Is het echt nodig om ouders te verplichten hun kinderen te laten vaccineren? Op dit moment zijn in dertien Europese landen al vier of meer vaccins verplicht: Griekenland, Malta, Bulgarije, Kroatië, Tsjechië, Hongarije, Letland, Polen, Roemenië, Slowakije, en Slovenië.1 In Italië en Frankrijk zijn deze zomer bijna alle vaccins verplicht gesteld. In Duitsland is het vaccinatiebeleid ‘aangescherpt’. En in de overgebleven landen verschijnen berichten in de media die duidelijk maken dat de rest van Europa eveneens richting ‘dwang’ gaat. Waarom? De ernst en sterfte aan infectieziektes was meestal al voor 80% tot 90% afgenomen voordat vaccinatieprogramma’s überhaupt ingevoerd werden begin jaren ‘60. De cijfers zijn toch alleen maar verder gedaald? Waarom komt in Europa steeds vaker de verplichting om de hoek zetten?
Lichte daling met grote gevolgen
De afgelopen twee jaar is in de meeste Europese landen een lichte daling merkbaar van een paar procent van de deelname aan landelijke vaccinatieprogramma’s. De verplichting is geen toeval. De gevestigde orde is bezig haar greep op de bevolking te verliezen en tracht hiermee de daling een halt toe te roepen.
De WHO is de grote motor achter het streven om vaccins als hoogste prioriteit op de politieke agenda in Europa te krijgen. Zij heeft hiervoor het European Vaccine Action Plan (EVAP) ontwikkeld.2 Wat houdt dit plan precies in, en wat is de onderliggende reden om het ten uitvoer te brengen?
EVAP is onderdeel van GVAP
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) windt er geen doekjes om; zij wil dat iedere bewoner van deze aardbol gevaccineerd wordt. Deze globale operatie heeft zij uitgebreid beschreven in het Global Vaccine Action Plan (GVAP).3 Voor de zes regio’s waarin de WHO de wereld heeft onderverdeeld, zijn regionale ‘actieplannen’ geschreven met strategieën die het beste bij de betreffende regio passen. Zie hier het European Vaccine Action Plan (EVAP) voor onze regio.
De gemiddelde Europeaan is zich totaal niet bewust van het feit dat alle Europese lidstaten in 2014 de EVAP ondertekend hebben, en dat zij zich hiermee dus verbinden aan de doelen die de EVAP stelt. Te weten:
- Voor elk land geldt dat vaccineren hoogste prioriteit heeft.
- Ieder individu moet de waarde van vaccins begrijpen en hier aanspraak op maken.
- De baten van vaccineren worden door innovatieve strategieën tot ieder individu uitgebreid.
- Sterke systemen die zich bezighouden met vaccineren zijn een integraal deel van een goed functionerende gezondheidszorg.
- Vaccinatieprogramma’s hebben toegang tot voorspelbare financiering en hoge kwaliteit vaccinvoorraden.2
Het doel van de WHO moge duidelijk zijn; elke wereldbewoner krijgt vaccins. Maar hoe bereik je dat? Wat kost het, en wie betaalt dat? Financiële transparantie wat betreft de financiering van de bron van voorlichting en vaccinatiebeleid is voor de burger ver te zoeken. Slechts weinig mensen zullen überhaupt beseffen dat de WHO zo’n belangrijke rol speelt in het geheel, inclusief de opgelegde verplichting. In feite komt het neer op een zeer strak en goed geregeld plan dat opgezet, gecoördineerd en gecontroleerd wordt door de ruim 7000 medewerkers van de WHO.4
De toename van het aantal toegediende vaccins die uit een strakke en goed georganiseerde logistiek voortvloeit, legt de industrie geen windeieren. In 2016 is er 24 miljard dollar winst gemaakt op de verkoop van vaccins. En volgens het rapport ‘Global Human Vaccines Market 2016-2020’ zal de winst in 2020 opgelopen zijn tot 61 miljard dollar.5 De verplichting van vaccins komt de industrie uiteraard ten goede. De opgegeven reden voor de verplichting kan niet hard gemaakt worden, maar de onderliggende reden is onmiskenbaar. Ondanks alle berichten in de media kunnen de feiten niet onderbouwen dat mazelen in welvarende landen een gevaarlijke ziekte is. Maar ‘onwillige ouders’ brengen de winsten in gevaar. En u raadt het misschien al: de WHO is een schakel tussen de politiek en de industrie.
Wat is er nodig om vaccins te verplichten?
