Nederland zit opnieuw in de angst. We hebben gezien dat in het begin en gedurende de hele “corona-crisis” het genereren van angst is gebruikt voor het genereren van deelname aan het beleid. Een bange bevolking is gehoorzaam. Dit is geen veronderstelling, maar een feit dat is toegegeven in de UK. De autoriteiten hebben daar zelfs spijt over betuigd.[1] Maar het kwam wel een beetje te laat. En de vraag is of het oprecht was…
Nu de Covid-crisis haar greep op veel mensen lijkt te verliezen, wordt er weer veel angst gegenereerd waardoor de aandacht naar de volgende crisis gaat, zonder een onafhankelijk evaluatie van het beleid gedurende de voorafgaande crisis. De reguliere evaluaties lijken onderdeel uit te maken van het politieke spel. Er wordt niets wezenlijk verbeterd, er wordt hooguit iets geconstateerd. Maar de tijdelijke wetten dreigen permanent te worden en dat betekent dat de mensenrechten bij de volgende griepgolf gewoon weer zullen worden geschonden.
In de onderstaande video geeft onderzoeksjournalist Marianne Zwagerman in een terugblik op de afgelopen twee jaar een analyse die te denken geeft.
Weerstand en weerbaarheid ten tijde van een crisis
Marianne Zwagerman heeft het in het bovenstaande filmpje over weerbaarheid. In tegenstelling tot alle miljoenen die er naar wapens gaan blijft de educatie van de bevolking over effectief handelen ten tijde van een crisis totaal achter. Ze kijkt in haar filmpje vooruit, en haar gezond verstand wint het van de politici wat ons betreft. Het ontbreekt hen niet alleen aan toekomstvisie, maar ook aan introspectie.
Wat hadden we moeten doen in de pandemie om de weerstand te verhogen?
Verhogen vitamine C en D, verbeteren van ventilatie van binnenruimtes (scholen, verzorgingstehuizen), zorgen dat je lichamelijke conditie goed is door voldoende beweging en volwaardige voeding.2 En zelfs zaken als het plaatsen van UV-filters en ionisatoren – die wetenschappelijk hebben aangetoond virussen te elimineren, maar volledig worden genegeerd komen niet voor in het politieke woordenboek.
Wat hadden we moeten doen om de ziekte te genezen?
We weten nu dat het vaccin NIET de oplossing voor het probleem is geweest. Dit zou geen verassing moeten zijn, want we wisten al dat corona-virussen snel muteren. Met elke nieuwe mutatie hebben we een nieuw vaccin “nodig” – maar we spannen hiermee constant het paard achter de wagen. Dit zou ons ook niet moeten verbazen, want dat zien we ook bij de normale griepvaccins die elk jaar met veel bombarie worden gepromoot aan het begin van het griepseizoen. En aan het einde van het griepseizoen blijkt steevast dat de griepvaccin-producenten er weer naast zaten met de varianten die ze in het vaccin hebben gestopt.
En dat terwijl er vele opties waren, waar over we u uitgebreid hebben bericht.3,4
Wat hebben we geleerd van de vorige nu we worden meegesleurd in een nieuwe crisis?
De Event 201 en de ‘Global Preparedness Monitoring Board’ waar Sigrid Kaag deel van uitmaakt bereiden ons heel eenzijdig voor op een toekomstige pandemie. Er is maar één wapen en dat is een vaccin.5,6 Ondanks de naam is het Global Preparedness Monitoring Board meer bezig met farma-marketing, dan met het verhogen van de weerstand en de weerbaarheid van het volk.
Misschien is de meest behulpzame conclusie die we kunnen trekken, dat we voor het verhogen van onze weerstand en weerbaarheid het heft in eigen handen moeten nemen. De afgelopen twee jaar hebben we gezien dat onze leiders een zeer eenzijdige agenda hebben gevolgd – en die was niet in het belang van de burgers.
Over de auteurs:
Joris Baas is vader van twee ongevaccineerde kinderen en maakt deel uit van het kernteam van de stichting Vaccinvrij.
Door Frankema is moeder van twee ongevaccineerde, inmiddels volwassen kinderen, schrijfster van het boek: ‘Vaccinvrij – ouders, artsen en wetenschappers over vaccins en vaccinvrij opgroeien’, en initiatiefneemster van de stichting Vaccinvrij.