Iedereen die veel verstand van zaken heeft weet dat er veel vals positieve PCR-testuitslagen zijn als er weinig mensen ziek zijn. Waarom wordt de burger er niet over ingelicht?
Op de pagina ‘Aanvullende informatie diagnostiek COVID-19’ vergelijkt het RIVM verschillende manieren om Covid-19 te diagnosticeren (waaronder PCR-testen) – en evalueert zij de betrouwbaarheid ervan.1 Uit hun rekenmodellen valt de waarschijnlijkheid te berekenen waarop iemand vals positief test. Met andere woorden: er kan worden berekend hoe vaak het gebeurt dat iemand ten onrechte als besmet wordt aangemerkt. In de praktijk betekent dat dus dat een bepaalt percentage mensen ten onrechte geweerd wordt uit de kroeg of in het restaurant. In dit artikel laten we zien hoe het RIVM ons vergeet voor te lichten over haar rekenmodellen.
Samenvatting van definities
Voordat we beginnen eerst een samenvatting van wat definities, die afkomstig zijn van het RIVM.
• Prevalentie: hoeveel mensen er ziek zijn op een bepaald moment;
• Sensitiviteit (van een test): de fractie, of te wel het gedeelte, van het totaal aantal mensen met de ziekte en die ook een positieve testuitslag heeft;
• Specificiteit (van een test): de fractie van de mensen met een negatieve testuitslag die de ziekte ook niet hebben;
• Positief voorspellende waarde (‘positive predictive value’, PPV): de kans dat een positieve testuitslag juist is;
• Negatief voorspellende waarde (‘negative predictive value’, NPV): de kans dat een negatieve testuitslag juist is.
Een uitgebreidere uitleg van deze begrippen vindt u op de pagina ‘Aanvullende informatie diagnostiek COVID-19’ van het RIVM.1
Rekenvoorbeelden
Het RIVM geeft twee rekenvoorbeelden waarin zij de kwaliteit van de verschillende testen – PC-test, antigeentest etc. – met elkaar vergelijkt bij een lage prevalentie, dus als de ziekte weinig voorkomt, zoals we de afgelopen tijd hebben meegemaakt. Met een “goede test” bedoelt het RIVM kennelijk dat de sensitiviteit en de specificiteit hoog zijn.
Rekenvoorbeeld 1 – lage prevalentie, goede test
“Bij een prevalentie in de te onderzoeken populatie van 1% met een test met een sensitiviteit van 96% en een specificiteit van 98.5%. De PPV = 40% en de NPV = 100%.” – RIVM
Dus als in een bevolkingsgroep 1% besmet is, en de test is van een hoge kwaliteit, dan is de positief voorspellende waarde 40%. Dat betekent dat de kans dat een positieve testuitslag juist is 40% is. En dus dat de kans dat de positieve testuitslag NIET juist is 60% is.
Rekenvoorbeeld 2 – lage prevalentie, geen goede test:
“Bij een prevalentie in de te onderzoeken populatie van 1% met een test met een sensitiviteit van 60% en een specificiteit van 70%. De PPV = 2% en de NPV = 99,4%.” – RIVM
Dus als in een bevolkingsgroep 1% besmet is, en de test is van een lage kwaliteit, dan is de positief voorspellende waarde 2%. Dat betekent dat de kans dat een positieve testuitslag juist is 2% is. En dus dat de kans dat de positieve testuitslag NIET juist is 98% is.
Het RIVM specificeert op de pagina ‘Aanvullende informatie diagnostiek COVID-19’ niet welke testen van hoge en welke van lage kwaliteit zijn – hoewel zij dat wel moeten weten.
NRC
De informatie over vals positieven is niet nieuw, hoewel het wel onbekend is voor de doorsnee Nederlander. De “grootste kwaliteitskrant in Nederland”, het NRC berichtte een jaar geleden op 11 september 2020 dat 27% van de positieven vals positieven was.2 Het bericht is ondergesneeuwd in de berg aan berichten die deze krant heeft gepubliceerd over Covid, en niet doorgedrongen tot de kennis die de gemiddelde burger heeft over testen. Maar Mark Rutte erkende de 27% vals positieven uit NRC Handelsblad wel in debat met Wybren van Haga op 17 september vorig jaar. Hij benadrukte dat het daarom belangrijk is om je alleen te laten testen bij klachten.3
Highwire
Ex Pfizer directeur Mike Yeadon en Jeffrey Jaxen zaten later nog veel hoger in hun schatting van vals positieven in een aflevering van de Amerikaanse talkshow ‘The HIGHWIRE’ omdat zij ook het aantal analyse-cycli erbij in beschouwing namen.4 Dat waren toen wetenschappelijke schattingen, maar sinds de wet heeft bepaald dat miljoenen Nederlanders zich moeten onderwerpen aan “coronatoegangsbewijzen” komen vals positieven in de praktijk neer op het discrimineren van gezonde mensen.
