Vrouwen voor vrijheid in Vuur en vlam – speech Isa Kriens

door | 25 jun 2021 | COVID-19 ziekte

Op 19 juni 2021 organiseerde Vrouwen voor Vrijheid een manifestatie met het thema ‘Vuur en Vlam’ Juriste Isa Kriens was een van de sprekers. Haar prachtige speech staat hieronder.

Meer informatie over Vrouwen voor Vrijheid
Meer informatie over Isa Kriens (de kleine activist)

 

 

Isa Kriens aan het woord:

 
“Vandaag gaan we het niet over corona hebben. Ik wil jullie vertellen wat ik heb geleerd, het afgelopen jaar. En dat gaat veel verder dan dat corona wordt gebruikt voor het uitrollen van een agenda. Mijn inzichten gaan over hoe het mogelijk is dat mensen worden gekneveld zonder dat ze het door hebben. Dat ze het vieren van teugels als vrijheid ervaren. Omdat het gevoelsmatig geen zin heeft om te protesteren tegen het bit tussen de kiezen. Hoe heeft het zo ver kunnen komen. Daar heb ik mijn hoofd over gebroken. En hoe meer ik zag, hoe meer ik begreep, hoe rustiger ik werd. Want ik heb gezien dat het systeem een gevangenis is, met grenzen van schrikdraad. Maar met de poort wagenwijd open. Je hoeft alleen maar op te staan en weg te lopen.

En dat is wat ik jullie wil vertellen. Aan de mensen met wie ik schouder aan schouder sta. Aan de mensen met wie ik gevoelsmatig een familie vorm. Een familie die bij elkaar kan aanbellen in het midden van de nacht. Omdat wij allen beseffen wat er op het spel staat, en hoe belangrijk het is dat je weet wie je kunt vertrouwen. Dat het misschien wel van levensbelang is dat je straks op elkaar kunt bouwen. We hebben een keuze. Dat is wat ik jullie op het hart wil drukken. En daar ga ik het over hebben. En als je hem voelt, fijn. Zo niet, laat hem van je afglijden. Maar ik vertel dit voor de mensen die het nodig hebben:

Je bent geen slaaf. Het erkennen van het systeem maakt je een slaaf. Wij zijn verleid om onze autonomie in handen te leggen van een autoriteit. En gewend geraakt aan het feit dat een ander bepaalt wat kan en wat mag. Dat de meerderheid bepaalt wat goed is en wat fout. Wat normaal is, en wat abnormaal.

We houden ons aan regels omdat we anders zekerheid dreigen te verliezen. Zekerheid die we nodig hebben, omdat we meedraaien in het systeem. We nemen allemaal een eigen winkelmandje, want hoe kom je anders aan je eten. We zetten onze kinderen af bij de deur van de school, want ja, ze moeten toch naar binnen. We luisteren naar de instructies van onze werkgever, want je wil je baan behouden. Dit alles met een ondergrondse angst dat er geen alternatief is. Maar dat is er dus wel. Het gaat erom hoe je kijkt. En of je kan luisteren naar je hart zonder jezelf te veroordelen via andermans ogen. Zonder te hangen aan de goedkeuring van een onzichtbare meerderheid.

 
Vanaf vier jaar, zit een kind 5 dagen in de week op school. Om daar te leren dat je het goed doet als je gehoorzaamt, presteert als je kopieert en geaccepteerd wordt als je mee doet met de groep. Don’t rock the boat. Is wat ze je leren, tot in elk geval je 16e. Tijdens je studie is het niet veel anders. Daar leer je dat je groeit als je andermans waarheid aanneemt. En onze toekomstige generaties worden geïmpregneerd met het idee dat ze geen andere keuze hebben dan zich te voegen bij de kudde en te varen op de stroom van het pre fab leven.

Schoolverlaters waren losers. Ze hadden geen kracht en discipline om gewoon te doen wat van hun werd verwacht, en vergooiden hun toekomst. Kinderen, die tegen de stroom inzwommen en besloten uit een systeem te stappen wat hun niet paste. Die zo moedig waren om hun vrienden en leeftijdsgenoten achter te laten omdat ze voelden, dit niet, zonder dat ze een alternatief nodig hadden om die keuze te maken en met het aanvaarden van de consequenties. We zouden ze moeten prijzen om hun moed. Als ik een bedrijf zou hebben en een team zou moeten samenstellen, zou ik op zoek gaan naar schoolverlaters. Ja, dat zou ik in de advertentie zetten.

