
Maar – hoera! – de Covids-crisis heeft het perfecte excuus opgeleverd om grote delen van deze achterhaalde belemmeringen voor welvaart en groei af te schaffen.
Eén gebied waarop de bemoeizuchtige bureaucratie wordt afgeschaft is de gezondheidszorg. Waarom zou een weldenkende stakeholder zich kunnen voorstellen dat een bepaalde verplichting tot zorg de winstcapaciteit van zijn bedrijfssector zou mogen aantasten?
Schwab en Malleret stellen verheugd vast dat de telegeneeskunde (een vorm van geneeskunde waarbij de dokter internet gebruikt om patiënten te behandelen zonder dat die in het echt aanwezig zijn) “aanzienlijk zal profiteren” van de Covid-noodtoestand: “De noodzaak om de pandemie met alle beschikbare middelen aan te pakken (plus, tijdens de uitbraak, de noodzaak om gezondheidswerkers te beschermen door hen in staat te stellen op afstand te werken) heeft een aantal van de wettelijke en regelgevende belemmeringen in verband met de invoering van telegeneeskunde weggenomen”. (122)
Het terzijde schuiven van regelgeving is een algemeen verschijnsel onder het ‘Nieuwe Normaal’ wereldwijde regime. Zoals Schwab en Malleret stellen:
“Tot nu toe hebben regeringen het tempo van de invoering van nieuwe technologieën vaak vertraagd door langdurig na te denken over hoe het beste regelgevingskader eruit zou moeten zien, maar – zoals het voorbeeld van de telegeneeskunde en de levering per drone nu laat zien – is een dramatische versnelling, gedwongen door de noodzaak, mogelijk. Tijdens de Lockdowns vond een quasi-mondiale versoepeling plaats van de regelgeving die voorheen de vooruitgang belemmerde op gebieden waar de technologie al jaren beschikbaar was omdat er geen betere of andere keuze voorhanden was. Wat tot voor kort ondenkbaar was, werd plotseling mogelijk. En de nieuwe regelgeving blijft van kracht”. (123)
Zij voegen daaraan toe: “De huidige dwang om, hoe dan ook, de ‘contactloze economie’ voort te stuwen en de daaruit voortvloeiende bereidheid van de regelgevers om deze te versnellen, betekent dat er geen houden meer aan is”. (124)
“Geen grenzen “. Vergist u zich niet: dit is de taal die het kapitalisme gebruikt wanneer het de pretentie van een liberale democratie te zijn opgeeft en overschakelt op een volslagen fascistische modus.
Uit het werk van Schwab en Malleret blijkt duidelijk dat een fascistische samensmelting van staat en bedrijfsleven, in het voordeel van de laatsten, aan de basis ligt van hun grote reset.
Fenomenale sommen geld zijn sinds het begin van de Covid-crisis overgeheveld van de staatskas naar de uitpuilende zakken van de 1%, wat zij erkennen: “In april 2020, juist toen de pandemie de wereld begon te overspoelen, hadden regeringen over de hele wereld stimuleringsprogramma’s aangekondigd voor een bedrag van enkele triljoenen dollars, alsof acht of negen Marshallplannen bijna gelijktijdig in werking werden gesteld”. (125)
Zij vervolgen: “COVID-19 heeft veel van de regels van het spel tussen de openbare en de particuliere sector herschreven. De welwillende (of anderszins) grotere inmenging van regeringen in het leven van ondernemingen en hun bedrijfsvoering zal afhankelijk zijn van het land en de bedrijfstak, en daarom vele verschillende gedaanten aannemen”. (126)
“Maatregelen die vóór de pandemie ondenkbaar leken, zouden wel eens de norm kunnen worden in de hele wereld, wanneer regeringen proberen te voorkomen dat de economische recessie omslaat in een catastrofale depressie.