In andere blogs wordt dieper ingegaan op het ontstaan en de structuur van de WHO en haar relatie met het bedrijfsleven. In dit blog wordt gekeken naar wat er nodig is om vaccins te verplichten. Nogmaals, voor mensen die nog steeds denken in termen van medische noodzaak: bij vaccins is dat niet het geval. Er hoeft alleen maar een ‘aanleiding’ te zijn. De rest wordt bereikt met politieke maatregelen en manipulatie van informatie.
Zowel in Italië als in Frankrijk en Duitsland is de mazelen de aanleiding geweest voor een mediacampagne waarmee angst gezaaid werd. Journalisten plaatsen klakkeloos de persberichten, zonder te beseffen dat kinderen die sterven aan de mazelen óf een onderliggende ernstige ziekte hebben (b.v. kanker, hartproblemen), of – in verreweg de meeste gevallen – ernstig ondervoed zijn. De wereldwijde cijfers van de WHO die ons ervan moeten overtuigen dat de mazelen een gevaarlijke ziekte is, zijn niet van toepassing op kinderen in het rijke westen. Het zijn de vele kinderen in Afrika en andere derde wereld landen die al op sterven na dood zijn vanwege de honger. En in dat geval kan een kinderziekte of griepje de druppel zijn die de emmer doet overlopen.6
Voor uitgebreide informatie over de ongenuanceerde berichtgeving over het ‘gevaar’ van de mazelen ga alstublieft naar www.stichtingvaccinvrij.nl In dit artikel kunnen we slechts heel kort een aantal dingen aantippen. Bijvoorbeeld dat de sterfte aan de mazelen in Nederland van 1900 tot 1975 (het jaar vóór de introductie van het mazelen vaccin) al gedaald was van 4,3% in 1900 tot 0.02% van het totale aantal sterfgevallen in 1975.7 Moet u zich voorstellen: 99,98 procent van alle kindersterfte had een andere oorzaak dan de mazelen – en soortgelijke cijfers zien we ook in andere welvarende landen. De reden dat het mazelen vaccin geïntroduceerd is in de ‘rijke landen’ was niet medisch, maar economisch. Men wilde de moeders op de werkvloer hebben en niet thuis met een ziek kind.
Werkt het vaccin?
Het feit dat er volgens het RIVM sinds de introductie van het mazelen vaccin nog 16.000 gevallen van de mazelen gemeld zijn bevestigd dat het klopt wat er op de bijsluiter van het BMR-vaccin staat: ‘Zoals met andere vaccins is het mogelijk dat M-M-RVAXPRO niet alle gevaccineerde personen volledig beschermt.’ 8
Maar nog veel erger zijn uiteraard de vele bijwerkingen op de bijsluiter die ook gemeld zijn door ouders, en die maar niet serieus genomen worden door de gevestigde orde.8
Het feit dat de verplichting toch tot stand komt – ondanks het ontbreken van een medische reden, en ondanks de enorme aantallen ouders, artsen en wetenschappers die zich zorgen maken over de bijwerkingen – laat zien hoe groot de verbintenis en de macht van politiek en bedrijfsleven is. Onderstaand overzicht geeft in een notendop aan hoe dit de afgelopen zomer in Italië en Frankrijk gebeurde en hoe in Duitsland de ‘aanscherping’ van het vaccinatiebeleid tot stand kwam.
Italië:
Na een zeer intensieve mediacampagne werden in 2017 in slechts 6 weken tijd (tussen het uitbreken van de mazelen en de mededeling in de media) 12 vaccins verplicht gesteld.
Ruim twee maanden lang zijn in alle grote steden in Italië honderden duizenden mensen de straat op gegaan om te protesteren tegen de verplichting. De demonstraties werden – hoe vreemd – totaal genegeerd door de media. Het protest heeft slechts opgeleverd dat ongevaccineerde kinderen niet uit de ouderlijke macht ontzegd worden; de verplichting in plaats van 12, voor 10 vaccins geldt; en dat de boetes verlaagd zijn tot maximaal 500 euro per kind per jaar. Ongevaccineerde kleine kinderen mogen niet naar de crèche of de kleuterschool en ouders die grotere ongevaccineerde kinderen naar school sturen krijgen een boete.
