13 Studies onthullen hoe social distancing (met name sociaal isolement) sterfte kan verhogen

Honderden miljoenen volwassenen en kinderen zitten nu ofwel in quarantaine in hun huis, ofwel zijn ze bezig met “noodzakelijke” uitstapjes buiten de deur. Ze houden in dat geval een onnatuurlijke afstand van elkaar, omdat hun verteld is dat dit de beste manier is om henzelf en de gezondheid van het publiek te beschermen tegen een dodelijk virus. Maar wat zijn de gevolgen van het sociale isolement dat wordt veroorzaakt door dit massale experiment?

 

 

Wat is sociale afstand en sociaal isolement?

 
Social distancing, ook wel fysieke distantiëring genoemd, is een niet-farmaceutische interventie. Het wordt gedaan om de verspreiding van vermoedelijk overdraagbare ziekten te voorkomen door een fysieke afstand tussen mensen te bewaren en de frequentie te verminderen waarmee mensen in nauw contact met elkaar komen.

Ongeacht het feit of social distancing daadwerkelijk effectief is in het voorkomen van ziekteoverdracht, resulteert het altijd in een zekere mate van sociaal isolement. Dit omvat het loslaten van vriendschappen, connecties van werk of school en deelname aan de maatschappij.

 
13 Studies die aantonen dat sociale isolatie het sterfterisico verhoogt:

 
Er is een groeiende hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat sociaal isolement aanzienlijke negatieve gevolgen heeft voor zowel de psychologische als de fysiologische gezondheid en het welzijn van individuen. Dit blijkt uit de volgende 13 studies die een aanzienlijke toename van het sterftecijfer laten zien als gevolg van sociaal isolement. (de tekst gaat verder onder de lijst)

 

1. Eng P, Rimm E, Fitzmaurice G, Kawachi I. Social ties and change in social ties in relation to subsequent total and cause-specific mortality and coronary heart disease incidence in men. Am J Epidemiol. 2002;155(8):700-709. [PubMed] [Google Scholar]
2. Berkman L, Syme S. Social networks, host resistance, and mortality: a nine-year follow-up study of Alameda County residents. Am J Epidemiol. 1979;109(2):186-204. [PubMed] [Google Scholar]
3. Schoenbach V, Kaplan B, Fredman L, Kleinbaum D. Social ties and mortality in Evans County, Georgia. Am J Epidemiol. 1986;123(4):577-591. [PubMed] [Google Scholar]
4. House J, Robbins C, Metzner H. The association of social relationship and activities with mortality: prospective evidence from the Tecumseh Community Health Study. Am J Epidemiol. 1982;116(1):123-140. [PubMed] [Google Scholar]
5. Forster L, Stoller E. The impact of social support on mortality: a seven-year follow-up of older men and women. J Appl Gerontol. 1992;11(2):173-186. [Google Scholar]
6. Kawachi I, Ascherio A, Rimm E, Giovannucci E, Stampfer M, Willett W. A prospective study of social networks in relation to mortality and cardiovascular disease in men in the USA. J Epidemiol Community Health. 1996;50(3):245-251. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
7. Yasuda N, Zimmerman S, Hawkes W, Fredman L, Hebel J, Magaziner J. Relation of social network characteristics to 5-year mortality among young-old versus old-old white women in an urban community. Am J Epidemiol. 1997;145(6):516-523. [PubMed] [Google Scholar]
8. Zhang X, Norris S, Gregg E, Beckles G. Social support and mortality among older persons with diabetes. Diabetes Educ. 2007;33(2):273-281. [PubMed] [Google Scholar]
9. Horsten M, Mittleman M, Wamala S, Schenck-Gustafsson K, Orth-Gomer K. Depressive symptoms and lack of social integration in relation to prognosis of CHD in middle-aged women: the Stockholm Female Coronary Risk Study. Eur Heart J. 2000;21(13):1072-1080. [PubMed] [Google Scholar]
10. Berkman L, Melchior M, Chastang J, Niedhammer I, Leclerc A, Goldberg M. Social integration and mortality: a prospective study of French employees of Electricity of France-Gas of France. Am J Epidemiol. 2004;159(2):167-174. [PubMed] [Google Scholar]
11. Giles L, Glonek G, Luszcz M, Andres G. Effect of social networks on 10 year survival in very old Australians: the Australian Longitudinal Study of Aging. J Epidemiol Community Health. 2005;59(7):574-579. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
12. Holt-Lunstad J, Smith T, Layton B. Social relationships and mortality risk: a meta-analytic review. PLoS Med. 2010;7(7):e1000316. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
13. Matthew Pantell, MD, Social Isolation: A Predictor of Mortality Comparable to Traditional Clinical Risk Factors 2013 Am J Public Health November. [PMC free article]

