Het onderstaande artikel is een vertaling van:‘Why Did the CDC Silence the Million Dollar Harvard Project Charged With Upgrading Our Vaccine Safety Surveillance System?’
Dat vaccins op de markt worden toegelaten biedt geen garantie dat vaccins 100% veilig zijn. In Nederland worden ze door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) ‘goedgekeurd’ om toegelaten te worden op de markt aan de hand van wetenschappelijk onderzoek dat door de vaccinfabrikant wordt aangeleverd.
Aan de hand van de gerapporteerde bijwerkingen wordt de veiligheid van vaccins gevolgd nadat het vaccin op de markt is gekomen, en wordt bepaald of het vaccin ‘in de praktijk’ veilig is. Maar wat als het meldingssysteem voor het rapporteren van bijwerkingen slecht functioneert?
Naar schatting wordt slechts tussen de 1% -10% van de bijwerkingen in USA gerapporteerd aan bijwerkingen-centrum VAERS. In Nederland zijn hier geen cijfers over bekend, maar wij vermoeden dat de percentages in Nederland en USA niet zo ver uit elkaar zullen liggen. En ook dat tussen de 1% – 10% waarschijnlijk aan de hoge kant is. Het onderstaande artikel gaat over een project in USA dat ontworpen was om verbetering aan te brengen in de melding van bijwerkingen. Hieruit bleek dat slechts 1% van de bijwerkingen wordt gemeld. Het project werd stopgezet. Een goed functionerend rapportagesysteem van de bijwerkingen was kennelijk toch niet de bedoeling?
Waarom stopte de Amerikaanse CDC het één miljoen dollar kostende Harvard-project voor het upgraden van het controle systeem voor vaccinveiligheid?
Er zijn grote problemen met het meldsysteem voor bijwerkingen van vaccins (bekend als VAERS) – een systeem dat door de CDC (Centers for Disease Control) wordt beschouwd als de ‘frontline’ van vaccinveiligheid.
VAERS is in 1990 door de CDC en FDA opgericht om de ‘ongewenste neveneffecten’ die met vaccins worden geassocieerd te verzamelen en te analyseren. Jammer genoeg worden de tekortkomingen van VAERS buiten het bewustzijn gehouden. Niet alleen van het publiek, maar ook van de artsen, kinderartsen en verpleegkundigen waar het publiek op vertrouwt om hen betrouwbare informatie te verstrekken over de veiligheid van vaccins. Ik zeg ‘buiten het bewustzijn gehouden’, in plaats van ‘geheim gehouden’ omdat hoewel deze ongewenste effecten openbaar worden gemaakt zodat iedereen ze kan zien, ze niet voorkomen in de officiële documenten die door medici, en in mindere mate andere individuen, worden geraadpleegd. Je zou kunnen zeggen: ‘hidden in plain sight’, of te wel verborgen in het volle zicht.
Het grootste falen van het VAERS-systeem is de enorme onderrapportage van de bijwerkingen van vaccins. Het leidt tot een misplaatst vertrouwen in de veiligheid van vaccins, en een onjuiste aanname dat de baten van vaccinatie veel groter zijn dan de risico’s.
Wie beseft dat het meldingssysteem faalt?
De CDC, de FDA, de Institutes of Medicine (IOM) en het Congres om er maar een paar te noemen. En een organisatie die Harvard Pilgrim Healthcare, Inc. heet, daar komen we zo op terug.
Dit is wat de CDC zegt over het VAERS-systeem:
‘Passieve bewakingssystemen (bijvoorbeeld VAERS) zijn onderhevig aan meerdere beperkingen, waaronder onderrapportage, rapportage van tijdelijke associaties of onbevestigde diagnoses, en het ontbreken van noemergegevens en vergelijkingsgroepen. Vanwege deze beperkingen is het meestal niet mogelijk om causale verbanden tussen vaccins en bijwerkingen uit rapporten van VAERS te bepalen.”
In 2000 werd in het ‘6th Report by the Committe on Government Reform’ ’ ingegaan op de tekortkomingen van VAERS, als zijnde een schadevergoedingsprogramma voor vaccins. In het rapport staat:
“De kwaliteit van VAERS-gegevens is in twijfel getrokken, omdat meldingen afkomstig zijn van verschillende bronnen, waaronder sommige personen die onervaren zijn in het invullen van gegevensformulieren voor medische onderzoeken. En omdat bij veel meldingen belangrijke gegevens ontbreken, of zij bevatten duidelijke fouten. De beoordeling van bijwerkingen wordt nog gecompliceerder door de gelijktijdige toediening van meerdere vaccins op hetzelfde prikmoment, zoals dit volgens de momenteel aanbevolen vaccinatieschema’s plaatsvindt. Het is uds niet mogelijk om te bepalen welk vaccin of combinatie van vaccins de specifieke bijwerking heeft veroorzaakt.”
