Enige tijd geleden ontving ik een lijvig document getiteld: ‘Het vaccin en aangepaste abortus: DE FEITEN’ Het gebruik van doorgekweekte cellen van levend geaborteerde foetussen is wat mij betreft een macaber onderdeel van de productie van virale vaccins. Moeten we onze ogen daarvoor sluiten? Wegkijken? Vinden we dat gewoon?
De onderstaande 7 punten zijn de introductie van het volledige document dat u hier kunt downloaden.
Samenvatting
1. Alle nu in Nederland voor handen zijnde COVID-19 vaccins zijn hetzij getest dan wel ontwikkeld op cellijnen die teruggaan op cellen uit een nier en een netvlies van ca 18 weken oude foetussen, 14 cm groot, in Nederland geaborteerd in 1972 en 1985.
2. De cellen blijven zich na cultivering continu delen. De cellijnen HEK-293 en PER.C6 zijn waardevol, gepatenteerd. Men injecteert bij de vactorvaccins sporen van deze doorgekweekte cellen in het lichaam. Onderzocht is of het recente falen van AztraZeneca erdoor werd veroorzaakt, er zitten honderden menselijke eiwitten in.
3. Over de wijze waarop het foetale weefsel bij HEK-283 en PER.C6 werd verkregen is het nodige bekend. Veel meer nog echter over andere, vergelijkbare cellijnen: het weefsel mocht niet afgestorven zijn, en moest direct – binnen ca 5 min – versneden of ingevroren zijn. Dit lijkt op orgaantransplantatie, waarbij ook iedere seconde telt. Als gevolg zijn er vele gedocumenteerde gevallen bekend waarin het hart van het kind nog klopte. Abortusmethoden werden aangepast aan het verkrijgen van het foetaal weefsel. Vast staat dat er kinderen levend ter wereld kwamen.
4. In tegenstelling tot bij proefdieren in de testfase daarna, wordt bij foetussen geen verdoving toegediend. Het staat wetenschappelijk vast dat foetussen op die leeftijd pijn voelen. Pijn werd door deze praktijk “verlengd”.
5. Er worden organen uit vele abortussen gebruikt voordat het lukt een bruikbare cellijn te genereren. Ook hier. Er is een cellijn bekend waarvoor alleen al het materiaal van 73 abortussen zijn gebruikt. In de toelichting hierna staan de (verifieerbare) feiten.
6. De cellijnen HEK-293 en PER.C6 zijn volgens experts op termijn kwalitatief en kwantitatief onvoldoende voor de miljarden COVID-vaccinaties die nu jaarlijks beoogd worden. Daardoor ontstaat volgens experts de (markt)behoefte aan het maken van nieuwe cellijnen, waarvoor dan weer talrijk abortusmateriaal nodig is. Zo is in 2015 is in China de WALVAX-2 cellijn ontwikkeld, waarvoor organen van negen abortussen zijn gebruikt. Een speciale abortusmethode (waterzak) werd toegepast om het kind levend te houden. Walvax Biotechnology heeft ook een COVID-vaccin. Dat is op dit moment in testfase 3 en komt na goedkeuring ook in de EU beschikbaar.
7. Het gáát niet om 1973 of 1985. Er is sprake van een continue industrie. Critici hebben gesteld dat als men hiervan als consument protestloos profiteert, men de voortzetting van deze praktijk stilzwijgend legitimeert en bevordert. Onderzoek & ontwikkeling op organen van ongeboren kinderen na aangepaste abortussen, gaat namelijk door tot op de dag van vandaag.
U kunt het volledige document hier downloaden.