Een nieuwe korte documentaire van filmmaker Flavio Pasquino. Deze keer geeft hij de ouderen uit het verpleegtehuis een stem. De zussen Mary en Anja Brokken trokken aan de bel. Hun vader is 83 jaar en zit al ruim 3 maanden gevangen in een verpleegtehuis. Ben Brokken leidt aan Altzheimer en mist zijn dochters ontzettend. Al die tijd geen knuffel en fysiek contact. Pas sinds kort zien ze elkaar achter een glazen deur maar nog steeds geen aanraking of zoen. En dat heeft ertoe geleidt dat Ben nu geen zin meer heeft in het leven en hoopt dat hij morgen niet meer wakker wordt. Mary en Anja zijn verdrietig en schreven een prachtig gedicht op basis van een “Alzheimer” gedicht van Youp van t Hek. Ze vroegen mij om hulp om onzichtbare zichtbaar te maken. Het verborgen verdriet van vele hoogbejaarden in isolatie. Mary en Anja willen hen een stem geven middels hun vader. Hun geliefde vader die door dit kabinet en het RIVM in ‘zogenaamde’ veiligheid wordt gesteld, terwijl de 83-jarige het virus totaal niet vreest.
Met dank aan Flavio Pasquino voor de prachtige manier waarop hij verborgen leed een gezicht en stem geeft.
Vindt u deze informatie belangrijk? Deel het met een vriend(in) middels een van de mogelijkheden (Facebook, Twitter etc.) onder de knoppen links op dit scherm.