“Er zal steeds meer op worden aangedrongen dat de overheid optreedt als “uitbetaler in laatste instantie” om de golf van massaontslagen en bedrijfsvernietiging als gevolg van de pandemie te voorkomen of in te dammen. Al deze aanpassingen veranderen de regels van het economische en monetaire ‘spel’.” (127)
Schwab en zijn collega-auteur verwelkomen het vooruitzicht dat meer staatsmacht wordt gebruikt om het winstbejag van grote ondernemingen te ondersteunen.
Zij schrijven: “Een van de grote lessen van de afgelopen vijf eeuwen in Europa en Amerika is dit: acute crises dragen bij aan het versterken van de macht van de staat. Dat is altijd zo geweest en er is geen reden waarom het met de COVID-19 pandemie anders zou zijn”. (128)
En zij voegen eraan toe: “Met het oog op de toekomst zullen de regeringen hoogstwaarschijnlijk, maar met verschillende intensiteit, besluiten dat het in het belang van de samenleving is om sommige spelregels te herschrijven en hun rol permanent te vergroten”. (129)
Het idee om de regels van het spel te herschrijven doet opnieuw sterk denken aan fascistisch taalgebruik, net als natuurlijk het idee om de rol van de staat permanent te vergroten om de particuliere sector te helpen.
Het is inderdaad de moeite waard om Schwabs standpunt te vergelijken met dat van de Italiaanse fascistische dictator Benito Mussolini, die op de economische crisis in 1931 reageerde met de oprichting van een speciaal noodorgaan, “L’Istituto mobiliare italiano”, om de ondernemingen te helpen.
Hij verklaarde dat dit “een middel was om de Italiaanse economie energiek in de richting van haar corporatieve fase te duwen; dat wil zeggen een systeem dat het privé-eigendom en het initiatief in de basis respecteert, maar ze nauw verbindt met de Staat, die als enige in staat is te beschermen, te controleren en te voeden”. (130)
Vermoedens over het fascistische karakter van Schwabs grote reset worden natuurlijk bevestigd door de politie-staat maatregelen die over de hele wereld zijn uitgerold om de naleving van de “noodmaatregelen” van Covid te verzekeren.
De pure brute kracht die nooit ver onder de oppervlakte van het kapitalistische systeem ligt, wordt steeds zichtbaarder wanneer het zijn fascistische fase ingaat, en dit is zeer duidelijk te zien in het boek van Schwab en Malleret.
Het woord “kracht” wordt keer op keer gebruikt in de context van Covid-19. Soms is dit in een zakelijke context, zoals met de uitspraken dat “COVID-19 alle banken heeft gedwongen om een digitale transformatie te versnellen die nu hier is om te blijven” of dat “de micro reset elk bedrijf in elke industrie zal dwingen om te experimenteren met nieuwe manieren van zakendoen, werken en functioneren”. (131)
Maar soms wordt het rechtstreeks toegepast op mensen, of “consumenten” zoals Schwab en de zijnen ons liever zien.
“Tijdens de lockdowns werden veel consumenten, die voorheen niet al te veel vertrouwen hadden in digitale toepassingen en diensten, gedwongen om hun gewoonten bijna van de ene dag op de andere te veranderen: online films kijken in plaats van naar de bioscoop te gaan, maaltijden laten bezorgen in plaats van uit eten te gaan, op afstand met vrienden praten in plaats van ze in levenden lijve te ontmoeten, met collega’s praten op een scherm in plaats van te kletsen bij de koffieautomaat, online sporten in plaats van naar de sportschool te gaan, enzovoort…
“Veel van de technische gedragingen die we tijdens onze opsluiting moesten overnemen, zullen door gewenning natuurlijker worden. Naarmate de sociale en fysieke afstand groter wordt, zal het vertrouwen toenemen om op digitale platforms te communiceren, te werken, advies te vragen of iets te bestellen, beetje bij beetje terrein winnen op eerder ingesleten gewoonten”. (132)
In een fascistisch systeem wordt aan individuen niet de keuze geboden of ze al dan niet aan de eisen van het systeem willen voldoen, zoals Schwab en Malleret heel duidelijk maken met betrekking tot de zogenaamde contact-tracing: “Geen enkele vrijwillige app voor het traceren van contacten zal werken als mensen niet bereid zijn om hun persoonlijke gegevens te verstrekken aan de overheidsdienst die het systeem controleert. Als een individu weigert om de app te downloaden (en dus informatie over een mogelijke besmetting, bewegingen en contacten achter te houden), zal iedereen daarvan de negatieve gevolgen ondervinden”. (133)
Dit, zo denken zij, is een ander groot voordeel van de Covid-crisis boven de milieucrisis die gebruikt had kunnen worden om hun Nieuwe Normaal op te leggen: “Terwijl voor een pandemie een meerderheid van de burgers geneigd zal zijn het eens te zijn met de noodzaak om dwangmaatregelen op te leggen, zullen zij zich verzetten tegen dwangmaatregelen in het geval van milieurisico’s waar het bewijs betwist kan worden”. (134)
Deze “dwangmaatregelen”, waarmee we allemaal geacht worden in te stemmen, zullen natuurlijk onvoorstelbare niveaus van fascistisch toezicht op ons leven met zich meebrengen, vooral in onze rol als loonslaven.