 
In de 13e studie die hierboven is genoemd, getiteld ” Social Isolation: A Predictor of Mortality Comparable to Traditional Clinical Risk Factors“, ontdekten onderzoekers dat sociaal isolement het risico op sterfte voor beide geslachten deed toenemen, en dat sociaal isolement een even grote factor was in hun sterfterisico als roken, en zelfs hoger was dan van een hoge bloeddruk.

Onlangs heeft een ander artikel, getiteld “The Pandemic America Forgot About”, deze gezondheidsproblemen bevestigd:

“Eenzaamheid en sociaal isolement hebben dezelfde effecten op hart en bloedvaten als het roken van 15 sigaretten per dag, en deze factoren verhogen ook het risico op “all-cause morbiditeit” (sterfte door welke oorzaak dan ook). Eenzaamheid verhoogt het risico op dementie met 50% en beroerte met 32%, terwijl het risico op kanker met 25% toeneemt.”

 

 

Sociale isolatie kan ook bijdragen aan een verhoogde vatbaarheid voor infecties

 
In een studie die in 1997 in het medisch tijdschrift JAMA werd gepubliceerd, getiteld “Social Ties and Susceptibility to the Common Cold”, evalueerden onderzoekers het effect van een zesdaagse quarantaine op de vatbaarheid voor virussen van gezonde personen. Ze werden blootgesteld aan twee rhinovirussen, die in verband worden gebracht met de verkoudheid. De vatbaarheid voor deze virussen werd bepaald door het niveau van de sociale diversiteit in hun leven. Dat wil zeggen, banden met vrienden, familie, collega’s en leden van de leefgemeenschap. De studie concludeerde: “Meer diverse sociale netwerken werden geassocieerd met een grotere weerstand tegen ziektes van de bovenste luchtwegen.”

 
Opzet van de studie

 
Doel: De stelling onderzoeken dat banden met meerdere vrienden, familieleden, contacten van werk-, en leefgemeenschap gepaard gaan met een verhoogde weerstand van de gastheer tegen infecties.

 
Ontwerp: Na het rapporteren van het hebben van en de mate van het onderhouden van 12 verschillende soorten sociale banden (bijvoorbeeld, echtgenoot, ouder, vriend, arbeider, lid van de sociale groep), kregen de proefpersonen neusdruppels met 1 van de 2 rhinovirussen toegediend, en werden ze gemonitord op het ontwikkelen van een verkoudheid.

 
Instelling: Quarantaine

 
Deelnemers: Een totaal van 276 gezonde vrijwilligers, in de leeftijd van 18 tot 55 jaar, die niet seropositief waren voor humaan immunodeficiëntievirus, en ook niet zwanger waren.

 
Gemeten uitkomsten: Verkoudheid (een aangetoonde infectie), slijmproductie, capaciteit om ziekteverwekkers uit de luchtwegen te verwijderen, en de hoeveelheid virale replicatie (vermeerderen van de hoeveelheid virussen).