Onbetrouwbaar en onterecht
Bij een lage prevalentie en een kwalitatief goede test – zoals de PCR-test? – is de kans volgens de rekenvoorbeelden van het RIVM 60% dat mensen die via een test een groen vinkje willen halen op de Coronapas ten onrechte gediscrimineerd worden.
Bij een lage prevalentie en géén goede test – zoals een sneltest? – is de kans volgens de rekenvoorbeelden van het RIVM 98% dat mensen die via een test een groen vinkje wil halen op de Coronapas ten onrechte gediscrimineerd worden.
Let wel, het woord discriminatie is hier in technische zin bedoeld. Dus op basis van de testuitslag. Het is belangrijk om daarbij te beseffen dat er ook mensen zijn die positief zijn getest en inderdaad besmet zijn, maar die geen klachten vertonen. Deze mensen worden óók ten onrechte gediscrimineerd, want als je geen klachten hebt maar wel besmet bent, is de kans zo goed als nul dat je de ziekte overdraagt. Dit is wetenschappelijk aangetoond door onder andere onderzoek dat is gepubliceerd op 20 november 2020 in het medische blad Nature.5 Uit een studie bleek dat onder 1174 mensen die in nauw contact waren met positief geteste mensen zonder symptomen, hierdoor geen besmetting opgelopen hadden.
‘There were no positive tests amongst 1,174 close contacts of asymptomatic cases.’ – Nature
Rutte liet zich niet testen
Ex premier Mark Rutte heeft dat onderzoek niet genoemd, maar hij had dat wel achter zich staan toen hij in februari 2021 zich verdedigde voor het feit dat hij zichzelf niet liet testen: “zonder klachten heeft testen geen zin.”6
Een jaar geleden gaf onze premier toe dat gezien het hoge aantal vals positieven het belangrijk is om je alleen te laten testen bij klachten. En een jaar later is een test van zeer dubieuze kwaliteit een vereiste voor gezonde mensen die niet gevaccineerd zijn om toegang te krijgen voor deelname aan de maatschappij.
Hoe bizar. Stel je wilt je verjaardag vieren met een etentje in een restaurant en er blijkt uit een vals positieve test dat je een levensbedreigende ziekte hebt… Huhhh zonder dat je klachten hebt. De hoera is voor het geweldige Covid-beleid?
En misschien moeten we voor de volledigheid nog even vermelden dat het niet erg waarschijnlijk is dat mensen die ziek zijn mét symptomen – na alles wat we de afgelopen anderhalf jaar hebben meegemaakt – in de kroeg zullen gaan zitten.
Het weigeren van mensen op basis van een test is technisch gezien dubieus en moreel gezien onaanvaardbaar. En afgaand op wat het RIVM zegt kun je eigenlijk niet anders dan concluderen dat de QR-testen per direct moeten worden afgeschaft wegens discriminatie op basis van onbetrouwbare testmethodes.
Bronnen:
1. https://lci.rivm.nl/covid-19/bijlage/aanvullend
2. https://www.nrc.nl/nieuws/2020/09/10/geen-corona-toch-in-quarantaine-a4011600
3.https://www.youtube.com/watch?v=dM4Tiyhx0d0
4. https://www.bitchute.com/video/k45zrvEIYkLT/
5. https://www.nature.com/articles/s41467-020-19802-w
6. https://twitter.com/JornLuka/status/1357726748574629893
Over de auteurs:
Joris Baas is vader van twee gedeeltelijk gevaccineerde kinderen en zeer actief op sociale media over vaccins en aanverwante onderwerpen.
Door Frankema is moeder van twee ongevaccineerde, inmiddels volwassen kinderen, schrijfster van het boek ‘Vaccinvrij- ouders, artsen en wetenschappers over vaccins en vaccinvrij opgroeien’, en initiatiefneemster van de stichting Vaccinvrij.