Schwab en Malleret schrijven: “Het bedrijfsleven zal overgaan tot meer toezicht; in voor- en tegenspoed zullen bedrijven in de gaten houden en soms vastleggen wat hun werknemers doen. Deze trend kan veel verschillende vormen aannemen, van het meten van lichaamstemperaturen met thermische camera’s tot het via een app monitoren hoe werknemers zich houden aan sociale distantie”. (135)
Waarschijnlijk zullen ook dwangmaatregelen van de een of andere soort worden gebruikt om mensen te dwingen om de Covid-vaccins te nemen.
Schwab is nauw verbonden met die wereld, hij spreekt Bill Gates “bij de voornaam aan” en is door de steunpilaar van “Big Farma” Henry McKinnell, voorzitter en CEO van Pfizer Inc, geprezen als “een persoon die werkelijk toegewijd is aan een werkelijk nobel doel”.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij er, samen met Malleret, op aandrong dat “een volledige terugkeer naar het ‘normale’ niet kon worden overwogen voordat er een vaccin beschikbaar was”. (136)
Hij zei ook: “De volgende horde is de politieke uitdaging om wereldwijd voldoende mensen te vaccineren (we zijn collectief zo sterk als de zwakste schakel) met een voldoende hoge vaccinatiegraad ondanks de opkomst van anti-vaxxers”. (137)
“Anti-vaxxers” voegen zich dus bij Schwab’s lijst van bedreigingen voor zijn project, samen met anti-globalisatie en anti-kapitalistische demonstranten, Gilets Jaunes en al degenen die zich bezighouden met “klassenconflicten”, “maatschappelijk verzet” en “politieke tegenreacties”.
De meerderheid van de wereldbevolking is al uitgesloten van besluitvormingsprocessen door het gebrek aan democratie dat Schwab wil vergroten via zijn “bedrijfsoverheersing door stakeholders”, zijn “agile governance”, zijn totalitaire “beheer van het menselijk bestaan”.
Maar hoe denkt hij om te gaan met het “sombere scenario” van mensen die in opstand komen tegen zijn grote nieuwe normalistische reset en zijn transhumanistische Vierde Industriële Revolutie?
Welke mate van “geweld” en “dwangmaatregelen” zou hij bereid zijn te aanvaarden om het aanbreken van zijn technocratische nieuwe tijdperk zeker te stellen?
Het is een huiveringwekkende vraag, maar we mogen ook het historische voorbeeld niet vergeten van het 20e eeuwse regime waarin Schwab werd geboren.
Hitlers nieuwe nazi-norm zou duizend jaar duren, maar stortte 988 jaar voor de geplande datum in.
Het is niet omdat Hitler met al het vertrouwen van de macht zei, dat zijn Rijk een millennium zou duren, dat het ook zo was.
