“Een algemene wettelijke vaccinatieplicht levert weinig op. Dat blijkt uit een onderzoeksrapport dat staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid) vanmiddag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd.” – Bron AD[1]
De media hebben ruim een jaar lang geprobeerd om de massa ervan te overtuigen dat de mazelen een gevaarlijke ziekte is in Nederland, en dat daarom het BMR-vaccin verplicht gesteld zou moeten worden om toegang te kunnen krijgen tot een kinderdagverblijf. Nu lijkt de verplichting om te vaccineren opeens van de baan te zijn. Met de nadruk op LIJKT. Staatssecretaris Blokhuis komt begin 2020 met een reactie op de onderzoeken. Dit artikel gaat over de achtergronden van de conclusie dat dwang geen zin heeft, en legt uit waarom de burger nog steeds alert en actief dient te zijn. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan de volgende stappen.
Het Global Vaccine Action Plan (GVAP)
Het wereldwijde vaccinatiebeleid wordt aangestuurd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Onder invloed van zakenman Bill Gates, de op één na grootste donateur van de WHO is een plan ontwikkeld om elk kind ter wereld te vaccineren; het Global Vaccine Action Plan.2Met het GVAP heeft de WHO zich verzekerd van de politieke medewerking van bijna elk land ter wereld voor het opzetten van de infrastructuur die nodig is om een globaal – “one-size-fits-all’ – vaccinatiebeleid te realiseren. Het plan heeft consequenties voor elk kind ter wereld, maar er is geen democratische besluitvorming aan voorafgegaan. En nog erger: de wereldbevolking wordt niet over het GVAP geïnformeerd!
De mazelen
De WHO heeft de mazelen als speerpunt genomen in haar campagnes om de vaccinatiegraad te verhogen en een verplichting te rechtvaardigen. De mazelen is een kinderziekte waaraan in de derde wereld en Oostbloklanden nog steeds kinderen sterven. Maar dit heeft meer te maken met extreme armoede en de daarmee gepaard gaande verminderde weerstand van de kinderen, dan het ‘gevaar’ van deze kinderziekte. De media hebben het er niet over, want dit zou de vaccinatiegraad in de Westerse wereld niet ten goede komen, maar de WHO weet dat ernstig ondervoede kinderen niet genoeg kracht hebben om koorts te genereren, wat nodig is om de mazelen op een normale manier door te maken – waardoor de kans op sterfte aan de mazelen dramatisch toeneemt.
“De overgrote meerderheid (meer dan 95%) van de sterfgevallen door mazelen komt voor in landen met lage inkomens per hoofd van de bevolking en zwakke gezondheid-infrastructuren.” Bron: WHO3
Met andere woorden: in landen waar grote delen van de bevolking met 1 dollar per dag rond moeten zien te komen, en hun kinderen geen toegang hebben tot schoon drinkwater, en ook niet genoeg te eten hebben, zijn de landen waar 95% van de kindersterfte aan de mazelen plaatsvindt.
In de Westerse landen komen de mazelen nog wel voor – zelfs in 100% gevaccineerde populaties – maar sterfte of blijvende invaliditeit is een zeldzaamheid. In Nederland was de sterfte aan de mazelen al voor de start van het losse mazelenvaccin ertegen afgenomen van 2740 sterfgevallen in 1900 tot 1 sterfgeval in 1975 – het jaar voordat het eerste (losse) vaccin tegen de mazelen werd toegediend in 1976.4
De afgelopen jaren zijn er – ondanks een dalende vaccinatiegraad – geen grote uitbraken geweest en geen sterfgevallen of blijvende aandoeningen als gevolg van de mazelen. Maar de media maken – aangestuurd door de WHO – de Nederlandse bevolking bang met wereldwijde of Europese ziekte-, en sterftecijfers, die niet op onze situatie van toepassing zijn. De reden ligt voor de hand. Het creëren van angst voor de ziekte doet de vaccinatiegraad in de Westerse wereld toenemen.
Het European Vaccine Action Plan (EVAP)
Dit GVAP is onderverdeeld op 6 – op de regio toegespitste actieplannen waarvan het Europese Vaccin Actie Plan er één is.5 De Nederlandse overheid heeft zich gecommitteerd aan het EVAP en zich daarmee de ‘noodzaak van het bereiken van de doelen van het GVAP/EVAP’ op de hals gehaald. Eén van de doelen van het GVAP/EVAP heeft betrekking op het verhogen van de vaccinatiegraad. Onderdeel van het wereldwijde plan is dat overheden verantwoording afleggen over de vorderingen die ze maken. De Nederlandse overheid laat regelmatig onderzoek doen naar het ‘prik-gedrag’ van ouders om de juiste strategie te kunnen bepalen om het doel van een hoge vaccinatiegraad te bereiken.
Het meest recente onderzoek is in opdracht van het Ministerie van VWS uitgevoerd door onderzoeksinstituut NIVEL. Het heeft als titel: ‘Maatregelen om de vaccinatiegraad in Nederland te verhogen – een verkenning’6
De conclusies van het onderzoek van NIVEL
De conclusie van het onderzoek is:
“Maatregelen met een verplichtend karakter of een financiële stimulans zijn minder passend in de Nederlandse context.”
