Er is veel te doen over het dragen van mondkapjes. Het is een van de adviezen door “experts” die onze regering klakkeloos heeft overgenomen. Maar is het dragen van mondkapjes zinvol? Dit artikel verscheen op dodelijkeleugens.nl en is geschreven door C.F. van der Horst
Mondkapjes: zin of onzin?
Op 11 augustus schreef Arthur Firstenberg een interessante nieuwsbrief met een opsomming van wetenschappelijk bevindingen over het gebruik van mondkapjes. Firstenberg is een wiskundige en studeerde vier jaar geneeskunde. Hij is een expert op het gebied van elektromagnetische straling en de auteur van The Invisible Rainbow, een uitstekend boek over de invloed van elektriciteit op onze gezondheid.
Hieronder vindt u een (bewerkt) uittreksel van zijn nieuwsbrief. Deze gegevens hebben betrekking op medische mondkapjes. Ze zijn echter net zo goed van toepassing op de wegwerp- of stoffen maskers die de overheid aanspoort om te gebruiken – en gezien de hogere kwaliteit van medische mondkapjes naar alle waarschijnlijkheid zelfs nog meer.
Onderzoek naar medische mondkapjes
“Als iemand die medisch geschoold is, was ik geschokt toen ik het onderzoek van Neil Orr las dat in 1981 werd gepubliceerd in de Annals of the Royal College of Surgeons of England. Dr. Orr was een chirurg in de Severalls Surgical Unit in Colchester. En gedurende zes maanden, van maart tot augustus 1980, besloten de chirurgen en het personeel van die afdeling te onderzoeken wat er zou gebeuren als ze geen mondkapjes droegen tijdens de operaties. Ze gebruikten zes maanden lang geen maskers en vergeleken het aantal chirurgische wondinfecties van maart tot augustus 1980 met het aantal wondinfecties van maart tot augustus van de voorgaande vier jaren.
Tot hun verbazing ontdekten ze dat wanneer niemand mondkapjes droeg tijdens operaties, het percentage wondinfecties minder dan de helft was van wat het was toen iedereen maskers droeg. Hun conclusie: ‘Het lijkt erop dat een minimale besmetting het best kan worden bereikt door helemaal geen masker te dragen‘ en het dragen van een mondkapje tijdens de operatie ‘is een standaardprocedure die kan worden afgeschaft.’ [nadruk toegevoegd]
Medische literatuur over mondkapjes
Ik was zo verbaasd dat ik de medische literatuur doorzocht. Ik was ervan overtuigd dat dit een toevalstreffer was en dat nieuwere studies het nut van maskers tegen de verspreiding van ziekten moesten aantonen. Maar tot mijn verbazing is de medische literatuur de afgelopen vijfenveertig jaar consistent geweest: maskers zijn nutteloos in het voorkomen van de verspreiding van ziekten [nadruk toegevoegd] en zijn op hun best onhygiënische objecten die zelf bacteriën en virussen verspreiden.
Ritter et al. concludeerden in 1975 dat ‘het dragen van een chirurgisch mondkapje geen effect had op de algehele omgevingsbesmetting in de operatiekamer.’ [Et al. staat voor “en anderen”. Er zijn dus meerdere onderzoekers].
– In 1980 brachten Ha’eri en Wiley in 20 operaties microbolletjes van menselijk albumine als ‘traceerdeeltjes’ aan op de binnenkant van chirurgische maskers [albimune is het belangrijkste eiwitmolecuul in het bloedplasma]. Aan het einde van elke operatie werden de wondwassingen [materiaal verzameld door het uitspoelen van een wond] onder de microscoop onderzocht. [In de samenvatting schreven de onderzoekers:] ‘Deeltjesverontreiniging van de wond werd aangetoond in alle experimenten. Aangezien de microbolletjes niet aan de buitenkant van deze gelaatsmaskers werden gevonden, moeten ze rond de randen van het masker zijn ontsnapt en hun weg naar de wond hebben gevonden.’
– In 1989 constateerden Laslett en Sabin dat mutsen en maskers niet nodig waren tijdens de hartkatheterisatie. ‘Er werden geen infecties gevonden bij een patiënt, ongeacht of er een muts of masker werd gebruikt,’ schreven ze. Sjøl en Kelbæk kwamen in 2002 tot dezelfde conclusie.
– In het onderzoek van Tunevall uit 1991 droeg een algemeen chirurgisch team in de helft van hun operaties twee jaar lang geen masker. Na 1.537 operaties met maskers bedroeg het aantal wondinfecties 4,7%, terwijl na 1.551 operaties zonder maskers het aantal wondinfecties slechts 3,5% bedroeg.
– Een evaluatie door Skinner en Sutton in 2001 concludeerde dat ‘het bewijs voor het staken van het gebruik van chirurgische mondkapjes sterker lijkt te zijn dan het beschikbare bewijs ter ondersteuning van het verdere gebruik ervan.’
– Lahme et al. schreven in 2001 dat ‘chirurgische mondkapjes die door patiënten tijdens regionale anesthesie worden gedragen, de concentratie van bacteriën in de lucht boven het operatieveld in onze studie niet verminderden. Ze zijn dus overbodig.’