Hetzelfde rapport van het Congres vermeldt (op pagina 19):
“Voormalig FDA-commissaris David A. Kessler heeft geschat dat de rapporten van VAERS momenteel slechts een fractie vormen van de ernstige bijwerkingen.”
Het bovengenoemde rapport van het ‘Comité voor hervorming van de overheid’ vermelde vijf beperkingen die de IOM-commissies opmerkten:
1) Onvoldoende begrip van de biologische mechanismen die ten grondslag liggen aan bijwerkingen;
2) Onvoldoende of inconsistente informatie uit casusrapporten en series casussen;
3) Inadequate omvang of duur van de follow-up van veel epidemiologische studies in de bevolking;
4) Onvermogen van bestaande surveillance(m.a.w.bewakings)systemen om overtuigend bewijs te leveren van het oorzakelijk verband; en
5) Gebrek aan gepubliceerde epidemiologische studies.”
Het rapport gaat verder met de opmerking dat de “IOM waarschuwde dat als de onderzoekscapaciteit en prestaties niet verbeterd zullen zijn, de toekomstige beoordelingen van vaccinveiligheid eveneens op dezelfde manier ontoereikend zullen zijn.”
De IOM heeft de CDC al meer dan 23 jaar verteld dat zij onvoldoende informatie heeft (en in sommige gevallen ontbreekt de informatie volledig), om te kunnen adviseren over de oorzakelijke relatie tussen vaccins en bijwerkingen bij het overgrote deel van de gemelde bijwerkingen. In een rapport uit 1994 over vaccins en bijwerkingen meldde de IOM:
“Het ontbreken van adequate gegevens van veel van de onderzochte ongewenste neveneffecten was een groot punt van zorg voor de commissie… Hoewel de commissie niet belast was met het doen van voorstellen over onderzoeksmethoden, werd in de loop van de beoordeling duidelijk dat in het kader van onderzoek en surveillance (bewaking) noodzakelijke behoeftes geïdentificeerd werden, en die worden hier kort beschreven.”
In 2011 voerde de IOM nog een studie uit dat het wetenschappelijk bewijs onderzocht in de studies die beschikbaar zijn voor 158 negatieve neveneffecten van vaccins. En weer concludeerden ze dat ze onvoldoende informatie hadden om tot een beslissing te komen:
“Bij de overgrote meerderheid van de causaliteitsconclusies (conclusies over oorzaak en gevolg) in het rapport, bleek dat het bewijs ontoereikend was om een oorzakelijk verband te kunnen accepteren of te verwerpen.”
Hoewel je zou verwachten dat een nieuw programma (nieuw in 1990) enkele bugs bevat die nog moeten worden uitgewerkt, zou ik verwachten dat als het erop aankomt om de veiligheid van vaccins vast te stellen, er prioriteit moet worden gegeven aan het oplossen van die bugs. Zeker vandaag in 2017, maar liefst 27 jaar later, moet het falen van de CDC om dit monumentale gevaar voor de volksgezondheid aan te pakken met een wantrouwen bekeken worden dat groter is dan alleen maar een vermoeden.
En dat leidt ons naar de interessante zaak van de CDC en Harvard Pilgrim Healthcare Inc.
Het ministerie van Volksgezondheid en Human Services (HHS) gaf de Harvard Medical School een subsidie van $ 1 miljoen dollar om de VAERS-rapportage op Harvard Pilgrim Healthcare gedurende 3 jaar te volgen. En tevens om een geautomatiseerd rapportagesysteem te creëren dat het rapporteringssysteem van VAERS zou transformeren van een ‘passief’ naar een ‘actief’ rapporteringssysteem.
Dit project heette ‘Electronic Support for Public Heath – Vaccin Adverse Reporting System (ESP: VAERS). Volgens het eindrapport van de subsidie was de reikwijdte van het project:
“Het creëren van een systeem om detectie en rapportage door medici van bijwerkingen van vaccins te vergemakkelijken, om de veiligheid van nationale vaccinatieprogramma’s te verbeteren.”
Om dit te bereiken, gebruikte het team de elektronische medische dossiers bij Harvard Pilgrim Healthcare, Inc, dat wordt beschreven als een “grote praktijk met meerdere specialismen.” Elke patiënt die een vaccin ontving, werd automatisch geïdentificeerd en gedurende 30 dagen gevolgd. Binnen die 30 dagen werden de diagnostische gezondheidscodes, laboratoriumtests en voorschriften van het individu geëvalueerd om mogelijke bijwerkingen te herkennen. Een ander doel van het project was om via een gerandomiseerde studie de prestaties van het nieuwe geautomatiseerde systeem te evalueren en deze nieuwe gegevens te vergelijken met de bestaande gegevens die werden verzameld door VAERS en Vaccin Safety Datalink.
