Veel mensen weten dat alle Covid-injecties die ons opgedrongen worden experimenteel zijn. En dat niet alleen, ze zijn een ongecontroleerd experiment. Laat dat even tot u doordringen: de ontvangers van deze nieuwe technologie worden niet middels vragenlijsten en specifiek onderzoek gecontroleerd en gevolgd om de effecten en de veiligheid te bestuderen. En bovendien ontbreekt elke vorm van Informed Consent – laat ook dat even tot u doordringen: de deelnemers aan deze ongecontroleerde proeven worden niet expliciet voorgelicht over het feit dat ze deelnemen aan een experiment.
De Nederlandse bevolking wordt getiranniseerd door de overheid. Dat is eigenlijk wat het is.
Waarom is er zoveel druk op de mensen om zich te laten vaccineren?
Er moet een ongevaccineerde groep zijn, maar die mag niet te groot zijn. Dat klinkt vreemd maar het is precies wat het is. Goed wetenschappelijk onderzoek maakt altijd gebruik van een (ongevaccineerde) controle groep, die even groot dient te zijn als de gevaccineerde groep. In dit geval is het essentieel om de groep mensen die met Covid-injecties is ingespoten te vergelijken met een even grote groep die dat niet is, want we weten nog niets van de lange termijn effecten van de injecties. Maar zoals hierboven al genoemd wordt dit niet gedaan. De ongevaccineerde groep is slechts nodig om te dienen als zondebok en reden voor het installeren en in stand houden van het controlesysteem?
De groep ongevaccineerden mag niet te groot zijn
De volgende post van Georgia Parker Hilton inspireerde me. De onderstaande tekst is de vertaling van de post:
“Ik denk dat ik mijn antwoord heb gevonden op de vraag WAAROM ze zo wanhopig zijn dat iedereen gevaccineerd moet worden. Ze MOETEN zich ontdoen van de controlegroep. Denk met me mee:
1. Des te langer we meer dan 60% ONgevaccineerden hebben, des te gemakkelijker het is om de bijwerkingen bij de gevaccineerden te zien. (Dat is waar controlegroepen voor nodig zijn in ECHT onderzoek).
2. Als een percentage van 100% gevaccineerden bereikt kan worden, dan kunnen de sterfgevallen, de onvruchtbaarheid en de bijwerkingen overal door veroorzaakt zijn.
3. Onvruchtbaarheid zal zichtbaar worden in één tot anderhalf jaar. Hart- en longaandoeningen zullen zichtbaar worden in ongeveer vier jaar.
4. Farma heeft haar controlegroepen al stopgezet, dus we hebben GEEN data.
5. Ze hebben minder dan een jaar om het doel van 100% te bereiken, anders zal het verschil in de twee groepen pijnlijk duidelijk worden.
6. Dit is waarom ze MILJARDEN dollars belastinggeld uitgeven aan drang, beschuldigen en bedreigen, want ze hebben weinig tijd. Ze hadden niet verwacht dat de mensen zoveel weerstand zouden bieden.
Ze zijn bang en ze zijn hard bezig om de data te verdraaien; het zijn NIET de ongevaccineerden die ziek worden.
7. In de volgende maanden zal het omslagpunt zichtbaar worden.” – Georgia Parker Hilton
OK – het is geen harde wetenschap, maar er zit wel een harde kern van waarheid in. En dat geldt ook voor het onderstaande…
De groep ongevaccineerden mag niet te klein zijn
De onderstaande uitleg van Pieter Stuurman maakt duidelijk hoe een groep ongevaccineerden nodig is voor ultieme macht.
“Macht is het vermogen het doen en laten van mensen te bepalen. Die mensen kunnen dat dan dus niet meer zelf bepalen. Ze zijn dan hun vrijheid kwijt. De macht van de één, bestaat dus uit de onvrijheid van de anderen.
De ultieme macht ligt binnen handbereik. De nu beschikbare technologie maakt het mogelijk het doen en laten van iedere aardbewoner te controleren, registreren en sanctioneren.