– In 2001 meldden Figueiredo et al. dat in vijf jaar van het uitvoeren van peritoneale dialyse [nierdialyse met behulp van het buikvlies] zonder maskers, de percentages buikvliesontsteking in hun eenheid niet anders waren dan in de ziekenhuizen waar de maskers werden gedragen.
– Bahli voerde in 2009 een systematisch literatuuroverzicht uit en vond dat ‘er geen significant verschil in de frequentie van postoperatieve wondinfectie werd waargenomen tussen de maskergroepen en de groepen die zonder maskers werkten.’
– Chirurgen van het Karolinska Instituut in Zweden die het gebrek aan bewijs voor het gebruik van maskers onderkenden, staakten in 2010 het gebruik van maskers voor anesthesisten en ander niet-geschrobd personeel in de operatiekamer. [Alleen “geschrobd” personeel – dat de handen en nagels zeer grondig wast – komt direct met een wond in aanraking]. ‘Onze beslissing om geen routinematige chirurgische maskers meer te verplichten voor personeel dat niet geschrobd is voor een operatie, wijkt af van de gangbare praktijk. Maar het bewijs om deze praktijk te rechtvaardigen bestaat niet,’ schreef dr. Eva Sellden.
– In 2010 rapporteerden Webster et al. over verloskundige, gynaecologische, algemene, orthopedische, borst- en urologische ingrepen bij 827 patiënten. Alle niet-geschrobde medewerkers droegen maskers in de helft van de operaties, en geen van de niet-geschrobde medewerkers droeg maskers in de helft van de operaties. Chirurgische site infecties kwamen voor in 11,5% van de maskergroep, en in slechts 9,0% van de niet-maskergroep.
– Lipp en Edwards (Cochrane) beoordeelden de chirurgische literatuur in 2014 en vonden ‘geen statistisch significant verschil in infectiecijfers tussen de gemaskerde en de ongemaskerde groep in welke van de onderzoeken dan ook.’ Vincent en Edwards hebben deze beoordeling in 2016 bijgewerkt en de conclusie was hetzelfde.
– In een review in 2014 schreef Carøe op basis van vier onderzoeken en 6.006 patiënten dat ‘geen van de vier onderzoeken een verschil in het aantal postoperatieve infecties vond, of men nu een chirurgisch masker gebruikte of niet.’
– In 2014 onderzochten Salassa en Swiontkowski de noodzaak van schrobben, maskers en hoofdbedekkingen in de operatiekamer en concludeerden dat ‘er geen bewijs is dat deze maatregelen de prevalentie van chirurgische site-infectie verminderen.’
– Da Zhou et al. evalueerden de literatuur in 2015 en concludeerden dat ‘er een gebrek is aan substantieel bewijs om beweringen te ondersteunen dat mondkapjes ofwel de patiënt ofwel de chirurg beschermen tegen infectieuze besmetting.’
Mondkapjes kunnen fataal zijn
– Scholen in China verbieden nu het dragen van maskers tijdens het sporten. Waarom? Het bleek fataal. Het ontnam de leerlingen zuurstof waardoor ze overleden. Minstens drie kinderen stierven tijdens de lessen lichamelijke opvoeding – twee van hen renden op het sportveld van hun school terwijl ze een masker droegen. En een 26-jarige man kreeg een ingeklapte long nadat hij vier kilometer had gelopen terwijl hij een masker droeg.
Geen positieve invloed op sterftecijfers
Het verplicht stellen van maskers heeft het sterftecijfer nergens lager gehouden. De 20 Amerikaanse staten die nooit opdracht hebben gegeven tot het dragen van mondkapjes binnenshuis en buitenshuis hebben dramatisch lagere COVID-19 sterftecijfers dan de 30 staten die maskers verplicht hebben gesteld. De meeste staten zonder masker hebben COVID-19 sterftecijfers onder 20 per 100.000 inwoners en geen enkele heeft een sterftecijfer dat hoger is dan 55. Alle 13 staten die een hoger sterftecijfer hebben dan 55 zijn staten die het dragen van maskers op alle openbare plaatsen verplicht hebben gesteld. Het heeft hen niet beschermd.”
Tot zover Arthur Firstenberg.
1 op de 200.000 heeft baat bij een mondkapje
Een rapport van het Folkehelseinstituttet, de Noorse zusterorganisatie van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), gaf hem gelijk en concludeerde: “Ervan uitgaande dat 20% van de mensen die besmet zijn met SARS-CoV-2 [het coronavirus] geen symptomen hebben en uitgaande van een risicovermindering van 40% voor het dragen van een masker, zouden 200.000 mensen in de huidige epidemiologische situatie een masker moeten dragen om één nieuwe infectie per week te voorkomen.” Dit is een succespercentage van 0,0005%.
Wat is het nut van een mondkapje?
Het enige “nut” van een mondkapjer lijkt daarin gelegen dat het continu mensen eraan herinnert dat er iets gevaarlijks in de lucht zweeft. Het masker draagt bij aan het creëren van een gevaarlijke omgeving en chronische angst – zaken die uw gezondheid niet bevorderen.