Het feit dat Klaus Schwab en Thierry Malleret en hun vrienden zeggen dat we nu de Vierde Industriële Revolutie binnengaan en dat onze wereld voor altijd zal veranderen, betekent niet dat het ook zo is.
We hoeven hun Nieuwe Normaal niet te accepteren. We hoeven niet mee te gaan in hun angstzaaierij. We hoeven hun vaccins niet te slikken. We hoeven ons niet te laten implanteren met smartphones of ons DNA te laten bewerken. We hoeven niet, gemuilkorfd en onderdanig, rechtstreeks hun transhumanistische hel in te lopen.
We kunnen hun leugens aan de kaak stellen! Hun agenda ontmaskeren! Weiger hun verhaal! Verwerp hun giftige ideologie! Verzet je tegen hun fascisme!
Klaus Schwab is geen god, maar een mens. Gewoon een oudere man. En diegenen met wie hij samenwerkt, de globale kapitalistische elite, zijn beperkt in hun aantal. Hun doelen zijn niet de doelen van de overgrote meerderheid van de mensheid. Hun transhumanistische visie is weerzinwekkend voor bijna iedereen buiten hun kleine kringetje, en zij hebben geen toestemming voor de technocratische dictatuur die zij ons proberen op te leggen.
Dat is tenslotte de reden waarom zij zoveel moeite hebben moeten doen om het op te dringen onder de valse vlag van het bestrijden van een virus. Zij begrepen dat zonder de rechtvaardiging van een “noodsituatie”, wij nooit zouden meegaan in hun verwrongen plan.
Ze zijn bang voor onze potentiële macht, omdat ze weten dat als we opstaan, we hen zullen verslaan. We kunnen hun project laten instorten nog voor het goed en wel begonnen is.
Wij zijn het volk, wij zijn de 99%, en samen kunnen we onze vrijheid terugpakken uit de dodelijke kaken van de fascistische machine!
VERDER LEZEN
Ronald Cohen, impact capitalism and the Great Reset
Shapers of slavery: the leadership
Shapers of slavery: the empire
Shapers of slavery: the awakening
Resist the Fourth Industrial Repression!
Fascism, newnormalism and the left
Liberalism: the two-faced tyranny of wealth
Organic radicalism: bringing down the fascist machine
Bronnen:
(Alle referenties zijn van e-boeken, die geen genummerde pagina’s hebben. We hebben nu % referenties gegeven).
1. Klaus Schwab met Nicholas Davis, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World (Genève: WEF, 2018), e-book. 20%, 19%, 3%
2. Klaus Schwab, De vierde industriële revolutie (Genève: WEF, 2016), e-book. 28%
3. Schwab, De vierde industriële revolutie. 18%
4. Schwab, Vorm geven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 3%
5. Ibid. 3%
6. Ibid. 13%
7. Ibid. 1%
8. Ibid. 54%
9. Ibid. 9%
10. Schwab, De vierde industriële revolutie. 22%, 24%
11. Ibid. 3%
12. Ibid. 3%
13. Ibid. 3%
14. Schwab, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution. 20%
15. Schwab, De vierde industriële revolutie. 12%
16. Ibid. 79%
17. 17. Ibid. 76%
18. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 56%
19. Schwab, De vierde industriële revolutie. 79%
20. Ibid. 79%
21. Ibid. 80%
22. Ibid. 85%
23. Schwab, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution. 6%
24. Ibid. 8%
25. Ibid. 9%
26. Schwab, De vierde industriële revolutie. 56%
27. Schwab, Vorm geven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 35%
28. Ibid. 6%
29. Ibid. 61%
30. Ibid. 49%
31. Ibid. 59%
32. Ibid. 74-75%
33. Ibid. 54%
34. Schwab, De vierde industriële revolutie. 57%
35. Schwab, Vorm geven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 55%
36. Ibid. 2%
37. Ibid. 9%
38. 38. Ibid. 27%
39. Ibid. 27%
40. Schwab, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution, 30%, Schwab, De vierde industriële revolutie, 68%, Schwab, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution. 30%, 30%
41. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 30%
42. Schwab, De vierde industriële revolutie. 68%.
43. Schwab, De vierde industriële revolutie. 8%, 14%
44. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 63%
45. Ibid. 59%
46. Ibid. 51%
47. Schwab, De vierde industriële revolutie. 14%
48. Ibid. 14%
49. Ibid. 15%
50. Kevin Warwick, I, Cyborg (Londen: Century, 2002), p. 4. Zie ook Paul Cudenec, Nature, Essence and Anarchy (Sussex: Winter Oak, 2016).
