Het risico lopen op ernstige vaccinatieschade voor een prik die niet eens transmissie kan voorkomen? Veel verpleegsters voelen er niet voor, en hebben tot nog toe geweigerd. Maar de Belgische regering heeft de verplichte vaccinatie in de zorg goedgekeurd. Vanaf 1 juli moet zorgpersoneel geprikt zijn – tenzij de epidemie dan ‘geen bijzonder risico inhoudt.’1 Voor hoeveel zorgmedewerkers is dit de druppel?
J. Vereecken en K.J.E. Boer stelden ‘Enkele getuigenissen uit de Vlaamse zorgsector over verplichte inenting tegen Covid-19’ samen uit korte berichtjes die zijn verschenen op sociale media. Het zijn ervaringen die bepaald niet aanmoedigen om de prik te gaan halen.
De onderstaande overpeinzing na is door één van de auteurs geschreven vlak voordat de goedkeuring was aangenomen.
Karianne Boer: Lieve mensen, vandaag werd ik diep geraakt door een selectie getuigenissen van zorgverstrekkers. Morgen staat de stemming over het wetsontwerp omtrent de verplichte inenting in de zorgsector op de agenda van de plenaire vergadering van het Belgisch Parlement. Naast de stem van volksvertegenwoordigers en experten, is de enige stem die nog ontbreekt die van de #zorgsector zelf. Dit zijn mijn conclusies:
• De meerderheid van zorgverleners die, in weerwil van de immense druk vanuit hun omgeving, reeds meer dan een jaar volhouden dat ze niet ingeënt wensen te worden, zullen zich door een verplichting niet laten afschrikken, ook al impliceert dit verlies van job en inkomen. Het gaat om een diepgaande overtuiging omtrent gezondheid en fysieke integriteit, die gebaseerd is op hun ervaring in de zorgsector. Dit betekent dat een verplichting kan leiden tot duizenden ontslagen in een sector die reeds jarenlang kampt met structureel personeelstekort. De Belgische gezondheidszorg dreigt dan ineen te storten.
• Zorgverstrekkers hebben wellicht verschillende redenen om zich niet te laten inenten, maar de belangrijkste reden lijkt wel te zijn dat ze in de dagelijkse praktijk ervaren dat de hier besproken inenting soms heel schadelijke gevolgen kan hebben, zoals hartspierontsteking, hartinfarct, trombose, acute blindheid en andere ernstige gezondheidsproblemen die ontstaan na inentingen bij zichzelf, collega’s, familieleden of patiënten.
• De getuigenissen illustreren systematische onderrapportage, het zogeheten dark number, van de bijwerkingen van de inenting. Ziekenhuizen, huisartsen en andere zorgverstrekkers rapporteren de bijwerkingen slechts in beperkte mate. Er lijkt een blind geloof in de wetenschap te bestaan, waardoor rapportage van bijwerkingen gepercipieerd wordt als een gebrek aan collegiale solidariteit en een flagrante aanval op de wetenschap. Het is onaanvaardbaar om de prik te verplichten in het licht van deze ernstige lacune in kennis. Alvorens een wettelijke verplichte inenting in te voeren, is het dan ook een conditio sine qua non om eerst en bij hoogdringendheid onafhankelijk en wetenschappelijk onderzoek te doen, enerzijds naar de schaalgrootte en de oorzaken van onderrapportage, en anderzijds naar de bijwerkingen.
• Tegen de achtergrond van het bovenstaande valt er een primordiale conclusie te trekken met het oog op de wet zelf. Het huidige wetsontwerp ontbeert een clausule voor gewetensbezwaarden. In het licht van de onzekerheid van kennis en het dreigend verlies van duizenden zorgverleners, is het pertinent om zo’n clausule toe te voegen. Hier kan een parallel getrokken worden met de vroegere dienstplicht, waarbij mensen wegens persoonlijke overtuigingen de kans kregen om geen wapens ter hand te nemen. De parallel is niet toevallig want het voortbestaan van het land is in gevaar als er te weinig soldaten zijn, en toch werd in dat geval de kans geboden aan #gewetensbezwaarden om zich te onthouden.
Waarom niet aan onze zorghelden?
Karianne J.E. Boer, M.A., M.Sc.
Ondernemer | Voorheen rechtshandhaver | Aankomend advocaat/onderzoeker | Digitaal toezicht, sociaal kredietsysteem, transhumanisme waakhond
U kunt de getuigenissen vinden op haar Linkedin account