Wat is normaal, wat is gepast, wat is gewenst. En waarom? En wie zegt dat eigenlijk.

De DSM-V is een dik boekwerk vol met classificaties van psychiatrische aandoeningen. Internationaal erkend. Zodat artsen over de hele wereld aan de hand van dezelfde definities ons kunnen diagnosticeren met het “niet normaal syndroom”. We laten ons categoriseren en in het ergste geval ga je leven naar je label. Maar wat is normaal? Een mens is toch gewoon een mens? Ken jij eigenlijk iemand die normaal is? Ik niet. Althans, zijn alle mensen die de regels volgen en geen vragen stellen normaal? Mensen die het voorgekauwde leven kunnen uitzingen zonder zichzelf en de ander te bevragen, is dat normaal? Als je kan meedraaien in het systeem, ontspring je dan de diagnose dans? In dat geval zou ik zeggen: geef mij maar een persoonlijkheidsstoornis. Dat zou ik ook in mijn advertentie zetten voor mijn team. Schoolverlaters en mensen met een persoonlijkheidsstoornis alsjeblieft.

Het begint met anders kijken, dat is wat ik probeer te zeggen. Wees bewust van de filters en de lenzen die over ons hart zijn geplakt door de kracht van de media herhaling. Want als je bij het maken van je eigen keuzes voor je gevoel aan het verliezen bent, is de kans groot dat je andermans spelregels aan het erkennen bent.

Wil je winnen in dit leven? Maak dan je eigen definities. Maak je los van de gevreesde publieke opinie, en hecht geen waarde aan datgeen wat als normaal wordt gepromoot. Dan hecht je ook geen waarde aan de weerstand die je zal ervaren als je tegen de stroom in zwemt. En zal je durven kiezen vanuit je hart. En vanuit vertrouwen. Daar zit de magie.

 
Want ik kan je dit vertellen. Het zijn de keren dat ik de afslag nam weg van het gebaande pad, die mij hebben leren leven in de breedte. Juist met de keuzes waar de buitenste ring van mijn omgeving niets van snapte, ben ik sprongen dichterbij mezelf gekomen. Bij mijn kern. Waar het vuur brandt, mijn liefde gloeit en mijn kracht woedt. Het waren stuk voor stuk keuzes die voelde als het springen van de hoge duikplank. Weggaan uit de gouden kooi van de advocatuur, en voor mezelf beginnen. Scheiden na drie maanden huwelijk, nadat ik net voor 170 mensen had verteld dat ik nooit bij hem zou weggaan. Ontslag nemen bij de gemeente Rotterdam zonder enige vorm van maatschappelijke zekerheid, om te strijden voor de toekomst van de volgende generaties. Ik heb een lange weg te gaan, maar ik ben wel aangekomen bij mezelf.

En ik wil jullie niet vertellen wat te doen. Maar ik wil jullie wel vertellen wat ik zou doen.

Veeg je nest schoon. Ontdoe je van giftig voedsel, onzuivere relaties en belemmerende patronen. Ga je leven zo inrichten dat niets of niemand jou kan dwingen tegen je natuur in te gaan. Ga je omgeven met mensen waar je je niet hoeft in te houden. Waarbij je uit de bocht mag vliegen. Waar er ruimte is voor jouw visie. Werk jij bij een werkgever die dwang en drang toepast uit naam van de volksgezondheid? Ga wat anders doen. Ga geloven in je dromen. Krijg jij alleen hulp van een arts als jij je houdt aan onzinnige regels? Zoek een andere. Zeg morgen nog drie abonnementen op en geef vanaf nu alleen nog maar geld aan bedrijven die mensen laten groeien in plaats van uitknijpen. Veeg je nest schoon. Want we hebben je nodig in optima forma. Kies voor jezelf, is mijn advies. Daar zal je meer mensen mee helpen dan je denkt. Want je voedt de bovenste bak van de fontein.

En misschien is de tijd van het verenigen wel voorbij.