51. Schwab, De vierde industriële revolutie. 57%
52. 52. Ibid. 3%
53. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 17%
54. Ibid. 17%
55. Ibid. 24%
56. Klaus Schwab, Thierry Malleret, Covid-19: The Great Reset (Genève: WEF, 2020), e-book. Editie 1.0. 39%
57. Ibid. 37%
58. Ibid. 30%, 39%
59. Schwab, De vierde industriële revolutie. 7%
60. Ibid. 5%
61. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 20%
62. Ibid. 20%
63. Ibid. 20%
64. Schwab, Malleret, Covid-19: De Grote Reset. 36%
65. Ibid. 54%, 22%
66. Schwab, De vierde industriële revolutie. 39%
67. Schwab, Vorm geven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 71%
68. Ibid. 72%
69. Ibid. 69%
70. Ibid. 75%
71. Ibid. 56%
72. Schwab, Malleret, Covid-19: De Grote Reset. 40%
73. Ibid. 40%
74. 74. Ibid. 37%
75. Ibid. 42%
76. Ibid. 41%
77. Ibid. 41%
78. Schwab, De vierde industriële revolutie. 44%
79. Ibid. 48%
80. Schwab, Vormgeven aan de toekomst van de vierde industriële revolutie. 84%
81. Ibid. 57%
82. Ibid. 78%
83. Ibid. 79%
84. 84. Ibid. 60%
85. Ibid. 82%
86. Ibid. 82%
87. Ibid. 82%
88. Ibid. 82%
89. Ibid. 83%
90. Schwab, Malleret, Covid-19: De Grote Reset. 1%
91. Ibid. 1%
92. Ibid. 89%
93. Ibid. 90%
94. Ibid. 5%
95. Ibid. 60%
96. Ibid. 52%
97. Ibid. 2%, 26%, 2%
98. Ibid. 89%, 90%
99. Ibid. 3%
100. Schwab, De vierde industriële revolutie. 3%
101. Ibid. 17%
102. Schwab, Malleret, Covid-19: De Grote Reset. 48%
103. Ibid. 48%
104. 104. Ibid. 21%
105. Ibid. 67%
106. Ibid. 54%
107. Ibid. 54%
108. 108. Ibid. 48%
109. Ibid. 36%
110. Ibid. 34%
111. Ibid. 55%
112. Ibid. 55%
113. Ibid. 57%
114. Ibid. 64%
115. Ibid. 63%
116. Ibid. 73%
117. Ibid. 74%
118. Ibid. 64%
119. Ibid. 73%
120. Ibid. 71%
121. Ibid. 55%
122. Ibid. 64%
123. Ibid. 56%
124. Ibid. 56%
125. Ibid. 32%
126. Ibid. 65%
127. Ibid. 23%
128. Ibid. 31%
129. Ibid. 33%
130. Benito Mussolini, cit. Pierre Milza en Serge Berstein, Le fascisme italien 1919-1945 (Parijs: Editions de Seuil, 1980), p. 246.
131. Schwab, Malleret, Covid-19: De Grote Reset. 75%, 76%
132. Ibid. 55%
133. Ibid. 59%
134. Ibid. 49%
135. Ibid. 59%
136. Ibid. 16%
137. Ibid. 16%
Bron originele artikel: https://winteroak.org.uk/2020/10/05/klaus-schwab-and-his-great-fascist-reset/
Vertaling: Door Frankema
Voor meer informatie over WEF ga naar pagina World Economic Forum