Om de vaccinatiegraad te verhogen lijkt Nederland het dus vooral te moeten hebben van “logistieke maatregelen en maatregelen op het gebied van communicatie en kennisbevordering.” En: “een gerichte doelgroepen-benadering is nodig om de juiste maatregelen aan de juiste doelgroep aan te bieden.”
De belangrijkste bezwaren tegen een algemene verplichting of een indirecte verplichting in combinatie met de toegang tot kinderopvang (of scholen) die in de ‘stakeholder en expert bijeenkomst’ naar voren kwamen zijn de volgende:
“De verwachting is dat een algemene verplichting weinig effectief zou zijn vanwege de onvermijdelijke mogelijkheden tot vrijstelling van de verplichting (op medische en levensbeschouwelijke gronden).”
“Mogelijke negatieve effecten van een algemene verplichting, zoals een toename van wantrouwen tegen de overheid (bij twijfelaars en antivaxxers) en polarisatie in de samenleving.”
En de aanbeveling is dat:
“De verplichting een allerlaatste (red)middel kan zijn, als de vaccinatiegraad te ver is gedaald en alle andere maatregelen niet voldoende hebben geholpen. De stakeholders gaven aan dat een tijdelijke verplichting in urgente situaties, bijvoorbeeld bij een uitbraak van mazelen (zoals in New York in 2018-2019), wel het overwegen waard is.”
En daarmee zijn we weer terug bij het Global Vaccine Action Plan. De achterdeur naar een verplicht vaccinatieprogramma staat nog wagenwijd open. En de voorbereidingen zijn in volle gang.
GVAP 2010-2020 en GVAP 2020-2030
Het oorspronkelijke uitgangspunt van de WHO was kennelijk dat het mogelijk zou moeten zijn om het doel – de infrastructuur en de politieke en financiële bereidheid te genereren die nodig is om elk kind ter wereld te vaccineren – in tien jaar tijd te bereiken. Het eerste wereldwijde actieplan was opgezet voor een periode van 10 jaar (2010-2020). Maar er blijkt meer voor nodig te zijn, en in maart 2019 is een nieuw mondiaal actieplan gelanceerd in Genève, Zwitserland (GVAP 2020-2030).7
De deelnemers aan de vergadering waren net als de eerste keer vertegenwoordigers van:
• de academische wereld;
• wereldwijde ‘vaccinatie-gezondheidspartnerschappen’;
• maatschappelijke organisaties;
• donororganisaties;
• ministeries van Volksgezondheid;
• de industrie;
• de particuliere sector;
• onderzoeksinstituten en multilaterale organisaties
En het nieuwe plan is net als de eerste keer kennelijk ook aangenomen.
“Het nieuwe plan beoogt een uniforme visie en aanpak voor vaccins en vaccinatieprogramma’s te bewerkstelligen, met duidelijke strategieën en tactieken die een nieuwe verplichte, op het specifieke land gerichte visie bepalen en richting geven aan de wereldwijde bij vaccinaties betrokken gemeenschap (red. de gevestigde orde) in het komende decennium.”7
Uitspraken van twee sprekers:
“Er bestaat niet zoiets als het recht om vaccins te weigeren wanneer de consequenties hiervan voor rekening van anderen zijn en de rechten van anderen op gezondheid ondermijnen.” – Kate Gilmore, Deputy High Commissioner for Human Rights, United Nations.
“Het is van cruciaal belang om vernieuwing en versnelling voor vaccins en vaccinatieprogramma’s in te zetten, terwijl men verder gaat met het ontwikkelen van het plan.” – Bernhard Kowatsch, Head of Innovation Accelerator of the United Nations World Food Programme
Wat betekent GVAP 2020-2030 voor de (nabije) toekomst?
“Na dit forum voor co-creatie zal een alomvattend plan worden ontwikkeld via een zeer collaboratief proces, met inbreng van partners en belanghebbenden en begeleiding van relevante adviesgroepen in de komende maanden.”
“Het definitieve plan zal in mei 2020 worden voorgelegd aan de Wereldgezondheidsvergadering voor bespreking en goedkeuring door alle WHO-lidstaten en kort daarna worden uitgevoerd.”7
Met andere woorden: de WHO heeft het niet opgegeven, en het is wachten op een ‘epidemie’ – om de ‘juiste’ maatregelen te kunnen nemen. In de tussentijd is het kennelijk effectiever om de massa met eenzijdige en door de WHO aangestuurde informatie te manipuleren dan te verplichten. Dat zou er alleen maar toe leiden dat mensen gaan nadenken.
Bronnen:
1. https://www.ad.nl/politiek/verplichte-vaccinatie-heeft-weinig-zin~a126dd8e/
2. https://www.who.int/immunization/global_vaccine_action_plan/partners_stakeholders/en/
3. https://www.who.int/immunization/diseases/measles/en/
4. https://www.rivm.nl/bibliotheek/rapporten/213676008.html
5. http://www.euro.who.int/en/countries
6. https://nivel.nl/sites/default/files/bestanden/1003621.pdf
7. https://www.who.int/immunization/newsroom/news_launch_forum_partners_future_decade_immunization/en/