Voor zover de wens daartoe ons heeft laten afwachten. En stilzitten. Omdat we naar rechts keken en naar links, waar in godsnaam de massa bleef. En we ondertussen zelf niet in beweging kwamen, maar ons heil zochten online. Precies waar ze ons hebben willen. Maar wat is beweging? Wat is vooruitgang, in deze tijd? Is dat vechten? Is dat strijden? Ik weet dat veel mensen bij mij zijn aangehaakt door mijn vuur, en door mijn boosheid. Door mijn strijdlust. Maar ik ben niet meer boos.

Ik was het wel, heel erg. Tijdens mijn eerste speech zei ik het volgende:

“Ik ben geen paard dat in draf met gebogen hoofd rondjes in de bak rijdt, om via zijn ruiter te voelen hoe hard ik mag gaan en wanneer ik moet stoppen. Ik ben een raspaard en ik steiger. Want ik weiger te accepteren dat mijn kind straks opgroeit met grenzen van schrikdraad, terugdeinst voor een knuffel en denkt dat hij een gevaar is voor anderen.”

Nou, en of ik heb gesteigerd. Maar er is iets veranderd. Want dit raspaard heeft inmiddels geen ruiter meer. Ik heb het van me afgeworpen. En ik zal mijn zoon een prachtig leven geven, het leven dat ik hem wil geven. Ik zal zijn puurheid koesteren en luisteren naar zijn stem. Zodat hij er in mijn nest achter komt waar hij blij van wordt, waar zijn hart ligt, waar zijn kracht ligt. Ik zal ervoor zorgen dat niets of niemand hem verwijdert van zijn kern. Hij zal later geen burn-out en een coach traject nodig hebben om terug aan te komen bij zichzelf want ik hou hem daar. Ik zal hem leren over de kracht van de natuur, voeding en gedachten in de breedste zin van het woord. Hij zal keuzes maken vanuit wilskracht, en niet vanuit verwachtingen. En ik weet dat door dit te manifesteren, het bereik van ons geluk groot zal zijn.

Het leven is mooi, aan de andere kant van het schrikdraad. Wilde paarden heten niet voor niets wilde paarden. Er zijn misschien nog te weinig mensen wakker om de psychose te doorbreken. Maar we zijn met meer dan genoeg mensen om een geweldig mooi leven te leiden. Hier of in het buitenland.

Dus misschien is de tijd van boosheid wel voorbij.

Voor zover dat ons verzwakt en uit balans brengt. Voor zover het ons doet richten op een strijd waaraan wij mogen deelnemen omdat we hem nooit zullen winnen.

Ga niet voor de winst, maar ga voor de waarheid. Zei ik vorige keer hier op het podium. Vandaag zeg ik dit: ga voor de waarheid én voor de winst. Maar kies je eigen speelveld.

Mensen vragen mij al een jaar, wat kan ik doen? En vandaag is dit mijn antwoord:

Maak je los van de systemen waarvan je alleen gebruik kan maken als je gehoorzaamt aan regels die indruisen tegen jouw natuur. Wat dat betreft leggen de coronamaatregelen prachtig bloot tot waar het systeem reikt. Gebruik die aanwijzing als scheidslijn. En stap in de wereld van de vrije mens.

Het is inmiddels helder waarvan we afscheid moeten nemen als we niet meewerken aan de voorwaarden van het nieuwe normaal. Wacht maar tot je beseft dat de schoonheid zit in de ruimte waarvan we niet kunnen worden afgesneden.

Dus let’s go. Zij de great reset. Wij de great exit.

We zijn vrij en het wordt tijd dat we ons zo gaan gedragen.

Lieve mensen, heel je wonden, bescherm de kinderen en ga winnen.”

 

 

 

 

Meer informatie over Isa Kriens (de kleine activist)
Meer informatie over Vrouwen voor Vrijheid
 

 

 

Website

De website van Vaccinvrij wordt steeds uitgebreid.
Ga regelmatig kijken!

 

Gratis boek

Download GRATIS boek: ‘Zorgwekkende gevolgen van vaccinaties’

 

Blog

De informatie op dit blog is onderbouwd met officiële bronnen. De bronnen staan onder de betreffende blogs; iedereen die dat wil kan ze controleren of bestuderen.

In de reguliere voorlichting ontbreken veel specifieke bronnen en relevante informatie. Deel daarom dit blog in uw netwerk. Dit kan door op de social media iconen te klikken aan de linkerkant van deze pagina.

Volg ons op social media

Sinds kort ook actief op Telegram.

Meld u aan voor de nieuwsbrief

 

 

Share This