 
Resultaten: In hun respons op beide virussen waren degenen met meerdere soorten sociale banden minder gevoelig voor gewone verkoudheid, produceerden ze minder slijm, waren ze effectiever in het schoonhouden van hun neusholten en verspreidden ze minder virussen.

 
Deze gegevens bleven hetzelfde bij statistische controles voor leeftijd, geslacht, seizoen, lichaamsgewicht, onderwijs, en ras. De gevoeligheid voor verkoudheid nam af op een dosis-respons manier bij een grotere gevarieerdheid van het sociale netwerk. Er was een aangepast relatief risico waarbij personen met de minste (1 tot 3) soorten sociale banden werden vergeleken met personen met de meeste (6 of meer) soorten sociale banden. Hoewel roken, slechte slaapkwaliteit, alcoholonthouding, lage inname van vitamine C via de voeding, en het feit dat zij introvert waren allemaal werden geassocieerd met een grotere gevoeligheid voor verkoudheid, kon dit slechts gedeeltelijk de relatie tussen de gevarieerdheid van het sociale netwerk en het voorkomen van verkoudheid verklaren.

 
Conclusie: Meer diverse sociale netwerken werden geassocieerd met een grotere weerstand tegen ziekten van de bovenste luchtwegen.

 
Deze studie pleit voor vrijwillig en niet verplicht sociaal isolement en quarantaine. Het is waarschijnlijk dat wanneer isolement van buitenaf wordt opgelegd aan een gezonde persoon, dit het gevoel van machteloosheid en isolement bevordert. Wanneer de persoon er zelf voor kiest, bijvoorbeeld als iemand zich niet lekker voelt, kan het beschouwd worden als een mate van zelfbekrachtiging en zelfverzorging.

Het is duidelijk dat sociale afzondering diepgaande negatieve psycho-biologische gevolgen heeft die niet worden erkend door de gezondheidsinstanties. Overheden willen het publiek ervan overtuigen dat COVID-19 de enige relevante maatstaf is voor gezondheid en welzijn tijdens verplichte, onbepaalde en bijna universele quarantaines.

 
Social distancing heeft voor van mensen de mogelijkheid om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien ten gronde gericht. Er moet worden erkend dat er verbanden bestaan tussen werkloosheid en een breed scala aan schadelijke gevolgen voor de gezondheid. Uit een studie uit 2015 blijkt dat mannen een tot 85 procent hoger risico lopen op overlijden door alle oorzaken als gevolg van het verlies van hun baan.

 
Bovendien bleek uit een Lancet-studie van 2020 over de “Psychobiological effects of quarantine and how to reduce it” dat “het merendeel van de in die studie geobserveerde negatieve effecten voortkwam uit het opleggen van een vrijheidsbeperking”. In de studie stelt men:

“De scheiding van geliefden, het verlies van vrijheid, de onzekerheid over de status van een ziekte en verveling kunnen soms dramatische gevolgen hebben. Er is melding gemaakt van zelfmoord, aanzienlijke woede en rechtszaken die zijn aangespannen na het opleggen van de quarantaine bij eerdere uitbraken”.

Deze effecten, die zijn gemeten aan de hand van een verhoogde morbiditeit (ziekte) en mortaliteit (sterfte), zullen waarschijnlijk groter zijn dan die welke worden toegeschreven aan de theoretische risico’s van COVID-19 blootstelling.

Social distancing en sociaal isolement hebben reële, op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde negatieve effecten. Deze moeten worden meegenomen als het gaat om het berekenen van de risico’s en voordelen van het hele land in quarantaine plaatsen. De daaropvolgende psychologische, biologische en economische gevolgen die een dergelijke acties met zich meebrengt, zijn een feit. Zou ongecontroleerde overheidsbevoegdheid gevaarlijker kunnen zijn dan de dreiging van een besmettelijke ziekte?

 

 

Bron originele artikel: 13 studies reveal how social distancing can increase mortality

 
Vertaling: Door Frankema voor Vaccinvrij