Alleen al de voorlopige beschrijving van dit programma steekt met kop en schouders boven het huidige functioneren van het passieve VAERS-systeem uit. In ons huidige systeem moeten spontane voorvallen worden gemeld door ouders of zorgverleners. De meeste ouders zijn zich er niet eens van bewust dat het VAERS-systeem bestaat, en beseffen nog minder dat ze bijwerkingen moeten rapporteren. Zorgaanbieders worden verondersteld om bijwerkingen te melden, maar we hebben geen idee of dit op een efficiëntie manier gebeurt. Er heerst meer het vermoeden dat deze rapportage om verschillende redenen schromelijk wordt verwaarloosd.
Daarnaast worden veel ongewenste nevenwerkingen van vaccins nooit gemeld omdat de ouder, patiënt of arts zich er totaal niet van bewust is dat een later optredend ongewenst neveneffect in feite te wijten is aan een vaccin dat langere tijd geleden is toegediend. Dit nieuwe rapportagesysteem zou al deze fouten verwijderen.
Wat waren de resultaten?
De gegevens werden verzameld van juni 2006 tot oktober 2009, op een totaal van 715.000 patiënten. Van die 715.000 patiënten kregen 376.452 patiënten 1,4 miljoen doses van 45 verschillende vaccins. Een totaal van 35.570 mogelijke bijwerkingen werd geïdentificeerd, dus 2,6% van de vaccinaties werd gevolgd door een mogelijke bijwerking.
Laten we even stilstaan bij die laatste zin. Van de slechts 376.452 personen die een vaccin ontvingen in deze praktijk in Harvard, identificeerde het nieuwe geautomatiseerde systeem 35.570 mogelijke bijwerkingen in een periode van drie jaar. Hoe verhoudt dit zich tot het aantal bijwerkingen gerapporteerd aan VAERS? Volgens de CDC worden er jaarlijks slechts 30.000 bijwerkingen gerapporteerd voor de gehele Amerikaanse bevolking. Deze bevinding alleen al had de CDC wakker moeten schudden!
Ik citeer de bevindingen rechtstreeks uit het rapport:
“Bijwerkingen van drugs en vaccins komen vaak voor, maar worden niet gerapporteerd. Minder dan 1% van de bijwerkingen van het vaccin wordt gerapporteerd. Lage rapportages voorkomen of vertragen de identificatie van medicijnen die problemen veroorzaken en van vaccins die de volksgezondheid in gevaar brengen. Nieuwe ‘surveillance-,’ of te wel bewakingsmethoden voor bijwerkingen van geneesmiddelen en vaccins zijn nodig.”
Laten we even stilstaan bij deze onthulling: minder dan 1% van de bijwerkingen van het vaccin worden gerapporteerd. De vaccinatiecampagne van de CDC berust volledig op hun bewering dat bijwerkingen van vaccinatie buitengewoon zeldzaam zijn (en overwegend mild van aard). Volgens de CDC ontving VAERS in 2016 alleen al 59.117 bijwerkingen van vaccins. Onder die rapporten waren 432 sterfgevallen, 1.091 permanente beperkingen, 4.132 ziekenhuisopnames en 10.274 bezoeken aan spoedeisende hulp. Wat als deze aantallen minder dan 1% van het totaal vertegenwoordigen, zoals dit rapport beweert? Een simpele vermenigvuldiging zou het aantal gemelde bijwerkingen doen toenemen tot 5.911.700 gevallen!
Natuurlijk is dat op dit moment niet meer dan gissen. Maar waarom moeten we gissen? Omdat de CDC al 27 jaar heeft gefaald om een surveillancesysteem voor vaccins te verstrekken voor de veiligheid van het vaccin nadat het op de markt is gekomen wat de IOM, FDA, artsen en het publiek kunnen vertrouwen. Het rapport stelt ook:
“Belemmeringen voor rapportage omvatten een gebrek aan kennis voor het herkennen van bijwerkingen, onzekerheid over wanneer en wat te melden, evenals de lasten van het rapporteren: rapportage maakt geen deel uit van de gebruikelijke werkstroom van de medicus, en kost tijd.”