Een ‘toevallige’ bijkomstigheid is dat deze beslissing gemaakt is kort nadat vaccinproducent GlaxoSmithKline in 2015 besloten had om tussen 2015 en 2019 maar liefst 1 miljard euro te investeren in nieuwe vestigingen in Italië omdat het bedrijf volgens CEO GSK Italia ‘op zoek is naar groeimogelijkheden.’9
Frankrijk:
Op 28 oktober 2017 heeft het Franse parlement ondanks vele protesten en tegengeluiden gestemd vóór verplicht vaccinatieschema per 1 januari 2018. Kort hiervoor sloeg de stemming in de Franse media plotseling om en werd in plaats van verplichting van bovenaf de verantwoordelijkheid hiervoor bij de burger neergelegd. ”De burger heeft er tenslotte om gevraagd vaccins te verplichten.” ‘De burger’ refereerde aan twee door de vorige minister opgestarte commissies die zich moesten buigen over het complexe vaccinatievraagstuk. Eén commissie bestond uit ‘deskundigen’ (vertegenwoordigers van farmaceutische bedrijven). De tweede uit een handjevol vooraf geselecteerde burgers die hun mening mochten geven over het wel of niet verplichten. Op een hieruit voortgekomen rapport heeft de minister van gezondheid zich gebaseerd. Zij heeft haar conclusies, plus een kant-en-klaar dossier overhandigd aan haar opvolger, die overigens ook nauwe banden met farmaceutische bedrijven heeft. President Macron kwam direct na zijn benoeming met het nieuws dat zijn regering een vaccinatieplicht zou invoeren – dit was niet besproken tijdens zijn verkiezingscampagne. Ongevaccineerde kinderen hebben geen toegang tot crèche en school, maar de sancties (boete en gevangenisstraf) voor ‘recalcitrante’ ouders zijn uit de wet geschrapt.9
Duitsland:
Reden voor het ‘aanscherpen’ van het vaccinatiebeleid is het overlijden aan de mazelen van een 37-jarige vrouw die als kind hier overigens tegen gevaccineerd was. Ze was 2 weken voor haar dood al ernstig ziek, maar de huisarts zag haar klachten (hoge koorts en hoesten) aan voor een griep en schreef antibiotica voor. Haar toestand verslechterde verder en er verscheen een witte uitslag in haar mond. Dit zijn de voor de mazelen typische Koplikse vlekken. Ook nu miste de huisarts de goede diagnose en hij schreef een antischimmelmiddel voor (terwijl er in het gebied al meer mazelen gevallen waren gemeld). De vrouw probeerde in die periode twee keer in een ziekenhuis te worden opgenomen, hetgeen niet lukte want er was geen bed vrij. Kort voor haar dood verscheen de mazelen huiduitslag en werd de juiste diagnose gesteld. Ze werd eindelijk in een ziekenhuis opgenomen – veel te laat inmiddels – waar ze de volgende dag stierf. De conclusie uit dit alles mag duidelijk zijn: het vaccin faalde, waarna de huisarts de diagnose mazelen totaal miste, de vrouw ondanks de ernst niet naar het ziekenhuis verwees en haar eigen pogingen om te worden opgenomen ook mislukten. Maar na dit voorval is in slechts een week tijd een wetsvoorstel aangenomen dat kinderdagverblijven verplicht om weigerende ouders aan te geven bij de zorgautoriteiten, en kunnen ouders die niet op het consultatiebureau verschijnen een boete van 2500 euro krijgen.9
Hoe het ons in Nederland zal vergaan? Gewaarschuwd door de absurde gebeurtenissen in het buitenland hebben alternatieve mediakanalen hun uiterste best gedaan om het publiek te informeren. We mogen hopen dat deze informatie de reguliere pers ook bereikt en dat goede onderzoeksjournalistiek nog niet dood is. De eerstvolgende mazelen uitbraak in Nederland zal het uitwijzen.
Bronnen:
1. https://www.theparliamentmagazine.eu/articles/opinion/should-vaccines-really-be-compulsory
3. http://www.who.int/immunization/global_vaccine_action_plan/GVAP_doc_2011_2020/en/
4. http://www.who.int/about/structure/en/
6. https://www.worldhunger.org/world-child-hunger-facts/
7. Effect of vaccination programmes on mortality burden among children and young adults in the Netherlands during the 20th century: a historical analysis – Maarten van Wijhe, Scott A. McDonald, Hester E. de Melker, Maarten J Postma, Jacco Walinga
9. bronnen en meer info zie https://stichtingvaccinvrij.nl/keuzevrijheid-of-verplichting/
Over de auteurs:
Ellen Vader onderzoekt, verzamelt, en schrijft over vaccin gerelateerde onderwerpen.
Door Frankema is moeder van twee ongevaccineerde kinderen, schrijfster van het boek ‘Vaccinvrij! – ouders, artsen en wetenschappers over vaccins en vaccinvrij opgroeien’ en initiatiefneemster van de Stiching Vaccinvrij.