Dwarsliggers kunnen volautomatisch worden geëlimineerd. Zonder tussenkomst van politie of justitie. Ongehoorzaamheid zal niet langer kunnen bestaan. Totale gehoorzaamheid zal de enig overgebleven mogelijkheid tot overleven zijn.
Wat ervoor nodig is, is een digitaal ID. Een ID dat noodzakelijk is voor toegang tot iedere levensbehoefte. Voedsel, energie, werk/inkomen, school, communicatie, vervoer, communicatie en medische zorg. Zonder “groen vinkje” dat alleen verkrijgbaar is via 100% gehoorzaamheid, geen toegang. En dus geen (over)leven.
Natuurlijk zal de mensheid dit niet zomaar accepteren. Het betekent immers het totale verlies van iedere vorm van vrijheid. Daarom moet er een zwaarwegend argument voor gecreëerd worden om het te kunnen implementeren.
Een situatie van ‘overmacht’ is daarvoor noodzakelijk. Een gefingeerde pandemie met een vooraf bedacht ‘vaccin’ daartegen is ideaal.
Het is daarbij een absoluut vereiste dat een deel van de bevolking hier niet in gelooft. Dat deel zal weerstand bieden, en het ‘vaccin’ niet zomaar accepteren. Als iedereen erin gelooft, zal iedereen het ‘vaccin’ immers accepteren. En dan is er geen reden om te controleren wie al dan niet ‘gevaccineerd’ is. En dan vervalt het excuus voor het beoogde ID.
Juist omdat een deel zich verzet en geen ‘vaccin’ wil, ontstaat er een excuus voor controle via een digitaal ID, dat aangeeft wie er al dan niet ‘gevaccineerd’ is.
Daarom moeten de maatregelen en de beweringen over het ‘virus’ opzettelijk onlogisch gemaakt worden. Anders ontstaat er te weinig weerstand om de digitale controle en de implementatie van het digitale ID te rechtvaardigen.
De weigeraars zijn dus onmisbaar voor het realiseren van de plannen. Daarom moet de discussie over bijwerkingen van bovenaf gevoed worden met alarmerende berichten, zodat die weerstand niet verslapt. Want als die weerstand verslapt of verdwijnt, en bijna iedereen laat zich alsnog vaccineren, dan verdwijnt het argument voor controle en dus het argument voor het ID.
De meest ideale situatie is dus een verbeten discussie tussen provaxers en antivaxers, waarbij de eerste (en grootste) groep openlijk gesteund wordt door politiek en media, en de tweede groep heimelijk wordt gestimuleerd om de vereiste weerstand te bieden. De aandacht wordt dan volledig afgebogen naar de discussie over de opzet en de veiligheid van het ‘vaccin’.
En zo kan het primaire doel – het introduceren (en later uitbreiden) van een digitaal vaccin-ID – bereikt worden, terwijl de aandacht wordt afgeleid naar het secundaire aspect (het ‘vaccin’) De oppositie wordt zo tot bondgenoot gemaakt, zonder dat die oppositie dat zelf beseft.
Op deze manier kunnen zowel de naieve groep die in de gefingeerde pandemie en het bijbehoren vaccin gelooft, als de kritische groep die dat dat niet doet, zonder al teveel moeilijkheden worden onderworpen aan het nieuwe digitale en absolute regime.” – Pieter Stuurman
De meest ideale situatie is dus een verbeten discussie tussen provaxers en antivaxers, waarbij de eerste (en grootste) groep openlijk gesteund wordt door politiek en media, en de tweede groep heimelijk wordt gestimuleerd om de vereiste weerstand te bieden. De aandacht wordt dan volledig afgebogen naar de discussie over de opzet en de veiligheid van het ‘vaccin’.
Ik denk dat de waarheid ergens tussen Pieter Stuurman en Georgia Parker Hilton inzit. De overheid blijft net zolang manipuleren en dreigen tot ze de “juiste ratio” gevaccineerd – ongevaccineerd heeft bereikt, voor het doel dat zij voor ogen heeft. En dat heeft waarschijnlijk niets met gezondheid of een virus te maken, maar met het installeren van een totalitair regime.