Dus waarom worden de bijwerkingen momenteel praktisch niet gerapporteerd aan VAERS? Volgens de bovenstaande bevindingen weten artsen niet zeker wat een ongewenste bijwerking is. Dit is niet verrassend gezien hetgeen we hebben geleerd uit het hierboven genoemde IOM-rapport uit 2011. Er zijn niet genoeg studies uitgevoerd voor hoogopgeleide IOM-wetenschappers en -artsen om zelfs maar te kunnen bepalen of de meerderheid van de momenteel 158 ongewenste neveneffecten inderdaad worden veroorzaakt door vaccins. Hoe kunnen we van onze gemiddelde kinderartsen of huisartsen verwachten dat hij weet wat te rapporteren, terwijl een team van IOM-personeel heeft vastgesteld dat we onvoldoende informatie hebben om kunnen te beslissen? Bovendien komt er uit dit rapport naar boven dat uw arts in feite niet de tijd heeft om zich te wijden aan behoorlijke VAERS-rapportage in het huidige ontoereikende systeem.
Je zou denken dat de CDC een gat in de lucht zou springen, dat dit Harvard-team een proactief, betrouwbaar, geautomatiseerd systeem had ontworpen dat de kwaliteit van ons vaccinatieprogramma zou verbeteren. En door het opsporen van bijwerkingen van vaccins te verbeteren zou het vertrouwen van het publiek in post-licentiestatus verhoogd kunnen worden.
Wat was de reactie van de CDC?
In feite dezelfde reactie waarop de gemiddelde student terugvalt als ze besluiten dat ze niet langer geïnteresseerd zijn in het voortzetten van een relatie: ze snijden alle communicatielijnen door en beantwoorden nooit meer telefoontjes of e-mails. U leest het goed: de CDC, de centra voor ziektebestrijding in de Verenigde Staten van Amerika ‘ghosted’ Harvard Pilgrim Healthcare, Inc. Voor diegene die dit niet weten wat dit woord betekent: Google Dictionary (woordenboek op Google) definieert ‘ghosting’ als: het beëindigen van een persoonlijke relatie door zich plotseling en zonder uitleg terug te trekken uit alle communicatie.” Je zou denken dat we van een organisatie als de CDC meer zouden mogen verwachten, maar dat is helaas niet het geval geweest.
Nadat een toelage van een miljoen dollar was betaald en drie jaar onderzoek werd gedaan naar wat een zeer succesvolle upgrade leek te zijn van het passieve meldingssysteem van VAERS, werden de CDC-contacten van het team ‘vermist’. In het ESP: VAERS eindrapport staat:
“Helaas was er nooit een mogelijkheid om systeemprestatiebeoordelingen uit te voeren omdat de noodzakelijke CDC-contacten niet langer beschikbaar waren, en de CDC-adviseurs die verantwoordelijk waren voor het ontvangen van de gegevens niet langer ontvankelijk waren voor onze meerdere verzoeken om door te gaan met testen en evaluatie.”
Volgens het eindrapport was het enige wat de CDC nog moest doen het VAERS-systeem te koppelen aan het Harvard Pilgrim-systeem om de data te kunnen versturen. Het team verzocht de CDC om dit te doen:
“Echter, de datatransmissies van niet door artsen goedgekeurde rapporten aan de CDC kon niet van start gaan, omdat aan het einde van dit project de CDC nog niet had gereageerd op meerdere verzoeken om hieraan te voldoen.”
Wat kunnen wij, het publiek, afleiden uit dit debacle?
Zoals ik het zie zijn er slechts twee opties.
1. U geeft de CDC het voordeel van de twijfel, u neemt aan dat zij de veiligheid van het publiek ter harte nemen, en u schrijft hun monumentale verspilling van geld, tijd en een goed idee toe aan bureaucratische incompetentie.
2. U stopt met naïef te geloven dat de CDC zich bekommert om de openbare veiligheid. En u beseft dat de vaccinindustrie veel te veel geld verdient om het vertrouwen van het publiek in de veiligheid van vaccins af te laten nemen door een surveillancesysteem dat het publiek in staat stelt een glimp op te vangen van de ernst en omvang van de bijwerkingen waarvoor vaccins verantwoordelijk zijn.
Om u bij uw besluitvorming te helpen, laat ik u achter met een link naar een statistiek van het ICAN-verzoek (Informed Consent Action Network) aan de HHS om aan de verplichtingen te voldoen die zijn vastgelegd in de National Childhood Vaccine Safety Act 1986 betreffende de rol van het CDC wat betreft het marktpotentieel van een vaccin:
“Wanneer de CDC een kinder-vaccin voor universeel gebruik aanbeveelt, creëert het CDC voor de maker van dat vaccin een aansprakelijkheidsvrije markt van 78 Amerikaanse miljoen kinderen die doorgaans wettelijk verplicht zijn om het vaccin te ontvangen.”
Bron originele artikel: https://truthsnitch.com/2017/10/24/cdc-silence-million-dollar-harvard-project-charged-upgrading-vaccine-safety-surveillance-system/
Vertaling: Door Frankema voor de Stichting Vaccinvrij